ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ

Προτεστάντες

π. ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ

 ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ

(σημ. Αντ.Εγκόλπιου:  Το νέο όνομα της οργάνωσης είναι ΑΝΕΣΠΕΡΟ ΦΩΣ)

 

    Η οργάνωση αυτή (Πανεπιστημίου 57, 105 64 Αθήνα, τηλ. 322 8778) ιδρύθηκε από τον Μιχάλη Καταρτζή. Η μητέρα του ανήκε στην «Ελληνική Ευαγγελική Εκκλησία». Πήγε στην Αμερική και προσχώρησε στην κίνηση του Σπ. Ζωδιάτη. Επέστρεψε στην Ελλάδα και ίδρυσε το 1973 στη Θεσσαλονίκη κύκλο φοιτητών με την ονομασία «Τα Καλά Νέα» (Αγίου Δημητρίου 115). Το 1978 ιδρύθηκε το κέντρο των Αθηνών. Η κίνηση αυτοχαρακτηρίζεται «ανεξάρτητη υπερδογμαπκή Χριστιανική κίνηση».

Στην αρχή δραστηριοποιήθηκε με ευαγγελιακά φυλλάδια και μαθήματα αγίας Γραφής με αλληλογραφία. Το 1979 άρχισε την έκδοση της «Χριστιανικής, οικογενειακής, μορφωτικής και κοινωνικής εφημερίδας» με τίτλο «Τα Καλά Νέα» και φορέα την «Χριστιανική Κίνηση Τα καλά Νέα». Από το τεύχος του Φεβρουαρίου 1981 η ομάδα αυτοχαρακτηρίσθηκε «Ορθόδοξη Χριστιανική Κίνηση» και από το τεύχος του Φεβρουαρίου 1983 η εφημερίδα της ονομάζεται: «Τα Καλά Νέα. Ορθόδοξη εφημερίδα για όλη την οικογένεια» ή «Ορθόδοξη Χριστιανική, οικογενειακή, μορφωτική και κοινωνική εφημερίδα».

Στην αρχή η κίνηση ήταν Αστική Εταιρία. Όμως το 1985 έγινε σωματείο. Σ’ αυτήν ανήκουν και οι «Ορθόδοξες Εκδόσεις ‘Το Πνεύμα το Άγιο’» (Πανεπιστημίου 57). Σήμερα υπάρχουν πυρήνες στον Πειραιά, στην Πάτρα και αλλού.

 

Δoγματική βάση

Η κίνηση διακηρύττει πώς δημιουργήθηκε «όταν ορθόδοξοι μαθητές, σπουδαστές, φοιτητές, εργάτες, επαγγελματίες, επιστήμονες και άλλοι, ζητήσαμε με μετάνοια και πίστη τον Ιησού Χριστό ως προσωπικό μας Σωτήρα» και ομολογεί: «Πιστεύουμε ση είμαστε αδελφοί με όλους τούς αναγεννημένους χριστιανούς, ανεξάρτητα σε ποία εθνικότητα, φυλή, γλώσσα και χριστιανική απόχρωση ανήκουν, ως μέλη της Μιας Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» (ΚΝ 13λ1980,2).

Η δήλωση αυτή αποδεικνύει ότι η οργάνωση «Τα Καλά Νέα» είναι «υπερδογματική». Η διδαχή της κινείται στα ίδια πλαίσια με τον «Ευαγγελικό Σύνδεσμο».

Για τη σωτηρία είναι απαραίτητη η μετάνοια, η πίστη στο Χριστό σαν μοναδικό Σωτήρα και στο έργο της λύτρωσης επάνω στο σταυρό, και η αποδοχή του σαν προσωπικού Σωτήρα, στα πλαίσια σύντομης προσευχής:

«Κύριε Ιησού Χριστέ, παραδέχομαι ότι είμαι μακριά από Σένα. Λυπάμαι και μετανοώ γι’ αυτό. Πιστεύω ότι είσαι ο μοναδικός Σωτήρας. Τώρα σε δέχομαι σαν Σωτήρα και της δικής μου ψυχής» (Μαθήματα με αλληλογραφία, πολυγρ. έκδοση, Σειρά Α’: Ή επιστροφή. Μάθημα τρίτο: Η πνευματική γέννηση. Βλ. και: Η υπέροχη ζωή, μάθημα τρίτο, Η αναγέννηση – Η είσοδος στην υπέροχη ζωή).

