Μιχαήλ Γ. Χούλη
Ο αποκρυφισμός της ‘’Νέας Εποχής” περιλαμβάνει κυρίως πνευματιστικές τεχνικές και εμπειρίες διαλογισμού, που επισπεύδονται πολλές φορές με τα ναρκωτικά. Στο παρόν άρθρο θα αναφερθούμε στον πνευματισμό και τη σατανολατρεία των οπαδών της.
ΠΝΕΥΜΑΤΙΣΜΟΣ
Πνευματισμός είναι η
επικοινωνία, υποτίθεται, με τους νεκρούς μέσω των μέντιουμ, ενώ
πρόκειται για αόρατα πονηρά πνεύματα που υποκρίνονται τη φωνή νεκρών ή,
σε αρκετές περιπτώσεις, πρόκειται για εξαπάτηση των αφελών με
ταχυδακτυλουργικά μέσα.
Τα υποτιθέμενα αυτά πνεύματα των νεκρών
είναι πονηρά πνεύματα που παρουσιάζονται σαν “άγγελοι φωτός”,
υποκρίνονται ότι είναι διάφοροι άγιοι της Εκκλησίας, ή εξωγήινοι,
αρνούνται ότι ο Ιησούς είναι ο Χριστός και καθοδηγούν τους ανθρώπους
στην αστρολογία, τη μετενσάρκωση και τον σεξισμό. Ωθούν ακόμη τα θύματά
τους στην απόρριψη της πίστης των Πατέρων τους και της Χριστιανικής
Εκκλησίας, της οποίας τη διδασκαλία θεωρούν “παιδική” και “γελοία”. Σε
όλες τις παραπάνω περιπτώσεις βρισκόμαστε μπροστά σε περιστατικά βαριάς
μορφής δαιμονοκαταληψίας, με απώλεια της προσωπικότητας από τα
μέντιουμ-θύματα του πνευματισμού και έντονες ψευδαισθήσεις, άσχετα αν
προσπαθούν να το εμφανίσουν σαν φυσική μορφή δημιουργικής έκφρασης
(“`Εντγκαρ Κέυση, Η διοχέτευση του ανώτερου εαυτού”, Henry Reed, Ph D,
εκδ. Βουλούκου, Αθήνα 1992, σελ. 202).
Σύμφωνα με τη χριστιανική διδασκαλία, ο
σατανάς είναι ένας εκπεσών άγγελος, που επαναστάτησε κατά του θελήματος
του Θεού και από τότε προσπαθεί να παρασύρει τους ανθρώπους μακριά από
το Χριστό, οδηγώντας τα θύματά του στην καταστροφή, την απογοήτευση και
την αυτοκτονία. Σήμερα, ο διάβολος, λέξη που σημαίνει κατήγορος των
ανθρώπων ενώπιον του Θεού, δεν εμφανίζεται με αποκρουστική μορφή, γιατί
κανείς δεν θα πλησίαζε σ’ αυτόν, αλλά παρασύρει με τρεις τρόπους τους
ανθρώπους:
α) Με το να παρουσιάζεται ότι εκτελεί το θέλημα του Θεού.
Θα δώσουμε τρία παραδείγματα της περίπτωσης αυτής:
1. Η μάντισσα των Φιλίππων
Στην Καινή Διαθήκη, στις Πράξεις των Αποστόλων (16,16-18),
αναφέρεται χαρακτηριστικά η περίπτωση κοπέλας την οποία “κατείχε”
μαντικό πνεύμα και μάντευε, προέλεγε τα μελλούμενα, φέρνοντας αρκετό
χρήμα μ’ αυτόν τον τρόπο στα αφεντικά της, σ’ ένα κύκλο αδίστακτων
ανθρώπων που την εκμεταλλεύονταν, στη μακεδονική πόλη των Φιλίππων.
‘Όταν όμως ο Παύλος διέγνωσε το ύπουλο σχέδιο του διαβόλου που βρισκόταν
μέσα της -καθώς η ίδια εμπόδιζε τον Παύλο και τον Σίλα να κηρύξουν το
ευαγγέλιο της σωτηρίας φωνάζοντας, ενώ εκείνοι κήρυτταν, στους
παρευρισκομένους ακροατές ότι πρόκειται για ανθρώπους του Θεού- στην
προσταγή του προς το πονηρό πνεύμα (“σε διατάζω στο όνομα του Ιησού
Χριστού να βγεις απ’ αυτήν”), εκείνο εγκατέλειψε την γυναίκα και έκτοτε
αδυνατούσε παντελώς να μαντέψει.
