+ Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης
Κάποια φορά στην Αθήνα μπήκα μέσα σ’ ένα ταξί. Από πίσω κάθονταν δύο κυρίες. Κάθησα μπροστά. Ο οδηγός είχε ερμητικά κλεισμένο το δικό του παράθυρο και διηγείτο στις κυρίες τα χάλια της υγείας του, κάτι πόνους στον αυχένα, κάτι περίεργες και κουραστικές εφιδρώσεις. Μάλιστα είχε δίπλα του και μία πετσέτα που κατά καιρούς την χρησιμοποιούσε, για να σκουπίζη τον ιδρώτα. Πηγαίναμε από το κέντρο προς την λεωφόρο Κηφισίας, προς την περιοχή του Ψυχικού. Κάπου κατέβηκαν οι δύο κυρίες.
Προχωρούσαμε οι δύο μας και συνεχώς κάτι λέγαμε για την υγεία. Από ένα σημείο και πέρα άρχισα να του λέω πως μερικοί που πήγαν και εξωμολογήθηκαν ένοιωσαν μεγάλο ξαλάφρωμα ψυχικό, αλλά και ηρεμία στα νεύρα και απόκτησι του ύπνου, ενώ προηγουμένως υπέφεραν από αϋπνίες. Ήταν καλοπροαίρετος και η πάθησίς του είχε μαλακώσει την ψυχή του. Δεχόταν θρησκευτικό λόγο. Η κουβέντα ήρθε στους αγίους.
Άρχισα να του αναφέρω ότι καθώς το 1912 απελευθερώνονταν από τον τούρκικο ζυγό διάφορες περιοχές και διάφορα νησιά της πατρίδας μιας, συνέβαινε κάτι το θαυμαστό! Πολλές φορές η ημέρα της απελευθερώσεως συνέπιπτε με την εορτή του πολιούχου αγίου. Του λέω, η Χίος απελευθερώθηκε στην εορτή του πολιούχου της, αγίου Μήνα (11 Νοεμβρίου). Και η Λέσβος επίσης, 8 Νοεμβρίου, που πανηγυρίζει ο αρχάγγελος Μιχαήλ στον Μανταμάδο. Ο οδηγός παρακολουθούσε προσεκτικά. Του λέω, και η Θεσσαλονίκη έγινε ελληνική ανήμερα του αγίου Δημητρίου, 26 Οκτωβρίου. Του αναφέρω και τέταρτο παράδειγμα. Και η Καστοριά έγινε ελληνική, στην εορτή του πολιούχου της αγίου Μήνα, 11 Νοεμβρίου.
Μόλις του παρουσίασα και το τέταρτο παράδειγμα, κάτι σπουδαίο έγινε μέσα του. Συγκινήθηκε. Και με πνιγμένη φωνή μου λέει, «Ο Θεός σε έστειλε στο ταξί μου». Σκέφθηκα, «τι ωραίο αποτέλεσμα φέρουν σε καλοπροαίρετες ψυχές οι διηγήσεις των θαυμάσιων του Θεού»!
Και στην συνέχεια ο ταξιτζής μου διηγήθηκε κι αυτός κάτι θαυμαστό. «Τις προάλλες», μου είπε, «είχα μεγάλο πόνο στον αυχένα και πολλή ζαλάδα. Μπήκε μια Χριστιανή στο ταξί, και της περιέγραψα την κατάστασι. Εκείνη έβγαλε από πάνω της ένα μπουκαλάκι με λάδι από κάποιο προσκύνημα αγίου. Μου άλειψε λίγο τον σβέρκο και, πράγμα παράδοξο, εκείνη την ημέρα δεν πονούσα καθόλου».
Αυτό θα πη να διηγείσαι και να σου διηγούνται περιπτώσεις που ο λόγος περνάει την συνοριακή γραμμή του φυσικού και εισέρχεται στην περιοχή της εκπλήξεως, στον χώρο του υπερφυσικού.
Θα μεταφερθούμε τώρα σε μια μικρή εκκλησία, στα βόρεια της Αττικής, στην αγία Παρασκευή
Μαλακάσας. Ήταν το έτος 1989. Το βράδυ της Μ. Πέμπτης έφεραν στον ναό
πέντε-έξι στεφάνια για τον Εσταυρωμένο. Ένα από αυτά ήταν πολύ ωραίο.
Απετελείτο από 33 λευκά γαρύφαλλα και πλαισιωνόταν με μία πράσινη
αραχνούλα. Ο ιερεύς του ναού θεώρησε καλό να το κρατήση. Αφού
τοποθετήθηκε μέσα στο ιερό ο σταυρός, το τοποθέτησε επάνω του και το
άφησε. Μετά από λίγες ημέρες τα γαρύφαλλα, όπως ήταν φυσικό, είχαν όλα
μαραθή. Βρίσκονταν «εν τω θανάτω». Αλλά μετά από δύο εβδομάδες, και ενώ η
Εκκλησία διήνυε την αναστάσιμη περίοδο και έψαλλε καθημερινά το
«Χριστός Ανέστη», η δύναμις της αναστάσεως επισκέφθηκε το στεφάνι. Πέντε-έξι από τα μαραμένα γαρύφαλλα άνθισαν, ζωντάνεψαν, ήρθαν «εν τη ζωή».
