Η ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΩΣ ΣΥΜΠΑΘΗΤΙΚΗ Ή ΑΠΟΜΙΜΗΤΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ

 

Ιατρική της Νέας Εποχής

Οάνα Ιφτίμε – Αλέξανδρος Ιφτίμε

Απόσπασμα από το εξαιρετικό βιβλίο: «ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ, Επιστήμη; Πίστη; Ιατρική; Μαγεία;»

       Η επανεξέταση της αρχής των «ομοιών» και των προερχόμενων από αυτήν λειτουρ­γικών χαρακτηριστικών της ομοιοπαθητικής θα αποκαλύψη ότι η εσφαλμένη παγανιστική διδασκαλία της ομοιοπαθητικής αποδεικνύει εαυτήν ως μία μορφή συμπαθητικής μαγείας. Υπό αυτήν την προοπτική, ας εξε­τάσουμε μαζί την, αποτελούμενη από τέσσε­ρις ενότητες, ακόλουθη ανάλυση.

Τι είναι μαγεία; Ένας σύντομος και πε­ριεκτικός ορισμός της μαγείας θα περιλάμ­βανε μεθόδους οι οποίες με κάποιον τρόπο διαμεσολαβούν με το υπερφυσικό και με τις οποίες οι άνθρωποι μπορούν να επιφέρουν ιδιαίτερα αποτελέσματα.

Είναι η ομοιοπαθητική μαγεία; Η ομοιο­παθητική έχει αποτελέσματα, παρά το γεγο­νός της εμφανούς αδυναμίας οποιασδήποτε φυσικής δράσεως των ομοιοπαθητικών φαρ­μάκων. Το γεγονός αυτό αποκλείει την πι­θανότητα να είναι η αρχή των ομοίων (αυτό, όπως θα δούμε στη συνέχεια, είναι κεντρικό σημείο στη συμπαθητική μαγεία) μόνο μία ανάμνηση του αντιεπιστημονικού τρόπου σκέπτεσθαι, προσκολλημένη σε μία επιστη­μονική μορφή ιατρικής. Έτσι, η ομοιοπαθη­τική μπορεί πολύ καλά να συμπεριληφθή μεταξύ των μεθόδων, οι οποίες με κάποιον τρόπο διαμεσολαβούν με το υπερφυσικό, δη­λαδή με το βασίλειο της μαγείας.

Τι είναι συμπαθητική μαγεία; Η συμπα­θητική μαγεία είναι μία μορφή μαγείας, η οποία βασίζεται επί της ομοιότητος μεταξύ των στοιχείων τα οποία ενσωματώνονται στην τελούμενη τελετουργία και στο γεγο­νός το οποίο πρόκειται να συμβή (μέσω της μαγικής πράξεως). Ο Sir George Frazer (1854- 1941), ο πατέρας της σύγχρονης πολιτισμι­κής ανθρωπολογίας, διατύπωσε το «Νόμο της Ομοιότητος» στο σχεδίασμα της διδα­κτορικής διατριβής του επί της συμπαθητι­κής μαγείας: «Εάν αναλύσουμε τις αρχές της σκέψεως επί των οποίων βασίζεται η μαγεία, πιθανώς θα ανευρεθή ότι αυτές διακρίνονται σε δύο: η πρώτη αρχή είναι ότι το όμοιον παράγει όμοιον ή ότι το αποτέλεσμα προσο­μοιάζει προς την αιτία του· η δεύτερη αρχή είναι, ότι πράγματα, τα οποία έχουν άπαξ έλθει εις επαφή μεταξύ τους, συνεχίζουν να αλληλεπιδρούν από απόσταση, μετά τη δι­ακοπή της φυσικής επαφής. Η πρώτη αρχή μπορεί να ονομασθή Νόμος της Ομοιότητος, η δεύτερη Νόμος της Επαφής ή της Μεταδόσεως. Από την πρώτη εξ αυτών των αρχών, δηλαδή από το νόμο της Ομοιότητος, ο μάγος συμπεραίνει ότι μπορεί να παράγη οποιοδήποτε αποτέλεσμα, το οποίο επιθυμεί, απλώς απομιμούμενος αυτό (…) Μάγια βασιζόμενα εις το Νόμο της Ομοιότητος είναι δυνατόν να αποκληθούν Ομοιοπαθητική η Απομιμητική Μαγεία». Συνοπτικά, η συμπαθητική μα­γεία είναι η μαγεία των ομοίων.

