“Η γυναίκα όταν αποβάλλει τον χιτώνα,
αποβάλλει και την εντροπή”
Ηρόδοτος (Α',8)
Δύο ηχηρές δηλώσεις από εκπροσώπους του γυναικείου φύλου, αλλά και συνάμα εκπροσώπους της κοινωνίας, λόγω της ιδιότητός τους, μας θέτουν το έναυσμα να ανταποδώσουμε τα πυρά, σε μία βρώμικη επίθεση απέναντι των ιερών και οσίων της φυλής μας.
Οι πρότερες γυναίκες εκδράμουν από θέσεως ισχύος, την οποία όμως ισχύ την έλαβαν από το βάθρο των πολιτών πάνω στο οποίο στηρίζονται. Όταν όμως για κάποιο λόγο σεισθεί το εν λόγω βάθρο, τότε σωριάζεται ατάκτως και ο μεγάλαυχος ουρανοξύστης της ασεβούς και ακατάσχετης λογοδιάρροιας και έκτοτε περιφέρονται ως επαίτες της χυδαιότητας.
Κατ' αρχάς αναφερόμαστε στην πρώτη κυρία του Λευκού Οίκου της πατρίδος μας, την πρόεδρο δημοκρατίας που ακούει στο όνομα Αικατερίνη Σακελλαροπούλου και στην συνέντευξή της στην “Καθημερινή” 2-4-2023. Ερωτηθείσα η εν λόγω, πώς αντιμετωπίζει το γεγονός ότι συμβιεί με άνδρα, ο οποίος δεν είναι σύζυγός της, απάντησε: “Δεν υπάρχει οποιοσδήποτε προβληματισμός. Μην ξεχνάμε ότι στην Ευρώπη και στην Αμερική, αυτά είναι τελείως ξεπερασμένα. Όσοι τυχόν εμφανίζονται ενοχλημένοι έχουν συγκεκριμένη στόχευση. Η εποχή μας έχει πραγματικά αφήσει πίσω αυτές τις προκαταλήψεις”. Με λίγα λόγια σύμφωνα με την ρήση της πρότερης κυρίας, η διδασκαλία του χριστιανισμού είναι ξεπερασμένη... Μιλάει φυσικά μία Αμερικάνα, μία Ευρωπαία, όχι όμως μία Ελληνίδα. Οπότε τα ρηχά λόγια της, απευθύνονται στην ελαφρότητα των εν λόγω πολιτών, των οποίων η ζωή τους χαρακτηρίζεται ούτως ή άλλως από την γενικώτερη αποσύνθεση και ολική αποκτήνωση.
Κατά δεύτερον αναφερόμαστε σε μία τέως ιέρεια της πολιτικής, την περιώνυμη Άννα Διαμαντοπούλου, η οποία διετέλεσε και υπουργός παιδείας επί ΠΑΣΟΚ, ισοπεδώνοντας το ιερό βήμα της παιδείας με τις αλλοπρόσαλλες και εμπαθείς παρεμβάσεις της. Αναφερόμαστε προ πάντων στην εισαγωγή, από μέρους της, των αντισυνταγματικών και παρανόμων προγραμμάτων σπουδών για τα θρησκευτικά του Σταύρου Γιαγκάζογλου, μέσω των οποίων κατηργήθησαν οι “προκαταλήψεις” της “πρώτης” κυρίας. Το 2012 όμως η τέως υπουργός έγινε και τέως βουλευτής, παύοντας εκ των ιερατικών της καθηκόντων ως πολιτευτού, κατόπιν τιμωρητικής απόρριψης από τον ελληνικό λαό. Επί των ημερών μας ανεσύρθη από την αφάνεια μέσω βλασφήμων δηλώσεων, περί ιερωσύνης των γυναικών. Μάλλον κάποιοι την θέλουν για να αποτελειώσει το... έργο της. Έτσι δήλωσε για την Εκκλησία; “Είναι ένας κόσμος των ανδρών μεταξύ τους, οι οποίοι θέλουν να διαφεντεύουν τα της ιδιωτικής αντίληψης των ανθρώπων, της θρησκείας, γιατί είναι ιδιωτικός χώρος του καθενός, χωρίς να υπάρχει το βίωμα της μισής κοινωνίας. Μέσα στην Εκκλησία δεν υπάρχει η μισή κοινωνία οι γυναίκες”. Σύμφωνα λοιπόν με την πρότερη κυρία “Δεν έχει καμμία λογική μία γυναίκα να μη μπορεί να είναι ιερέας” (enromiosini.gr.)
