Βοηθὸς εἰς τὴν προσευχὴ ἡ Θεοτόκος.

 

  ΓΈΡΩΝ ΕΦΡΑΊΜ. ΣΚΗΤΗ ΑΓΊΟΥ ΑΝΔΡΈΑ. ΚΑΡΥΈΣ.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔχουν διαπιστώσει πὼς μόνοι των δὲν ἠμποροῦν νὰ ἐπιτύχουν πάρα πολλὰ πράγματα εἰς τὴν προσευχή. Θέλουν ἐπικουρία. Τοὺς γέροντας, εἰς τὴν ἀρχή, τοὺς Πατέρας, τὰ βιβλία. Καί, σιγά - σιγά, μετά, καὶ τοὺς Ἁγίους. Καί, κυρίως, τὴν Παναγία μας.

Ζητοῦμε τὴν βοήθειά της, μὲ τὸ «Θεοτόκε Παρθένε, σῶσε με» ἢ «Ὑπεραγία Θεοτόκε σῶσον με». Διαπιστώνεται, ἐκ τῆς ἐμπειρίας, ὅτι, ἐπειδὴ ὡς μητέρα Θεοῦ ἔχει τὴν πιὸ μεγάλη μεσιτεία καὶ πρεσβεία καὶ παρρησία, μᾶς συμφέρει νὰ ἀφιερώσωμε εἰς Αὐτὴν ἕνα μέρος τῆς προσευχῆς μας, σὰν προπομπό, σὰν προθέρμανση, σὰν προεργασία γιὰ τὴν καθ' ἑαυτὸ προσευχή. Πῶς ὁ ἀθλητής, ὅταν θέλῃ νὰ ἀθληθῇ, κάμνει μία προθέρμανσι; Λιγάκι προετοιμάζεται γιὰ νὰ ἔχῃ τὴν φόρμα του, νὰ ἔχῃ τὴν εὐεξία του. Δὲν ξεκινᾶ ἀπὸ τὸ κρεβάτι κατ' εὐθεῖαν, νὰ τρέξῃ τὰ ἑκατὸ μέτρα. Δὲν γίνεται αὐτὸ τὸ πρᾶγμα. Νὰ ξεπιαστῇ, νὰ ἔλθῃ σὲ μία καλὴ κατάστασι.

Αὐτὴ ἡ προθέρμανσις ἡ πνευματική, τὸ νὰ προσευχώμεθα εἰς τὴν Παναγία μας, εἶναι ὅ,τι πρέπει διὰ νὰ βοηθήσωμε τὸν ἑαυτό μας. Αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἀφήνωμε τὸν Χριστὸ καὶ προσευχόμεθα μόνον εἰς τὴν Παναγία, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ προσευχὴ εἶναι ὑποβοηθητικὴ διὰ τὴν καθ' ἑαυτὸ προσευχή. Είναι προεισαγωγὴ τοῦ κυρίως θέματος.

Ἑπομένως, τὸ κυρίως θέμα μᾶς περιμένει ἀκόμη, δὲν ἐφθάσαμε, δὲν μπήκαμε εἰς τὸ κυρίως θέμα. Κάναμε τὴν προεισαγωγή, κάναμε τὴν προσευχὴ εἰς τὴν Παναγία μας νὰ μεσιτεύσῃ πρὸς τὸν Χριστὸ νὰ μᾶς λυπηθῇ καὶ νὰ μᾶς σώσῃ, μὲ τὴν μεσιτεία Της, καὶ ὅταν ἔλθῃ ἡ ὥρα τῆς καθ' ἑαυτὸ προσευχῆς, εἴθε ἡ Παναγία νὰ πρεσβεύῃ δι' ἡμᾶς νοερῶς.

᾿Αλλὰ καὶ οἱ Ἅγιοι δὲν μᾶς βοηθοῦν, ἂν δὲν τοὺς ἐπικαλεσθοῦμε. Ἡ ἐργασία τῶν Ἁγίων δὲν εἶναι νὰ μᾶς βοηθοῦν. Ἡ ἐργασία τῶν Ἁγίων εἶναι νὰ δέωνται καὶ νὰ ὑμνοῦν, συνεχῶς, τὸν Τριαδικό μας Θεό. Ὅλοι μᾶς βοηθοῦν, ὅταν τοὺς ἐπικαλεσθοῦμε. Ἕνα ὄνομα ὅταν ἐπικαλεσθῆς, εἰσακούεσαι διὰ Πνεύματος Ἁγίου καὶ σπεύδει εἰς βοήθειαν. Τώρα, πότε θὰ γίνῃ, πῶς θὰ γίνῃ, μὲ ποιὸ τρόπο θὰ γίνῃ, αὐτὸ εἶναι μία ὑπόθεσις τοῦ Κυρίου. Ἀλλὰ δὲν θὰ βοηθηθοῦμε καὶ δὲν θὰ μᾶς εἶσακούσῃ, ἂν δὲν ἐπικαλεσθοῦμε τὸ ὄνομα. Ἀλλιῶς, θὰ ἐλέγαμε ὅτι συνεχῶς οἱ Ἅγιοι κοιτάζουν κάτω. Ὄχι, τὸν Θεὸ κοιτάζουν, δὲν κοιτάζουν ἐμᾶς. Ἀλλὰ μὲ τὸ νὰ κοιτάζουν τὸν Θεό, δὲν σημαίνει πὼς λησμονοῦν κι ἐμᾶς.

Ὅμως, δὲν θὰ βοηθήσουν, καὶ εἶναι ἄδικο νὰ βοηθήσουν, ἂν δὲν τοὺς πάρωμε τηλέφωνο καὶ αὐτούς. Δὲν εἶναι, ὅμως, πανταχοῦ παρόντες οἱ ῞Αγιοι, ἀλλὰ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἶναι πανταχοῦ παρόν, δι᾿ αὐτὸ καὶ λέγομε: «Βασιλεῦ οὐράνιε ... ὁ πανταχοῦ παρών...».

᾿Απὸ τὴν πεῖρα τῆς προσευχῆς των οἱ Πατέρες μᾶς πληροφοροῦν ὅτι διὰ Πνεύματος Ἁγίου, ἡ ψυχὴ τοῦ ἁγίου ἐνδιαφέρεται διὰ τὴν προσευχὴ ποὺ κάμνομε εἰς τὸ ὄνομά του «ἅγιε Νικόλαε, βοήθησέ με». Εκαμα κομβοσχοινάκι εἰς τὸν ἅγιον Νικόλαον. Τώρα, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον εἰδοποιεῖ τὴν ψυχὴ τοῦ ἁγίου εἰς τὸν οὐρανὸ νὰ σπεύσῃ εἰς βοήθειάν μου. Ὁ ἅγιος θὰ ἔλθῃ, διότι ὁ Χριστὸς εἶπε: «Ὅσα ζητήσετε ἐν τῷ ὀνόματί θὰ σᾶς τὰ δώσω», «ὅσα…., ὅ,τι κι ἂν ζητήσετε, θὰ σᾶς τὸ δώσω». Ἐννοεῖται ὅ,τι εἶναι εἰς τὰ πλαίσια τὰ λογικά. Ὄχι τὰ παράλογα. Δὲν θὰ ζητήσωμε νὰ πᾶμε κατ᾿ εὐθεῖαν εἰς τὸν Παράδεισο. Δὲν εἶναι δυνατὸν αὐτὸ τὸ πρᾶγμα.

Καὶ οἱ σεσωσμένοι ἠμποροῦν νὰ προσεύχωνται δι᾿ ἡμᾶς. Ὅποιος πηγαίνει εἰς τὸν Παράδεισον εἶναι ἅγιος. Ἁπλῶς, οἱ ἅγιοι εἶναι οἱ ἐπώνυμοι καὶ οἱ ἄλλοι εἶναι οἱ ἀνώνυμοι ἅγιοι. Ὅλοι εἶναι ἅγιοι εἰς τὸν Παράδεισο. Δὲν ὑπάρχει ἅγιος χωρὶς φωτοστέφανο. Ὅλοι οἱ ἅγιοι εἰς τὸν Παράδεισο ἔχουν φωτοστέφανο. Ἀλλὰ δὲν γίνεται γνωστὸ εἰς ἐμᾶς πόσοι ἔχουν φωτοστέφανο ἢ ὄχι, ὁ μόνος ποὺ γνωρίζει εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Θεός. ῾Απλῶς καθίσταται γνωστὸς κάποιος, ὅταν θαυματουργήσῃ μετὰ θάνατον.