Είναι η ομοιοπαθητική συμπαθητική μα­γεία; Επιπροσθέτως προς τη θεωρητική βα­σική αρχή των ομοίων, η οποία εξισώνεται προς την παραδοσιακή συμπαθητική μαγεία, η ομοιοπαθητική σαφώς προχωρεί στην εξάλειψη ορισμένων στοιχείων (συμπτωμάτων), προσφεύγοντας σε απομιμητικά μέσα (χρη­σιμοποιώντας φάρμακα, τα οποία είναι ικα­νά να επάγουν συμπτώματα παρόμοια με εκείνα που πρόκειται να εξαλειφθούν). Αυτό το γεγονός παρατηρήθηκε και σχολιάσθηκε (στη Ρουμανία) πολύ πριν γραφή αυτό το βι­βλίο, από τον μελετητή της Λαϊκής παραδόσεως Ι-Α Candrea: «Η απομιμητική μαγεία συσχετίζεται στενά με την αρχή τα όμοια υπό των ομοίων θεραπεύονται, η οποία δια­τυπώθηκε από ιατρούς του Μεσαίωνος και οι εφαρμογές της ευρίσκονται στην εμπειρική ιατρική όλων των ανθρώπων. Η δια­τύπωση τα όμοια ομοίοις ιώνται, η οποία επί λέξει σημαίνει «τα όμοια θεραπεύονται υπό των ομοίων» έχει το άριστο ισοδύναμό της στην παροιμία «adamas adamanti scalpuntur» («το διαμάντι χαράσσεται από το διαμάντι»). Σύμφωνα με την αρχή αυτή, οποιαδήποτε νόσος ή τραύμα μπορεί να θεραπευθή από τα ανάλογα φάρμακα, δηλαδή από αυτά (τα φάρμακα), τα οποία παρουσιάζουν ορισμένη ομοιότητα με την εμφάνιση νόσου ή τραύματος σε κάποιον, με την εντόπιση, την αιτία ή τις ποικίλες εκδηλώσεις Αυτή η παράξενη θεραπευτική, η οποία θεμελιώνε­ται σε κάποιου είδους συμπαθητική συγγέ­νεια μεταξύ της νόσου και των αίτιών της, ή παρόμοιων θεωρήσεων του εξωτερικού κό­σμου, των ζώων ή τμημάτων του σώματός τους, φυτών, μετάλλων κ.ο.κ. Προωθήθηκε από τους πανάρχαιους χρόνους, από τους πρώτους χρόνους του ανθρώπινου είδους. Από τους αρχαίους χρόνους όλοι πίστευαν σε αυτήν, επίσης κατά τους χρόνους του Με­σαίωνας και ακόμη σήμερα συνιστάται όχι μόνον από ιατρούς, αλλά επίσης από ομοιοπαθητικούς θεραπευτές, οι οποίοι κατοικούν εδώ και εκεί».

Επίσης, η θεωρούμενη μεταφορά των ιδι­οτήτων από την Ιατρική ύλη στο νερό προσαρμόζεται με επιτυχία στο Νόμο της Επαφής του Frazer. Στο μαγικό τρόπο σκέψεως θεω­ρείται ότι επιμένουν ορισμένοι δεσμοί μετα­ξύ προσώπων και αντικειμένων ή αντικειμέ­νων και αντικειμένων, τα οποία έρχονται σε επαφή, καθώς οι δεσμοί θεωρούνται ότι είναι ικανοί να διαμεσολαβούν μαγικές επιδρά­σεις (ο νόμος της Επαφής ή της Μεταδόσεως).