Βλέπουμε στο παράδειγμά μας, λοιπόν, πως
δεν διστάζει ο Σατανάς να παρουσιαστεί ως πνεύμα Θεού για να
παραπλανήσει τους πιστούς και να πετύχει τα καταχθόνια σχέδιά του. Στη
συγκεκριμένη περίπτωση το “πνεύμα πύθωνος” του κοριτσιού, το μαντικό
αυτό πνεύμα, απέβλεπε στο να πείσει ακόμα και τους πλέον δυσκολόπιστους
ανθρώπους της πόλης ότι, πράγματι, έλεγε την αλήθεια, να οδηγήσει σε μια
τυφλή εμπιστοσύνη τους πιστούς της δαιμονοκρατούμενης υπηρέτριας και
τέλος να προσεταιριστεί τον απόστολο των εθνών, να τον πλησιάσει φιλικά,
ώστε να μην κινδυνεύει από τη δύναμη του Θεού («Με οδηγό τον Παύλο»,
Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη, Αθήνα 1982, σελ. 154). Το ότι ο Παύλος εναντιώθηκε
και εδίωξε το “λογικό” αυτό πνεύμα σημαίνει πως δεν ήταν του Θεού και
επομένως ο χριστιανισμός καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με τέτοιου
είδους μαντείες.
2. “Προσοχή και προσευχή”
«Σε συναντήσεις προσευχής και μελέτης Αγ. Γραφής που συνέβαιναν
στο San Francisco, μια νεαρή γυναίκα σηκωνόταν σε παραλήρημα, τριγύριζε
στην αίθουσα και φώναζε: “Προσοχή και προσευχή”. Όλοι νόμιζαν πως είναι
θαύμα, αλλά ο ιερέας έδωσε εντολή στο όνομα του Ιησού Χριστού στα
πνεύματα να φύγουν. Έτσι έγινε. Αποκαλύφθηκε, στη συνέχεια, ότι η
γυναίκα έκανε πνευματισμό και πως, παρά τη μεταστροφή της στο Χριστό, οι
συνέπειες ξαναγύριζαν» μέχρις ότου εξομολογήθηκε και σταμάτησε τις
πνευματιστικές συνήθειες («Το Αλφάβητο του Αποκρυφισμού», Kurt E. Koch,
εκδ. Στερέωμα, 1993, σελ. 271).
3. Στον Πύργο της Ηλείας
“Προ πολλών ετών στον Πύργο της Ηλείας, αρκετοί της ανωτέρας
λεγομένης τάξεως είχαν παρασυρθή στον πνευματισμό. Είχαν δε κάμει και
μια αίθουσα, μέσα στην οποίαν είχαν Ιερό με Αγίαν Τράπεζαν και επάνω της
ένα Ευαγγέλιον. Όταν ήθελαν καμμίαν θρησκευτικήν απάντησιν, αυτομάτως
ήνοιγεν το Ευαγγέλιον σε ωρισμένον σημείον και εκείνο το εξελάμβανον ως
απάντησιν. Είχαν και άλλους τρόπους επικοινωνίας με τα πνεύματα.
Ερωτούσαν τον Χριστόν, ή το πνεύμα του Μ. Βασιλείου και ελάμβανον
απαντήσεις. Όλοι τους δε επίστευαν ακραδάντως, ότι επικοινωνούσαν με τον
Χριστόν, τον Μέγαν Βασίλειον, ή τους νεκρούς των, και ότι η πράξις των
αυτή ήταν θεάρεστος. Στην αρχή μιάς Μεγάλης Τεσσαρακοστής ερώτησαν τον
Χριστόν, πώς θέλει να νηστέψουν. Έλαβαν την απάντησιν: “Θέλω αυστηρή
νηστεία… Σεις θα τρώτε μόνον άπαξ της ημέρας και ξηροφαγία. Δηλαδή ψωμί
και εληές ή σταφίδα ή χαλβά”.
Επειδή, όπως είπαμε, είχαν απόλυτον
πεποίθησιν, ότι η απάντησις προήρχετο από τον Χριστόν, την ετήρησαν την
νηστείαν αυτήν ακριβώς και ασυζητητί. Την Μεγάλη Εβδομάδα όμως είχαν
πάλιν επικοινωνίαν και τους είπεν ο Χριστός -όπως ενόμιζαν-: “Μένω
απολύτως ευχαριστημένος από σας. Είσθε οι εκλεκτοί μου. Την Εκκλησίαν με
τους παπάδες και τους Δεσποτάδες την εμίσησεν η καρδία μου. Δεν
πορεύονται όπως θέλω. Θα την ξανακαινουργώσω. Θα χρησιμοποιήσω δε εσάς
ως Αποστόλους μου. Θα εξακολουθήσετε όμως την νηστείαν μέχρι της
Πεντηκοστής. Τότε θα σας καταπέμψω το Άγιον Πνεύμα και θα σας αποστείλω
εις όλον τον κόσμον”.
Μερικοί υποψιάσθησαν. Άρχισαν να
αμφιβάλλουν, άν ήταν πράγματι ο Χριστός, που τους έδιδε τις απαντήσεις.
Διότι είχαν και γραφεία, καταστήματα, εργασίες και φυσικά, εξαντλήθηκαν
οι άνθρωποι από την μεγάλην νηστείαν. Γι’ αυτό κατέφυγαν να
συμβουλευθούν ένα ενάρετο και μορφωμένο κληρικό…. “Δεν βλέπετε είπε
εκείνος, μορφωμένοι άνθρωποι σείς, ότι ο σατανάς σας έβαλε σε παγίδα;
Διότι δύο πράγματα θα συμβούν:
Ή θα πεθάνετε από την εξάντλησιν, οπότε
σας εκέρδισε, ή, αν επιζήσετε, θα σας βάλη μέσα σας τέτοιον εωσφορικόν
εγωισμόν, ώστε να νομίζετε, ότι σεις είσθε άγιοι και απόστολοι, και
τέτοιο μίσος για την Εκκλησίαν, ώστε να σας αποκόψη από Αυτήν, οπότε και
πάλιν θα σας κερδίση. Διότι, ως γνωστόν, εκτός της Εκκλησίας, δεν
υπάρχει σωτηρία”. Τότε κατάλαβαν οι δυστυχείς την πλάνην τους,
εγκατέλειψαν τον πνευματισμόν και επανήλθαν στην Εκκλησία”
(«Πνευματισμός – Υπνωτισμός – Ναρκωτικά», αρχιμ. Χαραλάμπους
Βασιλόπουλου, εκδ. ΠΟΕ, Αθ. 1989, σελ. 11,13).
β) ‘Ο
δεύτερος τρόπος καμουφλαρισμένης πλεύρισης των ανθρώπων από το σατανά
γίνεται με το να παρουσιάζει τα κατορθώματά του ότι είναι απολύτως
φυσικά και επιστημονικά και πως πραγματοποιούνται με τη χρησιμοποίηση
των εσωτερικών, βιολογικών δυνάμεων του ανθρώπου. Εδώ εντάσσονται τα
αποκρυφιστικά φαινόμενα της τηλεκίνησης (κίνηση αντικειμένων με τη
δύναμη, δήθεν, του νου) και των πνευματιστικών θεραπειών και
εγχειρήσεων, χωρίς δηλ. να αγγίξει κανείς τον ασθενή ή να χρησιμοποιήσει
ιατρικά όργανα. Πρωτοπόροι στον τομέα αυτόν είναι το πολύ γνωστό
μέντιουμ Uri Geller και ο άγγλος ψυχιστής Mathieu Manning. Ο Γκέλλερ
έχει τη δύναμη να λυγίζει κάθε είδους μέταλλο με τη σκέψη ή την αφή,
δηλ. κουτάλια, πηρούνια, ψαλίδια, δείκτες ρολογιών κλπ., ενώ ο δεύτερος,
στην Αγγλία το 1967, έβλεπε τραπέζια και διάφορα αντικείμενα να
μετακινούνται με τη θέλησή τους, λέξεις να σχηματίζονται στους τοίχους,
γραμμένες από αόρατο χέρι, άκουγε ανεξήγητους θορύβους και φωνές.
Έχει διεξαχθεί, εξάλλου, τεράστια έρευνα
γύρω από αυτά τα φαινόμενα και έχουν αναμειχθεί διεθνούς φήμης
επιστήμονες, όπως ο Ουίλιαμς Κρουκς (που ανακάλυψε την ακτινοβολία της
ύλης και το στοιχείο Θάλιο), ο σερ Όλιβερ Λοντζ (Βρετανός φυσικός), ο
Γιόχαν Τσέλνερ (καθηγητής φυσικής και αστρονομίας στο Παν/μιο της
Λειψίας), ο διάσημος ψυχίατρος της Ζυρίχης για τις ανακαλύψεις του πάνω
στη σχιζοφρένεια Ωγκέν Μπλόϊερ κ.α., οι οποίοι παραδέχθηκαν ότι δεν
πρόκειται για απάτη ή για νευροπαθολογικές διαταραχές. «Είμαστε
αναγκασμένοι, γράφουν στο περιοδικό «Ψυχικαί Έρευναι» το 1926, να
βεβαιώσωμεν, μεθ’ όλην την κατάπληξιν του λογικού και των αισθήσεών μας,
τα φαινόμενα αυτά».
Οι παραψυχολόγοι προσπαθούν να μας
πείσουν ότι πρόκειται για εξωτερίκευση φυσικών δυνάμεων, που σε ύπνωση,
τάχα, βρίσκονται μέσα μας. Και τα δύο όμως κορυφαία μέντιουμ, που
αναφέραμε λίγο πριν, έχουν παραδεχθεί ότι οι δυνάμεις μέσω των οποίων
επιτελούν τα περίεργα αυτά φαινόμενα δεν είναι δικές τους, αλλά
εξωτερικές, που εισέρχονται μέσα τους κατά τη διάρκεια των πειραμάτων.
Κάτι επίσης πολύ σημαντικό: Όταν προσεύχονται χριστιανοί κοντά τους, δεν
μπορούν να λειτουργήσουν. Τρια παραδείγματα θα μας κάνουν κατανοητή την
πηγή των δυνάμεων αυτών:
1. «Υπάρχουν εδώ δυνάμεις που με ταράζουν».
Ο πολύ γνωστός θεραπευτής-μέντιουμ William Branham πριν από
χρόνια αποκάλυψε τον πνευματιστικό χαρακτήρα της δραστηριότητάς του
λέγοντας: «όταν οι άγγελοί μου δεν είναι παρόντες, δεν μπορώ να
θεραπεύω». Όταν ο Branham μιλούσε στην Καλσρούη και τη Λωζάνη, υπήρχαν
στους θεατές πολλοί πιστοί χριστιανοί που προσεύχονταν λέγοντας: Κύριε,
αν η δύναμη θεραπείας αυτού του ανθρώπου είναι δική Σου, επίτρεψέ του να
θεραπεύσει. Αν δεν είναι δική σου, τότε εμπόδισέ τον». Και στις δύο
προσπάθειες για θεραπεία ο Branham είπε από την εξέδρα: «Υπάρχουν εδώ
δυνάμεις που με ταράζουν. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα» (Kurt Koch, όπου
ανωτέρω, σελ. 223,224).
2. «Δεν μ’ αφήνει ένα χερουβίμ»
Υπό την καθοδήγηση του Αγγέλου Τανάγρα, η ελληνική Εταιρεία
Ψυχικών Ερευνών διεξήγαγε πνευματιστικά πειράματα με τη «βοήθεια» του
χρησιμοποιούμενου διαμέσου Κλειούς Γεωργίου. Το μέντιουμ είχε αρκετές
επιτυχίες στον τομέα του και ιδιαίτερα σε πειράματα τηλεκίνησης. Σε
κάποια συνάντηση όμως, με σκοπό τη νοερή μετακίνηση μαγνητικής βελόνας,
το διάμεσο αναφώνησε: «δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μ’ αφήνει αυτός που
χώρισε τη γυναίκα του και ένα χερουβίμ». Ήταν αλήθεια. Πίσω ακριβώς από
την πνευματίστρια στεκόντουσαν ένας στρατηγός και ο αρχιμανδρίτης Α.Π.,
που εκείνη την ώρα προσεύχονταν («Η αθανασία της ψυχής και τα ψυχικά
φαινόμενα», Αναστασίου Πιέριου, εκδ. β’, Αθ. 1974, σελ. 279).
3. “Κλονιζόταν το σώμα του, ενώ προσευχόταν”
Παράδειγμα τηλεκίνησης περιγράφεται και στο Γεροντικό του Αγίου
Όρους, με πρωταγωνιστή κάποιο μοναχό ονομαζόμενο Αλύπιο. Ενώ αυτός
προσευχόταν κλονιζόταν το σώμα του ιδίου όσο και των γύρω του μοναχών,
ενώ τα στασίδια του Ναού χόρευαν. Ένας γέροντας μοναχός όμως, έμπειρος
στον πνευματικό αγώνα, αφού εξέτασε την πνευματική κατάσταση του
Αλύπιου, ανακάλυψε ότι θύμωνε εύκολα και φιλονικούσε, δεν υπάκουε στον
γέροντά του και ήταν εγωιστής. `Οταν ο μοναχός συνετίστηκε, και άλλαξε
νοοτροπία και συμπεριφορά, σταμάτησαν και τα συμπτώματα αυτά μέσα σε
λίγες μέρες («Γεροντικόν του Αγίου Όρους», Αγιορείτου μοναχού Ανδρέου
Χαραλάμπους Θεοφιλοπούλου, Αθ., σελ. 181-196).
Τέτοιες δυνάμεις, φυσικά, που διαταράσσονται με την προσευχή, δεν είναι υγιείς δυνάμεις αλλά του κάτω κόσμου.
γ) Ο τρίτος τρόπος πλησιάσματος του διαβόλου και ο πιο ύπουλος επιτελείται δια της φαντασίας.
Όλα τα είδη της μαγείας και μάλιστα η τηλεκινησία, η διόραση, η
αστρική προβολή, ο πνευματισμός κλπ. δουλεύουν και ενεργούν μέσα από
τον παράγοντα “φαντασία”. Οι μάγοι του Θιβέτ και οι Λάμας της Μογγολίας
εργάζονται παρομοίως. Αυτοτραυματίζονται θανάσιμα ή “ξεκοιλιάζουν” το
σώμα τρίτων, παρευρισκομένων μπροστά τους, εικονικά, φανταστικά και
μαγνητικά. Ακόμη δε και η τηλεπαθητική προβολή επιτυγχάνεται με την
μεταβίβαση εικόνων.
Τα «ταξίδια έξω από το σώμα» και το
λεγόμενο “τρίτο μάτι” στο μέτωπο, με το οποίο σε έκσταση ερευνούν το
σύμπαν οι μάγοι, πραγματοποιούνται με το να φαντάζονται έντονα οι μάγοι,
οι πνευματιστές και οι διαλογιστές πως βρίσκονται έξω από το σώμα τους.
