Η πτώση και ο δόλος των «Ορθοδόξων» επισκόπων (ιδίως κατά την πανδημία του κορωνοϊού).

Ἀνοικτὴ ἐπιστολὴ πρὸς τὸν Μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμο. Ἀντιρρήσεις καὶ ἐρωτήματα ἐπὶ αἱρετικοῦ φυλλαδίου ποὺ διένειμε στὴν Μητρόπολή του.

✞

Εἰς τὸ ὄνομα τῆς ἁγίας, καὶ ὁμοουσίου, καὶ ζωοποιοῦ καὶ ἀδιαιρέτου Τριάδος.

*

«Καὶ ἐλάλησε Κύριος πάντας τοὺς λόγους τούτους λέγων· ἐγὼ εἰμι Κύριος ὁ Θεός σου,
ὅστις ἐξήγαγόν σὲ ἐκ γῆς Αἰγύπτου, ἐξ οἴκου δουλείας. οὐκ ἔσονταὶ σοὶ θεοὶ ἕτεροι
πλὴν ἐμοῦ.» Ἔξοδος κ’ 1-3

*

«ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ
φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» Πρ. κ’ 29-30

*

«Εἶπεν ἄφρων ἐν καρδίᾳ αὐτοῦ· Οὐκ ἔστι Θεός» Ψαλμὸς νβ’ 2

23 Μαΐου 2022

Βασιλικὴ Οἰκονόμου
Κάτοικος Ἀλεξανδρουπόλεως

Ἀνοικτὴ Ἐπιστολή
Πρὸς τὸν Μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμο

Κοινοποίηση:
Ἐνορίες: Ἁγίου Νικολάου, Ἁγίου Ἐλευθερίου, Ἁγίας Κυριακῆς, Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος, Ἁγίου Νεκταρίου, Ἁγίου Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Ἁγίας Αἰκατερίνης
Ἱερὲς Μονές: Παναγίας τοῦ Ἕβρου Μάκρης, Ἁγίου Ἰωάννου Θεολόγου Ἀετοχωρίου
Χριστιανικὴ Ἑστία (ὑπ’ ὄψιν τοῦ ἐκεῖ ὑπευθύνου Ἱεροκήρυκος τῆς Μητροπόλεως)
Ἐκκλησιαστικὸ Μουσεῖο (ὑπ’ ὄψιν τοῦ ἐκεῖ ὑπευθύνου Ἱεροκήρυκος τῆς Μητροπόλεως)

«Σεβασμιότατε»,
Μᾶς ἔχουν ἐπανειλημμένως ἐρωτήσει, γιὰ ποιό λόγο ἐξακολουθοῦμε νὰ προτάσσουμε τὴν προσφώνηση «Σεβασμιότατε» ὅταν ἀπευθυνόμαστε σὲ ἐσᾶς, μετὰ ἀπὸ τὰ τόσα βλάσφημα καὶ αἱρετικὰ ποὺ κατὰ καιροὺς ἔχετε εἰπεῖ καὶ πράξει. Τοὺς ἀπαντοῦμε ὅτι τὸ κάνουμε ἁπλῶς καὶ μόνον ὡς ἔνδειξη ἀναγνώρισης τοῦ Ἀρχιερατικοῦ σας ἀξιώματος, ὡς μὴ ἀκόμη καθῃρημένου. Φαίνεται, ὅμως, πὼς καταβάλλετε ἐπίμονες καὶ ἀκάματες προσπάθειες νὰ κτίσετε ἐσεῖς ὁ ἴδιος τὸ κατηγορητήριο ποὺ θὰ ἀπαγγελλόταν ἐναντίον σᾶς σὲ μιὰ σὺν Θεῷ μέλλουσα ἀληθινὴ Πανορθόδοξη Σύνοδο, μιὰ Ἁγία Δεκάτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο1 – καὶ ὄχι σὲ ἄλλη μιὰ ψευδοσύνοδο σὰν ἐκείνη τοῦ Κολυμπαρίου, τὴν ὁποία τιμήσατε μὲ τὴν παρουσία καὶ τὴν ὑπογραφή σας.

Τὸ φθινόπωρο τοῦ 2020 διενείματε ἕνα φυλλάδιο ὑπὸ τὸν τίτλο «Η ΘΕΣΗ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΟΡΘΟΔΟΞΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ (μέχρι καὶ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ)2». Τὸ ἐν λόγῳ φυλλάδιο περιῆλθε πρὸ καιροῦ στὴν ἀντίληψή μας καί, ἐπειδὴ μᾶς δημιούργησε ἔντονα τὴν ἐντύπωση ὅτι ἐπέχει θέση μιᾶς αἱρετικῆς οἱονεὶ διακήρυξης, ὠθούμαστε από τὴν ἐσώτατη καὶ ἐπιτακτικὴ ἀνάγκη νὰ προβάλουμε τίς ὀρθόδοξες ἀντιρρήσεις μας καὶ παράλληλα νὰ σᾶς ὑποβάλουμε κάποια ἐνδεικτικὰ καὶ ἐπιλεκτικὰ ἐρωτήματα -ρητορικὰ καὶ μή- ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ μᾶς δημιουργήθηκαν κατὰ τὴν ἀνάγνωσή του, σὲ συνδυασμὸ καὶ μὲ ἄλλα κακόδοξα λεχθέντα καὶ πραχθέντα σας. Φυσικὰ δὲν περιμένουμε νὰ μᾶς ἀπαντήσετε, ὅπως δὲν ἀπαντήσατε σὲ καμιὰ ἀπὸ τίς προηγούμενες δύο ἐπιστολὲς ποὺ σᾶς ἀπευθύναμε -μία κλειστὴ καὶ μία ἀνοικτή- κατὰ τὸ τελευταῖο ἑνάμιση ἔτος· εἶναι γνωστὴ ἡ σιωπηλὴ ἀπαξίωσή σας – θυγάτηρ νόθα τῆς ἴδιας σας τῆς ἐνοχῆς – ἀπέναντι στὶς φωνὲς τῶν πιστῶν ποὺ ἀντιδροῦν στὶς κακοδοξίες σας καὶ αὐτή σας ἡ τακτικὴ εἶναι μᾶλλον κοινή με τῶν λοιπῶν Οἰκουμενιστῶν Ἀρχιερέων. Ἐμεῖς, ὡστόσο, θὰ διατυπώσουμε σὺν Θεῷ τὰ ἐρωτήματά μας ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἀνθρώπων, ὡς δικαιούμαστε, ὡς ὀφείλουμε, ὡς ποθοῦμε, ἂν καὶ θὰ χαιρόμασταν αὐτὴν τὴν ἐπιστολὴ να τὴν συνέτασσαν και να σας τήν ἀπηύθυναν οἱ Θεολόγοι καὶ οἱ Κληρικοὶ τῆς Μητρόπολης.

Τὸ φυλλάδιο χωρίζεται σὲ δύο μέρη. Τὸ πρῶτο μέρος ἔχει τὸν τίτλο «Ἡ θέσῃ καὶ ὁ ρόλος τῶν Ὀρθοδόξων ἐπισκόπων (μέχρι καὶ τὴν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ)». Κατὰ τὰ γραφόμενά σας, περιλαμβάνει κείμενο ποὺ γράψατε γιὰ τὸ ἡμερολόγιο τσέπης 2020 τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γερμανίας καὶ ξεκινᾷ ὡς ἑξῆς: «Ὁ θεσμὸς τοῦ ἐπισκόπου διαμορφώθηκε στὰ πρῶτα κιόλας ἀποστολικὰ χρόνια καὶ ξάφνιασε εὐχάριστα τὸν τότε κόσμο. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ξεκίνησε μὲ αὐτοσυνειδησία ὅτι δὲν ἦταν θρησκεία. Γι’ αὐτὸ δὲν καθόρισε προϋποθέσεις ἔνταξης τῶν πιστῶν στοὺς κόλπους της, οὔτε ἀπαίτησε δικαιολογητικὰ ἐγγραφῆς τους. Εἶχε τεράστια αὐτοπεποίθηση στὴν ἀποστολή της καὶ ἡ ἐλευθερία τοῦ πνεύματος ποὺ ἐπαγγελλόταν, δὲν χωροῦσε σὲ κανένα κοσμικό, θρησκευτικό, φιλοσοφικὸ ἢ κοινωνικὸ καλούπι. Ὅποιος ἤθελε νὰ ἀσπαστεῖ τὸν χριστιανισμὸ ἦταν ἀρκετὸ «νὰ ὁμολογήσει ὅτι ἀποδέχεται τὸν ἀναστημένο Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, σωτῆρα καὶ λυτρωτῆ τοῦ κόσμου»».

-Ἐρώτημα: ἠχεῖ αὐτὴ ἡ εἰσαγωγὴ στὰ δικά σας ὦτα ὡς λόγος Ὀρθοδόξου Ἐπισκόπου ποὺ ξεκινᾷ – καὶ δὴ σὲ ἐσχάτους καιροὺς ποικίλων διωγμῶν – νὰ ὁμιλήσει περὶ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας καὶ τῆς Ἀρχιεροσύνης εἰδικότερα; Ἐμᾶς μᾶς θυμίζει κάτι ἀπὸ νεοεποχίτικο σεμινάριο, ὅπου γίνεται κατὰ κόρον λόγος περὶ «αὐτοπεποίθησης» καὶ λοιπῶν ἀνθρωποκεντρικῶν ἰδεωδῶν, παντελῶς ἀποκομμένων ἀπὸ τίς θεῖες ἐνέργειες. Καὶ γιατί ἀφήσατε τὴ φράση σας ἡμιτελῆ; Γιατί εἴπατε μὲν ὅτι ἡ Ἐκκλησία «ξεκίνησε μὲ αὐτοσυνειδησία ὅτι δὲν ἦταν θρησκεία» – ὅτι δὲν εἶναι, δηλαδή, ἀνθρώπινο κατ’ ἐπίνοιαν δημιούργημα, ὅπερ ἀληθές -, ἀλλὰ δὲν συμπληρώσατε ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι πράγματι τὸ μυστικὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὅτι «ἡ θεία ἀποκάλυψη διαφυλάχθηκε μυστικὰ στὴν Ἐκκλησία σὲ ὅλη της τὴν πληρότητα», ὅπως ἔγραψε ὁ μακαριστὸς π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος3; Καὶ πῶς ἀκριβῶς ἐννοεῖτε αὐτὴν τὴν «ἐλευθερία τοῦ πνεύματος» ποὺ ἀναφέρετε καὶ ποὺ παραπέμπει συνειρμικὰ μᾶλλον σὲ ἰδέες τοῦ ἐπίσης ἀνθρωποκεντρικοῦ «Διαφωτισμοῦ» καὶ ὄχι σὲ ἁγιοπνευματικὲς καταστάσεις; Αὐτὸς εἶναι ὁ τρόπος σας νὰ ἀποδώσετε τὸ «Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπὶ τὴν γῆν, καὶ τί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη!» τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ (Λουκ. ιβ’ 49) ;