Μερικοί υποστηρίζουν ότι η ομοιοπαθητι­κή δεν μπορεί να είναι μαγική, δεδομένου ότι η παρασκευή των φαρμάκων δεν απαιτεί την τελετουργική αναφορά του ομοιοπαθητικού στον διάβολο. Τέτοιες αντιρρήσεις είναι ανεπιτυχείς και προϊόν μερικών παρανοήσεων, οι οποίες είναι ευρέως διαδεδομένες μεταξύ των συγχρόνων. Δυστυχώς, κάτω από τη γενικευμένη επίδραση του υλισμού, του σχετι­κισμού και των μέσων μαζικής ενημερώσεως, οι σύγχρονοι άνθρωποι -ακόμη και οι Ορ­θόδοξοι- τείνουν να λησμονούν ότι η μαγεία δεν περιλαμβάνει μόνο τους καθιερωμένους μάγους ή μάγισσες που ψελλίζουν μαγικά ξόρκια. Μετά η άνευ εκπλήξεως, η πολιτισμι­κή ανθρωπολογία με έμφαση επιβεβαιώνει αυτό το οποίο και οι Ορθόδοξοι ακόμη φαίνεται να αγνοούν. Βασιζόμενη στην εξέταση των πραγματικών πρακτικών στον κόσμο, η ανθρωπολογία αναγνωρίζει δύο μορφές μα­γείας: την «εμπνευσμένη μαγεία», η οποία εκτελείται από τους μυημένους, και μία δεύ­τερη κατηγορία που ονομάζεται «μη εμπνευ­σμένη» ή «λαϊκή μαγεία», η οποία εκτελείται από ανθρώπους που δεν είναι αφιερωμένοι στα πνεύματα και ίσως ακόμη δεν πιστεύ­ουν στο υπερφυσικό. Ένα τυπικό παράδει­γμα της «μη εμπνευσμένης μαγείας» είναι οι πολλές μορφές της μαντείας που εφαρ­μόζονται σε όλο τον κόσμο, π. χ., ερμηνεία των οιωνών και των ονείρων, αστρολογία, ράβδο μαντεία, καρτομαντεία (μαντεία με τη χρήση ταρώ και άλλων καρτών), χρήση των πινάκων Quija, χειρομαντεία, καφεμαντεία («διάβασμα» των κατακαθιών του καφέ) κ.τ.λ. Τέτοιες πρακτικές είναι προσβάσιμες σε εμπνευσμένους μάγους (π.χ. Η χειρομα­ντεία και η καρτομαντεία περιλαμβάνονται μεταξύ των συνήθων πρακτικών των μυημένων Roma -Γύφτων- μάγων), αλλά ασκούνται συχνά και από μη μυημένους, τουλάχιστον στα Βαλκάνια και στη Μέση Ανατο­λή. Μπορούν να προστεθούν πολλά άλλα παραδείγματα λαϊκής μαγείας, εκτός από την μαντεία- επιλέξαμε να παρουσιάσουμε αυτές εξαιτίας της οικειότητας του σύγχρο­νου Ευρωπαίου αναγνώστου με αυτές.

    Είναι, επίσης, ανεπιτυχές να υποστηρίζεται ότι η μαγεία πρέπει να περιλαμβάνη τη σαφή, φωνητική επίκληση των δαιμόνων. Μία σειρά χειρονομιών ή στάσεων (η οποία μπορεί να είναι πολύ διαφορετική και ίσως να φαίνεται απλή, τελείως μη ειδική ή μη «θεαματική») μπορεί πολύ καλά να χρησιμεύση για την ίδια λειτουργία της «επαφής με τον πνευματικό κόσμο», όπως ένα λεπτο­μερώς γραμμένο ξόρκι, με το οποίο κάποιος επικαλείται τον δαίμονα με το όνομά του. Η ατένιση της παλάμης κάποιου δεν είναι ούτε περίπλοκη ούτε θεαματική ούτε περιλαμ­βάνει τελετουργική επίκληση των πονηρών πνευμάτων. Παρ’ όλα αυτά, η χειρομαντεία είναι μία μορφή μαγείας και τόσο η πολιτι­σμική ανθρωπολογία όσο και η Εκκλησία την εκλαμβάνουν ως τέτοια (ως μορφή μαγείας). Στις ημέρες μας υπάρχει μαντεία βασιζόμε­νη σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, η οποία δεν περιλαμβάνει ούτε καν ανθρώπινο χειριστή -γεγονός που δεν σημαίνει ότι δεν είναι μαν­τεία και κακό. Όλα τα δεδομένα έχουν δοθή από πρόσωπα στον ηλεκτρονικό υπολογιστή και η όλη λειτουργία βασίζεται σε ανθρώπινη πράξη, που παρεμβαίνει σε κάποιο ση­μείο. Το ίδιο συμβαίνει με τα ομοιοπαθητικά φάρμακα, τα οποία παρασκευάζονται με βιομηχανικά μέσα -η μηχανή που κάνει τη δυναμοποίηση σχεδιάσθηκε από ανθρώπους, οι οποίοι πιστεύουν ότι τα (ομοιοπαθητική) φάρμακα με μαγικό τρόπο θεραπεύουν βά­σει του νόμου των ομοιοτήτων.

