Άννας Μπουρδάκου, Αντιπροέδρου της Π. Ε. Γ.
-
Μήνυμα της Παλαιάς Διαθήκης η έλευση του Σωτήρα. Ο Ιακώβ 1200 έτη προ της γεννήσεως του Χριστού προφητεύει για τον Σηλώ. Ο Προφήτης Ησαΐας τον 8ον αιώνα π. Χ. μας λέει θα γεννηθεί από την Παρθένο ο ΕΛ ΓΚΙΜΠΟΡ ο Ισχυρός Θεός, ο Άρχων Ειρήνης. Ο Ευαγγελιστής Ματθαίος μας παρουσιάζει τον ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ, ο Θεός μαζί μας, αυτός είναι ο Ιησούς Χριστός των Χριστιανών, ο θεός μαζί μας, ο γεμάτος αγάπη Λυτρωτής μας. Η Ζωή, η Αλήθεια, το Φως.
-
Εάν ο Χριστός είναι θεός και ταυτόχρονα άνθρωπος, τότε ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί “εν Χριστώ”, διότι στο πρόσωπο του Χριστού συντελέστηκε αληθινή κοινωνία του θνητού ανθρώπου με τον αθάνατο Θεό.
-
Εάν όμως ο Χριστός ήταν κτίσμα τότε δε θα ήταν δυνατό να σώσει κανένα, διότι στο πρόσωπό Του δεν συντελέστηκε πραγματική ένωση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Ακόμη, εάν τον πιστεύουμε σαν κτίσμα δεν μπορούμε να ονομαζόμαστε Χριστιανοί, δηλαδή να φέρωμε το όνομα ενός κτίσματος· αυτό, το λιγότερο, είναι ασυνεπές.
-
Η εταιρεία “Σκοπιά” από την εποχή της ιδρύσεώς της από τον Κ. Ρώσσελ έως σήμερα, κηρύττει για τον Ιησού Χριστό:
-
Ο Κ. Ρώσσελ, στις Γραφικές Μελέτες τόμο Γ’, σελ. 63:
“Μιχαήλ (όπερ σημαίνει όστις ως Θεός ή ο εκπροσωπών τον Θεόν) είναι το αποδιδόμενον ενταύθα όνομα εις τον Μέγαν Λυτρωτήν”. -
Ο Ιωσήφ Ρόδερφορδ: 1927. “Δημιουργία”, σελ. 16:
“Ο ‘τίτλος’ ή όνομα αρχάγγελος έφηρμόσθη επίσης κατά καιρούς εις τον Λόγον, όταν υπηρέτει τον Ιεχωβά υπό τινα ειδικήν Ιδιότητα. Εις εκ των τίτλων του είναι Μιχαήλ”. -
1928. “Καταλλαγή”, σελ. 84-5: Ιωάννου Ε’ 26, “Τούτο δεικνύει ότι τον καιρό εκείνο ο Ιησούς δεν κατείχε αθανασία. Ένεκα της πιστότητας του Ιησού εις τας δοκιμασίας… Ο Θεός αντάμειψεν αυτόν δια του μεγίστου βραβείου της αθανασίας. Ο Ιησούς δεν κατείχε την αθανασία προ της αναστάσεως αυτού”.
-
1928, “Κυβέρνησις”, σελ. 105: “Ο Ιεχωβά έχρισε τον υιόν του να είναι Βασιλεύς ή Άρχων και προτού του επιτρέψει να βασιλεύσει, θέλησε να τον δοκιμάσει… Εάν ο Ιησούς παρέβαινε την συμφωνία του μετά του Θεού όπως είναι πιστός εις αυτόν, θα απέθνησκε και δεν θα ελάμβανε το αξίωμα του κυβερνήτου του κόσμου. Εάν απεδείκνυε πιστότητα θα ήταν άξιος να λάβει δύναμιν και δόξα”.
-
1930, “Φως”, τόμος Β’, σελ. 343: “Κατά το 1918 ο Ιησούς ήτος δις “δεδοκιμασμένος”, άπαξ όταν ήτο επί της γης και δεύτερον όταν πολέμησε και έξέβαλε τον Σατανά εκ του ουρανού”.
-
1932, “Διεκδίκησις”, τόμος Α’, σελ. 279: “Ο Χριστός Ιησούς είναι ο μέγας σφαγεύς και τώρα περιζώνεται την μάχαιρα του και ελαύνει νικηφόρος εις τον πόλεμον”.
-
Μετά τον Ρόδερφορδ η “Σκοπιά”:
-
1943, “Η αλήθεια ελευθερώσει υμάς”, σελ. 42: “Ο Ιεχωβά θα έκανε τον υιό Του “στόμα” για να μιλάει στα άλλα πράγματα”.
-
1958, “Γεννηθήτω το θέλημα Σου”, σελ. 374:
“Όταν πέθανε ως άνθρωπος ο Ιησούς… ανέλαβε πάλι το ουράνιο όνομα του Μιχαήλ. Το όνομα Μιχαήλ ανελήφθη πάλι για να το συνδέσει με την προανθρώπινη ύπαρξη του. Ως Μιχαήλ ήταν το ουράνιο μέλος το όποιον η από αγίους αγγέλους συζυγική οργάνωσις του Ιεχωβά η συμβολική “γυνή” του Ίεχωβά επρομήθευσε για να αποτελέσει το Σπέρμα…” -
1965, “Πράγματα εις τα οποία είναι αδύνατον τα ψευσθή ο θεός”, σελ. 123: “Πολλοί σπουδασταί της Γραφής δεν καταλαβαίνουν ότι ο μονογενής Υιός είναι μία κτίσις. Λέγουν ότι εγεννήθη από τον Θεόν, αλλά τότε θα υπήρχε κάποιο θηλυκό… ή ο θεός έχει μήτρα. ο θεός δεν είναι γένους θηλυκού”.
-
1982, “Μπορείτε να ζήτε για πάντα στον Παράδεισο στην γη”, σελ. 144: “Αλλά αφού ο Θωμάς μπόρεσε να βάλει το δάκτυλο του στην τρύπα της πλευράς του Ιησού, δεν αποδεικνύει αυτό, ότι ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς με το ίδιο σώμα με το όποιο είχε καρφωθεί πάνω στον πάσσαλο; Όχι γιατί ο Ιησούς απλώς υλοποιήθηκε, δηλαδή πήρε κάποιο σάρκινο σώμα ακριβώς όπως είχε κάνει και ο άγγελος στο παρελθόν. Προκειμένου να πείσει τον Θωμά ότι ήταν Αυτός, χρησιμοποίησε ένα σώμα με πληγές”.
-
1995, “Γνώση”, σελ. 62-69: “Μονογενής = τον δημιούργησε απ’ ευθείας. Κατά τον θάνατο του ο Ιησούς παρέδωσε την ανθρώπινη ζωή του για πάντα Ή σωτηρία μας δεν ήταν ο πιο σημαντικός λόγος που έζησε και πέθανε ο Ιησούς στην γη”.
-
Μελετώντας με προσοχή όλα αυτά τα αποσπάσματα των διαφόρων βιβλίων της Σκοπιάς ανακαλύπτουμε ότι το κήρυγμα αναφορικά με το πρόσωπο του Ιησού Χριστού είναι κάτι διαφορετικό από ό,τι μας λέει ή Αγία Γραφή.
Η διδαχή της Σκοπιάς είναι ξένη από τον ΓΙΑΧΒΕ των προφητών της Παλαιάς Διαθήκης, από τον σαρκωθέντα Θεο-Λόγο της Καινής Διαθήκης, από τον Κύριο και Θεό του Θωμά, τον Θεάνθρωπο Σωτήρα των Χριστιανών.
* * *
Ο Ιησούς ας είναι γλυκύ μελέτημα της καρδίας σου, ο Ιησούς ας είναι εντρύφημα της γλώσσης σου ο Ιησούς ας είναι η αναπνοή σου· και ποτέ να μη κορέννυσαι επικαλούμενος τον Ιησού. Διότι εκ της τοιαύτης συνεχούς και γλυκύτατης μνήμης του Ιησού, θέλουσιν εμφυτευθή, θέλουσιν αυξήση και δένδρα μεγάλα θέλουσι γίνη εις την καρδίαν σου, αι τρεις εκείναι μεγάλαι και θεολογικαί αρεταί: η πίστις, η ελπίς και η αγάπη.
… Η ψυχή, η αγαπώσα τον Ιησούν, επειδή ο Ιησούς είναι εις τους ουρανούς και δεν είναι παρών να τον βλέπη και απολαύη, κατ’ άλλον τρόπον δεν δύναται να παρηγορή την προς τον Ιησούν αγάπην της, πάρεξ δια της συνεχούς ενθυμήσεως του αγίου του ονόματος, βοώσα πάντοτε μετ’ αγάπης και δακρύων και πόνου καρδίας· Ιησού μου, Ιησού μου Αγαπημένε! Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
Περιοδικό ΔΙΑΛΟΓΟΣ τεύχος 12