Η κίνηση διακηρύσσει ακόμη τη βεβαιότητα της σωτηρίας: «Η ασφάλεια της υπέροχης ζωης – η βεβαιότητα της αναγέννησης» αυτός είναι ο χαρακτηριστικός τίτλος του τέταρτου μαθήματος της σειράς «Η υπέροχη ζωή». Η ίδια διδαχή επαναλαμβάνεται και στην εφημερίδα «Τα Καλά Νέα» (ΚΝ 13λ1980,2. 15λ1980,3. 22λ1981,2. 30λ1981,2).

Ύστερα από τέτοια τοποθέτηση δεν έχουν ουσιαστική σημασία δηλώσεις σαν κι αυτές: «Δεν είναι ούτε Προτεσταντική ούτε Καθολική αδελφότητα. Τα μέλη των ‘Καλών Νέων’ ανήκουν στις ενορίες τους, αγαπούν την Εκκλησία, φοιτούν σ’ αυτήν και βοηθούν το έργο της» (ΚΝ 62λ84, σ. 1). «Πρώτα η Εκκλησία και τα Κατηχητικά Σχολεία και μετά το Πνευματικό μας Κέντρο» (ΚΝ 63λ84, σ. 1). «Τα μέλη των Καλών Νέων είναι τακτικοί στην Εκκλησία. Νηστεύουν, προσεύχονται, έχουν τούς πνευματικούς τους… Δεν επιτρέπουμε σε κανέναν να μιλάει εναντίον του κλήρου της Εκκλησίας…» (ΚΝ 56λ83, σ. 1). «Τα Καλά Νέα είναι ορθόδοξη κίνηση, αποτελείται από ορθόδοξους χριστιανούς, πού… βαπτίζονται, παντρεύονται, κηδεύονται σύμφωνα με την Ορθόδοξη πίστη… Αγαπούμε, λοιπόν την Εκκλησία και τον κλήρο. Αγαπούμε τούς αδελφούς μας ορθοδόξους χριστιανούς και όλους τούς αναγεννημένους χριστιανούς… Η Φιλοδοξία μας και η προσπάθειά μας είναι κάθε Έλληνας ορθόδοξος χριστιανός να γίνει συνειδητός αναγεννημένος ορθόδοξος χριστιανός» (ΚΝ 57λ84, σ. 1).

Ο στόχος λοιπόν της κίνησης είναι όχι ο προσηλυτισμός επί μέρους ατόμων και η ίδρυση μιας νέας «εκκλησίας», αλλά η αλλοίωση του φρονήματος ολόκληρου του πληρώματος της Εκκλησίας.

Για τον ομάδα αυτή η «Μία Αγία Καθολική και Αποστολική Εκκλησία» δεν είναι ορατή πραγματικότητα, αποτελείται από όλους τούς «αναγεννημένους χριστιανούς» ανεξάρτητα σε ποια «χριστιανική απόχρωση ανήκουν» (ΚΝ 9λ80, σ. 1). Οι «ιστορικές χριστιανικές θρησκείες, η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, οι προτεσταντικές αποχρώσεις και η Ορθόδοξη Εκκλησία είναι οι τρεις χριστιανικές αποχρώσεις» (Ψευδόχριστοι, κασέτα). Η διάκριση πού γίνεται δεκτή από την κίνηση είναι μεταξύ «αναγεννημένων» και μη «αναγεννημένων».Όλοι οι «αναγεννημένοι» γίνονται «αδελφοί», σαν «μέλη της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας» (ΚΝ 9λ80. σ. 1). Οι μη «αναγεννημένοι» είναι οι «κατ’ όνομα χριστιανοί», πού αποτελούν την «άπιστη εκκλησία στο σύζυγό της Ιησού Χριστό» και ονομάζεται «πόρνη Βαβυλώνα» (ΚΝ 3λ79), η οποία θα αποβληθεί. Αντίθετα, η «αληθινή εκκλησία των αναγεννημένων», θα παραλειφθεί από τον Χριστό (Πόλεμοι – φήμες πολέμων, κασέτα).

