Γράφει ο Βασίλειος-Ιάκωβος Σχοινάς
Χρόνια πολλά Ελλάδα!
Χρόνια πολλά Έλληνες!
Σήμερα γιορτάζουμε για μια Ελλάδα που δεν έσκυψε το κεφάλι, για μια Ελλάδα που προτίμησε να χυθεί ελληνικό αίμα παρά να γίνει σκλάβα!
Εορτάζουμε το φρόνημα των τότε Ελλήνων που χάρη σε αυτό είμαστε ελεύθεροι!
Τότε που οι Έλληνες πηγαίνανε στον πόλεμο και τραγουδούσαν «Με το χαμόγελο στα χείλη, παν’ οι φαντάροι μας μπροστά…». Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για αυτούς τους Έλληνες είναι να γεμίσουν οι πόλεις, τα χωριά, τα σπίτια μας, τα σχολεία, οι δρόμοι της Ελλάδας, τα χέρια των παιδιών μας και οι εκκλησιές μας με τα δύο χρώματα της γαλανόλευκης σημαίας!
Ζούμε σε καιρούς που πάμε να ξεχάσουμε αυτούς τους Έλληνες κι αυτές τις Ελληνίδες που περπατούσαν εκατοντάδες χιλιόμετρα στα ηπειρώτικα βουνά… Που εξαντλούσαν και τις τελευταίες τους δυνάμεις για να μην μείνει φαντάρος και η Πατρίδα αβοήθητη…
Ο Έλληνας ΔΕΝ πρέπει να ξεχάσει ΠΟΤΕ!
Ο Έλληνας είναι καταδικασμένος να θυμάται όλους όσους έχυσαν το αίμα τους σ’ αυτά τα χώματα.
Ο Έλληνας ΔΕΝ δύναται να ξεχάσει τις γυναίκες που γονάτιζαν από την κούραση και όμως πατούσαν στα πόδια τους γιατί είχαν στόχο να πάνε προμήθειες στους φαντάρους στο μέτωπο κι ένας Θεός ξέρει πως κατάφερναν να επιστρέψουν πίσω στα σπίτια τους.
Είναι απαράδεκτο να κυκλοφορουν βίντεο που δείχνουν Ελληνόπουλα να μην ξέρουν τον Εθνικό μας Ύμνο!
Είναι απαράδεκτο που τα Ελληνόπουλα έχουν το δικαίωμα να μην παίρνουν μέρος στην σχολική παρέλαση προς τιμήν των προγόνων μας.
Κι εμείς ως μη έχοντες εκείνων των Ελλήνων το φρόνημα τα βλέπουμε όλα αυτά και δεν δίνουμε καμία απολύτως σημασία, αλλά αντιθέτως συχνά την ώρα που ψάλλεται ο Εθνικός μας Ύμνος αντί να στεκόμαστε προσοχή δίνοντας το καλό παράδειγμα στα παιδιά μας, βγάζουμε φωτογραφίες και βίντεο για να τα αναρτήσουμε στα social media.
Ύστερα από όλα αυτά εύχομαι να μην αναρωτηθεί κάποιος από όλους εμάς γιατί πάει η Ελλάδα στον γκρεμό, αλλά να καταλάβουμε πως εμείς την σπρώχνουμε και να αλλάξουμε.
Χρόνια πολλά Έλληνες!
Σήμερα γιορτάζουμε για μια Ελλάδα που δεν έσκυψε το κεφάλι, για μια Ελλάδα που προτίμησε να χυθεί ελληνικό αίμα παρά να γίνει σκλάβα!
Εορτάζουμε το φρόνημα των τότε Ελλήνων που χάρη σε αυτό είμαστε ελεύθεροι!
Τότε που οι Έλληνες πηγαίνανε στον πόλεμο και τραγουδούσαν «Με το χαμόγελο στα χείλη, παν’ οι φαντάροι μας μπροστά…». Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για αυτούς τους Έλληνες είναι να γεμίσουν οι πόλεις, τα χωριά, τα σπίτια μας, τα σχολεία, οι δρόμοι της Ελλάδας, τα χέρια των παιδιών μας και οι εκκλησιές μας με τα δύο χρώματα της γαλανόλευκης σημαίας!