Οι γιόγκι φακίρηδες υποβάλλουν τα πλήθη με την προέκταση της φαντασίας
στο χώρο. Σημαντικοί συντελεστές της τηλεκίνησης “φαντάζονται” επίμονα
τα αντικείμενα να μετακινηθούν, να κυλήσουν ή να ανυψωθούν και οι μάγοι
“βουντού” σχηματίζουν ξεκάθαρα την εικόνα του θύματός τους για να το
καταστρέψουν. Επίσης οι υστερικοί και τα υπνωτιζόμενα διάμεσα, μέσω των
ονείρων, προγνωρίζουν τα μελλούμενα να συμβούν γεγονότα. Η χρήση της
φαντασίας στο θανάσιμο αυτό παιχνίδι αποδεικνύει, για άλλη μια φορά, τη
δαιμονική προέλευση των απόκρυφων αυτών τεχνών, που περιγράψαμε στα
προηγούμενα κεφάλαια. Θα εξηγήσουμε το γιατί:
Το φανταστικό, καταρχήν, ευθύνεται για
την πραγματοποίηση κάθε αμαρτίας στον άνθρωπο. Όταν λέμε φαντασία,
εννοούμε μια ανυπόστατη θεωρία, χωρίς πραγματική βάση, που δρα μεταξύ
του νου και των αισθήσεων. Η φαντασία, που κυριεύει το νου του ανθρώπου,
δεν υπήρχε στον Χριστό και είναι συνέπεια του προπατορικού αμαρτήματος,
κατά τον Μάξιμο τον Ομολογητή, τους αγίους Κάλλιστο και Ιγνάτιο
Ξανθόπουλους και όλους τους Πατέρες της Εκκλησίας. Ο Θεός μάλιστα είναι
αφάνταστος και καθαρός νους.
Για να αποκτήσει ο πιστός μνήμη Θεού και
καθαρή προσευχή, πρέπει να απαλλαγεί από τη φαντασία, τα σχήματα και τα
είδωλα, σύμφωνα με τους αγίους της Εκκλησίας μας, που μόνο έτσι ενώθηκαν
με το Θεό, απ’ αυτή ήδη τη ζωή. Φαντασία διαθέτει στο σύμπαν ο άνθρωπος
και ο διάβολος. Γι’ αυτό και η φαντασία αποβαίνει πολλές φορές
σύνδεσμος μεταξύ σατανά και ανθρώπου, μέσω της σατανικής ενέργειας, και ο
άνθρωπος πέφτει στην παγίδα του, με το να είναι κατοικία ακαθάρτων
λογισμών. Διότι ο δαίμονας, χωρίς να διαθέτει σώμα, πολεμά τον άνθρωπο
δια της φαντασίας.
Όταν ο νους απαλλαγεί από φανταστικές
εικόνες και μορφές, μπορεί να δει το Θεό, να θεολογήσει και να
θεραπευτεί από ποικίλα ψυχολογικά προβλήματα. Η φαντασία συνδέεται πολύ
με την υπερηφάνεια (δημιουργεί έπαρση) και με τα όνειρα (προέρχονται
συνήθως από τα πάθη και επιτίθεται ο δαίμονας δι’ αυτών). Στις
περιπτώσεις αυτές, η Χάρη του Θεού απομακρύνεται από τον άνθρωπο και
αρχίζουν να υφίστανται πλήθος νοσήματα. Ας μη ξεχνάμε πως ο διάβολος
έπεσε από υπερηφάνεια. Και παραμένει πατέρας του εγωισμού και της
οίησης, απ’ την αρχή μέχρι το τέλος της ιστορίας. Στην καρδιά κάθε
ανθρώπου, κάθε στιγμή της ζωής του, θα πρέπει μόνο να κατοικεί ο φυσικός
νοικάρης της, αλλά και ιδιοκτήτης της ταυτόχρονα, δηλαδή ο Ιησούς
Χριστός, ο δημιουργός του ανθρώπου. Διαφορετικά θα υπάρχει ο δαίμονας,
που θα επιβάλει την χειρότερη τυραννία.
Χριστιανική τοποθέτηση:
* Ο Θεός, δεν αποκαλύπτεται ποτέ μέσω των «εν αμαρτία και
πάθεσι» ευρισκομένων συνανθρώπων μας, αλλά μόνο μέσω εκείνων που έχουν
καθαριστεί από τα πάθη τους και κοινωνούν με τις άκτιστες ενέργειες του
Θεού (Γρηγόριος Θεολόγος), δηλ. των αγίων και Πατέρων της Εκκλησίας μας.
Σε αντίθεση περίπτωση, μιλάμε για δαιμονική επενέργεια και σατανική
πλάνη. Η πορεία προς τη θέωση στην Ορθόδοξη Εκκλησία περνά από τα
στάδια: “Κάθαρση – Φωτισμός – Θέωση”. Το ότι ο Θεός αποκαλύπτεται μόνο
στους θεούμενους πιστούς αποκλείει την περίπτωση, μιας και το αναφέραμε,
να είναι οι γλωσσολαλιές, η κατοχή από πνεύματα και τα θαύματα, που
ισχυρίζονται ότι ενεργούν οι Πεντηκοστιανοί, εκ Θεού, αλλά πρόκειται ή
για ψυχολογικό φαινόμενο ή για δαιμονική επέμβαση.
* Στην Παλαιά Διαθήκη, ο Θεός απαγορεύει
αυστηρά στους Ισραηλίτες να έχουν σχέση με τέτοιου είδους ενέργειες:
“Δεν θα υπάρχει μεταξύ σας μάγος, που θα ψάλλει μαγικές ωδές, ούτε
άνθρωπος που θα φαίνεται να μιλά από την κοιλιά του (εγγαστρίμυθος),
ούτε τερατοσκόπος (που θα παρατηρεί τέρατα στον ουρανό για να προλέγει
το μέλλον), ούτε άλλος, που θα ρωτά τους νεκρούς (πνευματιστής). Εκείνος
που θα κάνει τέτοια πράγματα (θα) είναι σιχαμερός μπροστά στον Κύριο,
τον Θεό σου” (Δευτερονόμιο, 18,11). Αλλά και από την Εκκλησία τέτοια
ενασχόληση θεωρείται βαρύτατο αμάρτημα, παρόμοιο με εκείνο της
ειδωλολατρίας ή δεισιδαιμονίας.
