«Νὰ ἐπωφελεῖσθε πνευματικὰ τὴν κάθε μία στιγμὴ τοῦ χρόνου σας, χρησιμοποιώντας τον γιὰ τὸ καλό, διότι οἱ ἡμέρες εἶναι πονηρές».
(Ἐφεσ. ε΄16)
Γνωρίζοντας ὁ Ἅγιος Σάββας ὅτι ἔχει διπλὴ σύσταση, ἐννοῶ ψυχὴ καὶ σῶμα, ἐπινόησε καὶ διπλὴ ἄσκηση, κοπιάζοντας ἄλλοτε μὲ τὸ σῶμα καὶ ἄλλοτε μὲ τὴν ψυχή. Περνοῦσε ὅλη τὴ μέρα μὲ σωματικοὺς κόπους· τὴ νύχτα ἔμενε ἄυπνος μὲ τὶς προσευχές. Κουβαλοῦσε νερό, μετέφερε ξύλα, καὶ ὅλες τὶς ἐργασίες ἔκανε, διότι, πέρα ἀπὸ τὴν ψυχική του ἀνδρεία, ἤταν καὶ στὸ σῶμα ψηλὸς καὶ ρωμαλέος. Ἐπιπλέον συμμετεῖχε μὲ προθυμία στὶς ἀκολουθίες, πηγαίνοντας πρῶτος καὶ φεύγοντας τελευταῖος ἀπὸ τὴν ἐκκλησία. Ἰερὸ ἐπιστέγασμα ὅλων αὐτῶν ἔβαζε τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν ἐγκράτεια.
Ἀπὸ τὸ βίο τοῦ Ἁγίου Σάββα, Εὐεργετινὸς Β΄, σελ. 60