Δεν έχει λοιπόν σημασία το αν κάποιος είναι Ορθόδοξος, Ρωμαιοκαθολικός ή Προτεστάντης, σημασία έχει αν κάποιος είναι «αναγεννημένος». «Οι πιστοί οι αναγεννημένοι, όχι οι κατ’ όνομα μόνο χριστιανοί», αυτοί θα παραληφθούν από τον Χριστό πριν από την «μεγάλη θλίψη». «λέει ορθόδοξος χριστιανός, κοίταξε το γράφει εδώ»! «Άστο αυτό. Αυτό δεν σε σώζει, πρέπει να μετανοήσεις, να δεχτείς τον Θεό ως Σωτήρα κι αύτή είναι η έννοια της σαρακοστής… η ουσία της» (Πόλεμοι – φήμες πολέμων, κασέτα).

Η κίνηση κηρύττει ότι βρισκόμαστε στους έσχατους καιρούς σήμερα πραγματοποιείται η προφητεία του Ιωήλ (β’ 28), το Άγιο Πνεύμα εκχύνεται «επί πάσα σάρκα» (Τα σημεία των εσχάτων καιρών, πολυγρ.). Έτσι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε την κίνηση νεοπεντηκοστιανή.

Προσθέτει ακόμα ότι σήμερα εκπληρώνονται πάνω από 30 σημεία. Μεταξύ αυτών το πυρηνικό σύννεφο, σεισμοί, επιδημίες, αύξηση της γνώσης, «αύξηση της δύναμης της Ρωσίας κι ο ρόλος της», Ο ρόλος του Ισραήλ, της Λιβύης, της Αιγύπτου, της Αιθιοπίας, της ΕΟΚ.. (Πυρηνικό σύννεφο. Μήνυμα καταστροφής;. Τα σημεία των καιρών, πολυγρ. ΚΝ 86λ86. 87λ86).

Πρέπει ακόμα να σημειώσουμε ότι η ομάδα αυτή εκλαμβάνει το Ματθ. κδ’ 24 κατά γράμμα και τονίζει πώς όλα τα εσχατολογικά γεγονότα θα συμβούν στη γενεά πού άρχισε με την συγκρότηση τού Κράτους τού Ισραήλ, το έτος 1948. Έτσι η δευτέρα παρουσία τοποθετείται στο διάστημα 1988-1998 (Πόλεμοι – φήμες πολέμων, κασέτα. Η ημέρα της ελεύσεως τού Ιησού Χριστού, κασέτα).

Ο Κύριος θα έλθει να παραλάβει την «εκκλησία των αναγεννημένων». Όσοι θα μείνουν στη γη θα περάσουν μέσα από τη «μεγάλη θλίψη» (Ματθ. κδ’ 21. Δαν. ιβ’ 1), η οποία θα ακολουθήσει. Ή διάρκειά της θα είναι 7 χρόνια (ΚΝ 85λ86. Το πυρηνικό σύννεφο, δίπτυχο. Πόλεμοι…, κασέτα). Ύστερα θα επιστρέψει ο Χριστός και θα βασιλεύσει με τούς πιστούς στη γη για χίλια χρόνια.

Περιγράφοντας τη θλίψη, ο ποιμένας της ομάδας ανέφερε ότι οι άνθρωποι «θα θέλουν να πεθάνουν και δεν θα μπορούν, διότι θα θέλουν να πάνε να πνιγούν και το νερό θα τούς ανεβάζει επάνω, θα παίρνουν δηλητήριο και το δηλητήριο θα ουδετεροποιείται και δεν θα πεθαίνουν. Τόσο πολύ κακό θα υπάρχει αν δεν γνωρίσεις το Χριστό ως ατομικό Σωτήρα» (Η ήμέρα της ελεύσεως του Ιησού Χριστού, κασέτα).

 

Κριτική της ομάδας

Η κίνηση δεν έκρυβε ποτέ το «υπερδογματικό» πρόσωπό της. Ακόμα και όταν άρχισε να εμφανίζεται σαν «ορθόδοξη κίνηση», κράτησε την ίδια δογματική βάση άλλαξε μόνο όνομα, όχι πρόσωπο.

