Γράφει ὁ κ. Μαρῖνος Σπηλιόπουλος, Βιομαθηματικὸς
Ὁ πιὸ “διάσημος” μὲ τὴν ἀρνητικὴ ἔννοια τοῦ ὅρου ἀριθμὸς στὴν Ἁγία Γραφή, εἶναι ὁ 666. Ὁ δυσώνυμος αὐτὸς ἀριθμὸς ἀναφέρεται στὴν Ἀποκάλυψη καὶ ἀντιστοιχεῖ στὸ ὄνομα τοῦ Θηρίου ἢ τοῦ Ἀντιχρίστου. Γράφει ἐκεῖ: “Ὧδε ἡ σοφία ἐστὶν- ὁ ἔχων νοῦν ψηφίσατω τὸν ἀριθμὸ τοῦ Θηρίου· ὁ ἀριθμὸς γὰρ ἀνθρώπου ἐστί καὶ ὁ ἀριθμὸς αὐτοῦ χξς’ (666)”. Καὶ ἀλλοῦ: “καὶ ἐδόθη αὐτῷ στόμα λαλοῦν μεγάλα καὶ βλασφημίαν καὶ ἐδόθη αὐτῷ ἐξουσία πόλεμον ποιῆσαι μῆνας τεσσεράκοντα δύο”. Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες ταύτιζαν τοὺς ἀριθμοὺς μὲ τὰ γράμματα τοῦ Ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου. Κατὰ “παράδοξο” τρόπο στὸ ὄνομα Ἰησοῦς, ἀντιστοιχεῖ ὁ ἀριθμὸς 888 (τρία ὀκτάρια), ἐνῷ στὸ 999 (ἀνάστροφος τοῦ 666) ἀντιστοιχεῖ τὸ ὄνομα Τριαδικὸς Θεὸς (τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ τῆς χριστιανικῆς διδασκαλίας). Πρὶν ἀναλύσουμε λίγο περισσότερο τὸ ρόλο καὶ τὴ “βαρύτητα” τοῦ 666 (καὶ τοῦ προσώπου τῶν ἐσχάτων ἡμερῶν ποὺ ἐκφράζεται ἀπ’ αὐτό), σὲ διάφορα ἐπίπεδα (θρησκευτικό, ψυχολογικό, πολιτικό, κοινωνικὸ κ.λπ.), ἂς δοῦμε ἀπὸ μαθηματικῆς ἀπόψεως κάποια θέματα ποὺ σχετίζονται μ’ αὐτόν. Ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς ἐμφανίζει ἕνα ἀρκετὰ “παιχνιδιάρικο” ρόλο στὴν ἀριθμητική. Μερικὰ παραδείγματα:
α) Εἶναι τὸ ἄθροισμα τῶν τετραγώνων τῶν πρώτων ἑπτὰ πρώτων ἀριθμῶν (πρῶτος ἀριθμὸς στὰ μαθηματικὰ εἶναι ὁ κάθε ἀκέραιος θετικὸς ἀριθμός, ποὺ διαιρεῖται μόνο μὲ τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν μονάδα), β) Μία δυσοίωνη ἰδιότητα τοῦ ἀριθμοῦ αὐτοῦ, εἶναι ὅτι ἀποτελεῖ τὸ ἄθροισμα (ἀπὸ 1 ἕως 36) τῆς ρουλέτας στὸ καζίνο, γ) Ἕνα τρίγωνο μὲ μία πλευρὰ 1924 καὶ ἀντίστοιχο ὕψος 693 ἔχει ἐμβαδὸν 666,666 δύο… διαδοχικὰ “θηρία”, δ) Ἐπίσης ὁ ἀριθμὸς αὐτὸς προκύπτει ἂν προσθέσουμε τὰ 144 πρῶτα δεκαδικὰ ψηφία τοῦ π=3,14… ὅπου 144 = (6+6)χ(6+6). ε) Ἔχουν φτιαχθεῖ “μαγικὰ τετράγωνα” μὲ βάση τὸ 666, ἕνα μάλιστα ἕκτης τάξης (6×6) μὲ ὅλους τούς ὅρους τούς πρώτους ἀριθμούς. Στὰ μαθηματικά, “μαγικὰ τετράγωνα” ὁρίζουμε μία διάταξη ἀκεραίων ἀριθμῶν σὲ σχῆμα τετραγώνου, μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε τὸ ἄθροισμα τῶν σειρῶν, στηλῶν καὶ διαγωνίων, νὰ δίνει πάντα τὸ ἴδιο ἀποτέλεσμα (στὸ συγκεκριμένο τὸ 666). Γιὰ τὴν ἱστορία, ὁ πρῶτος ποὺ ἔγραψε πραγματεία γιὰ τὰ “μαγικὰ τετράγωνα” ἦταν ὁ Βυζαντινὸς λόγιος Μανουὴλ Μοσχόπουλος (1265-1315).
