«Πορευόμενοι δὲ κηρύσσετε λέγοντες ὅτι ἤγγικεν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 10, 7). (: Κι ἐκεῖ ποὺ πηγαίνετε, νὰ κηρύττετε λέγοντας ὅτι πλησίασε ἡ ἔλευση καὶ ἐγκαθίδρυση τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν στὴ γῆ. Σὲ λίγο ἱδρύεται ἡ Ἐκκλησία, στὴν ὁποία μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τὴ χάρη τῶν μυστηρίων θὰ μεταδίδεται στοὺς πιστοὺς ἡ θεία ζωὴ τῆς ἐπουράνιας βασιλείας).
Εἶναι ἐντολὴ τοῦ Κυρίου τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου, διότι αὐτὸ τὸ Εὐαγγέλιο ἄλλαξε τὸν δρόμο τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μετά τήν Ἀνάσταση, λέγει στούς Ἀποστόλους, «πορευθέντες εἰς τὸν κόσμον ἅπαντα, κηρύξατε τὸ Εὐαγγέλιον πάσῃ τῇ κτήσει». Ὁ μεγάλος Ἀπόστολος Παῦλος αἰσθάνεται βαρειὰ τὴν εὐθύνη του ἄν δὲν κηρύττη, γι’ αὐτο καὶ γράφει: «οὐαὶ δέ μοι, ἐὰν μὴ εὐαγγελίζωμαι». Καί στόν μαθητή του Τιμόθεο γράφει σέ τόνο ἐντολῆς: «κήρυξον τὸν λόγον».
Στὴν εὐχὴ πρὶν τὴν ἀνάγνωση τοῦ Εὐαγγελίου, ὁ λειτουργὸς ἱερέας προσεύχεται στὸν Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ ζητάει τὸ θεῖο φωτισμὸ «εἰς τὴν τῶν εὐαγγελικῶν κηρυγμάτων κατανόησιν». Αὐτὴ ἡ φράση ἀναφέρεται στὸ κήρυγμα τοῦ θείου λόγου, ἀφοῦ τὸ κήρυγμα, σὰν ἑρμηνεία, εἶναι συνέχεια καὶ προέκταση τῆς θείας Γραφῆς.
- Εἶναι ἀξιοσημείωτο αὐτὸ ποὺ λέει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, ὅτι δηλαδὴ «ἡ τῶν θείων Γραφῶν κατανόησις οὐ δεῖται ἀνθρωπίνης σοφίας, ἀλλὰ φωτισμοῦ καὶ ἀποκαλύψεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος». Σ’ ἕνα παλιὸ Εὐχολόγιο ὑπάρχει ἐπίσης ἡ εὐχή, στὴν ὁποία ὁ ἱερέας παρακαλεῖ νὰ τοῦ δοθῆ Ἅγιο Πνεῦμα, γιὰ νὰ μάθη τὶς θεῖες Γραφὲς καὶ νὰ μπορῆ νὰ τὶς διερμηνεύη «καθαρῶς καὶ ἀξίως, ἵνα ὠφεληθῶσιν οἱ παρόντες λαοὶ πάντες».
- Ὁ 68ος ἀποστολικὸς κανόνας ὁρίζει τὰ ἑξῆς: «Ἐπίσκοπος ἢ πρεσβύτερος, ἀμελῶν τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ καὶ μὴ παιδεύων αὐτοὺς τὴν εὐσέβειαν, ἀφοριζέσθω, ἐπιμένων δὲ τῇ ἀμελείᾳ καθαιρείσθω». Πιὸ ἐπιεικὴς ἴσως εἶναι ὁ 19ος κανόνας τῆς ἕκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου· χωρὶς νὰ κάνη λόγο γιὰ ἀφορισμὸ ἢ καθαίρεση, ἐπιβάλλει τὸ ἱερὸ χρέος στοὺς προεστῶτες τῆς Ἐκκλησίας νὰ κηρύττουν τὸ λόγο· «Δεῖ τοὺς τῶν Ἐκκλησιῶν προεστῶτας ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις, ἐξαιρέτως δὲ ταῖς Κυριακαῖς, πάντα τὸν κλῆρον καὶ τὸν λαὸν ἐκδιδάσκειν τοὺς τῆς εὐσεβείας λόγους».
Τί εἶναι τὸ κήρυγμα; Ἡ διάδοση τοῦ Εὐαγγελίου, διότι τὸ Εὐαγγέλιο μπορεῖ νὰ κάνη τὸν ἄνθρωπο «Θεὸν κατὰ χάριν».
- Λέγει ὁ μακαριστὸς Δ. Παναγόπουλος:
«Ὅλες οἱ γνώσεις μορφώνουν τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ μόνο τὸ Εὐαγγέλιο τοὺς μεταμορφώνει. Κάποιος ἄπιστος Εὐρωπαῖος εἶχε πάει στὴν Ἀφρικὴ καὶ ἐκεῖ εἶδε μία μέρα κάποιον μαῦρο νὰ διαβάζη τὴν Βίβλο. Καὶ τοῦ λέει: Αὐτὰ τὰ παραμύθια διαβάζετε καὶ ἐσεῖς ἐδῶ; Ὁ μαῦρος ἐνοχλήθηκε ἀπὸ τὸ σχόλιο αὐτὸ καὶ τοῦ λέει: Ἔπρεπε νὰ σὲ γνωρίσω, πρὶν ἀρχίσω νὰ διαβάζω αὐτὰ τὰ παραμύθια. Θὰ σὲ εἶχα φάει ὁλόκληρο! Ὁ μαῦρος ἦταν πρώην ἀνθρωποφάγος, ἡ μελέτη ὅμως τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τὸν μεταμόρφωσε καὶ τὸν ὁδήγησε στὴν μετάνοια. Ἀπὸ τότε ἔπαψε νὰ τρώη ἀνθρώπους.