Παρακάτω γράφετε: «Μέχρι τότε, οἱ ἄνθρωποι γνώριζαν «τὰ καπρίτσια» τῶν θεῶν καὶ συμβιβάζονταν μὲ αὐτά, ἐκπληρώνοντας «θρησκευτικὰ καθήκοντα» ἀπέναντί τους. Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία πρότεινε τὴν πίστη στὸ Θεό, δηλαδὴ τὴν ἐμπιστοσύνη στὸ θέλημά Του».
Ἐρώτημα: χωρὶς εἰσαγωγικὰ ἢ κάποιο ἀναιρετικὸ προσδιορισμὸ ἡ λέξη «θεῶν», ἀπουσία τοῦ ἐπιθετικοῦ προσδιορισμοῦ «ἀληθινὸ» πρὸ τῆς λέξης «Θεό»· μήπως προσπαθεῖτε δολίως νὰ ὑπονοήσετε ὅτι θεωρεῖτε ἀληθεῖς τοὺς δαιμονικοὺς ψευδοθεοὺς τῶν ἀρχαίων εἰδωλολατρῶν, κ. Ἄνθιμε; Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ, κυκλοφορεῖ στὴν πόλη μας ἡ φήμη ὅτι εἶστε κρυφὸς Δωδεκαθεϊστής· ἀληθεύει αὐτό; Ἄν σπεύσετε νὰ τὸ διαψεύσετε, θὰ σᾶς ἀπαντήσουμε ὅτι ἡ τέλεση βέβηλης εἰδωλολατρικῆς τελετῆς ἐντὸς Ἱεροῦ Ναοῦ, καὶ δὴ τῆς «Ἁφῆς τῆς Φλόγας τῆς Πίστεως, Ἀγάπης καὶ Ἐλπίδας τῶν Πανευρωπαϊκῶν Ἀγώνων Special Olympics» (!!!) ἐντὸς τοῦ ἱστορικοῦ βυζαντινοῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας Κοσμοσώτηρας στὶς Φέρες4 δὲν συνηγορεῖ ὑπέρ σας.

Ἐπίσης, τί ἐννοεῖτε ὅταν γράφετε ὅτι «ἡ Ἐκκλησία πρότεινε τὴν πίστη στὸ Θεό»; Ἄλλη ἡ ἔννοια τοῦ «προτείνω», ἄλλη τοῦ «κηρύττω», «εὐαγγελίζομαι», «γίνομαι ἡ ζωντανὴ ἀπόδειξη καὶ ἐφαρμογὴ τοῦ Εὐαγγελίου του Χριστοῦ δίνοντας ἀκόμα καὶ τὴ ζωὴ μοῦ γι’ αὐτό». Δυστυχῶς, παρατηροῦμε ὅτι σὲ ὅλο τὸ φυλλάδιο εἶναι διάχυτη ἡ προσπάθειά σας νὰ ὑποβιβάσετε τὸ μεγαλεῖο τῆς Ὀρθοδοξίας μέσῳ μειωτικῶν, ὑποβιβαστικῶν ἢ καὶ παραπλανητικῶν ἐκφραστικῶν μέσων, μέσῳ, δηλαδή, λεκτικῆς και φραστικῆς δολιότητας. Ἀλλὰ δὲν μᾶς ἐκπλήττει αὐτό, μᾶς εἶναι ἤδη οἰκεῖο ἀπὸ τὰ κηρύγματά σας, τὰ ὁποῖα ἐξακολουθεῖ, τραγικῶς, νὰ ἀκούει μεγάλο μέρος τοῦ λαοῦ τῆς πόλης, προφανῶς εἴτε λόγῳ ἄγνοιας εἴτε λόγῳ ἀδιαφορίας, ἂν ὄχι καὶ λόγῳ ἐνστερνισμοῦ τῶν κακοδοξιῶν σας.

Λίγο παρακάτω γράφετε: «Γιὰ τὸ Εὐαγγέλιο ἡ γνώση προέρχεται ἀπὸ τὰ φθαρτὰ πράγματα, ἡ πίστη προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀφθαρσία».

-Ἐρώτημα: Τί ἀκριβῶς ἐννοεῖτε ἐδῶ; Δὲν συνιστοῦσε γνώση γιὰ τοὺς τρεῖς πρόκριτους Μαθητὲς τοῦ Κυρίου, τοὺς Ἁγίους Ἀποστόλους Πέτρο, Ἰάκωβο καὶ Ἰωάννη, ἡ ἐνώπιόν τους Μεταμόρφωσή Του στὸ Ὄρος Θαβώρ; Δὲν ἦταν ἄκτιστο τὸ φῶς τῆς θείας δόξας ποὺ ἔλαμψε πρὸ τῶν ὀφθαλμῶν τούς; «ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς» (Ματθ. ιζ’ 2). Δὲν παρεῖχε θεία γνώση στοὺς Ἀποστόλους ἡ ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατὰ τὴν Πεντηκοστή; Δὲν ἦταν ἄκτιστη ἐνέργεια ἡ Ἐπιφοίτηση τοῦ Παρακλήτου; «καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ἁγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι» (Πρ. β’ 2-4). Δὲν συνιστοῦσε, ἐπίσης, γνώση γιὰ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο (τότε ἀκόμα διώκτη Σαοὺλ) περὶ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστού, ἡ ἐμφάνισή Του σὲ αὐτὸν καθ’ ὁδὸν πρὸς Δαμασκό; Δὲν ἦταν καὶ πάλι ἄκτιστο τὸ φῶς τῆς θείας δόξας ποὺ ἔλαμψε ἐνώπιόν του; «ἐξαίφνης περιήστραψεν αὐτὸν φῶς ἀπὸ τοῦ οὐρανοῦ». (Πρ. θ’ 3); Χάριν συντομίας δὲν θὰ ἐπεκταθοῦμε σὲ περαιτέρω ἀναφορὲς στὶς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, δια τῶν ὁποίων ὁ Κύριος ἀποκαλυπτόταν, ἀποκαλύπτεται καὶ θὰ ἀποκαλύπτεται κατὰ τὸ θέλημά Τοῦ στοὺς ἀνθρώπους. Θεολόγησε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς περὶ τούτου, μαζί του καὶ ἡ Ἁγία Ἐνάτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, κατατροπώνοντας καὶ ἀναθεματίζοντας τὸν αἱρετικὸ Λατῖνο Βαρλαὰμ τὸν Καλαβρό.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, δὲν κατανάλωσε οἰκονομικῶς τροφὴ ὁ ἀναστὰς Ἰησοῦς ὅταν ἐμφανίστηκε στὸ ὑπερῶο, στερεώνοντας ἔτσι τὴν πίστη τῶν Μαθητῶν Του ὅτι δὲν ἦταν πνεῦμα, μέσῳ μιὰ φθαρτῆς πράξης ὅπως εἶναι ἡ λήψη τροφῆς; «ἔτι δὲ ἀπιστούντων αὐτῶν ἀπὸ τῆς χαρᾶς καὶ θαυμαζόντων εἶπεν αὐτοῖς· ἔχετέ τί βρώσιμον ἐνθάδε; οἱ δὲ ἐπέδωκαν αὐτῷ ἰχθύος ὀπτοῦ μέρος καὶ ἀπὸ μελισσίου κηρίου, καὶ λαβὼν ἐνώπιον αὐτῶν ἔφαγεν» (Λουκ. κδ’ 41-43) . Δὲν προσέφερε τὴν λογχισμένη πλευρά Του ὁ Κύριος γιὰ νὰ ψηλαφηθεῖ ἀπὸ τὰ χοϊκὰ χέρια τοῦ θνητοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ, προκειμένου νὰ ἀναστηλωθεῖ ἡ πίστη τοῦ Μαθητῆ Του, ὁ ὁποῖος δοκιμαζόταν ἀπὸ τὴν ἀπιστία; «εἶτα λέγει τῷ Θωμᾷ· φέρε τὸν δάκτυλόν σου ὧδε καὶ ἴδε τὰς χεῖρας μου, καὶ φέρε τὴν χεῖρα σου καὶ βάλε εἰς τὴν πλευράν μου, καὶ μὴ γίνου ἄπιστος, ἀλλὰ πιστός. καὶ ἀπεκρίθη Θωμᾶς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὁ Κύριός μοῦ καὶ ὁ Θεός μου. λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ὅτι ἑώρακάς με, πεπίστευκας· μακάριοι οἱ μὴ ἰδόντες καὶ πιστεύσαντες». (Ἰω. κ’ 27-29)

Σὲ ἄλλο σημεῖο λέτε: «Ἡ Ἐκκλησία ἀπέδειξε ὅτι ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου δὲν εἶναι ἐκ προοιμίου ἀθάνατη, δὲν εἶναι «πρᾶγμα» μὲ δεδομένες ἰδιότητες, εἶναι κάλεσμα» (!).

-Ἐρώτημα: Αὐτὸ πάλι τὸ ὅτι ἡ ψυχὴ εἶναι κάλεσμα πῶς τὸ ἐννοεῖτε καὶ πῶς τὸ τεκμηριώνετε; Δὲν εἶναι κατὰ τὴ γνώμη σας οἱ ψυχὲς ὀντολογικὲς ὑπάρξεις ὡς δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ, δὲν ἔχουν κτιστῇ οὐσία; Τὸ κάλεσμα ὡς ἔννοια δηλώνει πράξη, ὄχι οὐσία· κάποιος καλεῖ κάποιον. Συνεπῶς θέλετε νὰ μᾶς πεῖτε ὅτι οἱ ψυχὲς εἶναι πράξεις καὶ ὄχι οὐσίες;;;

Συνεχίζετε: «Ὁπότε, βάσει τῆς ἐμπειρίας της, ἡ Ἐκκλησία ἀποκάλυψε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο μπορεῖ νὰ διασωθεῖ ἡ ψυχὴ ἀπὸ τὸ σκοτάδι τοῦ Ἅδη καὶ τὸ σῶμα ἀπὸ τὴ φθορά».

-Ἐρώτημα: Ἐσεῖς ποὺ σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο ὁμιλεῖτε περὶ διάσωσης ψυχῆς καὶ σώματος – ἀορίστως καὶ χωρὶς νὰ τὴν συνδέετε ρητά και ἄμεσα μὲ τὴν Θεία Οἰκονομία -, μήπως μπορεῖτε νὰ μᾶς ἐξηγήσετε γιὰ ποιό λόγο στὴν Πασχάλιο Ἐγκύκλιό σας τοῦ 2019 γράψατε « «κάποιος» ποὺ ἔζησε, «ἀπέθανε καὶ ἐτάφη», ὕστερα ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες «λέγεται» ὅτι ἀναστήθηκε»5, ἐνσπείροντας δολίως τὴν ἀμφιβολία περὶ τῆς Ἀνάστασης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ;

Καὶ συνεχίζετε: «Δὲν εἶδε (σ.σ. ἡ Ἐκκλησία) τὸν ἑαυτό της ἀνταγωνιστικὰ μὲ τίς θρησκεῖες ποὺ ἐπικρατοῦσαν, τότε, στὸ πάνθεο τῆς ρωμαϊκῆς αὐτοκρατορίας, ἐπειδὴ δὲν αἰσθανόταν ἡ ἴδια ὅτι εἶναι θρησκεία, ἀλλὰ παραπάνω ἀπὸ θρησκεία, ἔξω ἀπὸ τὰ ἑρμητικά, στενόχωρα στεγανὰ τῶν θρησκειῶν».

