«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ήταν Μάιος του 1976. Μία ημέρα μέ πήρε ο Γέροντας μου Π. Γεώργιος να επισκεφθούμε τον Γέροντα Παΐσιο. Φθάσαμε στις Καρυές και από εκεί μέ τα πόδια για την περιοχή Καψάλα, μία ώρα πίσω από την Μονή Σταυρονικήτα. Τότε ήταν ελάχιστα και τα αυτοκίνητα. Ημουν μόνον 14 μήνες μοναχός. Είχα ηλικία 23 ετών, Ο Γέροντας 39 και ο μεγάλος επισκέπτης μας 52 ετών. Μετά από πορεία 2 ωρών φθάσαμε στο ξερο-καλύβι του. Αρκετά μεγάλος κήπος περιφραγμένος μέ σύρμα, χωρίς κάν ένα λουλούδι, πού λέμε. Υπήρχαν βέβαια δένδρα άγρια του δάσους. Η έξω πόρτα ξύλινη και ένα σχοινί μπροστά μας. Το τραβήξαμε και ένα τροκάνι ακούστηκε μέσα. Σε λίγα λεπτά ήλθε και μας άνοιξε ο Γέροντας.
Αδύνατος και λεπτοκαμωμένος. Σχεδόν έτρεχε να μας ανοίξει. Βλέποντας τον Γέροντά μου, ψηλός νεαρός και αδύνατος όπως ήταν, έπεσε κάτω και του φιλούσε τα πόδια. Προσπάθησε και ο Γέροντας να τού φιλήσει το χέρι αλλά στάθηκε αδύνατο. Μπήκαμε στην καλύβα του, πού η μισή είναι μέσα στην γη και μόνο οι λαμαρίνες της σκεπής σχεδόν εφαίνοντο. Έτρεξε μας έφερε λουκούμι και νερό. Και αρχίζει ο πνευματικός διάλογος:
Γέροντα, πως θα σωθούμε; Ο Γέρο Παΐσιος στάθηκε λίγο στό δεξί του χέρι σιωπηλός και σκυφτός. Και μετά μας είπε: "Το κλειδί της σωτηρίας μας, Γέροντα, είναι η Ορθόδοξη Πίστις μας. Χωρίς Αυτήν τίποτε δεν είναι όρθιο και σταθερό στην Εκκλησία μας. Και πώς θα αποκτήσουμε αυτή την Πίστι; Μας την έδωσε ως δώρο η Εκκλησία μας αφ ότου βαπτισθήκαμε, Γέροντα. Μέσα μας υπάρχει σαν ένας σπόρος. Εμείς τώρα αν είμαστε καλοί αγωνιστές θα πρέπει να καλλιεργήσουμε αυτόν τόν σπόρο για να γίνη δένδρο και κάτω απ αυτό να προστατευθούμε και να φέρουμε τούς καρπούς πού μάς λέγει ο Απ. Παύλος, του Αγίου Πνεύματος.
Γέροντα πως θα μετανοήσουμε; Και ο Γέρο Παΐσιος μας ειπε: "Τι αλλο καλύτερο στην ζωή μας μπορούμε να κάνουμε Γέροντα, από το να κλαίμε τις αμαρτίες μας; Έχουμε κάνει κάτι μεγάλο και τρανό για να καυχηθούμε ενώπιον του Θεού; Και άρχισε να σκουπίζει μέ τό μανίκι του τα δακρυσμένα του μάτια. Και συνέχισε με δυσκολία: "Γέροντα, συγχωρέστε με. Ποιός ειμαι εγώ και ανοίγω τό στόμα μου να συμβουλεύσω ένα Αγιορείτη Ηγούμενο ένα καθηγητή Πανεπιστημίου!! Να προσεύχεσθε, Γέροντα, διότι πολλοί είναι οι πειρασμοί στόν κόσμο και μέσα στην Εκκλησία μας. Και ο Π. Παΐσιος μας ειπε: Να μην ανησυχούμε Γέροντα. Να έχουμε εμπιστοσύνη στην αγάπη την θυσία και την πρόνοια του Χριστού μας. Κάθε ημέρα να είναι για εμάς αρχή και αφετηρία μετανοίας, δηλαδή συντριβή της καρδιάς μας για τα δικά μας λάθη και τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Να πονάμε και να αγαπάμε όλους τούς ανθρώπους. Διότι ό Χριστός σταυρώθηκε για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά" Είπαμε και άλλα λόγια αλλά επέρασαν από τότε πολλά χρόνια και τα ξέχασα. Τον επισκέφθηκα και άλλες φορές στην νέα του Καλύβα. Την Παναγούδα. Τον Ευχαριστώ θερμότατα διότι μας έδωσε όχι μόνο λόγια παρηγοριάς και θείου φωτισμού αλλά υπόδειγμα αγίας και ταπεινής ζωής.
Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης. 26 Ιανουαρίου 2021
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