Δεν κυκλοφορεί πλέον φυλλάδια προτεσταντικών «υπερδογματικών κύκλων», με τη δική της σφραγίδα, όπως έκανε στην αρχή (Βιβλικής Εταιρίας, φυλλάδια του Ουώτσον Γκούτμαν, περιοδικό «Οι Νικητές») και δεν διαφημίζει κινήσεις, όπως την «Επιχείρηση Κινητοποίησης», την κίνηση του Μπίλλυ Γκράχαμ ή τις προτεσταντικές εκπομπές του «Mόντε Κάρλο» και τα ελληνικά προτεσταντικά προγράμματα στον Καναδά. (ΚΝ 19λ80,2. ΚΝ 27-28λ81,4. ΚΝ 46λ83,1. ΚΝ 50λ 83,2). Όμως αυτό το κάνει επειδή περιόρισε τις δραστηριότητές της μεταξύ των ορθοδόξων και δεν απευθύνεται πλέον στις άλλες «αποχρώσεις».

Ο λόγος είναι πρακτικός: επειδή έτσι, σαν «ορθόδοξη κίνηση», θα μπορούσε να βρει μεγαλύτερη απήχηση.

Το δόγμα της «αναγέννησης» χωρίζει την κίνηση από την ορθόδοξη εκκλησία, η οποία ταυτίζει το Ιω. γ’ 3-5 με το άγιο βάπτισμα.

Για την ομάδα αυτή ο τρόπος της «αναγέννησης» είναι «απλός και ξεκάθαρος» (Μάθημα 3): «…Τότε εκείνος μου έδειξε ότι το μόνο πού έχω να κάνω είναι να μετανοήσω και να ζητήσω από τον Ιησού Χριστό να έλθει στη ζωή μου. Έτσι έξω στη γωνία του δρόμου, εκείνος έκανε μια προσευχή και εγώ την επαναλάμβανα…» (ΚΝ 57λ84,2).

Η διδαχή αυτή δεν είναι ορθόδοξη. Γιατί στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι αυτό το μόνο πού πρέπει κανείς να κάνει. Με βάση την ορθόδοξη πίστη η ιδιότητα του μέλους της Εκκλησίας έχει σωτηριολογική σημασία. Aντίθετα η κίνηση αυτή καλεί το κοινό να ζητήσει τη σωτηρία στην οργάνωση, όχι στην Εκκλησία. Βέβαια προβάλλεται ως λύση ότι Χριστός, ο «αληθινός Χριστός», τον οποίο μπορεί κανείς να βρει σ’ αυτή την ομάδα, «τον Χριστόν της Αγίας Γραφής, απαλλαγμένο από την υποκρισία, το κατεστημένο, την παραμόρφωση πού έπαθε από τούς ίδιους τούς θρησκευόμενους… Τον Χριστό πού δεν είναι παχιά λόγια, αλλά έργα» (Ο νέος είναι περισσότερο άνθρωπος, σ. 5). Εδώ η μεσολάβηση του Σώματος του Χριστού, της Εκκλησίας, παραλείπεται εντελώς.

Ο «Χριστός της Αγίας Γραφής», απαλλαγμένος από υποκρισία, κατεστημένο, παραμόρφωση, ο ασυμβίβαστος, ο Χριστός των έργων, βρίσκεται στην ομάδα αυτή, ενώ έξω από αυτή, στην Εκκλησία…

Στην κασέτα «Η Σαμαρείτισσα» γίνονται υπαινιγμοί για «τυπoλατρεία» στην εκκλησία, ενώ η πνευματική ζωή αναπτύσσεται έξω από τη λειτουργική ζωή της εκκλησίας:
«Τι πρέπει να κάνεις από δω και πέρα», λέγει η κίνηση αναφερόμενη στην «αναγέννηση», και συμβουλεύει: «Κάθε μέρα να ομολογείς… ΝΑ συναντιέσαι τακτικά με τούς αδελφούς σου για την πνευματική σου οικοδομή, για Χριστιανική παρέα και για υπηρεσία στο έργο του Κυρίου».

Δεν παραλείπει μάλιστα να παραπέμψει στο Εβρ. ι’ 24-25 (Μαθήματα δι’ αλληλογραφίας, σειρά Α’, μάθημα 3). Σε άλλο σημείο υπογραμμίζει: «Ιδιαίτερα μη μένεις μόνος. Πήγαινε να βρεις αναγεννημένους ανθρώπους. Είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχουν πολλοί. Aν θέλεις να έλθεις στην παρέα μας…» (μάθημα 3).