Στὸ συγκεκριμένο θέμα σιγοντάρουν ἐπίσης καὶ οἱ διάφορες θρησκεῖες, ἰδεολογίες καὶ φιλοσοφικὰ συστήματα. Παραδείγματα: Οἱ Βουδιστὲς πιστεύουν ὅτι σὲ κάποια μακρινὴ ἐποχή, θὰ ἔρθει ὁ μεγαλύτερος Βούδας ὅλων τῶν ἐποχῶν (ὁ Μετραίγια). Οἱ Μουσουλμάνοι ἕνας μεγάλος Ἰμάμης, ποὺ θὰ ἀλλάξει τὴν ἱστορία τοῦ κόσμου. Οἱ Ἰνδουιστὲς κάποιος ποὺ θὰ εἶναι ἡ ἐνσάρκωση τοῦ Βισνοῦ. Οἱ Χιλιαστὲς (Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ) ποὺ ὅλο ὁρίζουν ἡμερομηνίες καὶ φυσικὰ πέφτουν ἔξω, γιὰ τὴν ἔλευση τοῦ “Χριστοῦ” στὴ Γῆ ποὺ θὰ κυβερνήσει παντοτινά. Οἱ Δροῦζοι (θρησκευτικὸ ρεῦμα στὴ Συρία καὶ ἀλλοῦ) ποὺ πιστεύουν στὴ μετενσάρκωση, ἔχουν “θεοποιήσει” κάποιον Χαλίφη ποὺ θεωροῦν ὅτι εἶναι ὁ ἔσχατος τῶν προφητῶν καὶ ἐξαφανίσθηκε “μυστηριωδῶς” καὶ ποὺ θὰ ἐπανέλθει στὴ ζωή νὰ ἐπιβάλλει μία νέα τάξη πραγμάτων. Οἱ τέκτονες πιστεύουν ὅτι ἕνας μεγάλος Διδάσκαλος θὰ ἔλθει στὸν κόσμο στὸ ἀπώτερο μέλλον, γιὰ νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴν ὁλοκληρωμένη “φώτιση” κ.λπ. Ὅλοι αὐτοὶ φωτογραφίζουν, ὅπως εἴπαμε, τὸν ψευτομεσσία ποὺ τὰ γράμματα τοῦ ὀνόματος τοῦ “κωδικοποιοῦνται” ἀπὸ τὸν ἀριθμὸ 666, ὁ ὁποῖος θὰ ἀνακηρυχθεῖ Παγκόσμιος Πολιτικὸς Ἡγέτης, καθὼς καὶ Παγκόσμιος Θρησκευτικὸς Ἀρχηγὸς (ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ) στὰ ἔσχατα. Ἡ καταστροφικὴ ἐξουσία του ὅπως ἀναφέρει ἡ Ἀποκάλυψη θὰ εἶναι τρεισήμισυ χρόνια (42 μῆνες). Γιὰ κάποιους ἑρμηνευτές, ὁ χρόνος τῆς ἐξουσίας τοῦ Παγκόσμιου (ἀντὶ τοῦ Χριστοῦ) Ἡγέτη ποὺ προωθεῖ μὲ μανία ἡ Παγκοσμιοποίηση, ποὺ ἀθροίζεται στὸ μισό τοῦ ἑπτὰ -ἀναμφίβολα συμβολικὰ- σημαίνει ὅτι δὲν θὰ ὁλοκληρώσει τὸ καταστρεπτικό του ἔργο. Ἀλλὰ ὅταν φτάσει στὴν κορυφὴ τῆς ἀναπτύξεώς του, σ’ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο ποὺ ἡ δύναμη τῆς αὐξήσεώς του θὰ βρίσκεται στὸ ἀποκορύφωμα, θὰ συντριβεῖ σὰν ἕνα δέντρο ποὺ κεραυνοβολήθηκε, ὅπως τὸ ἐπεξηγεῖ ἀλλοῦ πιὸ ἀναλυτικὰ ἡ Ἀποκάλυψη. Ἐπίσης τότε θὰ ἐπιστρέψουν “μαζικὰ” καὶ οἱ Ἑβραῖοι στὸ Χριστιανισμό, ὅπως εἶναι προφητευμένο καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