-Ἐρώτημα: Τί ἀκριβῶς ἐννοεῖτε ἐδῶ; Μήπως ὅτι οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ εἶχαν, ὅπως καὶ ἐσεῖς, οἰκουμενιστικὲς τάσεις, πιστεύοντας ἴσως ἀκόμα καὶ στὴ θεωρία τῶν κλάδων; Γιατί ἔχυσαν τὸ αἷμα τους οἱ Ἅγιοι (Ἰερο- καὶ Ὀσιο)Μάρτυρές μας ἀρνούμενοι νὰ ἀρνηθοῦν τὸν Θεό τους, ἂν ὁ Χριστιανισμὸς εἶχε ἀγαπολογικὲς σχέσεις μὲ τίς λατρεῖες τοῦ ψεύδους; Γιατί οἱ Ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, ἐκεῖνοι ποὺ τιμοῦσαν τὸ (Ἄρχ)Ἰερατικο ἀξίωμα μὲ τὸ ὁποῖο τοὺς εἶχε τιμήσει ὁ Κύριος, ἔδιναν καὶ τὴ ζωὴ τοὺς ἀκόμα γιὰ τὸν φωτισμὸ τῶν ἀφωτίστων εἰδωλολατρῶν καὶ λοιπῶν ἐν σκότει πορευομένων;

Ἀμέσως μετὰ γράφετε: «Ἡ Ἐκκλησία προσέφερε διέξοδο καὶ προοπτικὴ σὲ κάθε θρησκευτικό, πολιτικὸ καὶ κοινωνικὸ σχῆμα αὐτοῦ τοῦ κόσμου».

-Ἐρώτημα: Πιστεύετε, συνεπῶς, ὅτι ὁ Χριστὸς ἦλθε στὴ γῆ γιὰ νὰ λύσει τὰ ποικίλα θρησκευτικά, πολιτικὰ καὶ κοινωνικὰ ἀδιέξοδα αὐτοῦ τοῦ κόσμου; Καὶ τὴν θεωρεῖτε ὀρθόδοξη αὐτὴν τὴ θέση;

Καὶ συνεχίζετε λίγο παρακάτω ἀκάθεκτος: «Μέχρι τὸν Ὅμηρο ὁ κόσμος φοβόταν τὸ ἱερό, ἐπειδὴ ἡ ἀνθρωπότητα διατηροῦσε μέσα στὴ συλλογική της μνήμη, τραυματικὴ ἐμπειρία ἀπὸ κάποια ἀρχέγονη σύγκρουσή της μ’ αὐτό».-Ἐρώτημα: Καρόλου Γιουνγκ ὄζει τούτη ἡ τοποθέτηση, καὶ συγκεκριμένα τῆς θεωρίας τοῦ περὶ «συλλογικοῦ ἀσυνειδήτου». Σφάλλουμε; Θὰ θέλατε μήπως νὰ μᾶς ἐξηγήσετε τί ἀκριβῶς ἐννοεῖτε;

Ἀμέσως μετὰ γράφετε: «Ἡ σύγκρουση ἐκείνη φαίνεται ὅτι εἶχε τραγικὲς συνέπειες γιὰ τὸν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος τελικὰ κατέληξε σὲ «πτώση» καὶ ἐπικράτησε ἡ «ἡμέρα Κυρίου» τὴν ὁποία ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει «σκοτάδι καὶ ὄχι φῶς». Ὁπότε ὁ ἄνθρωπος, μοιραία ἔκτοτε, φρόντιζε νὰ ἐξευμενίζει τὸ ἱερό».

-Ἐρώτημα: Ποιά ἀκριβῶς σύγκρουση ἐννοεῖτε, ἡ ὁποία κατὰ τὰ λεγόμενά σας προηγήθηκε τῆς πτώσης τοῦ ἀνθρώπου; Ἐμεῖς γνωρίζουμε ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Γένεσης ὅτι ὁ Πρωτόπλαστος Ἀδὰμ καὶ ἡ Πρωτόπλαστη Εὔα κρύφτηκαν «ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ» (Γέν. γ’ 8) φορῶντας φύλλα συκής, ἀφοῦ εἶχαν ἤδη ἀπωλέσει τὸ ἔνδυμα φωτὸς ποὺ τοὺς περιέβαλλε πρὸ τῆς βρώσης τοῦ ἀπαγορευμένου καρποῦ καὶ ἔνιωθαν πλέον γυμνοί. Καὶ πῶς τὸ ἐννοεῖτε ὅτι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ὀνομάζεται ἀπὸ τὸν Παῦλο «σκοτάδι καὶ ὄχι φῶς»; Μήπως ἀναφέρεσθε στὰ λόγια τοῦ Προφήτη Ἀμὼς «Οὐαὶ οἱ ἐπιθυμοῦντες τὴν ἡμέραν Κυρίου· ἱνατί αὕτη ὑμῖν ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου; καὶ αὐτή ἐστι σκότος καὶ οὐ φῶς»; (Ἀμὼς ε’ 18) Λίγο πρὶν τὰ λόγια αὐτά, ὅμως, ὁ Θεὸς δια τοῦ Προφήτη εἶχε πεῖ «ὅτι ἔγνων πολλὰς ἀσεβείας ὑμῶν, καὶ ἰσχυραὶ αἱ ἁμαρτίαι ὑμῶν, καταπατοῦντες δίκαιον, λαμβάνοντες ἀλλάγματα καὶ πένητας ἐν πύλαις ἐκκλίνοντες» (Ἀμὼς ε’ 12). Ἄρα ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι σκοτάδι γιὰ τοὺς ἀσεβεῖς καὶ ὄχι γιὰ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος, ὅπως ἐσφαλμένα θὰ μποροῦσε νὰ συνάγει κανεὶς ἀπὸ τὰ γραφόμενά σας, ἐνῶ γιὰ ὅσους Τὸν ἀγαποῦν ἰσχύει καὶ θὰ ἰσχύει τὸ «αὕτη ἡ ἡμέρα, ἣν ἐποίησεν ὁ Κύριος· ἀγαλλιασώμεθα καὶ εὐφρανθῶμεν ἐν αὐτῇ» (Ψαλμὸς ριζ’ 24), πέρα καὶ πάνω ἀπὸ τίς θλίψεις τοῦ αἰῶνος τούτου. «ἦτε γάρ ποτε σκότος, νῦν δὲ φῶς ἐν Κυρίῳ· ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε» γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴν Πρὸς Ἐφεσίους Ἐπιστολὴ τοῦ (Ἐφ. ε’ 8). Καὶ δεδομένου ὅτι οἱ υἱοὶ τοῦ φωτὸς με τὸ φῶς χαίρονται – σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς καϊνικοὺς υἱοὺς τοῦ σκότους ποὺ με τὸν ζόφο ἠδονίζονται -, φῶς ἦταν, φῶς εἶναι καὶ φῶς θὰ εἶναι ἡ μέρα τοῦ Κυρίου γιὰ ὅσους Τὸν ἀκολουθοῦν, αἴροντες τὸν σταυρὸν αὐτῶν, συνεγειρόμενοι Αὐτῷ ἀναστάντι. Ἀλλὰ δὲν ἐκπληττόμαστε μὲ ὅσα γράφετε, ἀφοῦ στὴν προαναφερθεῖσα Πασχάλιο Ἐγκύκλιο 2019 γράφατε ὅτι «ἡ ἀνθρωπότητά μας ζεῖ σὲ μιὰ ἀξημέρωτη νύχτα καὶ ἐφιάλτης της εἶναι ὁ Θεός»(!!!). Ἐπίσης σας ἔχουμε ἀκούσει, σὲ κήρυγμά σας σὲ Κατανυκτικὸ Ἑσπερινὸ πρὸ ἐτῶν, νὰ ἐκτοξεύετε κατηγορίες κατὰ τοῦ Θεοῦ μας, ἀποδίδοντάς Του σκληροὺς χαρακτηρισμοὺς ὅπως «ἄτεγκτος» κλπ. Δὲν καταφέραμε, παρὰ τὴν πάροδο τῶν ἐτῶν, νὰ λησμονήσουμε τὴν ἐμπάθεια μὲ τὴν ὁποία ἐξεστομίζατε τίς ὕβρεις ἐκείνη τὴν ὥρα, οὔτε τίς ἀλλεπάλληλες μαχαιριὲς ποὺ νιώσαμε στὴν καρδιὰ μᾶς ἀπὸ τὰ λόγια σας. Καὶ μολονότι αὐτὰ δὲν ἔχουν δημοσιευθεῖ σὲ κάποιο ἔντυπο, ὥστε νὰ τὰ παρουσιάσουμε ὡς παραπομπές, ὡστόσο ὁ Κύριος τὰ ἄκουσε καὶ τὰ θυμᾶται, κ. Ἄνθιμε. Ἐμᾶς μπορεῖτε νὰ μᾶς σύρετε στὰ δικαστήρια, ἂν θέλετε, ἀλλὰ τὸ Δικαστήριο τοῦ Κυρίου δὲν θὰ τὸ ἀποφύγετε, διότι ἡ θεία Δικαιοσύνη λειτουργεῖ ἄψογα καὶ ἀλάνθαστα, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐξωνημένη ἀνθρώπινη.

Λίγο παρακάτω γράφετε: «Ὁ «θεῖος Πλάτων» περιφρόνησε ἀνελέητα τὸ ἀνθρώπινο σῶμα, ἐξόρισε τελείως τὴν ὀμορφιὰ ἀπὸ τὰ ἔργα του καὶ ἐγκαινίασε τὴν ἀναζήτηση τῆς ἀλήθειας, ὡς πανάκειας γιὰ τὴ λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου. Ἀπὸ τὸν Πλάτωνα μέχρι τὰ χρόνια τῆς Καινῆς Διαθήκης, αὐτὸ τὸ ὑπαρξιακὸ ἐρώτημα τριβέλιζε τὴν ἀνθρώπινη σκέψη, γι’ αὐτὸ ὁ Πιλάτος ρώτησε τὸν κατάδικο τοῦ Πραιτωρίου ποὺ εἶχε μπροστά του «τί εἶναι ἀλήθεια;». Φυσικὰ ὁ Χριστὸς δὲν καταδέχθηκε νὰ ἀπαντήσει στὸν ρωμαῖο ἡγεμόνα, ἐπειδὴ εἶχε διδάξει ἤδη στοὺς ἁπλοϊκοὺς μαθητές του ὅτι ἡ ἀλήθεια δὲν εἶναι κατάσταση, εἶναι πρόσωπο. Εἶχε διασαφηνίσει, ὄχι ἁπλῶς ὅτι «σᾶς λέω ἀλήθεια» ἀλλὰ ὅτι «ἐγὼ εἶμαι ἡ ἀλήθεια» ».

