ΗΤΑΝ 18 ΧΡΟΝΩΝ…ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ, ΑΠΟ ΤΗ ΤΣΑΔΑ ΤΗΣ ΠΑΦΟΥ! ΤΟΝ ΑΠΑΓΧΟΝΙΣΑΝ ΣΤΑ 18 ΤΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΆΤΕΣ ΣΤΙΣ 14 ΜΑΡΤΙΟΥ 1957.
ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΤΙΜΟΥΜΕ.
Με αφορμή την πρόσφατη επέτειο της θυσίας του Ευαγόρα Παλληκαρίδη η Αδούλωτη Κερύνεια σημειώνει και προβληματίζει:
Οι Βρετανοί αποικιοκράτες τον απαγχόνισαν γιατί ως Έλλην Κύπριος άφησε αδέλφια, συγγενείς, τη μάνα και πατέρα και πήρε μίαν ανηφοριά και πήρε μονοπάτια για να βρει τα σκαλοπάτια που πάν στη λευτεριά.
Με τη θυσία του Παλληκαρίδη, όσο και όλων των άλλων αγωνιστών της ΕΟΚΑ και με τη συμπαράσταση στον αγώνα, ολόκληρου του Κυπριακού Λαού, πράγματι το φως της λευτεριάς έλαμψε στην πολυβασανισμένη πατρίδα μας.
Η Αδούλωτη Κερύνεια τιμά τη μνήμη του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, καθώς και όλων των άλλων αγωνιστών της ΕΟΚΑ που θυσιάστηκαν ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια που οδηγούσαν στη λευτεριά. Τιμούμε τη μνήμη τους διότι με τη θυσία τους τελικά μας έφεραν τη λευτεριά, την οποία όμως, δυστυχώς, τόσο η γενιά του αγώνα όσο και οι ακόλουθες γενιές φανήκαμε ανάξιοι να την περιφρουρήσουμε και να την εδραιώσουμε ώστε, να οδηγηθούμε τελικά και στον απώτερο στόχο του απελευθερωτικού αγώνα, που ήταν η άσκηση του αναφαίρετου Δικαιώματος της Αυτοδιάθεσής μας, για Ένωση με την μητέρα Ελλάδα.
Επιτρέψαμε στον αποικιοκράτη εχθρό μας να μας εκδικηθεί για το μεγάλο «μπάτσο» που του είχε δοθεί από τα παλληκάρια της ΕΟΚΑ στον αγώνα 1955-1959. Επιτρέψαμε στο νικημένο αποικιοκράτη να ελιχθεί και να θέσει σε τροχιά, θανατηφόρα για τον τόπο μας συνωμοσία, με στόχο να σβήσει το φως της λευτεριάς που άναψε η θυσία των αγωνιστών μας το 1960. Επιτρέψαμε στον αδίσταχτο Βρετανό αποικιοκράτη να αναπτύξει τη διχόνοια ανάμεσά μας, ενθαρρύνοντας μωροφιλοδοξίες, εγωισμούς, ανταγωνισμούς, αφέλεια και άλλες πολλές ανθρώπινες μας αδυναμίες, κατευθύνοντας μας, άλλους θεληματικά και άλλους άθελά μας, στην αυτοκαταστροφή. Αποτέλεσμα, η προδοσία του 1974 η οποία με την κορύφωση του αλληλοσπαραγμού οδήγησε στην καλοστημένη παγίδα του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου 1974 και στη συνέχεια στην προσχεδιασμένη βάρβαρη Τουρκική εισβολή, κατοχή και βάναυση καταπάτηση των Κρατικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μας.
Εκείνη η περίοδος αποτελούσε πραγματική ύβρη στη μνήμη των ηρώων μας και αποτελεί μια μαύρη σελίδα στην Κυπριακή Ιστορία που θα βαραίνει όλους μας που ζήσαμε την εποχή εκείνη, ανεξάρτητα από το μέγεθος της ευθύνης του καθενός μας. Το τραγικό όμως γεγονός είναι ότι και σήμερα, 49 χρόνια μετά την 15η και 20η Ιουλίου 1974 ζούμε σε επανάληψη, παρόμοιες συνθήκες, αν όχι βίαιες όπως τότε, εξίσου επικίνδυνα επιχρυσωμένες με ψεύτικες εκδηλώσεις «δημοκρατικότητας» και επικοινωνιακά παιγνίδια αθώας πολυφωνίας. Και σήμερα, όπως και τότε, το πάνο χέρι στο «ανακάτωμα της κουτάλας» που ταράζει την Κοινωνική συνοχή μας, συνεχίζουν να το έχουν τα λιοντάρια της αποικιοκρατίας τα οποία αντί σε μουσείο με τις ανάλογες λεζάντες να τα συνοδεύουν , «μεγαλοπρεπώς» ελέγχουν την είσοδο και έξοδο του Προεδρικού Μεγάρου της παραπέουσας Κυπριακής Δημοκρατίας.