Μὲ σύγχρονους γεωπολιτικοὺς ὅρους τὸν Ἡγέτη αὐτὸν τὸν προετοιμάζει ἡ Παγκοσμιοποίηση καὶ οἱ συνιστῶσες της (Παγκόσμιο Οἰκονομικὸ Φόρουμ, Παγκόσμιο Τραπεζικὸ Σύστημα, Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, Εὐρωζώνη, Ἀμερικανοκρατία, ΝΑΤΟ, Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ὑγείας, Διεθνὴς Σιωνισμός, Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, Παγκόσμιος Τεκτονισμός, μυστικὲς παγκόσμιες λέσχες, ὅπως ἡ Μπίλντεμπεργκ, τὸ Φόρουμ Ἀμπροσέτι κ.λπ., ἡ Παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ μὲ τὴν προσπάθεια θρησκευτικοῦ συσκοτισμοῦ καὶ συνένωσης ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεων κατ’ ἀρχάς καὶ ὅλων τῶν θρησκειῶν κατόπιν κ.λπ.). Ἡ παγκοσμιοποίηση μέσῳ τοῦ ἀθλητισμοῦ, τὸ μεταναστευτικὸ κίνημα, τῶν μουσικῶν ἀκουσμάτων, ἡ κοσμοαντίληψη ποὺ προωθοῦν μὲ τὸν ἄλφα ἢ βῆτα τρόπο οἱ πολιτικὲς ἰδεολογίες τοῦ Νεοφιλελευθερισμοῦ, Σοσιαλδημοκρατίας, Εὐρωπαϊκῆς Ἀριστερᾶς κλπ., ὁδηγοῦν μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια στὸ ἄμεσο ἢ μακροπρόθεσμο μέλλον στὸ τρίπτυχο: Παγκόσμια διακυβέρνηση – Παγκόσμιος “θεοποιημένος” κυβερνήτης -Πανθρησκεία. Σ’ ἕνα ἀλγόριθμο τοῦ Κακοῦ. Ἡ παγκοσμιοποίηση δὲν εἶναι μόνο μία διεθνὴς οἰκονομικὴ κατάσταση, ἕνα “χωνευτήρι” πολιτισμῶν, ἀξιῶν, ἐθνικῶν ταυτοτήτων, ἕνας παγκόσμιος καπιταλιστικὸς Δυτικὸς τρόπος ζωῆς, ὅπως ἀφελῶς πιστεύουν πολλοί, ἀλλὰ ἔχει καὶ πάρα πολλὲς ἄλλες διαστάσεις ποὺ κωδικοποιοῦνται μὲ τὸ παραπάνω τρίπτυχο. Στὴν παροῦσα κατάσταση τὰ μόνα ἔθνη ποὺ ἀντιστέκονται σ’ αὐτὴ (γιὰ τοὺς δικούς τους λόγους), ἆραγε γιὰ πόσο ἀκόμα; εἶναι ἡ Ρωσία καὶ ἡ Κίνα. Συναφεῖς ἔννοιες μὲ τὴν