-Ἐρώτημα: «ὁ Πιλάτος ρώτησε τὸν κατάδικο τοῦ Πραιτωρίου ποὺ εἶχε μπροστά του»;! Αὐτὸς εἶναι ὁ τρόπος σας νὰ ἀναφερθεῖτε στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, κ. Ἄνθιμε; Καὶ «ἁπλοϊκοὶ» οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι;;; Ὁδηγεῖτε, δηλαδή, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, τὸν ἀναγνώστη ἢ ἀκροατή σας νὰ συνάγει τὸ συμπέρασμα ὅτι ἕνας ἁπλὸς «κατάδικος τοῦ Πραιτωρίου», ὅπως ὀνομάζετε τὸν Δημιουργὸ τοῦ παντός, εἶχε προηγουμένως πείσει κάποιους ἀφελεῖς ὅτι ὁ Ἴδιος εἶναι ἡ ἀλήθεια…και αὐτοὶ ὡς ἁπλοϊκοὶ Τὸν πίστεψαν; Οὕτως τιμᾶτε τὴν Ἀρχιεροσύνη σᾶς «εἰς τύπον καὶ τόπον Χριστοῦ» καὶ τὴν Ἀποστολικὴ Διαδοχή; Καὶ θέλετε νὰ μᾶς πείσετε ὅτι ἐκόπτετο νὰ εὕρει τὴν ἀλήθεια ἕνας ταλαίπωρος, δειλὸς ἠγεμονίσκος ποὺ καταδίκασε τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ Χριστὸ σὲ σταυρικὸ θάνατο, ἂν καὶ ὁ ἴδιος αὐτὸς ἠγεμονίσκος ὁμολογοῦσε πὼς δὲν εἶχε βρεῖ στοιχεῖα ἐναντίον Του;

Συνεχίζετε: «Γι’ αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία θεώρησε ὑποχρέωσή της νὰ διδάξει τὴν ἀλήθεια τῆς, ὅπως «τὴν εἶδε μὲ τὰ μάτια της, τὴν ἄκουσε μὲ τὰ αὐτιά της καὶ τὴν ψηλάφησε μὲ τὰ χέρια της». Αὐτὴ ἡ ἀλήθεια ἀνῆκε σὲ ὅλους, δὲν ἦταν κρυφὸ μυστικό, οὔτε χρειάζονταν μύηση οἱ μύστες της. Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία ἀπέφυγε συστηματικὰ τὴ χρήση τῶν ὅρων «ἀρχιερεύς», «ἱερεὺς» καὶ «ἱερατεῖο», ἐπειδὴ παρέπεμπαν στὴ χονδροειδῆ εἰδωλολατρεία καὶ υἱοθέτησε τοὺς ὅρους «ἐπίσκοπος», «πρεσβύτερος», «διάκονος», «διακόνισσα» κλπ.»

Ἐρώτημα: «ἡ Ἐκκλησία θεώρησε ὑποχρέωσή της νὰ διδάξει τὴν ἀλήθεια της»; Ἄν εἴχατε ποτὲ ὄντως βιώσει τὴν ἀλήθεια τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας, θὰ ἀντιλαμβανόσασταν πόσο φτωχή, ρηχὴ καὶ ὑποβιβαστικὴ εἶναι τούτη ἡ ἔκφρασή σας ὡς πρὸς τὴν Ἐκκλησία καὶ τὴν ἀλήθεια Της. Αἰσθάνεται ὑποχρεωμένο τὸ δοχεῖο νὰ ξεχειλίσει ὅταν βρίσκεται κάτω ἀπὸ τρεχούμενο νερό; Ἢ μήπως ἁπλᾶ, ἀβίαστα, φυσικὰ καὶ ἀναπόφευκτα ξεχειλίζει, ἐπειδὴ δὲν μπορεῖ νὰ κάνει ἀλλιῶς; Στὴν Ἐκκλησία μας κατοικεῖ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, τὸ τρίτο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδας, ὁ δεύτερος Παράκλητος, τὸν Ὁποῖο μᾶς ἔπεμψε ὁ πρῶτος Παράκλητος, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός· ὅσοι ἐμφοροῦνται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα δὲν μποροῦν νὰ μὴν κηρύξουν τὸν Θεό, εἴτε μόνο μὲ τὸν βίο εἴτε καὶ μὲ τὸν λόγο τους καὶ ἀνεξαρτήτως τιμήματος. Ἐξάλλου ἡ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι καὶ θεϊκὴ ἐντολὴ ποὺ ἄφησε στοὺς Ἀποστόλους ὁ Κύριος λίγο πρὸ τῆς ἁγίας Ἀνάληψής Του στοὺς οὐρανούς: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μέθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. ἀμήν.» ( Ματθ. κη’ 19-20). Ὅποιος ἀγαπᾷ ἀληθινὰ τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ Τριαδικὸ Θεό, κ. Ἄνθιμε, σπεύδει νὰ ὑπακούσει στὸ πανάγιο θέλημά Του πρόθυμα καὶ μὲ πλήρη ἀφοσίωση καὶ αὐτοθυσία, δὲν θεωρεῖ ἁπλῶς «ὑποχρέωσή» του νὰ τὸ ἐκτελέσει. Ὁ ἀληθινὸς πιστὸς αἰσθάνεται διαρκῶς εὐεργετούμενος καὶ ὅθεν ἀγαπῶν καὶ εὐγνωμονῶν ὀφειλέτης, ὄχι «ὑποχρεωμένος».

Καὶ τί ἐννοεῖτε ὅτι ἡ ἀλήθεια τῆς Ἐκκλησίας ἀνῆκε σὲ ὅλους; Δὲν εἶπε ὁ Κύριος στὴν ἐπὶ τοῦ ὄρους Ὁμιλία Τοῦ «Μὴ δῶτε τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶ μηδὲ βάλητε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς ἐν τοῖς ποσὶν αὐτῶν καὶ στραφέντες ρήξωσιν ὑμᾶς»; (Ματθ. ζ’ 6)

Καὶ πῶς τεκμηριώνετε, πάλι, ὅτι «ἡ Ἐκκλησία ἀπέφυγε συστηματικὰ τὴ χρήση τῶν ὅρων «ἀρχιερεύς», «ἱερεὺς» καὶ «ἱερατεῖο», ἐπειδὴ παρέπεμπαν στὴ χονδροειδῆ εἰδωλολατρεία»; Δηλαδή, κατὰ τὴ γνώμη σας, ὅταν γράφει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «Καὶ περισσότερον ἔτι κατάδηλόν ἐστιν, εἰ κατὰ τὴν ὁμοιότητα Μελχισεδὲκ ἀνίσταται ἱερεὺς ἕτερος, ὃς οὐ κατὰ νόμον ἐντολῆς σαρκικῆς γέγονεν, ἀλλὰ κατὰ δύναμιν ζωῆς ἀκαταλύτου· μαρτυρεῖ γὰρ ὅτι σὺ ἱερεὺς εἰς τὸν αἰῶνα κατὰ τὴν τάξιν Μελχισεδέκ» (Ἐβρ. ζ’ 15-17), ἐρανισθεὶς χωρίο ἀπὸ τὸν 109ο ψαλμὸ τοῦ Προφητάνακτα Δαυΐδ, ἀναφέρεται στὴν «χονδροειδῆ εἰλωλολατρεία»; Τὸ ἴδιο καὶ ὅταν ὁ Πρωτοκορυφαῖος Ἀπόστολος λίγο παρακάτω γράφει «Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, ὃς οὐκ ἔχει καθ’ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον» (Ἐβρ. ζ’ 26-28); Τὸ ἴδιο καὶ οἱ Ἀποστολικὲς Διαταγές, ὅπου οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι γράφουν «Τον μέντοι ποιμένα τὸν ἀγαθὸν ὁ λαϊκὸς τιμάτω, ἀγαπάτω, φοβείσθω ὡς πατέρα, ὡς κύριον, ὡς δεσπότην, ὡς ἀρχιερέα Θεοῦ, ὡς διδάσκαλον εὐσεβείας» (Ἀποστολ. Διατ. Β’ κ’ 1); Καὶ ὅταν ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος γράφει «Καλοὶ καὶ οἱ ἱερεῖς, κρείσσων δὲ ὁ ἀρχιερεὺς ὁ πεπιστευμένος τὰ ἅγια τῶν ἁγίων» (Φιλαδ. ΙΧ’ 1), καὶ ἐκεῖνος σὲ «χονδροειδῆ εἰδωλολατρεία» ἀναφέρεται; Εἰδωλολατρικὸ καὶ τὸ ὄνομα «Μέγας Ἀρχιερεὺς» ποὺ ἀποδίδεται στὸν Ἴδιο τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό; Ὁ μακαριστὸς π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος ἔγραψε ὅτι «Οἱ ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας τοποθετήθηκαν στὴ θέση αὐτὴ γιὰ νὰ ἀγρυπνοῦν, νὰ εἶναι δηλαδὴ φύλακες (=επίσκοποι) τῆς καθαρότητας τῆς ζωῆς καὶ τῆς διδασκαλίας τῆς Ἐκκλησίας6», πρᾶγμα ποὺ ἐπικυρώνεται ἀπὸ τὰ λόγια τοῦ ἴδιου τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν» (Πρ. κ’ 28-30), ἐνῶ ἤδη ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη ὁ Κύριος δια στόματος τοῦ Προφήτη Ἰεζεκιὴλ ἔχει εἰπεῖ «καὶ σύ, υἱὲ ἀνθρώπου, σκοπὸν δέδωκά σὲ τῷ οἴκῳ Ἰσραήλ, καὶ ἀκούσῃ ἐκ στόματός μου λόγον» (Ἰεζ. λγ’ 7) . Ἔργο, συνεπῶς, τοῦ Ἐπισκόπου εἶναι ἀκριβῶς νὰ ἐπισκοπεῖ, νὰ περιφρουρεῖ πατρικῶς – καὶ ὄχι νὰ καταδυναστεύει τυραννικῶς – τὴν Ἐκκλησία, νὰ τηρεῖ καὶ νὰ διαδίδει τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Πόσο σᾶς ἐλέγχει καὶ μόνη αὐτὴ ἡ ἀλήθεια, κ. Ἄνθιμε!!! Πῶς νὰ μὴ θέλετε νὰ ἀλλοιώσετε δολίως τὸ νόημα τῆς Ἀρχιεροσύνης, ὅταν ἀποτυγχάνετε διαρκῶς νὰ σταθεῖτε στὸ ἱερὸ ὕψος της!

Ἀναρωτιόμαστε, ἐπίσης, ἂν εἶχε κάποια σκοπιμότητα ἡ ἀναφορά σας στὸν θεσμὸ τῶν διακονισσῶν. Μήπως τυχὸν ἔχετε σκοπὸ νὰ τὸ ἐπανεισάγετε καὶ αὐτὸ ἐν καιρῷ; Μήπως δὲν ἦταν τυχαῖο τὸ ὅτι ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν βλέπαμε γυναῖκες ἀναγνώστριες στοὺς Ὄρθρους στὸν Μητροπολιτικὸ Ναό; Σημειωτέον ὅτι ὑπῆρχε μὲν στὴν ἀρχαιότητα ὁ θεσμὸς τῶν διακονισσῶν, ἀλλὰ «ἐμποδίσθησαν αὐταὶ ὕστερον ἀπὸ τοὺς Πατέρας, οὔτε εἰς τὸ βῆμα νὰ ἐμβαίνουν, οὔτε τὰς τοιαύτας ὑπηρεσίας νὰ ἐπιτελοῦν, δια τὴν τῶν καταμηνίων κάκωσιν», ὅπως ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Νικόδημος στὸ Πηδάλιο7. Τὰ σημειώνουμε αὐτά, ἐπειδὴ δὲν θὰ μᾶς ἐξέπληττε ἂν μαθαίναμε ὅτι ἀρχίσατε νὰ χειροτονεῖτε διακόνισσες στὴ Μητρόπολή σας.

