Άννας Μπουρδάκου, μέλους του Δ.Σ. της Π.Ε.Γ.
Από την «Σκοπιά» της 15/8/08 (για εσωτερική χρήση).
«Ο Ιεχωβά δεν θα εγκαταλείψει τους οσίους του».
«Σκοπιά» 15-8-08, σελ. 6: «Οι αποστάτες και οι επιρροές τους, απειλούν τον λαό του Θεού σήμερα. Μερικοί κυβερνώντες έχουν αποπειραθεί να θεσπίσουν την δική τους μορφή επίσημης θρησκείας, πιέζοντας τους υπηκόους τους να συμμορφωθούν. Ο κλήρος του Χριστιανικού κόσμου και άλλοι αυθάδεις άνθρωποι έχουν προσπαθήσει να οικειοποιηθούν το ρόλο του πνευματικού ιερατείου. Ωστόσο μόνο μεταξύ των αληθινών Χριστιανών βρίσκουμε γνησίους χρισμένους οι οποίοι αποτελούν “βασιλικό ιερατείο”1 Πέτρου, 2, 9, Αποκ. 14,15».
«Όπως οι πιστοί Λευίτες το δέκατο αιώνα Π. Κ. Χ. έτσι και οι όσιοι του Θεού σήμερα δεν εξαπατώνται από αποστατικές ιδέες. Οι Χρισμένοι και οι Χριστιανοί σύντροφοι τους αποφεύγουν και απορρίπτουν αμέσως τις αποστατικές ιδέες». «Με καρδιά γεμάτη ευγνωμοσύνη, μένουμε κοντά στον “πιστό και φρόνιμο δούλο” τον οποίον ο Κύριος του διόρισε υπεύθυνο στο υπηρετικό προσωπικό του για να τους δίνει τροφή στον κατάλληλο καιρό. Ο Χριστός έχει διορίσει αυτόν τον δούλο “υπεύθυνο σε όλα τα υπάρχοντά του”. (Ματθ. 24, 45-47). Επομένως ακόμα και αν εμείς ως άτομα δεν κατανοούμε πλήρως κάποια άποψη που διακρατεί η τάξη του δούλου, αυτό δεν είναι λόγος να απορρίψουμε την συγκεκριμένη άποψη ή να επιστρέψουμε στον κόσμο του Σατανά. Αντίθετα, η οσιότητα θα μας υποκινήσει να ενεργήσουμε ταπεινά και να περιμένουμε να διευκρινίσει ο Ιεχωβά τα ζητήματα».
Όπως διαβάζουμε, οι «Σκοπιές» για εσωτερική χρήση των «Μ. τ. Ί» χρησιμοποιούν την επανάληψη φυσικά υπερτονισμένη, με στόχο την πλήρη εξάρτηση των οπαδών, από τους «αγίους» της οργάνωσης. Δεν είναι κάτι το καινούριο αυτό. Όπως πολλές φορές έχει λεχθεί, αλλά ειδικά μετά τα γεγονότα τα σχετικά με την πτώση ορισμένων χρισμένων, που προκάλεσε και το άνοιγμα της θύρας για τον ουρανό ώστε να εισέρχεται και να εξέρχεται όποιος επιθυμεί, το κύρος του «δούλου» βάλλεται κατά πολύ. Στην προσπάθεια του «δούλου» να συσπειρώσει τους οπαδούς, για μια ακόμη φορά, ανήκει και ο αποπροσανατολισμός από το θέμα της αναξιοπιστίας του και η αναφορά στους υποτιθέμενους εχθρούς του. Για όλα έχουν την ευθύνη, όπως διαβάσαμε, οι αποστάτες, όσοι δηλαδή έχουν γλυτώσει από τα δίκτυα της «Σκοπιάς».
Συνεχίζει με τους κυβερνώντες, τον κλήρο, ο όποιος προσπαθεί να οικειοποιηθεί τον ρόλο του πνευματικού ιερατείου, «αυτό που πιστεύει ότι ανήκει δικαιωματικά στους χρισμένους».
Προσκολλημένοι λοιπόν οι οπαδοί στον «πιστό και φρόνιμο δούλο», με οσιότητα, οφείλουν να μην εγείρουν αντιρρήσεις. Κι εάν μια άποψη του «δούλου» δεν γίνεται κατανοητή, θα πρέπει να περιμένουν ταπεινά τον Ιεχωβά να διευκρινίσει τα ζητήματα. Έτσι παραμένουν μακριά από τον Σατανά.
Θλιβερό το κατάντη μα αυτών των αδελφών μας, που η ελευθερία τους διαρκώς περιορίζεται όλο και περισσότερο και ο κλοιός της υποδούλωσης τους σφίγγει γύρω από κάτι στην ουσία ανύπαρκτο.
Σελ. 19. «Οι χρισμένοι Χριστιανοί, οι οποίοι είναι “πρεσβευτές που αναπληρώνουν τον Χριστό” εκδηλώνουν αξιοπρέπεια (2 Κορ. 5,20), τα “άλλα πρόβατα” που τους υποστηρίζουν με οσιότητα, είναι αξιοπρεπείς εντεταλμένοι εκπρόσωποι της Μεσσιανικής Βασιλείας».
Η υποβολή στην συνείδηση των οπαδών συνεχίζεται «οι χρισμένοι είναι πρεσβευτές που αναπληρώνουν τον Χριστό». Ποιοί είναι αυτοί οι πρεσβευτές του Χριστού και σε τι τον αναπληρώνουν; Μήπως γνωρίζουν και οι ίδιοι; Ο Ιησούς Χριστός είναι η Αλήθεια η οποία δεν αλλάζει ποτέ. Τα πρόσωπα που κατά διαστήματα απαρτίζουν τον «πιστό και φρόνιμο δούλο» γνωρίζουν τι θα πει αλήθεια; Πως να ξέρουν αφού ποτέ δεν την εξέφρασαν; Εκδηλώνουν όμως αξιοπρέπεια, όπως ισχυρίζονται, και μεταδίδουν αυτήν την αξιοπρέπεια στα άλλα πρόβατα που εκπροσωπούν την Μεσσιανική Βασιλεία η οποία εκπροσωπείται από τους χρισμένους. Αινιγμα! Ο Θεός ας φωτίσειτούς αδελφούς μας.
Σελ. 28, «Κολ. Δ: 46 γιατί δεν αποτελεί η επιστολή προς τους Λαοδικείς τμήμα της Γραφής; Αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή η επιστολή δεν περιέχει πληροφορίες που χρειαζόμαστε σήμερα . Η ίσως ο λόγος είναι ότι επαναλάμβανε σημεία τα οποία υπήρχαν σε άλλες κανονικές επιστολές».
Διαβάζοντας το παραπάνω κείμενο παρατηρούμε ότι η αυθαιρεσία του «δούλου» δεν έχει φραγμό, δεν υπολογίζει κανέναν. Τώρα κρίνει την αλήθεια της αγίας Γραφής, μη φοβούμενος ούτε τον Θεό. Γράφει τις κακοδοξίες του παραποιεί το γράμμα και το πνεύμα της αγίας Γραφής και παρουσιάζεται σαν αναπληρωτής του Ιησού Χριστού, χωρίς να αναλογίζεται ότι για πολλοστή φορά πιστοποιεί την αναξιοπιστία του. Ασφαλώς δεν τον ενδιαφέρει. Παραθέτει το εδάφιο Κολ. Δ, 16, όπου ο απόστολος Παύλος γράφει: εδάφιο 15. «Ασπασθήτε τους εν Λαοδικεία αδελφούς, και τον Νυμφάν και την κατ’ οίκον αυτού Εκκλησίαν. 16, Και αφού αναγνωσθή μεταξύ σας η επιστολή, κάμετε να αναγνωσθή και εν τη εκκλησία των Λαοδικέων και την εκ Λαοδικείας να αναγνώσητε και εσείς».
Εδώ, ο απόστολος Παύλος στο συγκεκριμένο εδάφιο, όχι μόνο μιλάει για την προς Λαοδικείς επιστολή, αλλά τους συνιστά να την διαβάσουν στην εκκλησία τους. Στην συνέχεια η εταιρία αρνείται την κανονικότητα της επιστολής σε σύγκριση με τις άλλες. Γιατί; Απαντά ο «δούλος»: επειδή η επιστολή δεν περιέχει πληροφορίες που χρειαζόμαστε σήμερα! Άλλος ένας ρόλος του «δούλου». Αναλαμβάνει να ξεχωρίσει τακτοποιώντας την αγία Γραφή σε επίκαιρα και σε πεπαλαιωμένα θέματα. Σ’ όλη αυτή την ασεβή, χαρακτηρισμός, λίαν επιεικής ενέργεια του ο «δούλος» ξεχνά ότι ο Κ. Ρώσσελ, του οποίου παρουσιάζεται ως διάδοχος, εθεωρείτο ως ο «άγγελος της Λαοδικείας», όπως αναφέρεται στο «Τετελεσμένο Μυστήριο» (έκδοσης 1918, σελ. 64) και όπως είναι γραμμένο και στον τάφο του.
Τελικά, έκτος των άλλων, δεν σέβεται ούτε και την προσωπική του ιστορία ο «δούλος» και γι’ αυτό τον λόγο είναι που φοβάται περισσότερο. Φυσικά, όλα αυτά κάπου αποσκοπούν. Ο καιρός θα δείξει.
Σελ. 29. «Θυμάστε;». «Εκτιμήσατε την ανάγνωση των προσφάτων τευχών της «Σκοπιάς»;. Δείτε αν μπορείτε να απαντήσετε στις επόμενες ερωτήσεις:
Σε ποιες επιτροπές υπηρετούν τα μέλη του Κυβερνώντος Σώματος; Επιτροπή Συντονιστών, Επιτροπή Προσωπικού, Επιτροπή Εκδόσεων, Επιτροπή Υπηρεσίας, Επιτροπή Διδασκαλίας, Επιτροπή Συγγραφής. σελ. 29».
Αυτή είναι στην πραγματικότητα η «τροφή του δούλου» την οποία οφείλουν να πάρουν οι οπαδοί για να τραφούν πνευματικά.
Σελ. 30-31. «ΟΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΟΙ ΠΑΡΟΜΟΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΑΚΡΙΔΕΣ». «Στις 8 Μαρτίου 2008 προσκεκλημένοι από 30 και πλέον χώρες παρακολούθησαν μαζί με την οικογένεια Μπέθελ την αποφοίτηση της 124ης τάξης της Σχολής Γαλαάδ. Παρόντες 6.411. Εισηγητής του προγράμματος ο Στίβεν Λετ από το Κυβερνών Σώμα εκφώνησε την εναρκτήρια ομιλία με θέμα: “Προχωρήστε Μαζί με τις Συμβολικές Ακρίδες του Ιεχωβά”. Τα εδάφια Αποκάλυψη 9′ 14 παρομοιάζουν την μικρή ομάδα των χρισμένων Χριστιανών που ανέκαμψαν από την πνευματική αδράνεια το 1919, με σμήνος ακρίδων το οποίο έλαβε ξαφνικά δράση. Στους σπουδαστές έγινε η υπενθύμιση ότι ως μέλη “των άλλων προβάτων” έχουν ενωθεί με το συμβολικό σμήνος ακρίδων Ιωαν. 10′ 16».
Οι «ιεραπόστολοι» της εταιρίας, δηλαδή κατ’ αυτούς του Θεού, παρομοιάζονται κατά τον «δούλο», με τις ακρίδες της Αποκαλύψεως, του εδαφίου Θ’ 4. Σάλπισε ο πέμπτος άγγελος και βγήκαν από την άβυσσο, που θεωρείται τόπος κατοικίας των δαιμόνων, ακρίδες σαν καπνός λόγω του μεγάλου πλήθους των, με σκοπό να βασανίσουν τους ανθρώπους. Φυσικά δεν πρόκειται για τις γνωστές ακρίδες που βλάπτουν τα σπαρτά, τα δέντρα και γενικότερα την βλάστηση, αλλά για τέρατα που έχουν εξουσία να δράσουν για πέντε μήνες. Αξιοσημείωτο, ότι έχουν βασιλιά και αρχηγό τους τον Αβαδδών (Απολλύων στην Ελληνική), δηλαδή, τον πονηρό άγγελο. Το συμπέρασμα; Δεν μπορεί κανείς να αφαιρέσει το δικαίωμα του «δούλου» να παρουσιάσει τους απεσταλμένους του όπως ακριβώς είναι. Οι πιστοί Χριστιανοί είναι έτοιμοι για κάθε δοκιμασία πάντοτε και στα χρόνια του Αντιχρίστου, να υπομένουν, με την δύναμη του Θεού, περιμένοντας τον Σωτήρα Κύριο Ιησού Χριστό.
«Σκοπιά», 15-9-08, σελ. 9: «Πνευματική προστασία». «Αν συμβαδίζουμε με την κατεύθυνση που παρέχει η τάξη του δούλου μέσω των Γραφικών εντύπων καθώς και στις συναθροίσεις και τις συνελεύσεις, θα τρεφόμαστε με πνευματική “τροφή στον κατάλληλο καιρό” (Ματθ. 24′ 45). Αυτές οι προμήθειες μας προστατεύουν πνευματικά και μας βοηθούν να μείνουμε κοντά στον Θεό (Ιακ. 4′ 8)».
Μία ακόμη επανάληψη για την προσκόλληση των οπαδών στην κυριαρχία του «δούλου». Τώρα κατά πόσον η «τροφή» αυτή βοηθάει στην «πνευματικότητα» των οπαδών να μείνουν κοντά στον Θεό, αυτό εξαρτάται από ποιόν θεό εννοεί ο «δούλος». Τον δικό του τον Θεό της αγίας Γραφής, τον Θεό των Χριστιανών;
Σελ. 29. «Ο Λόγος του Ιεχωβά Είναι Ζωντανός. Κύρια Σημεία από τις επιστολές προς τους Θεσσαλονικείς και προς Τιμόθεο»
«Απαντήσεις σε Γραφικά Ερωτήματα». Α’ Θεσ. 5′ 23: Τι εννοούσε ο Παύλος όταν προσευχήθηκε “να διαφυλαχθούν το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα σας;”.
Ο Παύλος αναφερόταν στο πνεύμα ‘στην ψυχή και στο σώμα της σύνθετης Χριστιανικής εκκλησίας, η οποία αποτελούνταν από χρισμένους με το πνεύμα Χριστιανούς στη Θεσσαλονίκη. Αντί να προσευχηθεί απλώς να διαφυλαχθεί η εκκλησία, προσευχήθηκε να διαφυλαχτεί το “πνεύμα” της, δηλαδή η διανοητική της διάθεση. Προσευχήθηκε επίσης να διαφυλαχτεί η ψυχή της, δηλαδή η ζωή της η αλλιώς η ύπαρξή της, καθώς και το “σώμα” της, το σύνθετο σώμα των χρισμένων Χριστιανών. (1 Κορ. 12’ 12,13). Επομένως η προσευχή του Παύλου τονίζει το ζωηρό του ενδιαφέρον για την Εκκλησία».
Η απάντηση της εταιρίας στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι έντεχνα δοσμένη ώστε να πείθει τους οπαδούς της. Φυσικά αλλάζοντας τελείως το νόημα, που περιέχει η επιστολή. Απευθύνεται ο απόστολος Παύλος, κατά τον δούλο, στο σύνθετο σώμα της Χριστιανικής εκκλησίας των χρισμένων, προσευχόμενος για το «πνεύμα» εννοεί την διανοητική διάθεση, λέγοντας «ψυχή» αναφέρεται στη ζωή της εκκλησίας και το σώμα της τους χρισμένους Χριστιανούς. Άρα ο απόστολος Παύλος τονίζει το ζωηρό του ενδιαφέρον για την εκκλησία σαν ολότητα. Όμως ο απόστολος Παύλος γράφει στους χριστιανούς Θεσσαλονικείς νουθετώντας τους, από το εδάφιο Ε’ 16-18, «Πάντοτε χαίρετε. Αδιαλείπτως προσεύχεσθε κατά πάντα ευχαριστείτε, διότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού προς εσάς εν Χριστώ Ιησού. 19′. Το πνεύμα μη σβήνετε… 21′. Πάντα δοκιμάζετε, το καλόν κρατείτε. 22′. Από παντός είδους κακού απέχεσθε. 23′. Αυτός δε ο Θεός είθε να σάς αγιάσει ολοκλήρως και να διατηρηθή ολόκληρον το πνεύμα σας και η ψυχή και το σώμα, αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού». Τους συνιστά εγρήγορση και ετοιμασία για την έλευση του Ιησού Χριστού, τους ζητά επίσης να προσεύχονται και για εκείνον, να διαβαστεί η επιστολή εις όλους και να ανταλλάξουν ασπασμό μεταξύ τους με φίλημα άγιο. Είναι συγκινητικός ο λόγος, δείχνοντας με τρυφερότητα την ευθύνη του στοργικού πνευματικού πατέρα για τα παιδιά του.
Σελ. 31. «Α Τιμ. 3′, 16, Ποίο είναι το ιερό μυστικό της θεοσεβούς αφοσίωσης; Το αν είναι εφικτή για τους ανθρώπους η όχι η τέλεια υπακοή στην κυριαρχία του Ιεχωβά, αποτελούσε μυστικό επί αιώνες. Ο Ιησούς έδωσε την απάντηση διακρατώντας τέλεια ακεραιότητα στον Θεό μέχρι το θάνατο του».
Την απάντηση της «Σκοπιάς» όσον αφορά την Α’ Τιμ. Γ’ 16, είναι απαραίτητο να την συγκρίνουμε με την παράθεση του εδαφίου όπως μας το δίνει η αγία Γραφή, ώστε να δούμε εάν έτσι έχουν τα πράγματα. Α’ Τιμ. Γ’ 16: «και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί εδικαιώθη εν Πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμο, ανελήφθη εν δόξη».
Κατ’ αρχήν, δεν πρόκειται για μυστικό, αλλά για μυστήριο. Φυσικά ο «δούλος» γνωρίζει την διαφορά, ακόμη τα μικρά παιδιά ξεχωρίζουν το μυστικό, κάτι το όποιον δεν κυκλοφορεί ευρέως αλλά φυλάγεται, από το μυστήριο, κάτι ανεξήγητο και ακριβώς για τον λόγο αυτόν η αγία Γραφή το ονομάζει μέγα μυστήριον της ευσέβειας.
ΔΙΑΛΟΓΟΣ 54