Παγκοσμιοποίηση ποὺ ἀκούγονται συχνὰ εἶναι: Νέα Τάξη πραγμάτων, Νέα Ἐποχή, Μεγάλη Ἐπανεκκίνηση κλπ. Ἔννοιες μὲ τὸ ἴδιο συνήθως περιεχόμενο ἢ ποὺ ἀλληλοσυμπληρώνουν ἡ μία τὴν ἄλλη, ποὺ γι’ αὐτοὺς ἐκφράζουν τὴν “σωστὴ πλευρὰ τῆς Ἱστορίας”. Κάποιοι ἐπίσης ἀντιπροτείνουν τὸν ὅρο “Παγκοσμιοποίηση μὲ Κανόνες”. Λὲς καὶ ἡ Παγκοσμιοποίηση μὲ ἢ χωρὶς κανόνες, διαφέρει στὴ βαθύτερη οὐσία της. Ὁ Νίτσε εἶχε προτείνει τὸν ὅρο τοῦ Ὑπεράνθρωπου σὰν τὴν τελικὴ ἐξέλιξη τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους, οἱ “Παγκοσμιοποιητὲς” προτείνουν τὸν ὅρο τοῦ Μετανθρώπου ἢ ὅπως καὶ ἀλλιῶς λέγεται τοῦ Ἀνθρώπου – Θεοῦ, ἕνα “μεταλλαγμένο” ἀνθρώπινο ὄν, μὲ “τερατώδεις” καὶ ἐγωκεντρικὲς ἀντιλήψεις γιὰ τὰ πάντα, “γρανάζι” μίας παγκόσμιας ψηφιακῆς δικτατορίας.
Σὲ καιροὺς κρίσεων (παγκόσμιοι πόλεμοι, πανδημίες, κλιματικὲς καὶ γενικὰ περιβαλλοντικὲς ἀλλαγὲς κ.λπ.), ὑπάρχουν ἄνθρωποι σὲ ἡγετικὲς θέσεις καὶ ὄχι μόνο, ποὺ προτείνουν μία παγκόσμια Διακυβέρνηση. Ὁ Ἀϊνστάιν μὲ τὴ λήξη τοῦ δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ἔστειλε ἐπιστολὴ στὸν Ο.Η.Ε. γιὰ νὰ γίνει αὐτὴ ἡ ὑπερκυβέρνηση, ποὺ θὰ ἀποτρέπει κάτι ἀνάλογο στὸ μέλλον. Μὲ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ (Covid-19) καὶ τὶς συνεχεῖς μεταλλάξεις του, ἀκούσθηκαν φωνὲς καὶ στὴ χώρα μας (ἀπὸ γνωστοὺς Νεοταξίτες πολιτικοὺς) ἀλλὰ καὶ διεθνῶς, γιὰ μία “παγκοσμιοποιημένη” ἀντιμετώπιση τοῦ θέματος ἀπὸ τὶς μεγάλες δυνάμεις τῆς Δύσης, τοὺς G7 καθὼς ἐπίσης καὶ ὁ Π.Ο.Υ. (Παγκόσμιος Ὀργανισμὸς Ὑγείας) νὰ ἔχει τὸ ἀπόλυτο “πάνω χέρι” διεθνῶς, πιὸ πάνω καὶ ἀπὸ τὶς ἐθνικὲς κυβερνήσεις κλπ. Καὶ αὐτὰ καὶ ἀνάλογα θὰ γίνονται πάντοτε, ὅλα θὰ τὰ ἐκμεταλλεύονται μέχρι ποὺ νὰ πετύχουν τὸ στόχο τους, μέχρι νὰ μᾶς φέρουν τὸν Παγκόσμιο κυβερνήτη καὶ “Σωτῆρα”. Εἶναι τόσο κυνικοὶ καὶ ἐμμονικοὶ οἱ “Παγκοσμιοποιητὲς” μὲ τὸ θέμα αὐτὸ ποὺ μηχανεύονται