Περαιτέρω, δεν είναι απολύτως αναγκαίο για αυτούς οι οποίοι εκτελούν μαγικές πράξεις να πιστεύουν σε πνεύματα ή να είναι ενήμεροι ότι συνεργάζονται με δαίμονες. Αυτό είναι ορατό σε ανθρωπολόγους στον πραγματικό κόσμο και -σε επίπεδο καθαρής λογικής- λειτουργεί τόσο ως πρόταση συλ­λογισμού όσο και ως συνέπεια του γεγονό­τος ότι υπάρχει εμπνευσμένη και μη εμπνευ­σμένη μαγεία. Ακόμη και οι μυημένοι μάγοι υποστηρίζουν ότι δεν είναι απαραίτητο για τους πελάτες τους, καθώς και για τους ίδιους τους ασκούντες τη μαγεία να πιστεύουν στα πνεύματα. Μόνον πρέπει να αποδέχωνται ότι με κάποιο τρόπο αυτή η δραστηριότητά τους «λειτουργεί» και να τη χρησιμοποιούν.

Ο Ούγγρος νεο-σαμανιστής Orsolya Czaga γράφει: «Μπορώ να πω ότι δεν είναι απαραίτητο να πιστεύη κάποιος στην πρακτική του σαμανισμού. Τι είναι απαραίτητο; Είναι ο τρόπος με τον οποίον η πνευματική εμπειρία γίνεται πραγματικότητα στη ζωή κάποιου». Έτσι εξηγείται γιατί και πως ορισμένοι ανθρωπολόγοι είχαν εμπειρίες του «πνευματικού (παγανιστικού) κόσμου» και ήλθαν σε επαφή με πνεύματα (δαίμονες) μόνον με την παρακολούθηση -χωρίς καν να πιστεύ­ουν- μερικών (αρχέγονων) δραστηριοτήτων διαφόρων φυλών. Έτσι, ο Michael Harner απέκτησε πνευματικές εμπειρίες, όταν πα­ρακολούθησε τις σαμανικές πρακτικές των Περουβιανών φυλών. Με τον ίδιο τρόπο, η Felicity Goodman και οι βοηθοί της έφθασαν σε έκσταση, απλώς ακούγοντας το κροτάλισμα ενός φλασκιού, και έλαβαν εμπειρία σωματικών και διανοητικών καταστάσεων με την υιοθέτηση σαμανικών στάσεων, όπως αυτές απεικονίζονται στην αρχαία φυλετική τέχνη.