* Όταν ο πλούσιος της παραβολής του
Κυρίου απέθανε και πήγε στην κόλαση, εξ’ αιτίας της σκληρότητάς του προς
τον ταπεινό Λάζαρο (και όχι μόνο), ο τελευταίος, που βρισκόταν ήδη στον
“κόλπο του Αβραάμ”, εμποδίστηκε να μεταβεί στον κόσμο -μετά από
παράκληση του πλουσίου- ώστε να προειδοποιήσει τους αδελφούς του
πλουσίου για τα μελλοντικά βάσανα που τους περίμεναν. Η μόνη απάντηση
του πατριάρχη Αβραάμ ήταν: “έχουν τον Νόμο και τους Προφήτες, ας
ακούσουν αυτούς”. Στην επιμονή του πλουσίου: “όχι, πάτερ Αβραάμ, άλλ’
εάν κάποιος απ’ τους νεκρούς πάει σ’ αυτούς, θα μετανοήσουν”, ο Αβραάμ
του απάντησε: “Εάν δεν ακούνε τον Μωυσή και τους προφήτες, δεν θα
πειστούν και αν ακόμη αναστηθεί κάποιος από τους νεκρούς” (Λουκ.
16,19-31). Αυτό σημαίνει πως η επικοινωνία μεταξύ των δυο κόσμων είναι
αδύνατη, εκτός αν το επιτρέψει ο Θεός μέσω, μόνο, των αγίων του, σε
ελάχιστες περιπτώσεις, και πάλι για τη δόξα του και τη σωτηρία των ψυχών
μας. Αλλά όχι μόνο αυτό: Περίτρανα δείχνουν τα λόγια του Ιησού ότι η
διδασκαλία του, τα θαύματα του, η ζωή του (που έχουν προφητευτεί και
διασωθεί μέσα στην Αγία Γραφή), καθώς και η διδασκαλία των αγίων
Αποστόλων, Πατέρων και Οικουμενικών Συνόδων της Εκκλησίας, αρκούν για να
διαφωτίσουν και οδηγήσουν τους φιλόθεους στην εν Χριστώ ζωή και άρα
κάθε καινούργια διδασκαλία (περί συνεννοήσεως με τα πνεύματα μέσω
μέντιουμ και αντλήσεως απ’ αυτούς πληροφοριών για την επέκεινα κατάσταση
των ψυχών) αποτελεί πλάνη.
ΣΑΤΑΝΟΛΑΤΡΕΙΑ
Άλλο βασικό στοιχείο της
‘’Νέας Εποχής” είναι η σατανολατρεία. Ο Εωσφόρος θεωρείται «Θεός», του
πρέπει, λένε, λατρεία, θα πρέπει να τον πλησιάζουμε με αγάπη, είναι ο
μεγάλος μύστης, που τον επικαλούνται τα πειθήνια όργανά του και
ισχυρίζονται ότι αποτελεί το καλύτερο πνευματικό κομμάτι του εαυτού μας
(«Προς μια Παγκόσμια Δικτατορία», Gary H. Kah, εκδ. Στερέωμα, σελ. 87).
Όπως ο ανώτερος κλήρος της Εκκλησίας
περιλαμβάνει διακόνους, ιερείς και επισκόπους, έτσι και οι μάγοι
χωρίζονται σε καφετζούδες ή χαρτορίχτρες, οραματιστές και μέντιουμ.
Σκοπός του σατανισμού είναι η βεβήλωση των ναών, ακολουθιών και ιερών
αντικειμένων και η πρόκληση ανεπανόρθωτης βλάβης στους ανθρώπους. Οι
μάγοι είναι μοιρασμένοι σήμερα σε τάγματα λατρείας σ’ όλο τον κόσμο και
με τη μορφή σωματείων διδάσκουν ελεύθερα στα Πανεπιστήμια «εσωτεριστική
φιλοσοφία», «γνωστικές σπουδές», «πνευματική αφύπνιση», «υπερβατικό
διαλογισμό και μετεωρισμό», «βιοενέργεια και τσάκρα» και άλλες τέχνες
του κάτω κόσμου.
Δίνουν ακόμη παραστάσεις στο στρατό,
προσηλυτίζουν έντεχνα στους κύκλους τους νέα παιδιά, τάζοντάς τους
δύναμη, εξουσία, χρήματα και σεξ, διαθέτουν «εκκλησίες» με πλήρη
τελετουργικό τυπικό, εκτελούν προσευχές προς το σατανά, θυσίες ζώων ή
νεογέννητων παιδιών και, στο όνομα της ελευθερίας των ιδεών, φθείρουν
ψυχές. Οι νέοι σατανιστές πίνουν αίμα καθημερινά, το οποίο μεταφέρουν
μαζί τους σε φιαλίδια, αυτοτραυματίζονται και ζουν σαδομαζοχιστική ζωή
(«Ο Σατανισμός της Νέας Εποχής», Sean Sellers, εκδ. Στερέωμα) γιατί
είναι υποταγμένοι στο χειρότερο δυνάστη, το Βεελζεβούλ.