Σύμφωνα με την δική μας γνώμη, δεν έχει καμμία λογική ένας άθεος να επεμβαίνει και να ρυθμίζει τα ένθεα. Κατά τα άλλα, το ότι παραμένουν σώες και αβλαβείς οι πρότερες λαλίστατες κυρίες, προσβάλλοντας θεϊκούς κανόνες, το οφείλουν στον χριστιανισμό. Σε αυτόν που εισήγαγε εδώ και αιώνες την Παναγία ως νέο γυναικείο ιδεώδες στον κόσμο, χωρίς όμως να την ανακηρύξει ιερέα.
Γιατί την αξιοθρήνητη κατάσταση του θήλεως, της παραγκωνισμένης γυναικός στην κλασική Ελλάδα, της εξαχρειωμένης στην Ρώμη, της καιομένης ζωντανής μετά του νεκρού ανδρός της αλλαχού, της δούλης που εξυπηρετούσε τα ανδρικά βίτσια, του αντικειμένου της αγοραπωλησίας, του res, όλα αυτά τα ήρε ο χριστιανισμός.
Αυτός διεκήρυξε, αλλά και πραγματοποίησε την ψυχική ισότητα των δύο φύλων, του καθενός φυσικά μέσα στον κύκλο του. Αυτόν που χάραξε ο μέγας γεωμέτρης Θεός. Δηλαδή της γυναικός, της συνεργού του ανδρός της, να απολαμβάνει αυτή και μόνο τον άνδρα της εφ' όρου ζωής, να ανατρέφει τα τέκνα της και να προάγει κάθε είδους αρετής. Όμως αν λάβουμε υπ' όψιν τις αρχικές δηλώσεις, η γυναίκα η φεμινίστρια δεν ικανοποιήθηκε με τις δωρεές του χριστιανισμού και απαιτεί στις μέρες μας να εισέλθει και στον ναό ως ιέρεια, καταλύοντας το ιερό άβατο και υποσκελίζοντας και την ίδια την Παναγία, που δεν έτυχε της εν λόγω διακρίσεως.
Αυτή όμως η επιθυμία, της εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσης γυναικός, έχει ως αρχή της την αποτυχία της να καταστεί η σεμνή ιέρεια του γάμου, η τίμια οικοδέσποινα, η τεκνογονούσα και επιδιδομένη στην ανατροφή των τέκνων της. Οπότε τώρα ποθεί να γευτεί εκ νέου τον απηγορευμένο καρπό γενόμενη θεά. Ξανά ο όφις προτάσσει στη γυναίκα “ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλόν καί πονηρόν” (Γεν. 3,5).
Η διαφορά επί των ημερών μας είναι, η εξής: Μόλις διανοιχθούν εκ νέου οι οφθαλμοί, δεν πρόκειται να ράψει φύλλα συκής η γυναίκα, γιατί πλέον έχει το θράσος και τριγυρνά ολόγυμνη. Γιατί με την επιθυμία της την νέα, αναιρεί και διαγράφει την διαφορά που έχει προς τον άνδρα εκ Θεού, που αποτελεί και την ιδιαίτερη αξία της, και αναζητεί πεισματικά το πεζοδρόμιο και την ασωτία, επανερχόμενη στα πρώτα χρόνια της κοινωνικής της εξαθλίωσης.