Μερικοί μπορεί να παραξενευθούν από το γεγονός ότι η ομοιοπαθητική είναι μία μορφή μαγείας, την οποίαν ο Hahnemann καθιέρωσε μόνος του σαν ένα τμήμα παραδόσεως, όχι όμως παγανιστικής. Πρώτον, όπως έχει λεχθή από μερικούς συγγραφείς και όπως προκύπτει από το κυρίως περιε­χόμενο των διδασκαλιών του, ο Hahnemann ίσως να είχε επηρεασθή από συγγράμματα αλχημιστών. Δεύτερον (το οποίο είναι και σπουδαιότερο), δεν υπάρχει απόλυτη ανεξαρτησία ή «ανοσία» του ανθρώπινου νου κατά των εσφαλμένων θρησκευτικών δι­δασκαλιών, ακόμη και όταν απουσιάζουν οι κανονικοί τρόποι λήψεως της πληροφο­ρίας. Δεν είναι αναγκαίο να ανακαλύψουν τέτοιες ιδέες σε βιβλία ή να ακούσουν από άλλους ανθρώπους· οι παγανιστικές ιδέες είναι δυνατόν να εμφανισθούν αυτομάτως στο νου κάποιου, όπως αυτές μπορούν να «ψιθυριστούν» σε οποιονδήποτε από δαι­μονικά πνεύματα οποιαδήποτε στιγμή. Για τον Ορθόδοξο τέτοια φαινόμενα δεν πρέ­πει να αποτελούν έκπληξη, καθώς πολύ καλά γνωρίζουμε στην Εκκλησία ότι οι δαίμονες έχουν τη δική τους θέληση, μπο­ρούν να διασπείρουν ο,τιδήποτε θέλουν και να διδάξουν οποιονδήποτε θέλουν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίον εμφανίσθηκε κάθε παγανιστική πρακτική και με τον οποίον εμφανίζεται κάθε ένας εξαπατημένος (από τους δαίμονες) άνθρωπος -με «προσωπική» δαιμονική διδασκαλία. Εδώ πρέπει να προσθέσουμε ότι ο Hahnemann μας πληροφορεί ότι η ομοιοπαθητική «αποκαλύφθηκε» σε αυτόν». Αυτός δεν είναι ο μόνος μεταξύ των μοντέρνων που απατήθηκαν, λαμβάνοντας κάποια ημέρα μία προσωπική αποκάλυψη. Η θεωρούμενη αποκάλυψη οδήγησε στην επινόηση μιας καινούργιας μεθόδου θεραπείας, η οποία δεν έχει επιστημονικό νόημα· με κάποιο, όμως, τρόπο «λειτουργεί», ενώ διατηρεί τα τυπικά χαρακτηριστικά του παγανιστικού συστήματος, τόσο στη θεωρία όσο και στην πράξη. Για εύκολη κατανόηση, αναφέρουμε το παράδειγμα του Bach και της τεχνικής των Bowen και Bowen⁵³. Δεν ήταν απαραίτητο να εμφανισθή και να μιλήση σε οποιονδήποτε από αυτούς ο διάβολος- τους είχε εμβάλει μόνον ιδέες, αισθήσεις και «ικανότητες» και λειτούργησε στο περιβάλλον κατάλλη­λα, όπως συνήθως συμβαίνει στις εμπειρίες των εξαπατημένων και στη λαϊκή μαγεία. Οι πλείστες μέθοδοι της εναλλακτικής ια­τρικής, όταν απεκδυθούν το «επιστημονι­κό» τους περικάλυμμα, αποκαλύπτονται να συμπίπτουν με αρχαίες παγανιστικές πεποι­θήσεις και πρακτικές, καθώς και εσφαλμέ­νες διδασκαλίες για την ζωή, το θάνατο και τις δοκιμασίες, συγχρόνως, συνοδεύονται από αντίστοιχες μαγικές πρακτικές, τελείως ασύμβατες με την Ορθόδοξη Χριστιανική πί­στη. Δεν υπάρχει κάτι νέο σχετικά με αυτές, εκτός από το «περικάλυμμα»· οι ίδιες παλιές παγανιστικές ιδέες παρουσιάζονται κάτω από νέα προσωπεία.

Η ονομαστική θρησκεία αυτού ο οποίος ασκεί την μαγεία δεν προσθέτει τίποτε στη συνάφεια αυτή. Η τελετουργία της πυροβα­σίας, π. χ. , εκτελείται από εξαπατημένους μεταξύ των Ορθοδόξων στη Νότιο Βουλγα­ρία και στη Βόρειο Ελλάδα, από ανθρώπους διαφόρων άλλων θρησκειών, όπως και από μερικούς Αμερικανούς ψυχολόγους (σε συμφωνία με τις πεποιθήσεις τους της Νέας Εποχής). Η σαμανική έκσταση, επίσης προ­ωθούμενη από την ψυχοθεραπεία της Νέας Εποχής, δοκιμάζεται από ανθρώπους με ποι­κίλα πνευματικά υποστρώματα. Σε αυτό το σημείο θα φέρουμε προς συζήτηση μία επι­κίνδυνη πεποίθηση, η οποία κυκλοφορείται μεταξύ των Ορθοδόξων, ότι, δηλαδή, η ομοι­οπαθητική δεν είναι δυνατόν να είναι παγανιστική, δεδομένου ότι μερικοί Άγιοι την ενέκριναν.

 

---

Stein Franke, R. L., Stein, P. L., 2005. 6. Magic and Divination, in Anthropology of religion, magic and witch­craft. Allyn & Bacon ed., Boston, MA, p. 136.

Επιστήμη, ή οποία μελετά τίς πολιτιστικές ποι- κιλομορφίες μεταξύ των πληθυσμών τού κόσμου.

Frazer, The Golden Bough, 1922, III. Sympathetic Magic, § 1. The Principles of Magic, p. 1, διαθέσιμο στη δι­εύθυνση http: www.bartleby.com/196/6.html.

