Περιοδικό «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ»
α) Η Ορθόδοξος Εκκλησία δια της Συνόδου της Κωνσταντινουπόλεως τού 867 «κατεδίκασε τας λατινικάς ετεροδιδασκαλίας και καινοτομίας, κατά δε τού Πάπα Νικολάου Α’ και των συμφρονούντων αυτώ και των απεσταλμένων αυτού εις Βουλγαρίαν απήγγειλε καθαίρεσιν, ανάθεμα και αφορισμόν». (I. Καρμίρη, Τα Δογματικά και Συμβολικά Μνημεία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, εκδ. β’, τόμ. Α’, σελ. 318).
β) Η μεγάλη Σύνοδος τού 879 εν Κωνσταντινουπόλει, η υπό πολλών θεωρουμένη ως Ογδόη Οικουμενική, δεχθείσα το Σύμβολον άνευ της προσθήκης τού Φιλιόκβε, εδογμάτισε: «Πάντες ούτω φρονούμεν, ούτω πιστεύομεν… Τους ετέρως παρά ταύτα φρονούντας ή έτερον όρον αντί τούτου προβαλέσθαι τολμώντας, τω αναθέματι καθυποβάλλομεν… Ει τις παρά τούτο το ιερόν Σύμβολον τολμήσειεν έτερον αναγράψασθαι ή προσθείναι ή αφελείν και όρον ονομάσαι αποθρασυνθείη, κατάκριτος και πάσης χριστιανικής ομολογίας απόβλητος… Ει τις τοίνυν, εις τούτο απονοίας ελάσας, τολμήσειεν έτερον εκθέσθαι Σύμβολον και όρον ονομάσαι ή προσθήκην ή αφαίρεσιν εν τω παραδεδομένω ημίν παρά της αγίας και οικουμενικής εν Νικαία το πρώτον μεγάλης Συνόδου ποιήσαι, ανάθεμα έστω!» (αυτόθι, σελ. 263-264).
γ) Τας λατινικάς κακοδοξίας κατεδίκασε και η εν Κωνσταντινουπόλει Σύνοδος του 1054, οπότε εγένετο και το οριστικόν Σχίσμα, αποκαλέσασα ειδικώς το «Φιλιόκβε», «βλάσφημον δόγμα» (αυτόθι, σελ. 344).
δ) Τας λατινικάς κακοδοξίας κατεδίκασαν και αι με τον Ησυχασμόν ασχοληθείσαι Σύνοδοι τού 1341, του 1347 και του 1351.
ε) Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1440, Σύνοδος εν Ρωσία κατά το 1441, Σύνοδος εν Ιεροσολύμοις κατά το 1443, Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1450, Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1484, κατεδίκασαν και απεκήρυξαν την ψευδοσύνοδον της Φλωρεντίας, η οποία είχε δεχθή την «ένωσιν» επί ψευδούς και ασυστάτου βάσεως, ήτοι μη θεωρήσασα ως αιρέσεις τας καινοτομίας της Δύσεως.
στ) Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1722 καταδικάζει «της Λατινικής κακοδοξίας και κακοφροσύνης τα δόγματα» και αποφαίνεται ότι οι Λατίνοι δι’ αυτών «εξαπατώσι τους απλουστέρους, ευγάνοντές τους από τα ευσεβή Δόγματα της τού Χριστού Εκκλησίας και σύροντές τους αθλίως εις τον βυθόν της απώλειας», (αυτόθι, τόμ. Β’, σελ. 823- 824).
ζ) Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1727 αποκηρύσσει τας ετεροδιδασκαλίας των Λατίνων, παλαιάς τε και νέας, και χαρακτηρίζει ταύτας «λήρον μακρόν και κολακείας ψυχοβλαβούς εφευρέματα και ηπατημένης διανοίας γεννήματα». (αυτόθι, σελ. 867).
η) Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1838 καταδικάζει δριμύτατα τας ετεροδιδασκαλίας τού Παπισμού, ως «βλασφημίας κατά της Ευαγγελικής αλήθειας», ως «βλασφημίας καίριας κατά της Υπερθέου Τριάδος», ως «εωσφορικήν πλάνην», ως «απομάκρυνσιν από τού Θεού και της αμώμου και άδολου Πίστεως τού Ιησού Χριστού» κ.λπ. (αυτόθι, σελ. 896, 897, 902).
θ) Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1848 καταδικάζει τον Παπισμόν ως αίρεσιν! «Τούτων των πλατυνθεισών, κρίμασιν οίς οίδε Κύριος, επί μέγα μέρος της Οικουμένης αιρέσεων, ην ποτέ ο Αρειανισμός, εστι δε την σήμερον και ο Παπισμός», ον χαρακτηρίζει ως ανατρέποντα πάσας τας Οικουμενικός Συνόδους δια των πλανών του! (Αυτόθι, σελ. 906).
ι) Σύνοδος εν Κωνσταντινουπόλει κατά το 1895 καταδικάζει τας ετεροδιδασκαλίας τού Παπισμού, ως «φρονήματα υπερφιάλου αλαζονείας», ως «καινοτομίας αθέσμους και αντιευαγγελικάς», ως «ουσιώδεις διαφοράς αναγομένας εις τα θεοπαράδοτα της Πίστεως δόγματα», ως «αντιευαγγελικάς και παναθέσμους», ως «σπουδαίας και ουσιώδεις περί την Πίστιν διαφοράς», αποκαλεί τον Παπισμόν «Εκκλησίαν των καινοτομιών, της νοθεύσεως των συγγραμμάτων των Εκκλησιαστικών Πατέρων, και της παρερμηνείας της τε Αγίας Γραφής και των Όρων των Αγίων Συνόδων», και επάγεται: «Διο ευλόγως και δικαίως απεκηρύχθη και αποκηρύσσεται, έφ’ όσον αν εμμένη εν τη πλάνη αυτού» (αυτόθι, σελ. 933,935,936,938,942).
Επιλεγμένα αποσπάσματα από επιστολή του Μητρ. Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου. Πηγή: Περιοδικό «ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ» τεύχος 3 ΙΟΥΛ-ΣΕΠΤ. 2006 σελ. 366-370