τὰ πάντα, ὥστε νὰ σκεφθοῦμε, χαριτολογώντας βέβαια, ὅτι κάποια στιγμὴ μποροῦν νὰ μᾶς ποῦν νὰ ἑνωθοῦμε σέ μία παγκόσμια διακυβέρνηση γιὰ νὰ ἀντιμετωπίσουμε τούς… “ἐξωγήινους” ποὺ μπορεῖ νὰ καταστρέψουν τὸν πλανήτη, ἂν μᾶς βροῦν διασπασμένους, ἀνοργάνωτους καὶ ὄχι ὑπὸ μία κεντρικὴ ἐξουσία παγκόσμιας δομῆς καὶ λειτουργίας. Ὅσο καὶ ἂν αὐτὸ φαίνεται γελοῖο ἢ ἀνόητο ἐκ πρώτης ὄψεως. Δὲν σημαίνει βέβαια ὅτι θὰ εἰπωθεῖ κάτι τέτοιο κάποια στιγμή, ἀλλὰ μὲ τὸ ἀκραῖο αὐτὸ παράδειγμα θέλουμε νὰ δείξουμε μέχρι ποῦ φτάνει ἡ παράνοια καὶ ἡ ἐμμονὴ σ’ ἕνα στόχο ποικίλων συμφερόντων, διανθισμένων μὲ ὡραῖα λόγια, φαντασία καὶ εἰκόνες, ποὺ μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια θὰ ὁδηγήσει τὴν ἀνθρωπότητα σὲ συνολικὴ καὶ προσωπικὴ ἀλλοτρίωση καὶ καταστροφή. Καὶ δὲν τὸ ἔχουν πετύχει ἀκόμα αὐτό, εἶναι γιατί ἄνθρωποι, ὁμάδες ἀνθρώπων καὶ κράτη ἀντιδροῦν ἀκόμα σὲ κάτι τέτοιο, εἴτε γιὰ χάρη τῆς ἐλευθερίας, τῆς δημοκρατίας, εἴτε γιατί κατανοοῦν ποῦ ὁδηγεῖ αὐτὴ ἡ ἀντίχριστη ὑποδούλωση.Ἢ γιατί ἀκόμα, γιὰ τοὺς δικούς του λόγους δὲν τὸ ἐπιτρέπει ὁ Θεός. Ἐπίσης οἱ ἄνθρωποι καὶ ἡ ἀνθρωπότητα γενικά, δὲν ἔχουν διαφθαρεῖ ἀκόμα τόσο πολύ, ὥστε νὰ ἔχουμε μετατραπεῖ πλήρως σὲ σύγχρονα Σόδομα καὶ Γόμορρα. Ὁδεύουμε ὅμως πρὸς τὰ ἐκεῖ, μὲ ἰλιγγιώδη ταχύτητα. Ὁ καθένας ξεχωριστά, ἀλλὰ καὶ συνολικά, οἱ “δικαιωματιστές”, ποὺ προωθοῦν νομοσχέδια ποὺ ξεφτιλίζουν τὸν ἄνθρωπο καὶ τὴ φύση του (Γάμοι ὁμοφυλοφίλων καὶ υἱοθεσία παιδιῶν ἀπὸ αὐτούς, ἀμβλώσεις, εὐθανασία κ.λπ.), κάνουμε ὅ,τι μποροῦμε γι’ αὐτό. Ὅσοι ἀντιδροῦν σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ ἐπιτάσσει ἡ Ἰδεολογία τῆς ἀπάνθρωπης Παγκοσμιοποίησης, κατηγοροῦνται ὡς συνωμοσιολόγοι καὶ ὅ,τι ἄλλο μπορεῖ νὰ φανταστεῖ ὁ νοῦς. Τὰ “φερέφωνα” τῆς παγκοσμιοποίησης χρησιμοποιοῦν χιλιάδες δικαιολογίες παραπλάνησης ἢ μία τακτικὴ στρουθοκαμηλισμοῦ ἀνάλογα.