Το γεγονός αυτό ανακαλύψαμε μετά την συνα­γωγή των ιδικών μας συμπτωματικών συμπερασμά­των επί τής ομοιοπαθητικής.

Candrea, I.-A., Folclorul medical roman comparat (Comparative Romanian Medicine Folklore), partea a ΙΙ-a, Medicina magicá (Part 2. Magic Medicine), Cap. I., Simbolismul in terapéutica populará (Chapter I., Sym­bolism in folk therapeutics) Similia similibus curantur, par. 171, Casa §coalelor, Bucurejti, 1944, 2^nd edition, Polirom, Bucuregti, 1999, pp. 303-304 (μεταφρασθέν υπό τής O. II lime).

BA. Stein Franke, R. L., Stein, P. L. (2005) 6. Magic and Divination, in Anthropology of religion, magic and witch­craft. Allyn & Bacon ed., Boston, MA, p. 136.

Η στάση («πόζα»), καθ’ εαυτή, είναι η τελετουρ­γία, βασιζόμενη στο σώμα μάλλον παρά στην διάνοια, προκειμένου να αποδειχθή η πρόθεση για την απόκτηση της εμπειρίας. Για πολλούς ανθρώπους αυτό είναι δύσκολο να κατανοηθή. «Εξαιτίας τού γεγονότος ότι το σώμα εκτελεί την τελετουργία απλώς μέσω των λε­πτομερειών τής στάσεως, δεν παρεμποδιζόμαστε από τίς διαφορές τής γλώσσης και τού πολιτισμού. Η ομοιό­τητα στην αρχιτεκτονική τού σώματος επιτρέπει στους μεταμοντέρνους κατοίκους των πόλεων να έχουν την ίδια εμπειρία των καταστάσεων της μη συνηθισμένης συνειδήσεως, όπως οι μάγισσες τής Νεολιθικής επο­χής ή οι προ-Κολομβιανοί Μεξικανοί shamans» : Gore, Β., 2004, The Ecstatic Path To Healing In Psychotherapy, Mu­sic Therapy Today (online) Vol. V, Issue 2, διαθέσιμο στη διεύθυνση http:/ /musictherapyworld.net].

Lazar, I. (2006) Tdltos healers, Neoshamans and multi­ple medical realities in modern Hungary, in Johannessen, H., Lazar, I. (ed.), Multiple medical realities: patients and healers in biomedical, alternative and traditional medicine. EASA se­ries, vol. 4, Bergmann Books, pp. 35-53.

My Path in Shamanism. Interview with Michael Harner. © Michael Harner, 1998,2005. Published in Higher Wisdom by R. Walsh and Ch. S. Grob. Albany: State Univer­sity of New York Press, ©2005. διαθέσιμο στή διεύθυνση http: www.shamanism.org/articles/articlel6.html.

Ένα απλό όργανο (αρχέγονης) φυλής αποτελούμενο από ένα νεροκολοκύθα, στο οποίο υπάρχουν σπόροι, φασόλια ή μικρά βότσαλα. Χρησιμοποιείται για να παράγη ρυθμικούς ήχους, πού αποτελούν ένα παραδοσιακό περιβάλλον για σαμανιστικές εμπειρίες.

Βλ. Goodman F. F. (1990) Where the Spirits Ride the Wind, Indiana University Press, IN, USA, 240 p., also Lazar, I., 2006, op. cit. «Όταν χρησιμοποιούσαν μόνον το κουδούνισμα, συνέβησαν καταστάσεις εκστάσεως με πληθώρα αισθήσεων, οράσεων κ.ο.κ., αλλά το περιεχό­μενο των εμπειριών ήταν ποικίλο, μη ειδικό. Ή Good­man πιθανολόγησε ότι είναι δυνατόν να εκδηλωθή ει­δικό περιεχόμενο εμπειριών, όταν υπάρχουν ειδικά πο­λιτιστικά (πνευματικά) στοιχεία, ακόμη και όταν αυτά δεν αποτελούν κτήμα των μετεχόντων. Έτσι, αυτή έδει­ξε στους ανθρώπους της σχέδια σαμανικών στάσεων, χωρίς επεξηγήσεις σέ αυτά. Η απομίμηση αυτών των στάσεων είχε ως αποτέλεσμα να έχουν οι άνθρωποι παρόμοιες εμπειρίες, ειδικές για κάθε στάση».

«Σάς ευχαριστώ για τίς καλοπροαίρετες, καλές ευχές σας με την ευκαιρία τής 70ής επετείου των γε­νεθλίων μου και συγχρόνως αυτή την ημέρα έχω την όμορφη ευχαρίστηση για τη δράση και την ένθερμη βοήθεια, με την οποία ο ακάματος ενθουσιασμός σας έχει μέχρι τώρα συνεισφέρει στην ανάπτυξη και εγκαθίδρυση τής ευλογημένης τέχνης, την όποια, αληθώς σάς λέγω, απεκάλυψε σε μένα ο Θεός, και μπορώ να αναγνωρίσω αυτό με συγκίνηση και ευγνωμοσύνη» (Επιστολή στον Stapf, Hom. World, Vol. XXIV, p. 500. «Annals Brit. Hom. Society,” Vol. II, p. 249, apud Bradford Th. L., The Life and Letters of Dr. Samuel Hahnemann, Chap­ter 35. Existence of the itch insect known to Hahnemann-Letter on birthday to Stapf http:/ Zwww.homeoint.org/books4/ bradford / chapter35.htm)-.

(Αφού διατέλεσε) πρώτα ιατρός, κατόπιν ομοιοπαθητικός, ο Dr. Edward Bach τελικώς επεξεργάστηκε το δικό του σύστημα, «το δι’ ανθέων θεραπευτικό σύ­στημα τού Bach». Θεωρηθείς από μερικούς «ένας δεύ­τερος Hahnemann», το μη επιστημονικό παγανιστικό δόγμα του, καθώς και η υπερηφάνεια του πραγματικά υπενθυμίζουν (τη ακόλουθο) τού επιφανούς προκατόχου του: «Αυτό τη σύστημα θεραπείας είναι το πλέον τέλειο, το οποίο έχει δοθή στο ανθρώπινο γένος απ’ όσο μπορεί κάποιος να θυμηθή. […] Αυτό το σύστη­μα θεραπείας, το οποίο με θεία αποκάλυψη δόθηκε σ’ εμάς…» (Bach Ε., The Twelve Healers, electronic edition © 2009 The Bach Centre, pp. 3-4). «Τα πλείστα από τα πλέ­ον λεπτά και ευαίσθητα άνθη προετοιμάζονται χρησιμοποιώντας τη μέθοδο του ήλιου. Αυτό περιλαμβάνει την επίπλευση των κορυφών των φυτών σε καθαρό νερό για τρεις ώρες, σε άμεσο ηλιακό φως. Τα πλέον ξυ­λώδη φυτά και εκείνα, τα οποία ανθίζουν όταν ο ήλιος είναι αδύνατος, γενικώς παρασκευάζονται με την μέ­θοδο του βρασμού -δηλαδή, βράζοντας τα ανθισμένα μέρη του φυτού για μισή ώρα σε καθαρό νερό. Και στις δύο περιπτώσεις, άπαξ και η θερμότητα έχει μεταφέρει την ενέργεια των ανθέων στο νερό, το ενεργοποιηθέν νερό αναμιγνύεται με ίση ποσότητα κονιάκ» (The Bach Centre, How remedies are made, http:www. Bachcentre. Com/centre/tincture. Htm). (…) «αυτά τα ωραία φάρμα­κα, τα οποία έχουν εμπλουτισθή θεϊκά με θεραπευτι­κές δυνάμεις, θα χορηγηθούν, για να ανοίξουν αυτά τα κανάλια προκειμένου να επιτρέψουν την είσοδο περισσότερου φωτός της Ψυχής, ώστε ο ασθενής να πλημμυρίση με θεραπευτική δύναμη. Η δράση αυτών των φαρμάκων είναι να αυξήση τις δονήσεις μας καινά διάνοιξη τα κανάλια μας για την υποδοχή του Αληθι­νού Εαυτού μας, να πλημμυρίση τις φύσεις μας με την ιδιαίτερη δύναμη που χρειαζόμαστε, και να μας ξεπλύνη από τα σφάλματα, τα οποία προκαλούν βλάβη. Αυτά θεραπεύουν όχι με την επίθεση στη νόσο, αλλά με το να πλημμυρίζουν τα σώματά μας με τις όμορφες δονήσεις της Υψηλότερης Φύσεως με την παρουσία των οποίων η νόσος λιώνει, όπως το χιόνι στο ηλιακό φως» (Bach Ε., Ye Suffer from Yourselves, An address given at Southport, February 1931, republished electronically by the Bach Flower Research Programme 2006, http:www. Edwardbach. Org / Library / CollectedWorks / YeSuffer / YeSuffer. Pdf, p. 5- μία διάλεξη, η οποία επίσης ομιλεί για τον Χριστό -με έναν νεο-εποχίτικο τρόπο: «Εάν ακούσης τις διδασκαλίες του Κρίσνα, του Βούδα ή του Χριστού, θα βρης πάντοτε τις διδασκαλίες για το αγαθό  που υπερνικά το κακό -η υγεία είναι θεϊκής προελεύσεως και μπορεί να αποκατασταθή μόνον με θεϊκά μέσα (δηλαδή, φυσικά, με τα δι’ ανθέων φάρμακα του Bach)». Ο Bach «ανακάλυψε» τα φάρμακά του «διαισθητικά», ενώ η κατάσταση της δαιμονικής του εξαπατήσεως προχωρούσε κατά τη διάρκεια των ετών: «Σε κάθε πε­ρίπτωση ήταν ικανός να εμφανίση την εικόνα του τι αναζητούσε και ερευνούσε για την εξισορροπούσα δύ­ναμη Αλλά καθώς η έρευνα προχωρούσε, κατά τα έτη 1934-35, φαίνεται να είχε παρασυρθή σε διανοητικές καταστάσεις, οι οποίες δεν αποτελούσαν τμήμα του θε­ωρητικού σχήματός του. Δεν γνώριζε την φύση των ποι­κίλων συναισθηματικών καταστάσεων που επρόκειτο να ευρεθούν, ακόμη λιγότερο (δεν γνώριζε) το αντίδοτο. Βίωνε με μεγάλη ένταση το αίσθημα της ψυχικής οδύ­νης ή καταθλίψεως και τότε οδηγείτο να ερευνήση για το Γλυκό Κάστανο και τα άνθη της Μουστάρδας, για να τα εξουδετερώση. Συνολικά βρήκε 19 νέα φάρμακα το έτος 1935 , βιώνοντας έντονα κάθε ψυχική διάθεση για δύο-τρεις ημέρες, πριν βρη το φάρμακο». (Barnard J., Patterns of Life Force, Bach Educational Programme, 1987, republished electronically by the Bach Flower Research Programme 2003, http:www. Edwardbach. Org/Library / LifeForces / _LifeForce. Pdf).

