 |
| Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς |
Γιατί τόσο πολύ κακό στον κόσμο στις μέρες μας; Είναι επειδή οι άνθρωποι απέρριψαν το αποτελεσματικότερο όπλο, το νικηφόρο όπλο το όποιο νικά το κάθε κακό με βεβαιότητα και σε όλα τα πεδία των μαχών, νικά την κάθε αμαρτία, τον κάθε δαίμονα και το όπλο αυτό είναι η προσευχή, η προσευχή και η νηστεία. Είναι το αποτελεσματικότερο όπλο επειδή είναι του Θεού, επειδή είναι του Χριστού, είναι το όπλο του μόνου αληθινού Θεού σε όλους τους κόσμους.
Γιατί η Ευρώπη περιέπεσε στις μέρες μας σε τόσα δεινά, σε τόσα αδιέξοδα; Είναι επειδή απέρριψε τον Χριστό, απέρριψε το ιερό Του Ευαγγέλιο, απέρριψε το ανίκητο όπλο Εκείνου: την προσευχή και την νηστεία. Τα απέρριψε και ζητά να λύσει όλα της τα προβλήματα χωρίς τον Χριστό. Και μάλιστα, όχι μόνο χωρίς τον Χριστό μα και αντίθετα από τον Χριστό. Μα όποιος μάχεται τον Χριστό και Θεό, εκείνος γίνεται σύντροφος των δαιμόνων. Και τί είναι αυτό πού απομένει από αυτό τον άνθρωπο μέσα σε ένα τέτοιο πόλεμο; Πτώμα! Μονάχα πτώμα!
***
Μην πορεύεσαι μονάχος κανένα δρόμο του κόσμου αυτού παρά μονάχα έχοντας μπροστά σου τον Κύριο Ιησού Χριστό…
…με την ευχή του Ιησού εμπρός σου, με την πίστη σε Εκείνον εμπρός σου,
με την αγάπη προς Εκείνον εμπρός σου, με την ανάσα, το δάκρυ και την
κραυγή προς Εκείνον εμπρός σου…
Τότε θα φεύγει από μπροστά σου κάθε θάνατος και κάθε πειρασμός, μα όχι
εξαιτίας σου αλλά εξαιτίας Εκείνου πού στέκει μπροστά σου…
Ο Χριστός, η απτή του παρουσία, το θελκτικό του πρόσωπο, είναι για μένα η αναγκαιότερη των αναγκαιοτήτων.
Ποθώντας συνεχώς Εκείνον, πως να μην αποκάμει η ψυχή μου στην προσευχή; Μα μήπως μπορώ να Τον προσεγγίσω και αλλιώς παρά μονάχα με την προσευχή; Ποιός είμαι εγώ για να φιλοσοφήσω, για να φιλοσοφώ περί Εκείνου δίχως προσευχή;
Η προσευχή είναι πρόσφορο ζυμωμένο από δάκρυα και καρδιά!
Ξέρετε αδελφοί ποιό είναι το ισχυρότερο όπλο του άνθρωπου στην γη,
όπλο ακατανίκητο και πάντα νικηφόρο; Είναι η προσευχή, μάλιστα η
προσευχή!
Επειδή διά της προσευχής ο άνθρωπος παραδίδει στον Θεό όλη την ψυχή και
όλη την καρδιά και όλη την ζωή του και ο Θεός γίνεται υπέρμαχος του και ο
προστάτης του.
Τί μπορούν τότε να του κάμουν οι άνθρωποι και οι δαίμονες; Τίποτε!
Τίποτε! Τίποτε! Γι’ αυτό και ο Κύριος μας επιτάσσει στο Ευαγγέλιο Του:
«Αδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α’ Θεσ. 5, 17).
Επιλεγμένα κείμενα Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς
