ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἐφεσ. β’ 4-10
4 Ὁ δὲ Θεὸς πλούσιος ὢν ἐν ἐλέει, διὰ τὴν πολλὴν ἀγάπην αὐτοῦ ἣν ἠγάπησεν ἡμᾶς, 5 καὶ ὄντας ἡμᾶς νεκροὺς τοῖς παραπτώμασι συνεζωοποίησε τῷ Χριστῷ· χάριτί ἐστε σεσωσμένοι· 6 καὶ συνήγειρε καὶ συνεκάθισεν ἐν τοῖς ἐπουρανίοις ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, 7 ἵνα ἐνδείξηται ἐν τοῖς αἰῶσι τοῖς ἐπερχομένοις τὸν ὑπερβάλλοντα πλοῦτον τῆς χάριτος αὐτοῦ ἐν χρηστότητι ἐφ᾿ ἡμᾶς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ. 8 τῇ γὰρ χάριτί ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως· καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ὑμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, 9 οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται. 10 αὐτοῦ γάρ ἐσμεν ποίημα, κτισθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἐπὶ ἔργοις ἀγαθοῖς, οἷς προητοίμασεν ὁ Θεὸς ἵνα ἐν αὐτοῖς περιπατήσωμεν.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. ιβ’ 16-21
16 Εἶπε δὲ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς λέγων· ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· 17 καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; 18 καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, 19 καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου. 20 εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; 21 οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ, καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Ο ΑΓΙΟΣ ΔΑΣΙΟΣ
Στίς 20 Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου μάρτυρος Δάσιου. Ἔζησε κατά τούς χρόνους τοῦ Μαξιμιανοῦ, τό 297 καί διέμενε στήν Δοροστόλη, ἡ ὁποία βρίσκεται στά ὅρια Βουλγαρίας καί Ρουμανίας στίς ὄχθες τοῦ Δουνάβεως. Σέ αὐτήν τήν πόλη οἱ εἰδωλολάτρες συνήθιζαν νά ἑορτάζουν τόν Κρόνο. Τριάντα ἡμέρες πρίν τήν μιαρή αὐτή γιορτή, διάλεγαν ἕναν νέο καί ὠραῖο στρατιώτη γιά νά τόν θυσιάσουν. Τόν ἔντυναν μέ βασιλικά ροῦχα, τόν παρακινοῦσαν νά ἱκανοποιήσει κάθε ἐπιθυμία του καί μετά τόν ἔσφαζαν στόν βωμό τοῦ Κρόνου. Ἐκείνη τήν χρονιά κληρώθηκε ὁ στρατιώτης Δάσιος. Τόν περιτριγύριζαν λοιπόν οἱ συστρατιῶτες του, προκαλώντας τόν νά ἱκανοποιήσει ὅλες του τίς ἐπιθυμίες. Ὅμως ὁ καλός καί φρόνιμος Δάσιος συλλογίσθηκε καί τούς ἀπάντησε ὡς ἐξῆς: Ἐπειδή πρόκειται ὁπωσδήποτε νά πεθάνω, προτιμότερο εἶναι νά πεθάνω γιά τόν Χριστό. Παραστάθηκε στό κριτήριο τοῦ ἄρχοντα τῆς περιοχῆς καί ὁμολόγησε μέ θάρρος τόν Χριστό. Ὅταν τό πληροφορήθηκαν αὐτό ὁ Διοκλητιανός καί ὁ Μαξιμιανός κάλεσαν τόν ἅγιο νά ἀπολογηθεῖ, ἐκεῖνος ὅμως ἐπέμενε σταθερά στήν πίστη του, γι’ αὐτό βασανίστηκε καί τέλος ἀποκεφαλίσθηκε μέ ξίφος.
