Ὁ ἀείμνηστος ἀγαποῦσε πολύ τό πράσινο καί καθώς τά πεῦκα ἦταν σχεδόν ἄγνωστα στό νησί τῆς Πάτμου, οἱ ἁπλοϊκές γυναῖκες ὅταν τά πρωτόειδαν φυτεμένα ἀπό ἐκεῖνον τά εἶπαν «Ἀμφιλοχιακά». Ἔκανε πρασιές πεύκων καί ἀπό τό φυτώριό του ἐφύτευε νέες ρίζες ὁ ἴδιος καί ἔδιδε καί στούς ἄλλους νά φυτεύουν· συχνά μάλιστα τούς ὑποχρέωνε στήν ἐξομολόγησή των νά φυτεύουν 2-5 πεῦκα γιά νά συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες των - σοφή σκέψη σοφοῦ πατρός! Ἔτσι παρουσίασε λίγο πράσινο τό κατάξερο νησί, πού τόσο ἀγαποῦσε ὁ ἅγιος πατέρας. «Ὅποιος φυτεύει δένδρο φυτεύει ἐλπίδα, φυτεύει εἰρήνη, φυτεύει ἀγάπη καί ἔχει τίς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ» ἔλεγε πάντα στόν κύκλο του. Αὐτό τό ἀναγνωρίζει ἡ Ἁγνή Ρουσοπούλου πού γράφει στήν ἐφημερίδα «Τό Βῆμα» τῆς 8.10.1975:
«Στήν προσπάθεια αὐτή (τῆς δενδροφυτεύσεως) μποροῦν νά βοηθήσουν καί οἱ φωτισμένοι κληρικοί. Ἀρχή εἶχε κάμει ὁ μακαρίτης ἤδη πατήρ Ἀμφιλόχιος στήν Πάτμο, πού ζητοῦσε ἀπό τούς ἐξομολογουμένους σέ ἔνδειξη μετανοίας νά φυτέψουν ἕνα δένδρο».
Δέν ἐφρόντιζε μονάχα γιά τό φύτεμά τους ὁ ἴδιος. Κοπίαζε μαζί μου γιά τό πότισμα τῶν μικρῶν δένδρων στούς ἄνυδρους μῆνες τοῦ καλοκαιριοῦ. Πίστευε πώς γίνεται συνδημιουργός στή φύση μέ τόν Πλάστη Θεό ὅποιος φυτεύει εἴτε ποτίζει ἕνα δένδρο. Τιμωροῦσε πολύ αὐστηρά τούς ἐξομολογουμένους ὅταν τοῦ ἔλεγαν ὅτι κατέστρεψαν ἕνα δένδρο. Μιά μοναχή εἶχε καταστρέψει ἕνα πεῦκο, ποτέ δέν τόν εἶδα νά ἀγανακτήσει τόσο πολύ καί νά θυμώσει ἀπό ἱερή ἀγανάκτηση σάν τόν Κύριο πού πῆρε τό μαστίγιο καί ἔδιωξε τούς ἐμπόρους ἀπό τό Ναό τοῦ Σολομῶντος· τήν ὑπεχρέωσε νά φυτεύσει πέντε πεῦκα καί νά τά ποτίζει τρία χρόνια γιά νά τήν συγχωρέσει ὁ Θεός! Κι ὅταν μεγάλωναν τά δένδρα ἡ χαρά του ἦταν νά βρίσκεται στήν σκιά τους καί νά περνᾶ ὧρες ὁλόκληρες προσευχόμενος· αἰνοῦσε μαζί μέ τά δένδρα τόν Κύριο, ὅπως ψάλλει ὁ προφήτης «Αἰνεῖτε τὸν Κύριον τὰ ὄρη καὶ πάντες οἱ βουνοί, ξύλα καρποφόρα καὶ πᾶσαι κέδροι... Νεανίσκοι καὶ παρθένοι, πρεσβύτεροι μετὰ νεωτέρων αἰνεσάτωσαν τὸ ὄνομα Κυρίου» (Ψαλμός 148).
Λαχταροῦσε νά ἰδεῖ τήν Πάτμο καταπράσινη καί πανηγύριζε στό ἄκουσμα ὅτι τά παιδιά τῆς Πατμιάδος φύτεψαν χίλια ἢ δύο χιλιάδες πεῦκα. Πόσοι πατέρες δέν ἔζησαν στό νηπτικό περιβάλλον δένδρων καί δασῶν, πού ἡ σκέψη τοῦ οὐρανοῦ καλλιεργεῖται εὔκολα μέσα στό Ναό τῆς Φύσεως! Ἀσφαλῶς θά ἐγνώριζε μέ τόν δικό του τρόπο τήν περσική παροιμία πού λέγει «τά δένδρα εἶναι κάθετες προσευχές πρός τόν Οὐρανό...». Σέ πνευματικό του τέκνο στίς 15.9.53 ἔγραφε ἀπό τόν ἅγιο Μηνᾶ Αἰγίνης: «ἔχομε μιά μικρή ταράτσα πού ἐκεῖ πάνω τά βράδια γίνεται ὁ ἑσπερινός καί τό ἀπόδειπνο καί μαζί μέ τάς ἀδελφάς συμψάλλουν τά πεῦκα καί ἡ θάλασσα, ὁ δέ γκιώνης μέ τή μελαγχολική του φωνή νομίζεις ὅτι λέγει τό “Κύριε ἐλέησον” καί ἔτσι τά πάντα ἐδῶ μιλᾶνε, καί δοξολογοῦν τόν Πλάστη».
Μέσα στήν φύση βρίσκει τόν τρόπο νά ζεῖ τό ὑπέρ φύσιν. Ὅλα τά δημιουργήματα τόν συγκινοῦσαν, περισσότερο ὅμως τά δένδρα. Πονοῦσε καί ἔκλαιγε ὅταν διάβαζε στίς ἐφημερίδες πώς δάση ὁλόκληρα τῆς πατρίδας μας καίγονται, ἐγκληματίες καλοῦσε τούς ὑπεύθυνους τῶν πυρκαϊῶν. Καί δέν εἶχε ἄδικο! Δέν ξεύρω τί θἄλεγε σήμερα μέ τίς ὁμαδικές πυρκαϊές σ’ αὐτόν τόν ἄμοιρο τόπο μας γιά τά ταπεινά συμφέροντα ὡρισμένων ἰδιοκτητῶν δασικῶν ἐκτάσεων!
«Η ΟΔΟΣ»,
ΤETΡAΜΗΝΙΑΙΟ ΦΥΛΛΑΔΙΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΔΙΔΑΧΗΣ ΕΚΔΟΣΗ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΡΟΔΟΥ,
ΦΥΛΛΟ 43 ΕΤΟΣ 13ο • 2018, ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ-ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ-ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
