ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἑβρ. ζ’ 26 – η΄ 2
26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, 27 ὃς οὐκ ἔχει καθ᾿ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. 28 ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.
η΄ 1 Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, 2 τῶν ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Λκ. ι’ 25-37
25 Ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; 26 ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; 27 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν· 28 εἶπε δὲ αὐτῷ· ὀρθῶς ἀπεκρίθης· τοῦτο ποίει καὶ ζήσῃ. 29 ὁ δὲ θέλων δικαιοῦν ἑαυτὸν εἶπε πρὸς τὸν Ἰησοῦν· καὶ τίς ἐστί μου πλησίον; 30 ὑπολαβὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἄνθρωπός τις κατέβαινεν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Ἱεριχώ, καὶ λῃσταῖς περιέπεσεν· οἳ καὶ ἐκδύσαντες αὐτὸν καὶ πληγὰς ἐπιθέντες ἀπῆλθον ἀφέντες ἡμιθανῆ τυγχάνοντα. 31 κατὰ συγκυρίαν δὲ ἱερεύς τις κατέβαινεν ἐν τῇ ὁδῷ ἐκείνῃ, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἀντιπαρῆλθεν. 32 ὁμοίως δὲ καὶ Λευΐτης γενόμενος κατὰ τὸν τόπον, ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ἀντιπαρῆλθε. 33 Σαμαρείτης δέ τις ὁδεύων ἦλθε κατ᾿ αὐτόν, καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη, 34 καὶ προσελθὼν κατέδησε τὰ τραύματα αὐτοῦ ἐπιχέων ἔλαιον καὶ οἶνον, ἐπιβιβάσας δὲ αὐτὸν ἐπὶ τὸ ἴδιον κτῆνος ἤγαγεν αὐτὸν εἰς πανδοχεῖον καὶ ἐπεμελήθη αὐτοῦ· 35 καὶ ἐπὶ τὴν αὔριον ἐξελθών, ἐκβαλὼν δύο δηνάρια ἔδωκε τῷ πανδοχεῖ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἐπιμελήθητι αὐτοῦ, καὶ ὅ,τι ἂν προσδαπανήσῃς, ἐγὼ ἐν τῷ ἐπανέρχεσθαί με ἀποδώσω σοι. 36 τίς οὖν τούτων τῶν τριῶν πλησίον δοκεῖ σοι γεγονέναι τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς; 37 ὁ δὲ εἶπεν· ὁ ποιήσας τὸ ἔλεος μετ᾿ αὐτοῦ. εἶπεν οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· πορεύου καὶ σὺ ποίει ὁμοίως.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
ΑΓΙΟΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΣ
Στίς 13 Νοεμβρίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρος Δαμασκηνοῦ.Ὁ ἅγιος Δαμασκηνός καταγόταν ἀπό τόν Γαλατᾶ τῆς Κωνσταντινούπολης καί τό ὄνομά του ἦταν Διαμαντής. Οἱ γονεῖς του, Κυριάκος καί Κυριακή ἦσαν εὐσεβεῖς, ὅμως κοιμήθηκαν καί οἱ δύο ὅταν ὁ Διαμαντής ἦταν σέ μικρή ἡλικία καί ἔτσι ἔμεινε ὀρφανός. Λόγῳ κάποιου παραπτώματος συνελήφθηκε ἀπό τούς Τούρκους καί γιά νά ἐλευθερωθῆ ἀναγκάσθηκε νά ἀρνηθῆ τήν πίστη του. Ἀργότερα ὅμως μετανόησε καί πῆγε στό Ἅγιο Ὄρος, ὅπου ἐπιδόθηκε στήν προσευχή καί στούς πνευματικούς ἀγῶνες, ἐκάρη δέ μοναχός στήν Ἱερᾶς Μονῆς Μεγίστης Λαύρας μέ τό ὄνομα Δαμασκηνός. Ὅμως ἡ συνείδησή του τόν ἐπιτιμοῦσε καί γι΄αὐτό πῆγε στήν Κωνσταντινούπολη, ὅπου φανέρωσε τόν πόθο του νά μαρτυρήση στόν τότε Πατριάρχη Διονύσιο. Μετά τήν κοίμηση τοῦ Διονυσίου ὁ μάρτυς τοῦ Χριστοῦ Δαμασκηνός, ἀφοῦ πῆρε τήν εὐλογία ἀπό ἕνα Λαυριώτη μοναχό ἄρχισε νά κηρύττη δημόσια τόν Χριστό καί νά προτρέπη τούς μουσουλμάνους νά ἀσπασθοῦν τόν Κύριο ὡς τόν μόνο ἀληθινό Θεό. Οἱ Τοῦρκοι στήν ἀρχή δέν τοῦ ἔδωσαν σημασία, γιατί τόν θεώρησαν τρελλό, ὅμως ὁ ἅγιος Δαμασκηνός συνέχισε νά κηρύττη μέ ἀποτέλεσμα νά προκαλέση τήν ὀργή τῶν Τούρκων, οἱ ὁποῖοι τόν συνέλαβαν καί τόν βασάνισαν πολύ σκληρά.Τέλος ὀργισμένοι οἱ Τοῦρκοι πού δέν κατάφεραν νά τόν πείσουν νά ἀρνηθῆ καί πάλι τόν Κύριο τόν ἀποκεφάλισαν μπροστά στήν πόρτα τοῦ Πατριαρχείου στίς 13 Νοεμβρίου τοῦ 1681, τό δέ ἅγιο λείψανό του ἐνταφιάσθηκε στήν Μονή τῆς Θεοτόκου στήν Χάλκη, πίσω ἀπό το Ἅγιο Βῆμα.