Ἀλλοῦ γράφετε: «Ὑπογράμμιζε (σ.σ. ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος) ὅτι μοναδικὸ σύμβολο καὶ φορέας τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἑνότητος εἶναι ὁ ἐπίσκοπος· «ὅποιοι εἶναι τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, αὐτοὶ συντάσσονται μὲ τὸν ἐπίσκοπο» ».

-Ἐρώτημα: Πιστεύετε ὅτι ὁ μέγας αὐτὸς Ἀποστολικὸς Πατέρας καὶ Ἱερομάρτυρας, ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας, ὁ μαθητὴς τοῦ Ἁγίου Εὐαγγελιστῆ Ἰωάννη, τοῦ υἱοῦ βροντῆς, εἶχε κατὰ νοῦ αἱρετικοὺς λυκοποιμένες ὅταν ἔγραφε αὐτὰ τὰ λόγια; Καλύτερα νὰ πάψετε ἐπιτέλους νὰ ἀναφέρετε τοὺς Ἁγίους Πατέρες στὰ κηρύγματά σας, ἀφοῦ τὸ μόνο ποὺ καταφέρνετε εἶναι νὰ τοὺς διαστρέφετε, εἴτε δια τῶν λόγων σας, εἴτε δια τῶν παραλείψεών σας.

Σὲ ἄλλο σημεῖο λέτε: «Ἔπειτα, βιώσαμε ἕναν κλεφτοπόλεμο ποὺ κατηγοροῦσε, συνήθως κεκοιμημένους ἱεράρχες ὡς μασώνους καὶ τοὺς χρέωνε ἀβασάνιστα ὕποπτες συναλλαγὲς μὲ πολιτικοὺς καὶ οἰκονομικοὺς παράγοντες τῆς Χώρας. Ποτὲ δὲν ἀποδείχθηκε κάτι γιὰ ὁποιονδήποτε, ὅμως ἡ ἀμφισβήτηση ἔμεινε νὰ φωλιάζει στὴ χλιαρὴ ἀντίληψη χριστιανῶν μας καὶ νὰ ψυχραίνει τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ πρὸς τοὺς ποιμένες του».

-Ἐρώτημα (ἀφοῦ πρῶτα σας εὐχαριστήσουμε γιὰ τὴν ἔξοχη ἀφορμὴ ποὺ μᾶς δώσατε γιὰ νὰ θίξουμε αὐτό τὸ θέμα): Ἀλήθεια, πῶς τοποθετεῖσθε ἀπέναντι στὴ Μασονία, κ. Ἄνθιμε; Πρὶν βιαστεῖτε νὰ μᾶς εἰπεῖτε ὅτι δῆθεν τὴν καταδικάζετε, θὰ σᾶς ἐρωτήσουμε: τί μέτρα ἔχετε λάβει γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς ὕπαρξης μασονικὴς στοᾶς στὴν πόλη μας, τῆς Θεοσοφικὴς Στοᾶς «Κάβειρος»8; Ἢ μήπως θὰ ἰσχυριστεῖτε πὼς δὲν γνωρίζετε ὅτι ἡ Θεοσοφία εἶναι τὰ βαθέα της Μασονίας9; Ἄν, ἀντιθέτως, τοποθετεῖστε θετικὰ ἢ οὐδέτερα καὶ ἀδιάφορα ὡς πρὸς τὴ Μασονία, θὰ σᾶς ἐρωτήσουμε: Δὲν γνωρίζετε ὅτι ὡς παγανιστικὴ «ὑπερθρησκεία – κατὰ τὰ πρότυπα τοῦ ἀρχαίου γνωστικισμού10» ἡ Μασονία ἀντιτάσσεται στὸν Χριστιανισμὸ καὶ ἔχει καταδικαστεῖ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία; Παραθέτουμε κάποια πολὺ ἐνδιαφέροντα καὶ σημαντικότατα στοιχεῖα:

« Ι) Ἡ Διορθόδοξος Ἐπιτροπὴ ποὺ συνεδρίασε στὴ Μονὴ Βατοπαιδίου ἀπὸ 8-23/6/1930 στὸ Ἅγιον Ὄρος χαρακτηρίζει τὸν Τεκτονισμὸ «ὡς σύστημα ἀντιχριστιανικὸν καὶ πεπλανημένον».
ΙΙ) Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στὶς 12-10-1933 σὺν τοῖς ἄλλοις ὑπογραμίζει ὅτι ὁ Τεκτονισμὸς «ὑπομιμνήσκει τὰς παλαιὰς ἐθνικὰς μυστηριακὰς θρησκείας ἡ λατρείας, ἀπὸ τῶν ὁποίων κατάγεται καὶ τῶν ὁποίων συνέχειαν καὶ ἀναβίωσιν ἀποτελεῖ» (Περ. Εκκλησία 48, (4-12-1933), σ.1).
ΙΙΙ) Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸν Νοέμβριο τοῦ 1972 ἐπαναλαμβάνει «ὅτι ἡ Μασονία εἶναι ἀποδεδειγμένως θρησκεία μυστηριακή, προέκτασις τῶν παλαιῶν εἰδωλολατρικῶν θρησκειῶν, ὅλως ξένη καὶ ἀντίθετος πρὸς τὴν ἐξ ἀποκαλύψεως σωτηριώδη ἀλήθειαν τῆς Ἁγίας ἡμῶν Ἐκκλησίας. Διαδηλοῖ κατηγορηματικῶς ὅτι ἡ ἰδιότης τοῦ Μασόνου ὑπὸ οἱανδήποτε μορφὴν εἶναι ἀσυμβίβαστος πρὸς τὴν ἰδιότητα τοῦ χριστιανοῦ μέλους τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ » (Περ. Εκκλησία 50, (1973), σ.17).
IV) Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος τὸν Ὀκτώβριο τοῦ 1996 τὴν θωρεῖ «παγανιστικὴ θρησκεία» ἀσυμβίβαστη μὲ τὸ χριστιανισμὸ καὶ τὴ χαρακτηρίζει «ὡς ἀντίχριστον σύστημα » (Περ. Ἐκκλησία 73 (1996), σσ .673-674)11.
Σύμφωνα δε μὲ τὴν ἱστορικὴ ἀπόφαση 2060/1969 του Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν ἡ Μασονία (ὁ Τεκτονισμὸς ἑλληνιστί) «δὲν εἶναι θρησκεία γνωστὴ ὑπὸ τὴν ρηθεῖσαν ἔννοιαν, ἀλλὰ τοιαύτη μὴ φανερά, ἔχουσα δόγματα καὶ λατρείαν μὴ φανερὰν (κρυφίαν) καὶ ἀποτελοῦσα μυστικὴν ὀργάνωσιν ἄγνωστον κατὰ τὸ περιεχόμενον οὐ μόνον εἰς τοὺς πολλούς, ἀλλὰ καὶ εἰς αὐτοὺς ἀκόμη τοὺς τέκτονας, λόγῳ τῶν τελευταίων μυήσεων ἀπὸ βαθμοῦ εἰς βαθμόν12» καὶ ἀποτελεῖ «θρησκείαν μὴ γνωστὴν καὶ ἐκ τούτου μὴ προστατευομένην ὑπὸ τῆς διατάξεως 16 παρ. 2 τοῦ Συντάγματος 1968» καὶ ἀντίκειται «εἰς τὰ χρηστὰ ἤθη …, ἔτι δὲ καὶ εἰς τὴν δημοσίαν τάξιν»13.

Δὲν γνωρίζετε ὅτι τὸν πρόδρομο τῆς Μασονίας, τὸν ἀρχαῖο Γνωστικισμό, ὁ ἴδιος ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς τὸν ὀνομάζει «τὰ βαθέα τοῦ σατανᾶ»; (Ἀπ. β’ 24). Ἀκούσαμε πώς, ὅταν πρὶν χρόνια διενέμοντο στὴν πόλη μας φυλλάδια ποὺ κατεδείκνυαν τὴ μασονικὴ ἰδιότητα Ἑλλήνων πολιτικῶν, ἐσεῖς ἀναφερθήκατε δημοσίως στοὺς διανομεῖς μὲ τὸν χαρακτηρισμὸ «ἀντάρτες»· ἀληθεύει αὐτό, κ. Ἄνθιμε;

Ὅσο γιὰ τὴν «χλιαρὴ ἀντίληψη» τῶν Χριστιανῶν σας, κ. Ἄνθιμε, ἐπιτρέψτε μας νὰ εἰποῦμε ὅτι σὲ αὐτὴν ἀκριβῶς ὀφείλετε τὴν παραμονή σας στὸν Μητροπολιτικὸ Θρόνο τῆς Ἀλεξανδρούπολης. Διότι, ἂν ἡ ἀντίληψη τῶν Χριστιανῶν σας ἦταν ζέουσα ὡς ὤφειλε, θὰ σᾶς εἶχαν ἐκτοπίσει κακὴν κακῶς πρὸ πολλοῦ.

Γράφετε ὅτι κάποιοι κεκοιμημένοι Ἱεράρχες κατηγορήθηκαν ὡς Μασόνοι, χωρὶς ποτὲ νὰ ἀποδειχθεῖ κάτι γιὰ ὁποιονδήποτε. Σὲ ποιούς ἀναφέρεστε ἄραγε; Μήπως, λόγου χάρη, στὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, τὸν ὑπαίτιο γιὰ τὴν ἀντικανονικὴ ἄρση (τὸ 1965 μ.Χ.) τῶν Ἀναθεμάτων τοῦ 1054 μ.Χ. – ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ἄρση τῆς ἀκοινωνησίας μὲ τοὺς Παπικούς, ὡς φαίνεται14 -, τοῦ ὁποίου τὸ ὄνομα ἀναγράφεται στοὺς καταλόγους τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἐλλάδος15; Ἄρα ψεύδεται ἡ Μεγάλη Στοά; Καὶ τί κάνατε ὅλοι ἐσεῖς οἱ «Ὀρθόδοξοι» Ἱεράρχες γιὰ νὰ ὑπερασπιστεῖτε την κατὰ τὰ λεγόμενά σας σπιλωθεῖσα μνήμη τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα; Μήπως δὲν κάνατε τίποτα, ἀκριβῶς ἐπειδὴ ὑπῆρχαν τεκμήρια γιὰ τὴ μασονικὴ ἰδιότητά του; Ἢ μήπως ἀναζητήσατε στοιχεῖα καὶ δὲν βρήκατε; Ἔχετε ὑπ’ ὄψιν σας τίς ἐμπεριστατωμένες, κατατοπιστικότατες καὶ τεκμηριωμένες μελέτες τοῦ Θεολόγου Μοναχοῦ Σεραφεὶμ Ζήση16 περὶ Μασόνων Πατριαρχῶν; Στὴν ὁμιλία τοῦ π. Σεραφεὶμ περὶ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα17 γίνεται ἀναφορὰ μεταξὺ ἄλλων καὶ στὴ διδακτορικὴ διατριβὴ τοῦ κ. Παύλου Σεραφεὶμ μὲ τίτλο «Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο Στὴ Δίνῃ Τοῦ Ψυχροῦ Πολέμου – Ἡ ἐκλογὴ τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα (1948)». Ἐκεῖ παρέχονται στοιχεῖα σχετικὰ μὲ τὸν Πατριάρχη προερχόμενα ὄχι μόνο ἀπὸ τοὺς ἴδιους τοὺς Μασόνους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ ἀρχεῖο τοῦ Ὑπουργείου Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδας, τὸ ἀρχεῖο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας, τὸ ἀρχεῖο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὸ ἀρχεῖο τῆς τότε Ἀρχιεπισκοπῆς Βορείου καὶ Νοτίου Ἀμερικῆς στὴ Νέα Ὑόρκη καί, κυρίως, τὰ ἀρχεῖα τοῦ State Department τῶν ΗΠΑ καὶ τοῦ Foreign Office τῆς Ἀγγλίας. Μήπως θὰ ἀμφισβητήσετε ἀκόμα καὶ τοὺς φίλους σας τοὺς Ἀμερικανούς, ποὺ στέλνουν τοὺς πρέσβεις τους νὰ σᾶς ἐπισκεφθοῦν καὶ φωτογραφίζεσθε -πασιφανέστατη ἡ χαρὰ σᾶς!- παρὰ τῇ Ἑβραϊκῇ Ἑπταφώτῳ Λυχνίᾳ18, τὴν ὁποία ἀναισχύντως ἀνεγείρατε στὸν αὐλόγυρο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου; Κατόπιν τούτων, λοιπόν, περὶ τοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα, σᾶς ἐρωτοῦμε: τί πιθανότητες ἔχει τὸ βρυχώμενον νὰ εἶναι περιστερά;

Στοιχεῖα ὑπάρχουν στὶς ὡς ἄνω ἀναφερθεῖσες μελέτες τοῦ π. Σεραφεὶμ Ζήσῃ καὶ περὶ τῶν Οἰκουμενικῶν Πατριαρχῶν Ἰωακεὶμ Γ’ καὶ Μελετίου Μεταξάκη19, τῶν ὁποίων τὰ ὀνόματα ἐπίσης παρελαύνουν στοὺς καταλόγους «Διακεκριμένων Ἑλλήνων Τεκτόνων» τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἐλλάδος20 – «χαρισματικὸς Ἱεράρχης» χαρακτηρίζεται ἐκεῖ ἀπὸ τοὺς Μασόνους ὁ Πατριάρχης Μελέτιος…! -, ὁμοῦ μὲ τὰ ὀνόματα ἄλλων Ἱεραρχῶν τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως τοῦ Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Φωτίου, τοῦ Πατριάρχου Ἱεροσολύμων Βενέδικτου, τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν Χρύσανθου, τοῦ Μητροπολίτη Σάμου καὶ Ἰκαρίας Εἰρηναίου21. Ἐμπρός, λοιπόν, μὴν ἀργεῖτε! Σπεύσατε νὰ ἀποκαταστήσετε τὴν σπιλωμένη τιμὴ τῶν «Ὀρθοδόξων» αὐτῶν Ἱεραρχῶν, κ. Ἄνθιμε!!!

Παρακάτω γράφετε: «…προέκυψε, ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ὄρος ἀρχικά, ἔντονη ἀντίδραση γιὰ τοὺς θεολογικοὺς διαλόγους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἰδιαίτερα μὲ τὴν Ρώμη. Τὸ γεγονὸς στοχοποίησε (…) εἰδικὰ τὸν ἑκάστοτε Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη καὶ τοὺς ἐπισκόπους μας στὸ Ἐξωτερικό. Ἔτσι, βιώνουμε σήμερα τὸ ἑξῆς παρανοϊκὰ τραγικό· ἀπὸ τὴ μιά, τάχα κλαῖμε τὴν Ἁγια-Σοφιὰ κι ἀπὸ τὴν ἄλλη, λοιδοροῦμε δημόσια τὸν ἱστορικὸ της…κύριο!»

Ἐρώτημα: Ὠφέλησαν τὴν Ὀρθοδοξία αὐτοὶ οἱ διάλογοι, κ. Ἄνθιμε; Περιορίστηκε μήπως στοὺς θεολογικοὺς διαλόγους ὁ νῦν Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης, μιᾶς καὶ ἀναφερθήκατε στὸ σήμερα; Δὲν προχώρησε καὶ σὲ ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μὲ τὸν αἱρετικὸ πάπα22, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ἐπιτιμοῦν μὲ ἀφορισμό; Κανὼν Ι’ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων: «Εἴ τίς ἀκοινωνήτῳ κᾄν ἐν οἴκῳ συνεύξηται, οὖτος ἀφοριζέσθω». Κανὼν ΜΕ’ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων: «Ἐπίσκοπος, ἢ Πρεσβύτερος, ἥ Διάκονος αἱρετικοῖς συνευξάμενος, μόνον, ἀφοριζέσθω, εἰ δὲ ἐπέτρεψεν αὐτοῖς, ὡς Κληρικοῖς, ἐνεργῆσαι τί, καθαιρείσθω».

Δὲν συμμετέχει ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης ὄχι μόνο σὲ διαλόγους, ἀλλὰ καὶ σὲ συμπροσευχὲς καὶ μάλιστα ἀκόμα καὶ μὲ ἀλλόθρησκους23 παράλληλα μὲ τοὺς αἱρετικοὺς ψευδοχριστιανοὺς τῆς Εὐρώπης;

Πέραν τούτων, πιστεύετε πράγματι ὅτι κύριος τῆς Ἀγια-Σοφιὰς εἶναι ὁ «ἑκάστοτε Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης», καὶ μάλιστα κάποιος ποὺ χαρακτηρίζει, ὅπως ὁ κ. Βαρθολομαῖος, τὸ κοράνι «ἅγιο»24; Ἐμεῖς γνωρίζουμε ὅτι Κύριός της εἶναι ἡ τοῦ Θεοῦ Σοφία, ὁ Θεὸς Λόγος, στὸν Ὁποῖο καὶ εἶναι ἀφιερωμένος ὁ Ναὸς αὐτὸς καὶ τὸν Ὁποῖο σαρκωθέντα οἱ Ἰουδαῖοι ποὺ ἀγαπᾶτε ἐσταύρωσαν. Καὶ ὅποιος ἔχει ἔστω καὶ λίγο μελετήσει τὴν Παλαιὰ καὶ τὴν Καινὴ Διαθήκη, γνωρίζει ὅτι, ὅταν ἐπιτρέπει ὁ Κύριος τῶν πάντων νὰ βεβηλωθοῦν οἱ Ναοί Του, αὐτὸ συμβαίνει ἐπειδὴ λαὸς καὶ ἄρχοντες – Πολιτείας καὶ Ἐκκλησίας – ἀσεβοῦν, ἀποστατοῦν, Τὸν προδίδουν καὶ ψεύτικους θεοὺς προσκυνοῦν. Νὰ σᾶς θυμίσουμε, ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ, ὅτι δεκατέσσερα χρόνια πρὶν τὴν Ἅλωση εἶχε ὑπογραφεῖ σὲ ἄλλη μιὰ ψευδοσύνοδο, τῆς Φερράρας-Φλωρεντίας, ἡ ἕνωση τῆς Ἐκκλησίας μας μὲ τὸν Παπισμό, ἐνῶ πέντε μῆνες πρὶν ἁλωθεῖ ἡ Κωνσταντινούπολη ἀπὸ τοὺς Τούρκους, εἶχε λάβει χώρα στὴν Ἁγια-Σοφιὰ μιαρὸ συλλείτουργο μεταξὺ λατινοφρόνων «Ὀρθοδόξων» καὶ Παπικῶν,μὲ ἀποτέλεσμα τὴν τιμωρητικὴ ἄρση τῆς προστασίας τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴ ρωμαίικη αὐτοκρατορία. Συνεπῶς, οἱ ὅποιες μομφὲς σᾶς περὶ στοχοποίησης τοῦ ἑκάστοτε Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη εἶναι ἀνυπόστατες καὶ στρέφονται ἐναντίον σας, ἐφόσον συντάσσεσθε συνειδητὰ καὶ ἀπροκάλυπτα μὲ πατριαρχικὲς κινήσεις ἐνάντιες στὴν ἁγία Πίστη μας καὶ κατ’ ἐπέκτασιν καὶ στὴν Πατρίδα μας. Διότι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ εἶναι σαφέστατος: «ἐὰν ἀκοῇ ἀκούσῃς τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς ταύτας, ἃς ἐγὼ ἐντέλλομαί σοὶ σήμερον (…) παραδῷ Κύριος ὁ Θεὸς σοῦ τοὺς ἐχθρούς σου τοὺς ἀνθεστηκότας σοὶ συντετριμμένους πρὸ προσώπου σου· ὁδῷ μιᾷ ἐξελεύσονται πρὸς σὲ καὶ ἐν ἑπτὰ ὁδοῖς φεύξονται ἀπὸ προσώπου σου (…) Καὶ ἔσται ἐὰν μὴ εἰσακούσῃς τῆς φωνῆς Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου, φυλάσσειν καὶ ποιεῖν πάσας τὰς ἐντολὰς αὐτοῦ, ὅσας ἐγὼ ἐντέλλομαί σοὶ σήμερον (…) δῴη σε Κύριος ἐπισκοπὴν ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν σου· ἐν ὁδῷ μιᾷ ἐξελεύσῃ πρὸς αὐτούς, καὶ ἐν ἑπτὰ ὁδοῖς φεύξῃ ἀπὸ προσώπου αὐτῶν» (Δευτερονόμιο κη’ 1, 7, 15, 25). Συνεπῶς, ὅλοι ἐσεῖς οἱ Οἰκουμενιστὲς Ἀρχιερεῖς καὶ οἱ συντασσόμενοι μὲ ἐσᾶς Κληρικοί, Μοναχοὶ καὶ λαϊκοί, ἐκτὸς ἀπὸ ἐχθροὶ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων εἶστε καὶ ἀνθέλληνες, ἐχθροὶ τῆς Ρωμιοσύνης, κ. Ἄνθιμε.

Ἀλλοῦ γράφετε: «Κλεισμένοι στὸν μικρόκοσμο τῆς Πατρίδος μας, κατηγοροῦμε εὔκολα καὶ ἀλόγιστα τίς ποιμαντικὲς δράσεις τῶν ἐπισκόπων μας στὸ Ἐξωτερικό, ξεχνῶντας ὅτι ἐκεῖνοι εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ συζήσουν μὲ τὴν ἀλλόδοξη καὶ ἀλλόθρησκη ἀλλοδαπή, ὅπου καθημερινὰ ἐκεῖ «δίνουν ἐξετάσεις» περὶ τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματός τους, μπροστὰ σὲ παραδοσιακὰ θρησκευτικὲς καστροπολιτεῖες, ποὺ ἀκόμα κι ἂν ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὴν ἱστορική τους πίστη, ὡστόσο τὴν κρατοῦν ψηλὰ στὴν κοινωνικὴ καὶ πνευματικὴ ζωή τους».

Ἐρώτημα: πόσο ἀλόγιστες εἶναι ἄραγε οἱ κατηγορίες ἐναντίον Κληρικῶν, ὅταν αὐτὲς βασίζονται σὲ Ἱεροὺς Κανόνες οἱ ὁποῖοι κατὰ συρροὴν καὶ ἀπροκάλυπτα παραβαίνονται καὶ καταπατοῦνται, ὅπως οἱ Ι’ καί Με’ Ἀποστολικοὶ ποὺ προαναφέραμε25; Τί εἴδους ἐξετάσεις δίνει περὶ τοῦ Ὀρθοδόξου φρονήματός του ἕνας Ἀρχιερέας ὁ ὁποῖος προδίδει τὴν Ὀρθοδοξία; Οἱ Ἅγιοι Ἐπίσκοποι τῆς Ἐκκλησίας μας, οἱ μεγάλοι ἐκεῖνοι Πατέρες τῆς Πίστης, πολλὲς φορὲς δεχόντουσαν τὴν Ἀρχιεροσύνη μὲ τὴ βία, φοβούμενοι ἀπὸ ταπείνωση νὰ δεχθοῦν τέτοια τεράστια εὐθύνη στοὺς ὤμους τους. Καὶ ὅμως, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ μὲ τὸν ἀγῶνα τους, τιμοῦσαν τὸ ἀρχιερατικό τους ἀξίωμα καὶ φρουροῦσαν τὴν Ὀρθοδοξία, κάποτε καὶ μὲ ἐξορίες, μὲ διωγμοὺς ἢ ἀκόμα καὶ μὲ το ίδιο τους τὸ αἷμα. Σήμερα βλέπουμε νὰ θηρεύουν τὴν Ἀρχιεροσύνη – ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδας – ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι δὲν ἀποδεικνύονται φορεῖς τῆς θείας Χάριτος καὶ σίγουρα οὔτε διατεθειμένοι νὰ θυσιαστοῦν γιὰ τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεό, τὴν Ὀρθοδοξία καὶ τὸ ποίμνιό τους, ἐνῶ, ἀντιθέτως, προσβάλλουν τὴν ἁγία Πίστη μας μετέχοντας στὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ.

Συνεπῶς, δὲν πταίουν οἱ «καστροπολιτεῖες», κ. Ἄνθιμε, ἀλλά το ὅτι στεροῦνται θείου ὁπλισμοῦ οἱ ἐν λόγῳ ἀποστάτες Ἱεράρχες, οἱ ὅμοιοί σας, καθ’ ὅτι ἡ θεία Χάρη δὲν κατοικεῖ σὲ (παν)αἱρετικοὺς προδότες τῆς Πίστης.

Ἀμέσως μετὰ γράφετε: «Στὰ χρόνια μας, ἀναδείχτηκαν ὁμάδες λαϊκῶν ποὺ ὀργανώθηκαν ἀπὸ μοναχοὺς καὶ κληρικοὺς (κάθε βαθμοῦ) καὶ πολέμησαν μὲ πρωτόγνωρο φανατισμό, καταρχήν, τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο τῆς Κρήτης. Ταξίδευσαν «σὲ θάλασσα καὶ στεριὰ» καὶ φαρμάκωσαν τίς Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες μὲ διχαστικὸ δηλητήριο. Χαρακτήρισαν τοὺς ἐπισκόπους ποὺ θὰ συμμετεῖχαν στὸ ἱστορικὸ ἐκεῖνο ἐπίτευγμα, αἱρετικοὺς καὶ προδότες. Στὴ συνέχεια, οἱ ἴδιοι θρησκευτικοὶ κύκλοι, ἴσως μετανιωμένοι ποὺ δὲν προσῆλθαν στὴν Κρήτη, ἴσως «ἀπογοητευμένοι» ποὺ δὲν δικαιώθηκαν, «ζήλεψαν» τὴν ὅση σύγκλιση τῆς Ὀρθοδοξίας, «ἀνασκουμπώθηκαν μισόκαλα» καὶ ἀνέλαβαν νέο ρόλο: αὐτόκλητοι πολέμιοι τοῦ αὐτοκεφάλου στὴν Οὐκρανία, πολὺ πρὶν παραχωρηθεῖ. Ἀνενδοίαστα σπίλωσαν ἐπισκόπους μέχρι τὰ ὅρια εὐτελισμοῦ τους (μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ αὐτοαναγορευθοὺν οἱ σπιλωτὲς «Μάρκοι Εὐγενικοί»), μὲ τὸ μένος τους τρομοκράτησαν τοὺς ἀπορημένους πιστούς, προκάλεσαν ἀποτροπιασμὸ στοὺς ἀδιάφορους καὶ ἔριξαν νερὸ στὸ μύλο «φίλων» καὶ ἐχθρῶν. Στὸ τέλος, «ὁδήγησαν τὸν ἑαυτό τους στὸν γκρεμὸ» τοῦ ἀποτειχισμοῦ».

Ἐρώτημα: Κατ’ ἀρχήν, ποῦ ἀκριβῶς ἔγκειται κατὰ τὴ γνώμη σας ἡ ἁγιότητα τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου, κ. Ἄνθιμε; (Δανειζόμαστε ἀποσπάσματα ἀπὸ σχετικὸ ἄρθρο τοῦ Θεολόγου Μοναχοῦ Σεραφεὶμ Ζήση26 περὶ τῆς αἰρετικότητας τῆς ψευδοσυνόδου αὐτῆς):
-Στὸ ὅτι «ἀποδέχθηκε τὸν ὅρο «Ἐκκλησία» γιὰ τοὺς αἱρετικούς»;
-Στὸ ὅτι «ἀποδέχθηκε τὴν «Δήλωση τοῦ Τορόντο» », ἀπὸ τὴν ὁποία συνάγεται ὅτι «ἡ «Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ» δῆθεν δὲν περιορίζεται ἐντὸς τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ ὑπάρχει Ἐκκλησία (δηλ. σωτηρία) καὶ ἐκτὸς Ὀρθοδοξίας, στὸν χῶρο τῆς αἱρέσεως»;
-Στὸ ὅτι «ἐπικύρωσε τίς αἱρέσεις τῶν Συνάξεων Πόρτο Ἀλέγκρε, Πουσάν, Μπαλαμὰντ κ.ἄ.»;
-Στὸ ὅτι «ἀπέρριψε ὀρθόδοξες βελτιωτικὲς προτάσεις», τίς ἑξῆς: «(α) ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν δέχεται τὴν ἐγκυρότητα τῶν μυστηρίων τῶν ἑτεροδόξων (αἱρετικῶν), ἀσχέτως ἀπὸ τὸν τρόπο ποῦ τοὺς ἐντάσσει στὴν Ἐκκλησία, ὅταν μεταστραφοῦν. (β) Τὴν «ἕνωση τῶν ἐκκλησιῶν» ἡ Ὀρθοδοξία τὴν κατανοεῖ μόνον ὡς ἐπιστροφή («ἐπισυναγωγή») τῶν ἄλλων στὴν Ὀρθοδοξία. (γ) ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν βλέπει τὸν ἑαυτό Της ὡς μέρος «τοῦ διαιρεμένου χριστιανικοῦ κόσμου», δηλ. σὰν θραῦσμα ἑνὸς ἑνιαίου μείγματος Ὀρθοδοξίας καὶ αἱρέσεως»;
-Στὸ ὅτι «ἀρνήθηκε τὴν ἱεραποστολή μας στοὺς αἱρετικούς»; «Στὸ ἴδιο κείμενο τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου (σ.σ. «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον»), γράφεται ὅτι οἱ διάλογοι διεξάγονται ἐνῷ ταυτοχρόνως «ἀποκλείεται κάθε πράξη προσηλυτισμοῦ, οὐνίας ἢ ἄλλης προκλητικῆς ἐνέργειας ὁμολογιακοῦ ἀνταγωνισμοῦ» (παρ. §23). (…) δὲν γίνεται λόγος περὶ «βιαίου προσηλυτισμοῦ» («forcible conversion»), ἄρα ἐννοεῖται καὶ ἡ ἁπλῆ προσπάθειά μας νὰ φέρουμε κάποιον στὴν Ὀρθοδοξία. Μάλιστα, ἡ προσθήκη τῆς φράσεως «κάθε ὁμολογιακοῦ ἀνταγωνισμοῦ», καθιστᾷ καταφανές, ὅτι ἀπαρνούμαστε γενικῶς τὸ καθῆκον νὰ ὁδηγοῦμε τοὺς ἄλλους στὴν Ὀρθοδοξία, ἐπικρίνοντας τίς αἱρέσεις τους κ.λπ.! Ἀντιθέτως, οἱ θεόπνευστοι ἱεροὶ Κανόνες ἐπιτάσσουν, ὅτι ὅποιος Ἐπίσκοπος δὲν προσπαθεῖ νὰ μεταστρέψει τοὺς αἱρετικοὺς στὴν Ὀρθοδοξία πρέπει νὰ τιμωρεῖται (Καρθαγένης ρλα΄ καὶ ρλβ΄) » .
-Στὸ ὅτι «ἀρνήθηκε τὴν ὀρθόδοξη ἀντιρρητικὴ θεολογία τῆς τελευταίας χιλιετίας»; «ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ «Στῦλος γεγονὼς Ὀρθοδοξίας», θεωρεῖ προβληματικὴ ὁποιαδήποτε Σύνοδο δὲν συντελεῖ στὴν ἐπίλυση εἴτε κάποιου ἐπείγοντος λειτουργικοῦ θέματος εἴτε κάποιας αἱρέσεως, καὶ προσθέτει: «Οἱ σύνοδοι ὅμως ποῦ τώρα ὑποκινοῦνται ἀπὸ αὐτοὺς ποιά εὔλογη αἰτία ἔχουν; Ἄν μὲν ἔχει προκύψει κάποια ἄλλη νεότερη αἵρεση […] νὰ ποῦν ποιὲς εἶναι οἱ ἐπινοήσεις στὴν ὁρολογία καὶ ποιοὶ οἱ εἰσαγωγεῖς της» (PG 26, 689a). Ἡ Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου δὲν εἶχε οὔτε τὴν ἀγάπη οὔτε τὴν φώτιση γιὰ νὰ ἐπιλύσει τὸ παλαιοημερολογιτικὸ πρόβλημα· καὶ δὲν καταδίκασε τίς αἱρέσεις τοῦ Παπισμοῦ καὶ τοῦ Προτεσταντισμοῦ, ἢ πολὺ περισσότερο τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος τίς περιλαμβάνει καὶ τίς ἀθωώνει ὅλες· δὲν ἐπικύρωσε π.χ. οὔτε δέχθηκε ὡς 8η καὶ 9η Οἰκουμενικὲς τίς σχετικὲς προηγηθεῖσες Συνόδους τοῦ 879-880 καὶ τῶν μέσων τοῦ 14ου αἰ. (Ἡσυχαστικές)».

