Άννας Μπουρδάκου, μέλους του ΔΣ. της ΠΕΓ
Η «Σκοπιά» της 1-1-08 γράφει στη σελίδα 3,
«ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΜΑΣ.
ΕΙΜΑΣΤΕ
στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσουμε ότι αρχής γινομένης με αυτό το
τεύχος θα υπάρξουν κάποιες αλλαγές στη μορφή της Σκοπιάς. Προτού
εξηγήσουμε ποιες θα είναι οι διαφορές ας αναφέρουμε τι θα παραμείνει
ίδιο».
«Το
όνομα αυτού του περιοδικού, η Σκοπιά Αναγγέλλει τη Βασιλεία του Ιεχωβά,
μένει αμετάβλητο. Επιπρόσθετα, η Σκοπιά θα συνεχίσει να ενισχύει την
πίστη στον Ιησού Χριστό, να υποστηρίζει την αλήθεια της Αγίας Γραφής και
να εξηγεί τη σημασία των παγκόσμιων γεγονότων υπό το φως των Γραφικών
προφητειών όπως κάνει εδώ και πολλές δεκαετίες».
«Ποιες λοιπόν θα είναι οι διαφορές; Ας εξηγήσουμε μερικά από τα συναρπαστικά καινούργια χαρακτηριστικά που θα εμφανίζονται στην έκδοση με ημερομηνία 1η τον κάθε μήνα. Διάφορα άρθρα που θα προσφέρουν τροφή για σκέψη θα εμφανίζονται κάθε μήνα. Το άρθρο “Γνωρίζετε;”, το άρθρο “Πλησιάστε τον Θεό”. . . το άρθρο “Οι αναγνώστες μας ρωτούν”».
Η Σκοπιά θα παράγεται τώρα σε δύο εκδόσεις. Το τεύχος με ημερομηνία την 1η του μήνα θα παράγεται για το ευρύ κοινό. Το τεύχος με ημερομηνία Ι5η του μήνα θα είναι έκδοση μελέτης για να την χρησιμοποιούν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά στις συναθροίσεις τους, οι οποίες είναι ανοιχτές για το κοινό».
«Είμαστε πεπεισμένοι ότι η Σκοπιά θα συνεχίσει να ελκύει αναγνώστες οι οποίοι σέβονται την Γραφή και θέλουν να γνωρίζουν τι διδάσκει πράγματι αυτό τo βιβλίο. Ελπίζουμε ότι αυτό το περιοδικό θα σας βοηθήσει να ικανοποιήσετε τη δίψα σας για την αλήθεια της Αγίας Γραφής».
ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ
Το συμπέρασμα από την ενημέρωση των έκδοτων της «Σκοπιάς» είναι και αυτό ένα αποτέλεσμα των αλλαγών που προηγήθηκαν και που έπονται. Δυο «Σκοπιές» τον μήνα η μία για το κοινό και η άλλη εσωτερική. Γιατί; Απλά εκφράζομε την απορία μας. Μήπως αυτή η «Σκοπιά» εκάστης 15ης, η εσωτερική, περιέχει θέματα τα οποία δεν θα είναι εύκολο να γίνουν αποδεκτά από ένα απλό αναγνώστη; Ίσως πάλι με αυτό τον τρόπο και εφ’ όσον καλεί το κοινό να συμμετέχει στις συναθροίσεις, σιγά-σιγά επιδιώκει, με την δική της μέθοδο, να αποκτήσει καινούργιους οπαδούς; Πιθανό να ισχύουν και τα δύο. Εδώ, θα παρουσιάσουμε το περιεχόμενο της εσωτερικής «Σκοπιάς» της 15ης Φεβρουαρίου 2008.
Διαβάζομε στην σελίδα 23:
«ΣΤΟ
παρελθόν αυτό το περιοδικό έχει εξηγήσει ότι τον πρώτο αιώνα “αυτή η
γενιά” η οποία αναφέρεται στο εδάφιο ΜατΘ. 24:34, σήμαινε “τη γενιά των
απίστων Ιουδαίων που ζούσαν στον ίδιο καιρό”. Η συγκεκριμένη εξήγηση
φαινόταν λογική επειδή σε όλες τις άλλες καταγεγραμμένες περιπτώσεις που
ο Ιησούς εχρησιμοποίησε τον όρο “γενιά” αυτό έγινε με αρνητική σημασία
όπως “πονηρή” για να περιγράψει την γενιά (Ματ. 12:39, 17, Μαρκ. 8:38),
ως εκ τούτου θεωρήθηκε ότι στη σύγχρονη εκπλήρωση ο Ιησούς αναφερόταν
στην πονηρή “γενιά” των απίστων οι οποίοι θα έβλεπαν τόσο τα γνωρίσματα
που θα χαρακτήριζαν την τελική περίοδο του συστήματος (συντέλεια) όσο
και το τέλος του συστήματος. Είναι αληθές πως όταν ο Ιησούς
χρησιμοποιούσε την λέξη “γενιά” με αρνητική έννοια απευθυνόταν στους
πονηρούς ανθρώπους της εποχής του ή μιλούσε σχετικά με αυτούς. Αλλά
ίσχυε απαραιτήτως το ίδιο για τη δήλωση τον που είναι καταγεγραμμένη στο
εδάφ. Ματ. 24:34».
Εδώ,
στην σελ. 23, η «Σκοπιά» κηρύττει ότι, όταν ο Ιησούς Χριστός τον πρώτο
αιώνα ομιλεί στο Ματθ. ΚΔ’ 34 και λέγει «αυτή η γενεά» αναφέρεται στη
γενιά των άπιστων Ιουδαίων που ζούσαν στον ίδιο καιρό, αυτό, λέγει η
εταιρία το έχει εξηγήσει στο παρελθόν και φαινόταν λογικό. Επίσης ότι ο
Ιησούς Χριστός αναφερόταν με αρνητική έννοια, όταν χρησιμοποιούσε την
λέξη «γενιά». Αυτά όμως δεν είναι ακριβή γιατί στο παρελθόν κήρυττε
διαφορετικές διδαχές, όπως στο βιβλίο της, του 1968, «Η αλήθεια που
οδηγεί στην αιώνιο ζωή», σελ. 94: «Ματθαίος ΚΔ’ 34 . . . ποια γενιά
εννοούσε; Ο Ιησούς αναφέρθηκε ακριβώς σε άτομα που θα έβλεπαν “πάντα
ταύτα”, είναι τα γεγονότα που έλαβαν χώρα από το έτος 1914 και εκείνα
που θα συμβούν ακόμη ως το τέλος του πονηρού συστήματος. Άνθρωποι που
γεννήθηκαν έστω και πενήντα χρόνια πριν δεν θα μπορούσαν να δουν “πάντα
ταύτα”. Αυτοί ήλθαν επί σκηνής, αφού τα προειπωμένα γεγονότα ήσαν ήδη εν
προόδω. Αλλ’ υπάρχουν άνθρωποι που ζουν ακόμη και oι οποίοι ήτaν αρκετά
ενήλικοι ώστε να ενθυμούνται τα γεγονότα εκείνα. Αυτή η γενιά είναι
τώρα αρκετά προχωρημένη ατά χρόνια».
Σελ. 95. «Υπάρχουν άνθρωποι που ζούσαν το 1914. Δεν θα παρέλθη η γενεά αύτη έως γίνωσι πάντα ταύτα».
Επομένως,
από το κείμενο του 1968 συμπεραίνουμε, ότι πρώτον ο Ιησούς δεν
αναφερόταν στους πονηρούς Ιουδαίους αλλά στην γενιά που θα έβλεπε τα
γεγονότα του 1914. Δεύτερον, ότι αυτοί οι άνθρωποι που γεννήθηκαν και 50
χρόνια πριν, δηλαδή το 1918, δεν περιλαμβάνονταν στην «γενιά ταύτη» και
τρίτον ότι αυτά τα άτομα, είναι τώρα, δηλαδή το 1968, αρκετά
προχωρημένα στην ηλικία. Εν τούτοις δεν θα παρέλθουν, μας λέγει η
«Σκοπιά», εωσότου γίνουν όλα αυτά, πόσο μάλλον το 2008 θα είναι
τουλάχιστον 100 ετών.
Επίσης,
γράφουν στο «ΞΥΠΝΑ», της 8-3-69, στην σελ. 14: «Ακόμη και εάν υποθέσωμε
ότι νέοι δέκα πέντε ετών θα ήσαν αρκετά διορατικοί για να κατανοήσουν
την σπουδαιότητα των συμβαινόντων το 1914 αυτοί οι νεαροί ακόμη της
“γενιάς ταύτης” θα είναι σήμερα περίπου 70 ετών.
Ώστε
η μεγάλη πλειονότης της γενεάς στην οποία αναφέρεται ο Ιησούς έχει ήδη
πεθάνει, . . . θυμηθήτε ότι ο Ιησούς είπε ότι το τέλος του ασεβούς αυτού
κόσμου θα ήρχετο προτού παρέλθη η ”γενεά αύτη”. Αυτός μας λέει ότι τα
έτη που απομένουν πριν έλθη το προφητευθέν τέλος δεν μπορεί να είναι
πολλά». Με βάσει το συγκεκριμένο «ΞΥΠΝΑ», σήμερα το 2008, οι άνθρωποι
αυτοί της «γενιάς ταύτης» είναι περίπου 109 ετών. Το μόνιμο πρόβλημα της
«Σκοπιάς» με την «γενιά ταύτη» είναι και αυτό από τα θέματα που την
αναγκάζει να κηρύττει διδαχές αντιφατικές.
Συνεχίζομε με την «εσωτερική» «Σκοπιά» της 15-2-08, σελ. 24-25: «Εκείνοι που δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση σήμερα δεν θεωρούν ότι το σημείο της παρουσίας του Ιησού είναι έκδηλο με “εξαιρετικό τρόπο”. Προβάλλουν το επιχείρημα ότι όλα παραμένουν όπως ήταν στο παρελθόν (2 Πέτρ. 3:4). Από την άλλη πλευρά οι πιστοί χρισμένοι αδελφοί του Χριστού η σύγχρονη τάξη του Ιωάννη έχουν αναγνωρίσει αυτό το σημείο σαν να ήταν η λάμψη μιας αστραπής και έχουν κατανοήσει την σημασία του. Ως τάξη αυτοί οι χρισμένοι αποτελούν την σύγχρονη “γενιά” της σημερινής εποχής η οποία δεν θα παρέλθει “μέχρι να συμβούν όλα αυτά”. Αυτό υποδηλώνει ότι μερικοί χρισμένοι αδελφοί του Χριστού θα είναι ακόμα ζωντανοί στη γη όταν αρχίσει η προειπωμένη μεγάλη θλίψη. «Με το φως της αστραπής οι χρισμένοι κατενόησαν, ότι αυτοί αποτελούν την “γενιά” η οποία δεν θα παρέλθη. . . Αυτή η αστραπή ήταν λαμπρότερα του 1995, όταν η Σκοπιά της 1-11-95, σελ. 13, έγραφε: “Όποιος ντραπεί για εμένα και τα λόγια μου σε αυτή τη μοιχαλίδα και αμαρτωλή γενιά και ο Γιος του ανθρώπου θα ντραπεί για αυτόν (Μάρκ. 8:34,38). Επομένως οι μάζες των αμετανόητων Ιουδαίων εκείνης της εποχής προφανώς αποτελούσαν αυτή τη μοιχαλίδα και πονηρή γενιά».
Σελ. 20. «Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να πει πότε θα έρθει το τέλος, αλλά γνωρίζουμε ότι το τέλος “αυτής της γενιάς” των πονηρών ανθρώπων θα έρθει όταν θα έχει δοθεί σε βαθμό που να ικανοποιεί τον Θεό η μαρτυρία “ως το πιο απομακρυσμένο μέρος της γης. Πράξεις 1:8».
Η « Σκοπιά» με τον γνωστό της τρόπο, απλά αλλάζει την «γενιά», από τους άπιστους Ιουδαίους και την κάμει «γενιά» του 1914, για να την προσδιορίσει ως μοιχαλίδα και πονηρή «γενιά» που πάντοτε υπάρχει, εωσότου σήμερα (λέξη που μεταχειρίζεται η εταιρία με επίγνωση, γιατί αύριο ίσως δεχθεί νέες «αστραπές»), να καταλήξει στην γενιά των αδελφών του Χριστού η οποία δεν θα παρέλθει εωσότου να συμβεί η καταστροφή του πονηρού «συστήματος». Για πολλοστή φορά η «Σκοπιά» εξαπολύει τον τρόμο του επειγόντως επερχομένου Αρμαγεδδώνα.
Μερίμνησε όμως να ανοίξει την «ουράνιο θύρα», ώστε να εισέλθει καινούργιο αίμα, γιατί οι «αδελφοί» του Ιησού, όντας 110 ετών περίπου, πόσο ακόμη θα βρίσκονταν εν ζωή, λόγω προχωρημένης πλέον ηλικίας; Για το θέμα αυτό μας πληροφόρησε η εταιρία με την «Σκοπιά» της 1-5-07, απαντώντας στην ερώτηση: πότε σταματάει η κλήση για την ουράνιο ελπίδα; Αυτό το θέμα το αναλύσαμε ήδη σε άλλο άρθρο μας. Θα επαναλάβουμε το συμπέρασμα της απαντήσεως, ότι δηλαδή «δεν υπάρχει Γραφική απάντηση για το πότε έκλεισε η θύρα για τον ουρανό και επειδή ορισμένοι από τους χρισμένους έγιναν άπιστοι, την θέση αυτών την κατέλαβαν άλλοι από τον πολύ όχλο». Έτσι, λοιπόν, με αυτό το δεδομένο εισέρχεται όποιος θέλει.
Συνεχίζουμε με το βιβλίο του έτους 2008, όπου η εταιρία παρουσιάζει τις δραστηριότητές της, σε όλες τις χώρες κατά το παρελθόν έτος.
2008. Βιβλίο Έτους των Μαρτύρων τον Ιεχωβά, σελ. 31: «Σε όλο τον Κόσμο Έλαβαν από τα Εμβλήματα: 9105».
Είναι
γνωστό. Ότι από τα «εμβλήματα» λαμβάνουν μόνον οι «χρισμένοι», άρα
έχουμε «χρισμένο υπόλοιπο» από τους 144.000 κατά το έτος 2007, 9.105 άτομα. Σημειωτέον, ότι το 2006 το «υπόλοιπο» ήταν 8.758, τώρα έχουμε αύξηση των «αγίων», «αδελφών» του Ιησού, κατά 347 άτομα. Με
σημείο αναφοράς στην διδασκαλία της «Σκοπιάς», της 1-5-07, ότι τη θέση
των άπιστων εκπεσόντων «χρισμένων» την καταλαμβάνουν άτομα από τον «πολύ
όχλο», που είναι άξια, ανοίγουν νέοι ορίζοντες για τις δραστηριότητες
της «Σκοπιάς». Φυσικά, οι αυξομειώσεις του «υπολοίπου» είναι φαινόμενο
σύνηθες, για το οποίο απάντηση «υπεύθυνη» δεν είχε δώσει η εταιρία,
εωσότου άνοιξε την «ουράνιο θύρα», νομίζοντας ότι έτσι τακτοποιείται το
όλο ζήτημα. Όμως η απάντηση αυτή δεν έχει λογική βάση, πολύ περισσότερο
«θρησκευτική». Έτσι, το θέμα θα αφορούσε τον «αγωγό» και μόνον εάν ο
αριθμός του «υπολοίπου» παρέμενε σταθερός με φυσική μείωση του, λόγω του
θανάτου κάποιων. Τώρα όμως, με τους 347 αντικαταστάτες, και ουσιαστικά
με την αύξηση, αντί την μείωση του «υπολοίπου», δημιουργείται το
πρόβλημα, που φαίνεται άλυτο: ποιων πιστών την θέση κατέλαβαν αυτοί οι
347; Εάν υποθέσουμε, ότι κατέλαβαν την θέση των εκπεσόντων ζώντων, αυτό
είναι αδύνατον, γιατί τότε ο αριθμός θα παρέμενε ο ίδιος -ίσως και θα
μειωνόταν-, ενώ τώρα αυξήθηκε. Μήπως οι αντικαταστάτες αφορούν σ’
εκείνους που έχουν πεθάνει και είναι «ιερείς και βασιλείς» στον ουρανό,
στεφανωμένοι με το στεφάνι της επιδοκιμασίας του Θεού: Αυτοί, λέει η
«Σκοπιά», είναι οι «ζωοδότες», «. . . . οι οποίοι θέλουσι γίνει κοινωνοί
θείας φύσεως και τοιουτοτρόπως θα έχωσιν εξουσίαν να μεταδίδωσι ζωήν
εις άλλους» («Κιθάρα του Θεού», σελ. 340). Γι’ αυτή την περίπτωση θα
είχαμε πτώση των «θεών» της «Σκοπιάς», διαπίστωση που μας κάνει να
σκεφτούμε ότι και ο Ιεχωβά δεν γνώριζε ποιους επέλεξε. Αλλά και τότε, η
μείωση θα αφορούσε εκείνους που ήδη πέθαναν και όχι το ζωντανό
«υπόλοιπο», το οποίο θα παρέμενε σταθερό.
Βέβαια,
υπεύθυνη για όλες αυτές τις διδασκαλίες είναι- ή εταιρία, που τις
κηρύττει για πνευματική «τροφή», μέσω των έντυπων της («εξωτερικών» και
«εσωτερικών»). Μήπως τελικά -κάνομε την υπόθεση- υπάρχει η πρόθεση να
καταργηθεί ο αριθμός του «υπολοίπου» των «χρισμένων» και να λαμβάνουν
από τα «εμβλήματα» όποιοι και όσοι θέλουν;
2008. «Σκοπιά», 15-3-08 («εσωτερική»), σελ. 31:
«Ερωτήματα».
«Με ποια έννοια οι χριστιανοί ακόλουθοι του Χριστού πρέπει να “μισούν” τους συγγενείς τους;».
«Στη Γραφή η λέξις μίσος μπορεί να αναφέρεται στο να αγαπάμε κάποιο
άτομο ή αντικείμενο σε μικρότερο βαθμό από κάποιο άλλο. Οι Χριστιανοί
πρέπει να “μισούν” τους συγγενείς τους με την έννοια ότι πρέπει να τους
αγαπούν λιγότερο απ’ όσο αγαπούν τον Ιησού».
Αυτή η απάντηση στα «ερωτήματα» περί μίσους, αποδεικνύει
την τραγικότητα καθοδήγησης της σκέψης των οπαδών. Συγχρόνως είναι και
μία απλουστευμένη απάντηση στην διδασκαλία της εταιρίας περί μίσους. Ας
δούμε ένα απλό παράδειγμα από την καθημερινή ζωή.
Διδάσκει,
δηλαδή, η εταιρία στους οπαδούς της ότι όταν ένα παιδάκι ρωτά την
μητέρα του, «μαμά με αγαπάς»; Εκείνη οφείλει να απαντήσει, «σε μισώ
γιατί αγαπώ περισσότερο τον Ιησού». Με αυτό το σκεπτικό της «Σκοπιάς»
πρέπει όλοι να μισούν όλους γιατί αγαπούν περισσότερο τον Ιησού. Όλα
αυτά τα διδάγματα του «πιστού οικονόμου» περί μίσους, είναι σπασμωδική
προσπάθεια να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, επικαλούμενος και την Αγία
Γραφή και φυσικά, μη παραθέτοντας ούτε ένα εδάφιο. Τι θα μπορούσε
άλλωστε να παρουσιάσει; Η Άγια Γραφή δεν κηρύττει μίσος, κηρύττει μόνο
αγάπη. «Ο Θεός αγάπη εστί». Ο Ιησούς Χριστός είναι σαφής: «Αγαπάτε τους
εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους οίτινες σας καταρώνται» (Ματθ, Ε’
44-47). Και αλλού: «Να αγαπάτε αλλήλους καθώς εγώ σας ηγάπησα. Εκ τούτου
θέλουσι γνωρίσει ότι είσθε μαθηταί μου εάν έχετε αγάπη προς αλλήλους»
(Ιωάν. ΙΔ’ 34-35). Και αλλού: «Και αποκριθείς ο βασιλεύς θα ειπεί προς
αυτούς. Αληθώς σας λέγω, καθ’ όσον εκάματε εις ένα τούτων των αδελφών
μου των ελαχίστων εις εμέ εκάματε. (Ματθ. ΚΕ’ 40). Και πάλι: «Εάν τις
είπη, ότι αγαπώ τον Θεόν και μισή τον αδελφόν αυτού ψεύστης είναι, διότι
όστις δεν αγαπά τον αδελφόν αυτού τον οποίον είδε, τον Θεόν, τον οποίον
δεν είδε πως δύναται να αγαπά; Όστις αγαπά τον Θεόν, αγαπά και τον
αδελφόν αυτού» (Α’ Ιωάν. Α’ 20,21).
Όλα
αυτά τα εδάφια και πάρα πολλά ακόμη μιλούν για αγάπη. Η αγία Γραφή δεν
κηρύττει μίσος, ούτε κάμει διακρίσεις για ποσοτική αγάπη μεταξύ Θεού και
ανθρώπων. Μίσος δεν υπάρχει στον λόγο του Θεού, μόνον ο διάβολος μισεί.
Οι Χριστιανοί αγαπούν τον Ιησού Χριστό, τη σταυρωμένη αγάπη, τον
σωτήρα, ο οποίος θυσιάστηκε για όλους τους ανθρώπους χωρίς διακρίσεις.
ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ παραλάβαμε και αυτή κηρύττει η Εκκλησία μας.
ΝΑΙ, αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και τα πλανεμένα αδέλφια μας και προσευχόμαστε γι’ αυτά.
«ΔΙΑΛΟΓΟΣ» ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ – ΜΑΡΤΙΟΣ 2008. ΤΕΥΧΟΣ 51