Γιαυτό, τιμώντας σήμερα τους ήρωες του 1955-59 αναλογιζόμενοι τις συνθήκες τις τότε εποχής και πού αυτές οδήγησαν, οφείλουμε να ανασυντασσόμαστε για να σταθούμε ομόθυμα, ομόγνωμα, μια γροθιά αντιμέτωποι με την ουσία του κακού που μας βρήκε το 1974 και το οποίο βιώνουμε μέχρι σήμερα: την Τουρκική εισβολή, την κατοχή, την παραβίαση των Κρατικών και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων μας και των διχοτομικών παραγώγων της κατοχής. Μια τέτοια ανασύνταξη ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΥΦΛΗ ΚΑΙ ΑΠΕΡΙΣΚΕΠΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΡΕΙΑΣ ΜΕ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΕΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ ΥΠΟ ΤΟ ΜΑΝΔΥΑ ΛΥΣΗΣ ΔΔΟ ΚΑΙ ΤΑΧΑ ΕΠΑΝΕΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ. Ανασύνταξη μετά από 49 χρόνια καταστροφικής πορείας απαιτεί:
- Τερματισμό της διαδικασίας των δοτών Δικοινοτικών συνομιλιών και αλλαγή της πολιτικής απόφασης για συμβιβασμό με την κατοχή που εξ υπακούει νομιμοποίηση των κατοχικών δεδομένων υπό το μανδύα της λύσης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας.
- Απόφαση για αντικατοχικό αγώνα με ένα και μοναδικό στόχο: τον τερματισμό της κατοχής και απελευθέρωση της Κύπρου μας,
Τερματισμός της κατοχής και απελευθέρωση της Κύπρου πρέπει να σημαίνει για όλους μας ανεξαίρετα:
- Αποχώρηση όλων των Τουρκικών στρατευμάτων και των εποίκων, Τούρκων , Ευρωπαίων και άλλων και
- Την πλήρη αποκατάσταση της Διεθνούς Νομιμότητας που παραβιάστηκε το 1974:
- Αποκατάσταση της ανεξαρτησίας, εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας, άσκησης εξουσίας και κυριαρχίας της πάνω σε ολόκληρη την Κυπριακή επικράτεια
- Αποκατάσταση του Δημογραφικού χαρακτήρα της Κύπρου σε ότι ήταν το 1974 με την επιστροφή και επανεγκατάσταση όλων των προσφύγων και εκτοπισμένων πίσω στα σπίτια και τις περιουσίες τους
- Εκσυγχρονισμό με τις ισχύουσες Δημοκρατικές διαδικασίες, του δοτού, διαιρετικού και αντιδημοκρατικού Συντάγματος του 1960, στη βάση του Διεθνούς Δικαίου που καθορίζεται στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ με αντικατάσταση όλων τον διαιρετικών στοιχείων που περιέχονται σε αυτό, με τη Δημοκρατική αρχή, ένας άνθρωπος μια ψήφος. Η πλειοψηφία να κυβερνά και η μειοψηφία να ΧΑΙΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ έμπρακτα τα Δικαιώματά της. Με κατάργηση των αναχρονιστικών εγγυήσεων και μάλιστα με επεμβατικά δικαιώματα.
Για να δικαιούμαστε λοιπόν να λέμε ότι τιμούμε τόσο τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη όσο και τους άλλους ήρωες θα πρέπει να προχωρήσουμε σε μια τέτοια ανασύνταξη ώστε να συνεχίσουμε τον αγώνα των Ηρώων μας, για πραγματική απελευθέρωση, από εκεί που έμειναν εκείνοι. Η ανασύνταξη αυτή επιβάλλεται από το Διεθνές Δίκαιο και υπαγορεύεται από τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ. Προνοείται επίσης και σε σωρεία Ψηφισμάτων του ΟΗΕ τα οποία είναι σύμφωνα και εκφράζουν τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, όπως το 3212, το 541 και 550 και άλλα. Τα Ψηφίσματα τα οποία η παραστρατούσα Ηγεσία μας επικαλείται όταν επιμένει να θέλει να συνεχίσει την πορεία που διέγραψε η αποικιοκρατική Βρετανία για την Κύπρο το 1959-60, χωρίς να τα κατονομάζει, στο περιεχόμενό τους αντιστρατεύονται τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ και είναι ντροπή της Ηγεσίας που επέτρεψε την έγκρισή τους και ντροπή για όλους όσους δεν επιδιώκουν την ακύρωσή τους.
Οι Προεδρικές εκλογές τέλειωσαν. Οι καρέκλες εξουσίας γέμισαν. Οι προσδοκίες των πελατειακών σχέσεων πρέπει να ικανοποιήθηκαν. Τώρα είναι η ώρα να σκεφθούμε και την Πατρίδα και να σπρώχνουμε προς την ανασύνταξη που επιβάλλεται για να αποφύγουμε τη μοιραία συνθηκολόγηση με λύση ΔΔΟ της οποίας το τελικό αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο.
Από το Σωματείο Αδούλωτη Κερύνεια
