π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος
Κάθε τί πού ὁ ἄνθρωπος προσφέρει, δέν εἶναι δικό του· εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ, ἀκόμη κι ἄν ὁ ἄνθρωπος τό προσφέρει στόν ἴδιο τόν Θεό. «Τά Σά ἐκ τῶν Σῶν, σοί προσφέρομεν κατά πάντα καί διά πάντα!», ἀναφωνεῖ ὁ ἱερέας κατά τήν τέλεση τῆς θείας εὐχαριστίας, καί ὁ λαός ψάλλει:
«Σέ ὑμνοῦμεν, σέ εὐλογοῦμεν, σοί εὐχαριστοῦμεν,
Κύριε, καί δεόμεθά Σου, ὁ Θεός ἡμῶν!».
Ὁ Θεός δέχεται τήν προσφορά αὐτή, τόν ἄρτο καί τόν οἶνο, τά μεταβάλλει σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ καί τά ἀντιπροσφέρει στόν ἄνθρωπο. Τί δικό του ἔχει ὁ ἄνθρωπος γιά νά προσφέρει στόν Θεό; Δέν εἶναι τό κάθε τι δῶρο τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο; Γι’ αὐτό καί ὁ προφήτης Δαυΐδ ὑπογραμμίζει:
«Ἰδικά Σου εἶναι τά πάντα καί ἀπό τά ἰδικά Σου προσφέρουμε σέ Σένα τά δῶρα μας. Ἐμεῖς εἴμαστε πάροικοι ἐνώπιόν Σου καί παρεπίδημοι, ὅπως ἦταν καί ὅλοι οἱ πατέρες μας. Οἱ ἡμέρες μας στή γῆ εἶναι σάν σκιά, καί δέν ὑπάρχει μονιμότητα πάνω σ’ αὐτή.
Κύριε Θεέ μας, ὅλες οἱ πλούσιες προσφορές πού ἑτοίμασα γιά νά οἰκοδομηθεῖ ὁ ναός πρός τιμή τοῦ ἁγίου ὀνόματος Σου προέρχονται ἀπό τά χέρια Σου καί ὅλα σέ Σένα ἀνήκουν» (Α΄Παραλ. κθ΄14-16).
Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο : «Ἡ Ὀρθοδοξία μας».