Ζούμε σε καιρούς που πάμε να ξεχάσουμε αυτούς τους Έλληνες κι αυτές τις Ελληνίδες που περπατούσαν εκατοντάδες χιλιόμετρα στα ηπειρώτικα βουνά… Που εξαντλούσαν και τις τελευταίες τους δυνάμεις για να μην μείνει φαντάρος και η Πατρίδα αβοήθητη…
Ο Έλληνας ΔΕΝ πρέπει να ξεχάσει ΠΟΤΕ!
Ο Έλληνας είναι καταδικασμένος να θυμάται όλους όσους έχυσαν το αίμα τους σ’ αυτά τα χώματα.
Ο Έλληνας ΔΕΝ δύναται να ξεχάσει τις γυναίκες που γονάτιζαν από την κούραση και όμως πατούσαν στα πόδια τους γιατί είχαν στόχο να πάνε προμήθειες στους φαντάρους στο μέτωπο κι ένας Θεός ξέρει πως κατάφερναν να επιστρέψουν πίσω στα σπίτια τους.
Είναι απαράδεκτο να κυκλοφορουν βίντεο που δείχνουν Ελληνόπουλα να μην ξέρουν τον Εθνικό μας Ύμνο!
Είναι απαράδεκτο που τα Ελληνόπουλα έχουν το δικαίωμα να μην παίρνουν μέρος στην σχολική παρέλαση προς τιμήν των προγόνων μας.
Κι εμείς ως μη έχοντες εκείνων των Ελλήνων το φρόνημα τα βλέπουμε όλα αυτά και δεν δίνουμε καμία απολύτως σημασία, αλλά αντιθέτως συχνά την ώρα που ψάλλεται ο Εθνικός μας Ύμνος αντί να στεκόμαστε προσοχή δίνοντας το καλό παράδειγμα στα παιδιά μας, βγάζουμε φωτογραφίες και βίντεο για να τα αναρτήσουμε στα social media.
Ύστερα από όλα αυτά εύχομαι να μην αναρωτηθεί κάποιος από όλους εμάς γιατί πάει η Ελλάδα στον γκρεμό, αλλά να καταλάβουμε πως εμείς την σπρώχνουμε και να αλλάξουμε.
Να
μάθουμε στις νέες γενιές γιατί βάζουμε σημαίες στα μπαλκόνια των
σπιτιών μας. Δεν τις βάζουμε για να ενοχληθούν οι ξένοι, αλλά για να
τιμηθούν οι πρόγονοί μας.
Να μην ερωτηθεί ξανά Ελληνόπουλο αν ξέρει το Εθνικό Ύμνο της Ελλάδος, να θεωρείται αυτονόητο ότι τον γνωρίζει.
Σε γνωρίζω από την κόψη,
Του σπαθιού την τρομερή
Σε γνωρίζω από την όψη,
Που με βία μετράει την γη.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
Των Ελλήνων τα ιερά,
Και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
Χαίρε, Ω Χαίρε Ελευθεριά!
Αυτός είναι ο Εθνικός μας Ύμνος που ακούγοντας τον θα έπρεπε να ανατριχιάζουμε.
Η Παναγία μας, η Αγία Σκέπη να πρεσβεύει υπέρ ημών όπως πρέσβευε και τότε.
Αυτή
η πανέμορφη μαυροφορεμένη Γυναίκα που ακούμε σε τόσες μαρτυρίες ότι
άνοιγε τα χέρια της και τα βλήματα των Ιταλών και των Γερμανών δεν
πλησίαζαν τους Έλληνες φαντάρους, να μας σκεπάζει και να μας χαρίζει το
έλεός της!
Αμήν.
Αμήν.
Χρόνια πολλά.
Ζήτω η Ελλάς.
Ζήτω το Έθνος!