Τὸ Εὐαγγέλιο ἑρμηνεύεται μὲ βάση τὴν ταπείνωση καὶ ὄχι μὲ βάση τὴν μόρφωση. Οἱ Δυτικοὶ καταπιάνονται μὲ τὸ γράμμα, ἐνῷ οἱ Ὀρθόδοξοι μὲ τὸ πνεῦμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς.
- Στὸ περιοδικὸ «Ὀρθόδοξος Παρέμβασις» διαβάζουμε:
«Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ διωγμοῦ τῶν Ἀρμενίων ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ὅπου ἀνάμεσά τους ἦσαν καὶ Χριστιανοί, ἕνας, φανατικὸς Τοῦρκος κατεδίωκε ἕνα νεαρὸ Χριστιανὸ μὲ τὴν ἀδελφή του.
Κάποια στιγμὴ τοὺς ἔφθασε καὶ μὲ τὸ μαχαίρι σκότωσε τὸν νέο. Ἡ κοπέλλα στὸ μεταξὺ κατώρθωσε νὰ διαφύγη.
Μετὰ ἀπὸ καιρό, ἡ νέα αὐτὴ ἔγινε Νοσοκόμα.
Μιὰ ἡμέρα, στὸ Νοσοκομεῖο ποὺ ἐργαζόταν, ἔφεραν ἕνα στρατιώτη βαρειὰ τραυματισμένο. Στὸ πρόσωπό του δὲν δυσκολεύθηκε νὰ ἀναγνωρίση τὸν φονιὰ τοῦ ἀδελφοῦ της.
Ζήτησε δύναμη ἀπὸ Ἐκεῖνον, ποὺ Πρῶτος εἶχε ζητήσει ἀπὸ τὸν ἐπουράνιο Πατέρα Του νὰ συγχωρήση τοὺς σταυρωτές Του, καὶ ἄρχισε νὰ τὸν περιποιῆται μὲ ὅλη τὴν δύναμη τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης.
Ὁ ἄρρωστος ἀπὸ τὶς πρῶτες ἡμέρες παραξενεύτηκε μὲ τὴν ἰδιαίτερη περιποίηση τῆς Νοσοκόμας.
Δὲν βάσταξε λοιπὸν καὶ μιὰ ἡμέρα τὴν ἐρώτησε:
– Ἀδελφή, ἡ ἰδιαίτερη φροντίδα σας γιὰ μένα μὲ συγκινεῖ. Σὲ τί ὀφείλεται;…
Ἡ χριστιανὴ Νοσοκόμα, ἀντὶ ἄλλης ἀπαντήσεως, τοῦ ἔδειξε τὴν Καινή της Διαθήκη, ἀπὸ τὴν ὁποία καὶ ἄρχισε νὰ διαβάζη.
Ὅταν ἔφθασε στὸ «ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθρούς σας, εὐεργετεῖτε αὐτοὺς ποὺ σᾶς μισοῦν» (Ματθ. ε΄ 55), ὁ ἄρρωστος τὴν διέκοψε:
– Ἀδελφή, αὐτὸ εἶναι ἀδύνατο… Ἔχετε ἐσεῖς κάποιον ποὺ νὰ μπόρεσε νὰ τὸ κάμει αὐτό;…
– Πρῶτα ὁ Χριστὸς πάνω στὸν Σταυρό,… ἀπάντησε ἡ Νοσοκόμα. Καὶ μετά, μὲ τὴν δύναμη Ἐκείνου, ἡ ἀδελφὴ ἑνὸς σκοτωμένου τὸ ἔκαμε στὸν φονιὰ τοῦ ἀδελφοῦ της!…».
- Ὁ Ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ μᾶς συμβουλεύει:
«Ὁ ὅσιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ εἶπε σ’ ἕνα δόκιμο μοναχό:
– Κάθε βδομάδα διαβάζω ὅλη τὴν Καινὴ Διαθήκη καὶ κάθε πρωΐ τὸν Ἀπόστολο καὶ τὸ Εὐαγγέλιο τόσο τῆς ἡμέρας ὅσο καὶ τοῦ ἁγίου ποὺ ἑορτάζουμε. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ καὶ ἡ ψυχὴ καὶ τὸ σῶμα εὐφραίνονται καὶ ζωογονοῦνται. Γιατί ἔτσι συνομιλῶ μὲ τὸν Κύριο, διατηρῶ στὴ μνήμη μου τὴ ζωή καὶ τὰ παθήματά Του, Τὸν δοξολογῶ καὶ Τὸν εὐχαριστῶ μέρα καὶ νύκτα ὡς Λυτρωτὴ καὶ Εὐεργέτη ὅλων τῶν ἀνθρώπων».
Τί λοιπὸν πρέπει νὰ κάνουμε ἐμεῖς; Νὰ μελετοῦμε τὸ θεῖο Εὐαγγέλιο καὶ νὰ τὸ διαδίδουμε. Καὶ ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς, οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἁγίασαν, ἐπειδὴ ἐφήρμοσαν στὴν ζωή τους τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ ἅγιος Νεκτάριος μᾶς συμβουλεύει «διαβάστε τουλάχιστον ἕνα κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου κάθε ἡμέρα».