Ο ιερεύς του ναού είδε το θαυμαστό αυτό φαινόμενο και συγκινήθηκε. Το ανακοίνωσε προσεκτικά σε οκτώ-δέκα άτομα συνιστώντας να μη το κοινοποιήσουν. Δεν ήθελε να δημιουργηθή θόρυβος και να γίνη το… «Τρέξετε! Θαύμα!». Το υπερφυσικό αυτό φαινόμενο κράτησε περίπου 15-20 ημέρες. Κατόπιν τα ανθισμένα γαρύφαλλα μαράθηκαν.
Αξιοπρόσεκτο ήταν το γεγονός, ότι η αναστάσιμη θαυματουργία συνέβη κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορή να περάση από τον νου κανενός ότι έγινε κάποια εξαπάτησις. Τα πέντε-έξι γαρύφαλλα που άνθισαν, παρέμειναν ξερά από το έξω μέρος και πέταξαν ζωντανή καρδούλα από το κέντρο. Έτσι υποψία απάτης αποκλειόταν. Και, όπως είπαμε, το θαύμα είχε χρώμα αναστάσιμο, και πραγματοποιήθηκε στην περίοδο του «Χριστός Ανέστη». Μία αναστάσιμη υπόκρουσις στο επινίκιο άσμα του νικητού του θανάτου!
❖ ❖❖
Υπερφυσικά σημεία σαν αυτό η παραπλήσια συντελούνται πολλά μέσα στον χώρο της Εκκλησίας. Συχνά τα συναντούμε όταν τελούνται Μυστήρια.
Κάποια Χριστιανή, τώρα πολύ ηλικιωμένη, τότε δε, μετά το 1922, νεαρή, είχε έρθει από την Μ. Ασία και είχε εγκατασταθή με τους δικούς της στην περιοχή της Κατερίνης. Για να ζήσουν εργάζονταν σε διάφορες καλλιέργειες. Αλλά τότε μάστιζε την περιοχή ελονοσία, οπότε έπιασε και την Ευθυμία — έτσι ονομαζόταν. Ταλαιπωρίες, ενοχλητικοί πυρετοί, αδιαθεσίες, πόνοι, ρίγη… Η κατάστασις ήταν πολύ κουραστική.
Κάτι όμως έγινε και τα πράγματα αλλάξαν. Η Ευθυμία διαπίστωσε ότι κάπου στο σπίτι που έμεναν ήταν φυλαγμένο σε μικρό ποτήρι λάδι ευχελαίου. Μόλις το είδε, χωρίς να γνωρίζη και πως ακριβώς χρησιμοποιείται, έκανε το σταυρό της, και το ήπιε όλο. Αυτό ήταν. Απαλλάχθηκε πλήρως από το βάσανο της ελονοσίας.
Τι να αναφέρουμε για το κορυφαίο μυστήριο της Θ. Κοινωνίας! Θα θυμηθούμε κάτι που ακούσαμε από μία εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Το 1935 χτίσθηκε κοντά στην Αγιάσο της Λέσβου μεγάλο σανατόριο για φυματικούς βαρείας μορφής. Χτίσθηκε με πρωτοβουλία της Εκκλησίας. Κάθε Σάββατο οι τέσσερις ιερείς της Αγιάσου, με την σειρά, ανέβαιναν εκεί, για να λειτουργήσουν και να κοινωνήσουν τους φυματικούς. Ορισμένοι άπιστοι ή ολιγόπιστοι διατείνονταν ότι οι ιερείς αυτοί γρήγορα θα κολλούσαν φυματίωσι. Ως γνωστόν, αφού οι ιερείς με την αγία λαβίδα (δηλ. το κουτάλι) κοινωνήσουν τους Χριστιανούς, στο τέλος ό,τι μείνει στο Άγιο Ποτήριο το τρώνε και το πίνουν, χρησιμοποιώντας φυσικά την ίδια αγία λαβίδα.
Λοιπόν, οι τέσσερις ιερείς της Αγιάσου που κοινωνούσαν τους φυματικούς, όχι μόνον δεν κόλλησαν φυματίωσι, όχι μόνον δεν αρρώστησαν, αλλά και την υγεία τους είχαν, και μακροημέρευσαν και έφθασαν στα 85 και στα 90 χρόνια!
Κι εγώ έχω κάνει Θ. Λειτουργία, όπου κοινώνησαν κάποια πρόσωπα που έπασχαν από έιτζ. Το γνώριζα. Φυσικά δεν έπαθα τίποτε.
Είχα διαβάσει σε κείμενο του Ιωσήφ Βρυεννίου, μιας μεγάλης προσωπικότητος του Βυζαντίου (14°ς-15ος αι.), ότι η αληθινή θρησκεία ξεχωρίζει από τις άλλες στο εξής θέμα: Σ’ αυτήν γίνονται πράγματα που είναι αδύνατο να συμβούν σε άλλη. Αλήθεια, σε ποια θρησκεία, σε ποιο δόγμα προσφέρεται η ιερά τροφή η πόσις σε πολυάριθμα άτομα, με το ίδιο ποτήριο και με την ίδια λαβίδα;
Εδώ ομολογουμένως έχουμε περάσει τα σύνορα και έχουμε εισχωρήσει βαθειά στον χώρο του υπερφυσικού. Ζούμε μέσα στο θαύμα. Ένα θαύμα που επαναλαμβάνεται επί αιώνες
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ : Η ΕΚΠΛΗΞΗ ΤΟΥ ΥΠΕΡΦΥΣΙΚΟΥ
ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ: Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ
