«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Περί παθῶν
'Αγαπητοί μου ἀδελφοί, αὐτή ἡ ζωή μας εἶναι πολύ σκληρή. Πρέπει νά πολεμοῦμε μέχρι τόν θάνατό μας μέ τά πάθη μας. 'Η φωτιά, ὁ ἅδης καί ἡ πορνεία ποτέ δέν λέγουν ὅτι ἐχόρτασαν. 'Υπάρχουν ἡλικιωμένοι ἄνθρωποι πού δέν λυτρώθηκαν ἀκόμη ἀπό τό πάθος τῆς πορνείας. Δέν ξέρετε οἱ ῞Αγιοί μας τί ἀγωνιστές ἦσαν; Εἴθε νά φυλάξη ὅλους μας ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας. 'Εάν ἔχετε πίστι καί φόβο Θεοῦ, θά σᾶς σκεπάζη ἡ Κυρία Θεοτόκος. Γνωρίζετε τί θαύματα ἠμπορεῖ νά κάνη. 'Εάν δέν συγκατατίθεσθε στόν λογισμό σας, δέν θά ἠμπορεῖτε καί ν' ἁμαρτάνετε. Οἱ λογισμοί ἔρχονται συνέχεια, ἀλλά μή συνδιαλέγεσθε μαζί τους. Νά τούς περιφρονῆτε. Λογισμοί καί πειρασμοί μπορεῖ νά ἔλθουν καί σ' ἐμᾶς· καί σέ μένα ἤρχοντο τέτοιοι λογισμοί παλαιότερα. 'Εάν τούς περιφρονῆτε, ἀναχωροῦν. ῞Οταν μπαίνετε στήν ἐκκλησία, μή ξεχνᾶτε νά στρέφετε τόν νοῦ σας στόν Θεό καί νά προσεύχεσθε!
Νά φυλάγουμε, παιδιά μου, τίς πέντε αἰσθήσεις μας. Νά φυλάγουμε τήν ἁγνότητα, ὄχι μόνο τήν σωματική. 'Η ἁγνότης πρῶτα εἶναι στήν καρδιά καί στούς λογισμούς καί μετά στό σῶμα. Προσεύχεσθε πάντοτε. Μήν ὑποχωρῆτε σ' αὐτά πού σᾶς λέγουν οἱ λογισμοί. Θεός φυλάξοι. ῞Οταν σᾶς "πυρπολοῦν" κακές σκέψεις, πειρασμοί καί πάθη, θυμηθῆτε τήν Κυρία Θεοτόκο καί ψάλλετε τό "῎Αξιόν ἔστιν...", διότι Αὐτή θά σᾶς πλησιάση γρήγορα μέ τήν χάρι της. 'Εάν σᾶς ἐφύλαξε μέχρι τώρα, πιστεύω, ὅτι καί στό μέλλον θά εἶναι βοηθός στόν ἀγῶνα σας. Πρέπει νά διεξέρχεσθε ἀπ' αὐτή τήν ζωή, ὅπως ὁ τσιγγᾶνος περνοῦσε μέσα ἀπό τήν βροχή· ἔτσι καί ἐμεῖς, νά διερχώμεθα αὐτή τήν ζωή "βρεγμένοι" μέν ἀπό τίς κοσμικές ἐνοχλήσεις, σῶοι δέ καί ἀσφαλεῖς γιά τό λιμάνι τοῦ οὐρανοῦ. Τό σῶμα μας καί ὁ διάβολος εἶναι οἱ πιό μεγάλοι ἀπατεῶνες τῆς ζωῆς μας. Μᾶς λέγουν κάθε ἡμέρα: "῎Αφησέ με, ἄφησέ με λίγο αὐτό τόν χρόνο" καί μέχρι τόν ἑπόμενο χρόνο, ποιός ξέρει τί ἠμπορεῖ νά μᾶς συμβῆ; ῎Ετσι, παιδιά μου. Μή συζητᾶτε μέ τούς λογισμούς σας. Νά τούς λέγετε μέ αὐστηρότητα: "Φύγετε ἀπ' ἐδῶ!" 'Αμαρτάνουμε ἀπό τήν στιγμή πού ἀρχίζουμε διάλογο μέ τόν λογισμό μας, σκεπτόμενοι ἔτσι: "πῶς νά κάνω, πῶς νά ἀρχίσω τό τάδε καί τάδε ἔργο".
Νά φυλάγεσθε ἀπό τά παιδιά, σάν ἀπό φωτιά. ῞Οταν βλέπετε ἕνα ἀγόρι ἤ ἕνα νεαρό ἄνδρα, νά σκέπτεσθε ὅτι βλέπετε μιά πέτρα. 'Ακόμη κι ἀπό τήν φαντασία σας νά φυλάγεσθε. Μήν ἐξετάζετε μέ τόν νοῦ σας πῶς εἶναι τό σῶμα τοῦ ἀνδρός καί πῶς εἶναι τό σῶμα τῆς γυναικός καί ἄλλα παρόμοια. Μή σᾶς ἐνδιαφέρει. Διότι ἀπ' αὐτές τίς σκέψεις ξεκινοῦν ἄλλες χειρότερες. Καί μένα μέ κονταροκτυποῦσαν παλαιότερα τέτοιοι λογισμοί, ἀλλά τώρα πέρασαν. Πετοῦν ἀπό ψηλά, σάν ἕνα κοπάδι πουλιά. Τώρα πλέον δέν μ' ἐνοχλοῦν. Διότι οὔτε ξέρω, οὔτε μ' ἐνδιαφέρουν, κι οὔτε θέλω νά γνωρίζω αὐτά. 'Ο Κύριος νά μᾶς φυλάξη. Νά προσεύχεσθε καί μή περιστρέφετε τόν νοῦ σας σέ ἄλλα κοσμικά μέρη. Μήν ἀνοίγετε συζήτησι μαζί τους.
Τούς κακούς λογισμούς σας πρέπει νά τούς φανερώνετε ἐνωρίς στόν Πνευματικό σας Πατέρα. Στήν ἐξομολόγησι μή λέγετε λεπτομερῶς γιά τόν "τσιγγᾶνο" πού ἦλθε στόν νοῦ σας, ἀλλά νά λέγετε: "Πάτερ, ἔχω βλάσφημους λογισμούς, ἔχω ἀνήθικους λογισμούς, ἔχω πάθη καί ἐπιθυμίες" ἤ "῎Εχω σαρκικούς λογισμούς γιά ἀδελφούς μοναχούς ἤ ἱερεῖς, ἔχω ἀκάθαρτα πάθη". Γενικά σᾶς λέγω, νά φυλάγεσθε ἀπ' ὅλες τίς ἐπιθυμίες καί τά πάθη, τά ὁποῖα σᾶς βασανίζουν. Καί μή ξεχνᾶτε ἀκόμη ὅτι καί ὁ ἁπλός ἀσπασμός εἶναι ὁ ἀρραβῶνας τῆς ἁμαρτίας.
'Εάν θέλετε νά περάσετε τήν ζωή σας μέ ἁγνότητα, μή βάλετε τό κεφάλι σας κάτω γιά νά ἀρέσετε σέ ὅλα στούς ἀνθρώπους. Ν' ἀποφεύγετε τήν τιμή τῶν ἀνθρώπων, ἔστω κι ἄν σᾶς τήν προσφέρουν. Διότι ἀρχή τῆς ἀνθρωπαρέσκειας εἶναι ἡ τιμή καί τέλος ἡ ὑπερηφάνεια. Οὔτε ν' ἀγαπᾶτε τήν δόξα τοῦ κόσμου, διότι εἶναι μιά μορφή ὑπερηφάνειας. Κι ὅταν σᾶς ἔρχεται στόν νοῦ ὁ λογισμός ὅτι εἶσθε καλλίτεροι καί ταπεινώτεροι ἀπό τούς ἄλλους κι ὅτι εἶσθε ἄξιοι δόξης καί τιμῆς, νά λέγετε τά ἑξῆς: "Ποιός ἔκανε τόσα ἀδιάντροπα πάθη, ὅσα ἔκανα ἐγώ;" Διότι δέν εἶναι μικρή ἁμαρτία, παιδιά μου, αὐτές οἱ σκέψεις. Σκεφθῆτε ὅτι: ῞Οταν ἐξέρχεσθε ἀπό τό σπίτι καί ἐκθέτετε τόν ἑαυτόν σας σέ τόσους κινδύνους μέσα στόν κόσμο πού ζῆτε, ὁ καλός ἄγγελός σας σᾶς ἀκολουθεῖ ἀπό πίσω. Πόση ἐντροπή θά νοιώση, ὅταν θά σᾶς ἰδῆ νά πηγαίνετε μόνοι σας νά ἱκανοποιήσετε τίς σαρκικές ἐπιθυμίες σας! Καί πόσο θά κλαίη ὁ καημένος!
*Ητο ἐδῶ ἡ Βικτωρία καί μοῦ εἶπε κάποια ἡμέρα: "Πάτερ, νά μή πιῆ καί ἡ Αἰμιλία ἀπό τό ποτήρι πού ἤπια κι ἐγώ".
'Εάν ἀπεφάσισες νά ζήσης μέ ἁγνότητα καί ν' ἀποβάλης τούς ἀκάθαρτους λογισμούς, καλῶς τό ἀπεφάσισες. "Δέν θά ξανακάνω αὐτά μέχρι τόν θάνατό μου". 'Εάν κρατῆς τόν νοῦ σου μακριά ἀπό αἰσχρές σκέψεις, θά ἔχης λιγώτερο σαρκικό πόλεμο. 'Ανάμεσα σέ τρεῖς περιπτώσεις πρέπει νά διαλέξης τήν μιά: ῎Η νά ὑπαντρευθῆς, ἤ νά γίνης μοναχή σέ μοναστήρι, ἤ νά μείνης στόν κόσμο διατηρῶντας τήν ἁγνότητά σου καί κάνοντας, ὅσο ἠμπορεῖς, τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά τό ξέρη αὐτό κανείς, ἐκτός ἀπό τόν Πνευματικό σου. 'Εάν δέν εἶσαι στό μοναστήρι, ἔχεις καί πάλι τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, χωρίς νά ἔχης δώσει τίς μοναχικές ὑποσχέσεις. Εἶναι πολλοί πού κράτησαν παρθενία μέσα στόν κόσμο καί δέν προσκλήθηκαν ἀπό τόν Θεό νά πᾶνε στό μοναστήρι· ὅμως ἀκολουθοῦν ἀπό πολύ κοντά τήν ζωή τῶν μοναχῶν. Διότι, ὡς γνωστόν, ὁ ἄνθρωπος ἁγιάζει τόν τόπο καί ὄχι ὁ τόπος τόν ἄνθρωπο. 'Οπότε ἠμπορεῖς νά σωθῆς, ὁπουδήποτε κατοικεῖς, εἴτε στήν πρωτεύουσα, εἴτε στήν ἐπαρχία, εἴτε στό χωριό. 'Αλλά προτεραιότητα ἔχει ἡ αὐστηρότης τοῦ βίου.
'Ωρκίσθηκες νά πᾶς στό μοναστήρι; 'Αγαπητό μου παιδί, μή κάνης ὅρκο γι' αὐτή τήν ζωή. Δέν πρέπει νά ὁρκίζεσαι. 'Εάν θέλης νά πᾶς στό μοναστήρι, νά διαπιστώσης πρῶτα μέ ποιό τρόπο σέ προσκαλεῖ κοντά της ἡ Μητέρα του Κυρίου μας καί σιγά-σιγά. 'Αλλά, μήν ὁρκίζεσαι. Πάντοτε νά λέγης τά ἑξῆς: 'Εάν εἶμαι καλά στήν ὑγεία μου καί μέ βοηθήση ὁ Καλός Θεός, θά κάνω αὐτό κι αὐτό τό ἔργο. ῎Ετσι, παιδί μου. Μή διώχνεις τούς καλούς λογισμούς. Προσευχήσου στήν Κυρία Θεοτόκο νά σέ φωτίση, παιδάκι μου. Θά ἔχης πλούσια τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἄν ἀγαπήσης τήν ἁγνή ζωή. Ναί. 'Ωρκίσθηκες; 'Απεφάσισες πολλές φορές νά πᾶς στό μοναστήρι; Τότε θά γίνης ἰδική του νύμφη!
'Η ζωή στό μοναστήρι εἶναι εὐκολώτερη ἀπό ὅ,τι στόν κόσμο. Κανείς δέν σέ ὑποχρεώνει, οὔτε νά εἰσέλθης στό μοναστήρι, οὔτε νά ὑπαντρευθῆς. 'Αλλά νά γνωρίζης ὅτι ὀλίγοι εἶναι ἐκεῖνοι πού λυπήθηκαν γιατί ἔγιναν μοναχοί καί πολλοί περισσότεροι ἐθρήνησαν, διότι τούς φάνηκε ἄσχημο πρᾶγμα πού παντρεύθηκαν (ἀναφέρομαι γι' αὐτούς πού ἐπιθυμοῦν τήν σωτηρία τους). Δέν ἠμπορεῖς νά πάρης ἄνδρα μόνο γιά νά τόν κυττάζης. ῎Εχεις μερικές ὑποχρεώσεις, πού εἶναι καί πολύ δύσκολες. Κατόπιν ἔρχονται καί τά παιδιά Δέν ἠμπορεῖς, παιδί μου, νά εἶσαι σωματικά στόν κόσμο καί νοερά στό μοναστήρι. Γι' αὐτό πολλοί νέοι ἤθελαν νά πᾶνε στό μοναστήρι κι ἀπέθαναν στόν κόσμο, ἀλλά κρατοῦσαν στήν ζωή τους, ὅσο ἠμποροῦσαν, τήν καλογερική τάξι. Καί πολλοί μοναχοί ἔζησαν στό μοναστήρι, ἀλλά νοερά ἦσαν στόν κόσμο καί κρατοῦσαν στήν ζωή τους τήν τάξι τῶν λαϊκῶν. 'Εσύ νά ἔχης τόν φόβο τοῦ Θεοῦ, νά εἶσαι, ὅπως 'Εκεῖνος σέ θέλει καί εἴθε νά σέ φυλάξη ἀπό τά πάθη. Μή ξεχνᾶς ὅτι κάθε πάθος συντομεύει τήν ζωή καί εἶναι ἰσοδύναμο μέ τήν αὐτοκτονία. ῎Ετσι νά κάνης, παιδί μου, καί ἡ Κυρία Θεοτόκος θά σέ σκεπάση.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