Λίγα λόγια τώρα για τις κατοχές ανθρώπων από ακάθαρτα πνεύματα:
* Οι δαιμονισμένοι είναι μια άλλη
κατηγορία ανθρώπων, που έχει ενοικήσει μέσα τους ο διάβολος. Δεν είναι
ψυχασθενείς με την ιατρική σημασία του όρου, διότι παρουσιάζουν τα εξής
χαρακτηριστικά:
Επιτίθενται μόλις κάποιος ή κάποιοι προσεύχονται δίπλα τους.
Σε πολλές περιπτώσεις, αν κάποιοι
αρχίσουν να προσεύχονται κοντά σε άνθρωπο που έχει δαιμονική κατοχή,
αυτός τότε πέφτει σε παραλήρημα.
Μιλούν σε άγνωστες γλώσσες, που ποτέ δεν έχουν μάθει.
Ακούγονται πολλές φωνές μέσα τους (της γιαγιάς τους, πεθαμένων συγγενών τους κ.α.) ή ο σατανάς μιλάει μέσω αυτών.
Αποκαλύπτουν κρυμμένα μυστικά της ζωής των παρευρισκομένων ή του ιερέα που έρχεται να τους εξορκίσει.
Βρίζουν συνεχώς με χυδαίες εκφράσεις.
Παραδείγματα σωτηρίας:
Ο ελεήμων και φιλάνθρωπος Θεός με τη θεία
του Χάρη έχει λυτρώσει πολλές ψυχές μάγων και νέων ‘πουλημένων’ στο
κακό. Θα δώσουμε δύο σχετικά πρόσφατα παραδείγματα:
* Hershel Smith
«Ένα ζωντανό παράδειγμα λύτρωσης από τα
θανάσιμα δίχτυα της μαγείας αποτελεί η ζωή του Hershel Smith. Αυτός ήρθε
σε πρώτη επαφή με τους σατανιστές όταν πήγαινε στο σχολείο. Δεκατριών
χρονών έγδαρε ζωντανό ένα σκυλί και ήπιε το αίμα του. Αργότερα απέκτησε
τη σαδιστική συνήθεια να τρώει δέρμα από τα δάκτυλα και τα πόδια
ανθρώπων, που του επέτρεπαν να το κάνει. Έγινε γνωστός ως δερματοφάγος.
Έκανε κι άλλα τρελά πράγματα από αγάπη για το διάβολο κι αυτά του έδωσαν
διακεκριμένη θέση στους κύκλους των σατανιστών, στους οποίους έκανε
καριέρα ο Hershel. Τέλος έγινε ανώτατος ιερέας και έκανε κάθε τι που
ταιριάζει στις σατανικές λατρείες. Παρόλα αυτά, αυτός ο άνθρωπος,
δεμένος με χιλιάδες αλυσίδες με το σατανά, σώθηκε από το φρικτό του
δρόμο, από το νικητή του σκότους. Έγινε μαθητής του Χριστού». Αργότερα
ένοιωσε υπεύθυνος για τα θύματα του αποκρυφισμού και του σατανισμού,
όπως κάποτε υπήρξε και ο ίδιος, και έγινε διευθυντής σε ένα κέντρο
νεότητας στην Καλιφόρνια, όπου έδειχνε στους νέους το δρόμο για την
πραγματική ελευθερία του Θεού (Kurt Koch, όπου ανωτέρω).
* Doreen Irvine
Ένα ακόμη πιο τρανταχτό παράδειγμα της
αγάπης του Θεού για τον άνθρωπο και της δύναμής Του, μας δείχνει η
μεταστροφή στο Χριστό, της βασίλισσας της μαύρης μαγείας Doreen Irvine,
που την περιγράφει η ίδια στο βιβλίο της «Από τη μαύρη μαγεία στο
Χριστό». Εκεί αναφέρει ότι είχε αποκτήσει με τη βοήθεια του διαβόλου
μεγάλες δυνάμεις. Μπορούσε να υπερίπταται 4 ή 5 πόδια ψηλά, να εμφανίζει
και εξαφανίζει αντικείμενα, να σκοτώνει τα πουλιά με τη φωνή της, να
βαδίζει χωρίς να καίγεται στη φωτιά. Κάποτε ψάχνοντας στους δρόμους της
Αγγλίας για πελατεία, γιατί ήταν πόρνη, διάβασε μια επιγραφή, που δεν
μπορούσε να ξεχάσει για αρκετές μέρες μετά, που έλεγε: «Ευτυχισμένοι
όσοι έχουν καθαρή καρδιά, γιατί θα δουν το Θεό». Όταν πέρασε λίγος
καιρός είδε ανθρώπους κρατώντας θρησκευτικά βιβλία με ψαλμούς να
μπαίνουν σε μια Εκκλησία. Ένοιωσε ισχυρή ώθηση και πάει και εκείνη, αν
και μια αντίθετη φωνή της έλεγε «Μην πας εκεί. Είσαι δική μου». Όταν
άρχισε το κήρυγμα του Ευαγγελίου ο ιερέας, μπήκαν τα λόγια του Χριστού
βαθιά μέσα στην καρδιά της Ντορίν και από τότε, μετά τη μεταστροφή της,
προσπαθεί να βοηθήσει τους νέους με εκατοντάδες ομιλίες που κάνει ανά
τον κόσμο να επιστρέψουν στην Εκκλησία, αφήνοντας τη ζωή των ενστίκτων
και του αποκρυφισμού (Kurt Koch, όπου ανωτέρω, σελ. 21-27).