Η ένταξη των μελών στην ομάδα συνεπάγεται την πλήρη απασχόληση με τούς ανθρώπους της ομάδας και με το «έργο» της, πράγμα πού οδηγεί σε απόλυτη εξάρτηση και ουσιαστική αντικατάσταση της εκκλησιαστικής ζωής με τη ζωή στην ομάδα. «Υπάρχει μία όμορφη, υπέροχη, ευτυχισμένη ζωή. Μία ζωή εσωτερικής ειρήνης και χαράς. Μία ζωή χωρίς άγχος και κατάθλιψη. Μια ζωή για σένα. Τη ζωή αυτή την αποχτήσαμε και τη ζούμε. Αν ενδιαφέρεσαι να την αποχτήσεις και να τη ζήσεις και συ, έλα στις δροσερές μας αίθουσες πού κλιματίζονται» (ΚΝ 40λ82).

Οι συναθροίσεις της κίνησης δεν διαφέρουν ουσιαστικά από τις «συναθροίσεις προσευχής» των «υπερδογματικών ομάδων». Δίδεται μεγαλύτερη σημασία σ’ αυτές, παρά στη συμμετοχή στη λατρεία της Εκκλησίας. Οι «συναθροίσεις προσευχής» της κίνησης πραγματοποιούνται έξω από τα πλαίσια της λατρευτικής ζωής της ορθοδόξου ενορίας ή και της επισκοπής της περιοχής. Ή ομάδα δεν παρέλειψε να εκδώσει και δικό της υμνολόγιο (Η άφθονη ζωή – Χριστιανικοί ύμνοι και τραγούδια, Θεσσαλονίκη 1978).

Η κίνηση διακηρύσσει: «Ένας από τούς σκοπούς της ορθόδοξης χριστιανικής αδελφότητας ΤΑ ΚΑΛΑ ΝΕΑ, είναι να προσευχόμαστε για τις ανάγκες των συνανθρώπων μας… Προσευχόμαστε για ό,τι μας ζητήσουν όλη την εβδομάδα… Χαιρόμαστε πολύ όταν μας πληροφορούν ότι ο Θεός έλυσε το πρόβλημά τους…» (ΚΝ 59λ84,2). «Κάθε Τετάρτη… γίνεται κοινή προσευχή… ο Θεός ακούει τις προσευχές των παιδιών του και κάνει θαύματα» (ΚΝ 60λ84).

Έτσι τα μέλη παρακινούνται να κάνουν «ομολογίες» σαν κι αυτή: «Μετά από τη συνάθροιση στα ΚΑΛΑ ΝΕΑ ο πόνος πού είχα από καιρό στο λαιμό μου εξαφανίστηκε» (ΚΝ 96λ 87). Παρόμοιες «ομολογίες» δημοσιεύονται σε μόνιμη στήλη στην εφημερίδα της ομάδας. Κατά την αντίληψη της κίνησης, όταν κάποιος «αναγεννηθεί», «τότε κάθε του ανάγκη εκπληρώνεται και κάθε πρόβλημα λύνεται. Τότε βλέπει θαύματα στη ζωή του» (ΚΝ 96λ87).

Η υποκατάσταση της εκκλησίας με την κίνηση αποδεικνύεται και από τον τρόπο πού απευθύνεται στις προσκλήσεις της στο κοινό: «Έλα την Κυριακή στις 6 το βράδυ στην ώρα της προσευχής. Έλα με τις ανάγκες σου να προσευχηθούμε για σένα. Ο Κύριος και σήμερα κάνει θαύματα. ‘Αν δεν μπορείς στις 6 έλα στις 7 το βράδυ να δεις και να νοιώσεις τη δύναμη του Θεού στη ζωή σου… Έλα την Τετάρτη το βράδυ να ξεκουραστείς εσωτερικά. Χρειάζεσαι απαραίτητα πνευματική ανάπαυση στη μέση της εβδομάδος. Αν έχεις κάποια ανάγκη η κάποιο πρόβλημα, έλα στις 5.30 το απόγευμα να προσευχηθούμε για σένα, ο Κύριος και σήμερα κάνει θαύματα. Αν είσαι νέος…» (ΚΝ 71λ83,3).

