Ο πατήρ Ιωσήφ ο Ησυχαστής έλεγε ότι είμαστε καταδικασμένοι να επιτύχουμε. Είμαστε καταδικασμένοι να πάμε στον Παράδεισο. Γιατί; Γιατί ήξερε μία μεγάλη πραγματικότητα, η οποία δεν κρύβεται όσο κι αν θέλει ο διάβολος να την κρύψει, όσο κι αν θέλουμε να την ξεχάσουμε: Ότι ο Θεός μας αγαπά.
Αυτό είναι κάτι το οποίο πραγματικά δεν το έχουμε καταλάβει. Το λέμε, το ακούμε αλλά δεν το έχουμε νιώσει, δεν έχουμε αντιληφθεί το μέγεθος της αγάπης του Θεού. Σε αυτό στηρίζεται ο πειρασμός και μας βάζει σε άλλες διαδικασίες.
Προσπαθούμε να γίνουμε καλοί, συνήθως δεν τα καταφέρνουμε και απογοητευόμαστε. Προσπαθούμε να φτιάξουμε τον κόσμο και το περιβάλλον για να είναι καλές οι συνθήκες ώστε να αγιάσουμε, ούτε σε αυτό πετυχαίνουμε και πάλι απογοητευόμαστε. Τελικά στεκόμαστε μακριά από τον Θεό και σκεφτόμαστε ότι δεν καταφέρνουμε τίποτε. Αναρωτιόμαστε τι νόημα έχει να πηγαίνουμε στην εκκλησία, τι νόημα έχει να κάνουμε αγώνα, τι νόημα έχουν οι προσευχές, οι νηστείες. Και τα παρατάμε στη μέση.
Όμως, δεν θα σωθούμε επειδή τα καταφέρνουμε. Θα σωθούμε επειδή ο Θεός μας αγαπάει. Αν Τον αφήσουμε να μας κυνηγάει, όπως μας κυνηγάει, και λίγο φιλότιμα ανταποκριθούμε στο δικό Του κυνηγητό, σωθήκαμε. Δεν θέλει πάρα πολλά, μόνο λίγη φιλότιμη ανταπόκριση. Να επιθυμούμε να μας σώσει, όχι επειδή είμαστε καλοί, αλλά επειδή είμαστε κακοί. Γιατί αν σώσει τους καλούς τι το θαυμαστό; Εκεί είναι το μεγάλο μυστήριο της αγάπης του Θεού.
Τον βλέπουμε σκανδαλωδώς να σώζει κακούς και πολλές φορές είμαστε στους σκανδαλιζόμενους. Ο Θεός, όμως, μας αγαπάει όλους. Αγκαλιάζει όλη μας τη ζωή.
Δύο πράγματα δεν καταλαβαίνουμε: Πρώτον ότι ο Θεός μας αγαπάει και δεύτερον ότι το μεγαλύτερο δώρο που έχει κάνει στους ανθρώπους είναι η Εκκλησία. Όχι μόνο ο ναός ως κτίσμα, που κι αυτό είναι μεγάλο δώρο, αλλά η Εκκλησία στην οποία ανήκουμε ως σώμα Χριστού. Είμαστε μέλη του ίδιου σώματος και μέσα σ’ αυτήν την Εκκλησία αγιαζόμαστε και έρχεται η Χάρη του Θεού και αγκαλιάζει όλη μας την ύπαρξη, όλη μας τη ζωή.
Η Εκκλησία είναι η μεγάλη πηγή της Χάριτος που μας ποτίζει όλους και αγκαλιάζει τα πάντα.
Από το βιβλίο: π. Γεώργιος Σχοινάς, Η Καρδία μου ενώπιόν Σου. Αθήνα 2022, σελ. 21.