Τι αντιπροτείνει η AGNES MAYER στις ξεπεσμένες απαιτήσεις κάποιων φεμινιστριών; “Οι γυναίκες έχουν πολλά επαγγέλματα, αλλά μόνο μία κλήση, την μητρότητα. Γιατί η γυναίκα ως μητέρα αντιπροσωπεύει τον αέναο θρίαμβο της ζωής επί του θανάτου”. Η εν λόγω όμως γυναίκα παραμένει περήφανη, σύμφωνα με τις δηλώσεις της, για την ιερή αποστολή που της ανέθεσε ο Θεός και προπάντων δεν διακατέχεται από αίσθημα κατωτερότητος να αντιγράψει τον άνδρα, χάνοντας την θηλυκότητά της. Οι έτερες όμως, καθότι ανήκουν στην στρατιά αυτών που πολέμησαν το μυστήριο του γάμου και επομένως και την ιερότητα του θεσμού της οικογενείας, αισθάνονται αποτυχημένες. Η μεν πρώτη ως μη αψαμένη του κρασπέδου του ενδύματος του γάμου, δεν έλαβε την ίαση και παρέμεινε ασθενής. Η δε δευτέρα, προφανώς δεν ενεπνεύσθη από τον υψηλό ρόλο της ιέρειας της συζύγου και μητέρας, οπότε “η απεγνωσμένη διά τον βίον και επεγνωσμένη δια τον τρόπον”, μέσα στην απελπισία της ψάχνει και απαιτεί να γίνει ιέρεια του Θεού. Συγκινητική η επιθυμία της, αλλά καθότι θεομάχος, ας ενταχθεί στις υποψήφιες ιέρειες άλλων δοξασιών, που συνάδουν και με τις ιδιόρρυθμες ορέξεις της. Χάθηκαν οι γυναικείες θεότητες; Τι φεμινίστρια είναι;
Αλλά τι ακριβώς συνέβη; Μας το επεξηγεί ο φιλόσοφος Jung, ερμηνεύοντας παράλληλα και τις πρότερες ψυχολογικές διαταραχές, αλλά και τις απονενοημένες αποδράσεις.
“Αν μπορέσουμε να δείξουμε στη γυναίκα την ιδιαίτερη αξία του ψυχικού της κόσμου, θα ανοίξουμε μία νέα εποχή στην ιστορία του πολιτισμού”. Δυστυχώς όμως αυτό δεν επετεύχθη, οπότε “άνοιξε” μία άλλη “νέα εποχή”, μέσα στην οποία συναντάμε την σύγχρονη γυναίκα, την νεοεποχίτισσα, απροσανατόλιστη, αποξενωμένη από τον εαυτό της, χωρίς οράματα, ανώριμη, επιπόλαια, βουτηγμένη στο άγχος, στην ανασφάλεια, στην ψυχική διαταραχή και διαστροφή, χωρίς να γνωρίζει τι θέλει και πού οδεύει. Οπότε τριγυρνάει ολόγυμνη και σωματικά, αλλά προπάντων ψυχικά, όχι προκαλώντας πλέον, αλλά επισύροντας την απέχθεια και αποστροφή. Έχασε την αξία της. Η γυναίκα και πάλι res. Ευτελές εμπόρευμα. Γιατί η πληθώρα ενός “αγαθού” μειώνει την τιμή άρα την αξία του και την ανάλογη ζήτηση του. Τα ιδιόμορφα χασαπιά προσφέρουν δωρεάν σάρκες και όμως ζήτηση μηδαμινή. Ο θεσμός της νηστείας λαμβάνει την πρότερη αίγλη του κατά έναν ανεξήγητο τρόπο.
Αλλά κι κάτι ακόμη. Η κρυφή ταυτότητα της φόνισσας απροστάτευτων εμβρύων, καθοδηγεί την σύγχρονη γυναίκα απεγνωσμένα να αναλάβει ρόλο ιέρειας μήπως και εξαγνισθεί.
Έτσι λοιπόν οι Ευρωπαίες, οι Αμερικάνες, οι απελεύθερες των καταδυναστευτικών ταμπού του παρελθόντος, ας προστρέξουν στους πρόποδες του Ολύμπου θέτοντας υποψηφιότητα για ιέρειες των Ολυμπίων Θεών. Κάτι μπορεί να γίνει...
Δεν έχουν όμως καμμία απολύτως θέση και κανένα δικαίωμα στη θρησκεία του πλάνου, γιατί οι εν λόγω είναι βαλτές πλανεμένες.
Αυτή είναι η δική μας “στόχευση”. Κατά τα άλλα απεκλήθημεν ψεκασμένοι, τζαμπατζήδες, τώρα μας ρίχνουν και την μομφή ότι έχουμε συγκεκριμένη στόχευση. Κι όμως οι στοχευτές και δόλιοι σκοπευτές είναι έτεροι. Οι δηλητηριασμένοι στοχαστές των εσχάτων ημερών μας. Οι άθλιοι.