ΒΛ. The Anastenaria of Greece and the American Firewalking Movement, Princeton Univ. Press, 1989.

«Μερικοί άνθρωποι συσχετίζουν (αυτήν) καλύ­τερα με την ιδέα των αγγέλων, άλλοι με την έννοια των αρχετύπων και άλλοι αισθάνονται περισσότερο άνετα αναγνωρίζοντας (αποδεχόμενοι) τα πνεύματα των δένδρων, των ζώων και άλλων στοιχείων τού φυ­σικού κόσμου. Η ομορφιά τής εργασίας μας με την έκ­σταση είναι ότι δεν διδάσκουμε ένα δόγμα, αλλά μόνο μιά μέθοδο. Οι άνθρωποι έχουν την ευκαιρία να αποδίδουν νόημα στις εμπειρίες τους, οπωσδήποτε, όπως επιθυμούν» (Gore, Β. , 2004, The Ecstatic Path To Healing In Psychotherapy, Music Therapy Today (online) Vol. V, Issue 2, available at http://musictherapyworld.net). Επί­σης: «Οι στάσεις της εκστάσεως απέδωσαν για κάθε έναν, ανεξαρτήτως τής θεωρήσεώς τους για τον κόσμο ή των συστημάτων τής πίστεώς τους. Σύμφωνα με τα λόγια τής Belinda Gore, ακόμη και αγνωστικιστές προ­γραμματιστές ηλεκτρονικών υπολογιστών μπορούσαν να υποστούν μία σαμανική απόσπαση μελών τού σώ­ματός τους κατά την διάρκεια της δεκαπεντάλεπτης εκστατικής συνεδρίας» (Heave R., 2012, Medicine for the Soul: The Complete Book of Shamanic Healing, John Hunt Publishing, UK, p. 64).

 

 

ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ONLINE

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