Στο δελτίο «Προσευχή για τις ανάγκες του εργου» (πολυγρ.) η ομάδα προτρέπει σε προσευχή, ώστε «ο Κύριος να ευλογήσει τούς αδελφούς πού ζούνε μακριά από πνευματικά κέντρα Καλών Νέων…».
Σε παρόμοιο δελτίο με τίτλο: «Προσευχή για τούς στόχους των Καλών Νέων» (πολυγρ.), αναφέρονται σαν αιτήματα προσευχής: «Ο Κύριος να ευλογήσει το έργο της μαθητείας. Να κάνει στα Καλά Νέα υπεύθυνους μαθητές και μαθήτριες… να οδηγήσει σ’ Αυτόν 100 καινούργια άτομα μέχρι το τέλος του 1986… να διπλασιάσει τον αριθμό των παρόντων σε όλες τις συναθροίσεις… να ιδρύσει Πνευματικά κέντρα έξω από την Αθήνα… να αξιοποιήσει το κτήμα στο Σχοινιά ή οπουδήποτε αλλού Αυτός θέλει, για να γίνει ένα κέντρο προσευχής και εκπαιδεύσεως… για την οικονομική ενίσχυση του εργου».

Φυσικά τα μέλη δεν εμποδίζονται να συμμετέχουν στην Ορθόδοξη λατρεία, μάλιστα προτρέπονται να το κάνουν, όπως υπογραμμίζει η κίνηση, αλλά οι συνάξεις της ορθοδόξου εκκλησίας υποβαθμίζονται στο φρόνημα των μελών. Χαρακτηριστικό του γεγονότος αυτού είναι το ότι η κίνηση ζητούσε από τούς «μαθητάς των Καλών Νέων» να κάνουν «την διαθήκη» τους «με τον Κύριο» και να δώσουν δέκα «υποσχέσεις», πού αποτελούσαν την «πνευματική βάση της ζωής και του εργου» των.

Μία απ’ αυτές τις υποσχέσεις αναφέρεται στη «συνείδηση Καλών Νέων». Εδώ ο «μαθητής» υπόσχεται: «Να αγαπώ, υποστηρίζω, υπηρετώ το έργο των Καλών Νέων και τούς αδελφούς. Να υπακούω στους υπευθύνους, να φοιτώ στις συναθροίσεις και να πιστεύω ότι ο Κύριος με κάλεσε να ζήσω και να εργαστώ στο έργο αυτό» (Υποσχ. 8).
Εδώ υποκαθίσταται πλέον συνειδητά η Εκκλησία, το έργο της και οι λατρευτικές της συνάξεις με την οργάνωση «Τα Καλά Νέα», το έργο και τις συναθροίσεις της οργάνωσης αυτής.

Στο ίδιο επίπεδο κινούνται και τα φυλλάδια της ομάδας. «Η μοναδική υπέροχη ζωή», είναι ο τίτλος ενός φυλλαδίου στο οποίο υπογραμμίζεται: «Πρέπει να προσεύχεσαι με δικά σου λόγια κάθε μέρα στο Θεό… Να μελετάς την αγία Γραφή… Να παρουσιάζεις τον Ιησού Χριστό πρώτο στη ζωή σου… Να ζεις κάθε μέρα με τούς αδελφούς σου (Εβρ. ι’ 25). Μη φύγεις από κοντά τους. Μην απουσιάζεις από καμιά συνάθροιση… ».
Στην «υπόσχεση 7» η κίνηση δεν υποκαθιστά απλώς το ορθόδοξο εκκλησιαστικό φρόνημα με τη «συνείδηση των Καλών Νέων», αλλά «κατοχυρώνει» και «Γραφικά» αυτή τη διδαχή. Τα εδάφια στα οποία παραπέμπει: Α’ Ίω. α’ 7. Εβρ. ι’25. Α’ Πέτρ. ε’ 5. Γαλ. ε’ 13. στ’ 2. Ρωμ. ιβ’ 5. Φιλ. α’ 1 (υπόσχεση 7).

Ο «μαθητής» δεν υπόσχεται εδώ συμμετοχή στις συνάξεις της Εκκλησίας, υπακοή στους ποιμένες της Εκκλησίας και υπηρεσία στο έργο της Εκκλησίας. Τις σχετικές επιταγές της Γραφής τις μεταφέρει στην κίνηση «Τα Καλά Νέα». Το έργο της θεωρείται «έργο», στο οποίο ο Κύριος τον κάλεσε, Όχι μόνο να εργασθεί, άλλά και να ζήσει, για να κάνει πράξη το «εν σώμα» και το «αλλήλων μέλη»!

