Θα αναφερθώ σε ένα περιστατικό που μου 'κανε εντύπωση.
Εδώ
που εξομολογούσα ήρθε μια Μητέρα με το παιδάκι της, έφηβος ο νέος μόλις
δεκαπέντε ετών. Σκεπτικό το παιδί και μου είπε η Μητέρα του ότι είναι
άρρωστο και ότι το διαβάσανε εξορκισμούς, τον είχαν κάνει μάγια. Μπήκε
μέσα το παιδί και όταν ήρθε και κάθισε δίπλα μου, μου είπε ότι πονάει
πολύ σε όλο του το σώμα και υποφέρει πολύ. Δεν είπα φυσικά τίποτα επειδή στεναχωριόταν μέσα του.
Του λέω να κάνουμε ένα περίπατο, να βγούμε λίγο
προς τα έξω, με την σκέψη να πάμε μέσα στον Ναό μέσα στην Εκκλησία.
Δέχτηκε συμφώνησε μπήκαμε στον έξω Νάρθηκα, μπήκε μέσα άνετος, είχε
μπροστά ένα προσκυνητάρι και δεν πλησίαζε τις εικόνες. Τις έβλεπε τις
εικόνες κάπως φοβισμένος, του είπα να τις προσκυνήσει δεν δέχτηκε. Ο
διάβολος δεν προσκυνάει φυσικά, άρχισε να αντιδρά αυτός που ήταν μέσα
του. Του λέω Κάνε τον σταυρό σου και δεν τον έκανε σωστά, έκανε κάτι
βιαστικές κινήσεις λες και έπαιζε κιθάρα, μόνο σταυρό δεν έκανε. Κάνε
παιδάκι μου σωστά τον σταυρό σου του έλεγα, δεν σταύρωνε με τίποτα, και
σκέφτηκα ένα πλήθος χριστιανών που εκκλησιάζονται τακτικά και δεν κάνουν
σωστά το σταυρό τους. Έχει μεγάλη δύναμη ο σταυρός θα μιλήσουμε άλλη
φορά για τον Σταυρό. Τρέμει πολύ τον Σταυρό ο διάβολος. Πήρα το παιδί
και προχωρήσαμε μέσα στον Ναό (Λιτή). Όταν φτάσαμε στον κυρίως Ναό και
φτάσαμε στην μέση ήταν τόσο φοβισμένος, τόσο ταραγμένος και ήθελε να
φύγουμε. Τι με έφερες εδώ μέσα, βόλτα Δε μου είπες πως θα πάμε;
Τι
με έφερες εδώ, αυτήν ήταν η βόλτα; Φυσικά δεν μιλούσε το παιδί, ο
δαίμονας μιλούσε. Ταράχτηκε πολύ που τον έβαλα στον κυρίως Ναό, δεν ξέρω
τι θα έκανε εάν τον έβαζα μέσα στο Ιερό. Δεν ανησυχούσε έξω ο διάβολος,
μέσα στον Ναό ανησυχούσε. Φοβάται πολύ το δαιμόνιο τα άγια λείψανα. Είχα
μαζί μου μια εικονίτσα της Παναγίας και την έβαλα με τρόπο πάνω στο
στήθος του, μόλις την έβαλα άρχισε να ταράζεται Να καίγεται, να ιδρώνει
.Μόνο με την εικονίτσα της Παναγίας πόσο ταράζεται το δαιμόνιο. Και πόσο κακό κάνετε στον εαυτό σάς όσοι δεν φοράτε πάνω σας τον τίμιο Σταυρό.
Όλοι οι χριστιανοί πρέπει να έχουμε πάνω μας τον τίμιο Σταυρό. Το
καημένο το παιδάκι μετά μου γύρεψε νερό, πήγα μέσα στο Ιερό και μαζί με
το νερό του έβαλα και λίγο αγιασμό, δεν το έπινε με τίποτα. Όχι από αυτό
το νερό μου έλεγε από την βρύση βάλε μου να πιώ. Κατάλαβε το δαιμόνιο
που είχα βάλει μέσα στο ποτήρι με το νερό και αγιασμό. Για αυτό είναι
πολύ καλή συνήθεια αυτοί που μετά την πρωινή προσευχή τους πίνουν και
λίγο αγιασμό και μετά πάνε στην δουλειά τους.
Από
το μαρτύριο αυτό του αρρώστου παιδιού κάπου κάπου να προβληματιζόμαστε
αδελφοί μου, αν αυτά τα καημένα τα παιδιά που έχουν δαιμόνια μέσα τους
τραβάνε τόση ταλαιπωρία, τι θα γίνει όταν πάνε εκεί πάνω....
Καταλαβαίνετε....
Αυτές τις λίγες σκέψεις ήθελα να σας πω αδελφοί μου και κάπου κάπου να προβληματιζόμαστε.