Χριστιανική τοποθέτηση:
* Στο Λευιτικόν, μιλώντας ο Θεός στον
Μωυσέα, καταφέρεται εναντίον των μάγων και εγγαστρίμυθων με αυστηρές
ποινές: “Θα είστε άγιοι σε μένα, γιατί είμαι άγιος εγώ, ο Κύριος και
Θεός σας, ο οποίος σας ξεχώρισα από όλα τα έθνη για να είστε δικοί μου.
Άνδρας ή γυναίκα που θα θελήσουν να γίνουν εγγαστρίμυθοι ή μάγοι,
ψάλλοντας μαγικές ωδές, θα τιμωρηθούν και οι δύο με θάνατο. Θα τους
εκτελέσετε με λιθοβολισμό. Είναι ένοχοι” (Λευτικόν, κεφ. 20,26-27). Στο
σημείο αυτό φαίνεται καθαρά η παντελώς αδύνατη σχέση μεταξύ αγιότητας
και μαγείας, με το να είναι δύο οντολογικά αντίθετες κατευθύνσεις, και η
ανύπαρκτη επικοινωνία της δεύτερης με τα πράγματα του Θεού.
* Ο ίδιος ο Κύριος έδωσε τη δύναμη στους
μαθητές του και την Εκκλησία να θεραπεύουν τους πνευματικά αρρώστους από
τα δαιμόνια: “αφού προσκάλεσε τους δώδεκα μαθητές του, τους έδωσε
εξουσία επάνω στα ακάθαρτα πνεύματα, να τα βγάζουν και να θεραπεύουν
κάθε ασθένεια και κάθε αδυναμία” (Ματθ. 10,1). Σε χρήση από την
Εκκλησία, μάλιστα, βρίσκονται οι εξορκισμοί κατά των μαγικών επιθέσεων,
που συνέγραψαν ο αγ. Κυπριανός, ο Μ. Βασίλειος και Ι. ο Χρυσόστομος.
* Ο απ. Παύλος ρητά ορίζει ως παραβάτες
των εντολών του Χριστού όσους επιδίδονται σε μαγείες και ειδωλολατρίες
και προειδοποιεί ότι χάνουν την Βασιλεία του Θεού: “είναι δε φανερά τα
έργα της σάρκας: μοιχεία, ακαθαρσία, ακολασία, ειδωλολατρία, μαγεία,
αιρέσεις, φόνοι και τα όμοια… εκείνοι που κάνουν παρόμοια πράγματα δεν
θα κληρονομήσουν την βασιλεία του Θεού” (προς Γαλάτες 5, 19-21)
* “Ου μαγεύσεις, ου φαρμακεύσεις” (7,3)
παραγγέλνουν οι “Αποστολικές Διαταγές” και επιβάλλεται πολυετή στέρηση
της θ. Κοινωνίας από τον ΚΔ’ Κανόνα της Συνόδου της Άγκυρας και τον ΞΑ’
της Πενθέκτης Συνόδου σε εκείνους που καταφεύγουν στη βοήθεια της
μαγείας.
* Αλλά και στην Αποκάλυψη, το ίδιο τέλος
επιφυλάσσεται σ’ όλους εκείνους που λάτρεψαν τον Βεελζεβούλ, αντί του
μοναδικού και αληθινού Θεού: “Εγώ είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το
τέλος. Σε εκείνον που διψά εγώ θα του δώσω δωρεάν από την πηγή του νερού
της ζωής…. Αλλά οι φονιάδες, οι μάγοι, οι ειδωλολάτρες και όλοι οι
ψεύτες θα έχουν την θέση τους στην λίμνη που καίγεται με φωτιά και
θειάφι” (Αποκ, κεφ. 21,6-8).
* Μεγάλα δε όπλα κατά του χαιρέκακου και
ανθρωποκτόνου δαίμονος είναι για τους χριστιανούς ο τίμιος σταυρός και η
θεία Κοινωνία, η νηστεία, η εξομολόγηση, η προσευχή και η ανάγνωση των
αγίων Γραφών. Άλλωστε ο Κύριος Ιησούς ενανθρωπίστηκε για να θανατώσει
τον σατανά με τον δικό του Σταυρικό θάνατο και την Ανάστασή Του και ήδη
“ο άρχων του κόσμου, με τη Χάρη του Θεού, εξεβλήθη έξω”.
[Από το βιβλίο της Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου:
ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΙΡΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ ΛΑΤΡΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ]