Ο «μαθητής» καλείται ακόμη να υποσχεθεί: «Να δέχομαι ταπεινά, πρόθυμα και με χαρά την αποκάλυψη του Θεού στη ζωή μου για οποιοδήποτε θέμα ο Κύριος μου φανερώνει να κάνω με αγάπη, θυσία και ενθουσιασμό, ακόμη και αυτό πού δεν μου αρέσει». Οι παραπομπές της κίνησης (Ματθ. ζ’ 21-27, Ίω. ιδ’ 24, ιε’ 23) υπογραμμίζουν την υποταγή στο «θέλημα του Κυρίου». Όμως το θέλημα αυτό «αποκαλύπτεται» μέσω των «υπευθύνων» στην οργάνωση!
Ο «μαθητής» υπόσχεται ακόμη: «Να προσφέρω με χαρά το δέκατό μου στον Κύριο (Μαλ. γ’ 10), (υπόσχεση 5), δηλαδή να προσφέρει στην κίνηση το 10% από τα εισοδήματά του και ακόμη: «Να εκπαιδεύομαι με προθυμία, ζήλο και ειλικρινές ενδιαφέρον ανάλογα με τις ανάγκες μου. Αναγνωρίζω ότι σαν μαθητής του Ιησού Χριστού χρειάζεται πάντοτε να μαθαίνω» (υπόσχεση 6).

Και εδώ τα εδάφια στα οποία γίνεται παραπομπή (Πράξ. β’ 42. Β’ Τιμ. β’ 2) δεν αναφέρονται στην «εκπαίδευση» των μελών μιας οργάνωσης, αλλά στις εκκλησιαστικές συνάξεις (Πράξ. β’ 42) και στην αποστολική διαδοχή (Β’ Τιμ. β’ 2). Και όμως η κίνηση το εφαρμόζει στην οργάνωση «Τα Καλά Νέα».
Η υποκατάσταση της Εκκλησίας με την οργάνωση φαίνεται και από την υπόσχεση 7: «Να ζω με στόχους για την πρόοδο και αύξηση της πνευματικής μου ζωής και την πνευματική και αριθμητική πρόοδο των Καλών Νέων (Ιω. ιε’ 8. Πράξ. α’ 15. β’ 41-42. δ’ 4. ε’ 14. κα’ 21)». Με την παράθεση αυτών των Γραφικών εδαφίων η πνευματική και αριθμητική πρόοδος της Εκκλησίας ταυτίζεται με την πνευματική και αριθμητική αύξηση της οργάνωσης!

Στην «υπόσχεση 4» γίνεται λόγος για τις σχέσεις με την εκκλησία. Εκεί ο «μαθητής» λέγει: «υπόσχομαι να αγαπώ, να βοηθώ και να προσεύχομαι για την εκκλησία και να επαινώ κάθε προσπάθεια πού γίνεται για τη δόξα του Κυρίου»! Εντύπωση προξενεί το γεγονός ότι εδώ δεν αναφέρεται κανένα αγιογραφικό εδάφιο και παραλείπεται εντελώς ο σωτηριολογικός χαρακτήρας της Εκκλησίας. Με άλλα λόγια δεν σώζει η Εκκλησία τα μέλη της κίνησης, αλλά οι «μαθητές» των «Καλών Νέων» υπόσχονται να συντελέσουν στη «σωτηρία» της Εκκλησίας!

Γενικά από τη «Διαθήκη» αυτή λείπει κάθε αναφορά στη μυστηριακή ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας ή οποιοσδήποτε υπαινιγμός ότι οι σχέσεις πού αναφέρονται στο Ρωμ. ιβ’ 5 ή στό Έβρ. ι’ 25, εφαρμόζονται στην Εκκλησία μας. Στο φρόνημα των «μαθητών» της κίνησης η δόξα της Εκκλησίας δεν ταυτίζεται με τη δόξα του Κυρίου.

Η εσχατολογία της κίνησης είναι επίσης ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη πίστη, πού είναι απαλλαγμένη από χιλιαστικές αντιλήψεις. Η γενεά του Ματθ. κδ’ 34 είναι η «γενεά των πιστών», η οποία θα παραμείνει χωρίς να διακοπεί από εκείνα πού αναφέρονται στο κδ’ κεφάλαιο του Ματθαίου, λέγει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος «και μένει η γενεά των πιστών, ουδενί των ειρημένων διακοπτομένη» (Χρυσοστ. Υπόμνημα εις Ματθ. ομιλ οζ’ 1).

