Γράφει η Παπαϊωάννου Παναγιώτα, δικηγόρος
Επιμένουν στη λέξη «θυσία».
Επιμένουν και μας το λένε ξανά και ξανά και ξανά.
Ξέρουν ότι μια μερίδα πολιτών εξοργίζεται, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν άλλες λέξεις.
Ομως όχι, επιμένουν. Θυσία.
Οι λέξεις είναι πανίσχυρες, δεν επιλέγονται τυχαία.
Δε θα πω όλα όσα σκέφτεται το συνωμοσιολογικό μυαλό μου.
Θα βλέπεις συνεχώς συμφορές και δυστυχίες γύρω σου αλλα να ξέρεις οτι δεν είναι εγκλήματα, είναι «θυσίες».
Η θυσία είναι καλό πράγμα, είναι μια γενναία πράξη.
Θυσιάσου κι εσύ, μην είσαι μίζερος.
Θα φτιάξουμε καλύτερο σιδηροδρομικό δίκτυο για σένα αν θυσιαστείς.
Κάνε οικονομία στα φώτα, κρύωσε, πείνασε, κάνε αυτή τη μικρή θυσία για να βγούμε όλοι μαζί από την κρίση.
Κι αν είσαι καλό παιδί και ακούς εμείς θα σου δωσουμε και κουπονάκι για το σουπερμάρκετ.
Σήκωσε
το μανίκι σου, κανε αυτή τη θυσία για το συνάνθρωπό σου. Αυτό το
αυτοάνοσο που εμφάνισες δεν αξιζει τον κόπο να κανεις φασαρία, ήταν για
το κοινό καλο. Για να σωθούμε όλοι από το φοβερό εχθρό.
Μην είσαι εγωιστής. Μια μικρή θυσία ήταν μόνο.
Τώρα
είσαι γονατισμένος και σε ξεκοιλιάζουμε με μια χατζάρα αλλα μη μιλάς,
μην εισαι τέτοιο γαϊδούρι…Ούτε μια θυσία δε μπορείς να κάνεις;;
Η
μόνη πραγματική θυσία που ξέρω εγώ είναι να βάλεις στην άκρη το βόλεμά
σου, να συγκρουστεις με τον περίγυρο σου και να πεις στον διπλανό σου
αυτό που δε θέλει να ακούσει.
Ότι οι μαζικές δολοφονίες άλλαξαν όνομα για να κρυφτούν και τώρα αποκαλούνται θυσίες.
Αν
αποκαλέσεις πολλές φορές το τρίγωνο κύκλο, ο κόσμος στο τέλος θα
πιστεύει ότι είναι κύκλος. Αυτό είχε κάνει και ο Γκεμπελς εξάλλου.
Οι λέξεις έχουν τρομακτική δύναμη.
Δεν ήταν θυσία. Εκτός αν θέλουν να παρουμε τα λεγόμενα τους κυριολεκτικά…