Η διδαχή λοιπόν της κίνησης είναι ξένη προς την ορθόδοξη πίστη, όπως παραδόθηκε σε μας δια μέσου των αιώνων από την Εκκλησία. Δεν είναι όμως ξένη προς την πίστη των «υπερδογματικών». Η διαφορά βρίσκεται στο όνομα «ορθόδοξη κίνηση». Πέρα από τα κοινά αυτά σημεία η κίνηση δεν διστάζει να απαγορεύσει στους οπαδούς της κάθε δογματική συζήτηση. Έχει καθιερώσει ένα περίεργο τρίπτυχο απαγορεύσεων: «απαγορεύονται» οι συζητήσεις γύρω από «τα πολιτικά… το ποδόσφαιρο… τα δογματικά» (Ο τυφλός, κασέτα).

Το παράδειγμα το δίνει ο ίδιος ο κήρυκας: Αναφέρεται στη σημασία της Κυριακής της Ορθοδοξίας χωρίς υπαινιγμό για το βασικό γεγονός της εορτής, την αναστήλωση και την σημασία των Αγίων εικόνων (Ναρκωτικά, κασέτα). Μιλάει για την παρθένο Μαρία ή τους Αγίους, όμως όχι για την κοινωνία αγάπης και προσευχής πού υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτούς και σε μας. Το ίδιο βλέπουμε να κάνει για κάθε θέμα, πού προσδιορίζει την πίστη και το ήθος της Ορθόδοξης Εκκλησίας απέναντι στους ετεροδόξους.

Η στάση αυτή ερμηνεύεται από τη βασική εκκλησιολογική θέση της ομάδας, ότι «τόσο οι πιστοί, όσο και οι Εκκλησίες σήμερα έχουν φύγει πολύ από τη ζωή της αγίας Γραφής, και έχουν δημιουργήσει ένα δικό τους Χριστιανισμό. Ο δογματικός φανατισμός, οι ιδιαίτερες πεποιθήσεις… φέρουν πολλές φορές τούς πιστούς μακριά από τη ζωή, τη μαρτυρία και τη συμπεριφορά των αγίων της Βίβλου και της εκκλησιαστικής ιστορίας» (ΚΝ 56λ83, σ. 3). «Δεν φταίει ο Ιησούς Χριστός αν μέσα στους αιώνες θάφτηκε η προσωπικότητά Του, το έργο Του, η υπέροχη ζωή πού χαρίζει» (Ο νέος είναι περισσότερο άνθρωπος, εκδ. ΚΝ Αριστοτέλους 26 Θεσσαλονίκη, σ. 6.8. βλ και: Ο σύγχρονος νέος και ο Ιησούς Χριστός, τρίπτυχο).

Η αναφορά της ομάδας στους αγίους της εκκλησιαστικής ιστορίας ή και στους «θεοφόρους πατέρες» (ΚΝ 42λ82, σ. 3), μαρτυρεί τουλάχιστον ολοκληρωτική άγνοια της διδαχής και του ήθoυς των Πατέρων της Εκκλησίας, οι οποίοι ήσαν έτοιμοι να προσφέρουν ακόμη και τη ζωή των, προκειμένου να διατηρήσουν ανόθευτο το δογματικό θησαυρό της Ορθοδοξίας, πού περιφρουρεί το μυστήριο της σωτηρίας του ανθρώπου.

Η «ορθοδοξία» των «Καλών Νέων» δεν είναι η ορθοδοξία της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, αλλά το δογματικό οικοδόμημα μιας κίνησης, πού ισχυρίζεται ότι προβάλλει την προσωπικότητα, το έργο και την υπέροχη ζωή πού μας χαρίζει ο Κύριος, ενώ η Εκκλησία τα έθαψε δήθεν, όλα αυτά.

Η ενεργός συμμετοχή ορθοδόξων πιστών σ’ αυτή την κίνηση επιφέρει βαθμιαία άμβλυνση του ορθοδόξου αισθητηρίου, εσωτερική απομάκρυνση από την ορθόδοξη πίστη και το ορθόδοξο ήθος, αλλοίωση του ορθοδόξου φρονήματος, έστω κι αν αυτό δεν συνοδεύεται με εξωτερική αποκοπή από την Ορθόδοξη Εκκλησία.

 

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ & ΠΑΡΑΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ

ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com