Ἡ ψευδοσύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου, λοιπόν, δὲν κατεδίκασε τὴν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὡς ὤφειλε, τοὐναντίον, τὴν κατοχύρωσε. Στὴν παναίρεση αὐτὴ μετέχετε καὶ ἐσεῖς καὶ τὴν κηρύσσετε ὁ ἴδιος ἔργῳ καὶ λόγῳ ἀποδεδειγμένα καὶ δὴ γυμνῇ τὴ κεφαλή, ὄχι ἁπλῶς ἔχοντας ὑπογράψει στὴν ψευδοσύνοδο27, ἀλλά – γιὰ νὰ ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά – ἀκόμα καὶ τελῶντας Ἀρχιερατικὸ Συλλείτουργο μὲ συμμετοχὴ Παπικῶν καὶ Μονοφυσιτών28, ἐκπροσώπων, δηλαδή, αἱρέσεων καταδικασμένων ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει καταδικασθεῖ ἀπὸ σύγχρονους Ἁγίους ὅπως ὁ μέγας Θεολόγος καὶ Ὁμολογητὴς Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς -ὁ ὁποῖος τὸν χαρακτήρισε μάλιστα ὡς «κοινὸν ὄνομα διὰ τοὺς ψευδοχριστιανισμούς, διὰ τὰς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὑμανισμῶν μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Παπισμὸν»29 ἀλλὰ καὶ ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ ὁποῖος μάλιστα εἶχε διακόψει μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγιορεῖτες Πατέρες τὸ μνημόσυνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ καὶ Οἰκουμενιστῆ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα30, ἐνῶ ὑπάρχει καὶ «ἐπίσημο ἀνάθεμα τῆς Συνόδου τῆς Ρωσικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἔξω ἀπὸ τὴ Ρωσία (ROCOR) κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ τὸν Αὔγουστο τοῦ 1983 ἀπὸ τὴν Σύνοδο τοῦ Βανκοῦβερ»31. [Σημειωτέον ὅτι ἡ ἐν λόγῳ Ἐκκλησία ἔχει προσφέρει στὴν Ὀρθοδοξία, μεταξὺ ἄλλων, τὸν μεγάλο σύγχρονο Ἅγιο Ἰωάννη Μαξίμοβιτς καθὼς καί τον ὁσιακῆς κοίμησης π. Σεραφεὶμ Ρόουζ.] Ὁ δὲ μακαριστὸς διδάσκαλός μας π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος ἔχει εἰπεῖ ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι «ἕνας δούρειος ἵππος, ὁ ὁποῖος κουβαλᾷ τὸν Ἀντίχριστον»32.

Καταδικασμένος πολλάκις εἶναι καὶ ὁ Παπισμὸς ἀπὸ τίς Συνόδους τοῦ 867, τοῦ 879, τοῦ 1009, τοῦ 1054, τοῦ 1341, τοῦ 1347, τοῦ 1351, τοῦ 1440, τοῦ 1441, τοῦ 1443, τοῦ 1450, τοῦ 1484, τοῦ 1722, τοῦ 1727, τοῦ 1838, τοῦ 1848, τοῦ 1895 καθὼς καὶ ἀπὸ πολλοὺς Ἁγίους ὅπως ὁ Ἅγιος Φώτιος ὁ Μέγας, ὁ ἱερὸς Θεοφύλακτος, ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ὁ Συμεῶν Θεσσαλονίκης, ὁ Ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικός, ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος33. Καταδικασμένος καὶ ὁ Μονοφυσιτισμὸς ἀπὸ τὴν Ἁγία Δ’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴν Χαλκηδόνα το 451μ.Χ.. Καταδικασμένος ἐπίσης καὶ ὁ Προτεσταντισμός – πρὸς τὸν ὁποῖον, ἂν καὶ ἐκφράζεσθε δῆθεν ἀρνητικῶς, ὡστόσο εἶσθε φιλικῶς προσκείμενος ὡς ὑπέρμαχος τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ μέλος τῆς Ἑλληνικῆς Βιβλικῆς Ἐταιρείας34-, «μὲ ἕξι Τοπικὰς Συνόδους, ἐκ τῶν ὁποίων ἡ μία εἶναι τῶν Ἱεροσολύμων, τὸ 1672, ὑπὸ τὸν διάσημον Δοσίθεον, Πατριάρχην Ἱεροσολύμων, καὶ ἡ Σύνοδος τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τοῦ 1836»35. Τί ἔχετε νὰ πεῖτε, ἀλήθεια, γιὰ τὸ ὅτι τὸ 2012 ἐπιτρέψατε -ἂν ὄχι καὶ εὐλογήσατε ἢ προσκαλέσατε…- τὴ διανομὴ στὴ Μητρόπολή σας ἀντιτύπων τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀπὸ τὴν προτεσταντικὴ Ἑλληνικὴ Ἱεραποστολικὴ Ἔνωση36, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ Μητρόπολη ἐκδόθηκε Δελτίο Τύπου ὅπου ἀνεφέρετο, μεταξὺ ἄλλων, ὅτι «…Ἡ ὅλη προσπάθεια εἶναι προτεσταντικοῦ ἱεραποστολικοῦ συλλόγου ποὺ θεωρεῖ ἔργο του νὰ διανέμει τὴν Ὀρθόδοξη Καινὴ Διαθήκη σὲ ἐπαρχιακὲς ἑλληνικὲς πόλεις καὶ ἀγροτικὲς περιοχές. Ἡ διανομὴ τῶν παραπάνω γίνεται ἀπὸ Προτεστάντες ποὺ ἦρθαν στὴ Θράκη ἀπὸ διάφορες χῶρες τοῦ κόσμου. Τὰ ὑπόλοιπα φυλλάδια ποὺ ἐμπεριέχονται στὴν πλαστικὴ τσάντα, δὲν ὠφελοῦν πνευματικά. Ὁ Μητροπολίτης Ἀλεξανδρουπόλεως κ. Ἄνθιμος ἐνημερώθηκε αὐτοπροσώπως ἀπὸ τοὺς ὑπευθύνους τῆς προσπάθειας αὐτῆς καὶ τοὺς ἐξέφρασε τίς ἀπόψεις του γιὰ τὴν συγκεκριμένη ἱεραποστολικὴ μέθοδο»37; Ἀφ’ ἑνὸς χαρακτηρίζετε τὸ διανεμόμενο κείμενο τῆς ἐν λόγῳ ἔκδοσης Ὀρθόδοξο, ἀφ’ ἑτέρου ἀναγνωρίζετε ὅτι διανέμεται ἀπὸ Προτεστάντες καὶ ὅτι παράλληλα διανέμονται καὶ φυλλάδια ποὺ δὲν ὠφελοῦν πνευματικά – ἄρα ἴσως καὶ νὰ βλάπτουν! -, ἐνῶ συγχρόνως ἀποφεύγετε νὰ ἐνημερώσετε τὸν λαὸ περὶ τῶν ἀπόψεών σας γιὰ τὴ συγκεκριμένη ἱεραποστολικὴ μέθοδο!!! Οὔτε ὁ Λοξίας τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων δὲν θὰ ἐδύνατο νὰ σᾶς ἀνταγωνισθεῖ στὰ ὀξύμωρα καὶ τίς ἀμφισημίες, κ. Ἄνθιμε! Αὐτή σας ὅμως ἡ στάση ἐλέγχεται ἀπὸ τὸ ἴδιο τὸ Εὐαγγέλιο: «ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναὶ, οὐ οὐ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν» (Ματθ. ε’ 37).

Κατόπιν τούτων, τολμᾶτε νὰ μιλᾶτε ἐσεῖς περὶ «διχαστικοῦ δηλητηρίου», κ. Ἄνθιμε;;; Ἐσεῖς πού, πέραν τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ταχθήκατε καὶ ὑπὲρ τοῦ ἐπαίσχυντου Οὐκρανικοῦ Αὐτοκέφαλου, τοῦ Αὐτοκέφαλου «τῶν σχισματικῶν, καθῃρημένων, ἀναθεματισμένων καὶ ἀχειροτονήτων «κληρικῶν» »38 τοῦ ὁποίου τίς φρικτὲς συνέπειες βίωσε καὶ βιώνει ὁ Ὀρθόδοξος Οὐκρανικὸς λαός39;;; Τολμᾶτε νὰ μιλᾶτε γιὰ τρομοκρατία ἐσεῖς, ποὺ ὅποιον Κληρικὸ τολμήσει νὰ ἀντιταχθεῖ στὰ βλάσφημα κελεύσματά σας τὸν διώκετε;;; Τολμᾶτε νὰ χαρακτηρίσετε «γκρεμὸ» τὴν Ἱερὴ Ἀποτείχιση, τὴν διατεταγμένη ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ θεσπισμένη ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας μάς;

«Μὴ γίνεσθε ἑτεροζυγοῦντες ἀπίστοις· τίς γὰρ μετοχὴ δικαιοσύνῃ καὶ ἀνομίᾳ; τίς δὲ κοινωνία φωτὶ πρὸς σκότος; τίς δὲ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαλ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου; τίς δὲ συγκατάθεσις ναῷ Θεοῦ μετὰ εἰδώλων; ὑμεῖς γὰρ ναὸς Θεοῦ ἐστε ζῶντος, καθὼς εἶπεν ὁ Θεὸς ὅτι ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι αὐτῶν Θεός, καὶ αὐτοὶ ἔσονταὶ μοὶ λαός. διὸ ἐξέλθατε ἐκ μέσου αὐτῶν καὶ ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καὶ ἀκαθάρτου μὴ ἅπτεσθε, κἀγὼ εἰσδέξομαι ὑμᾶς, καὶ ἔσομαι ὑμῖν εἰς πατέρα, καὶ ὑμεῖς ἔσεσθὲ μοὶ εἰς υἱοὺς καὶ θυγατέρας, λέγει Κύριος παντοκράτωρ» Β΄ Κορ. στ΄ 14-18

«Ἐὰν δὲ ἀσεβεῖς κατέχωσιν τὸν τόπον, φευκτέος ἔστω σοὶ διὰ τὸ βεβηλῶσθαι ὑπ’ αὐτῶν· ὡς γὰρ οἱ ὅσιοι ἱερεῖς ἁγιάζουσιν, οὕτως οἱ ἐναγεῖς μιαίνουσιν. Eἰ δὲ μήτε ἐν οἴκῳ ἅμα μήτε ἐν ἐκκλησίᾳ συναθροισθῆναι δυνατόν, ἕκαστος παρ’ ἑαυτῷ ψαλλέτω, ἀναγινωσκέτω, προσευχέσθω, ἢ καὶ ἅμα δύο ἢ τρεῖς» Ἀποστολικὲς Διαταγές, Βιβλίο 8ο, Κεφ. 34, P . G . 1, 1136

«Πῶς οὖν ὁ Παῦλὸς φησι, πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε; Ἀνωτέρω εἰπών, Ὧν ἀναθεωροῦντες τὴν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς μιμεῖσθε τὴν πίστιν, τότε εἶπε, «πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν», καὶ ὑπείκετε. Τί οὖν, φησίν, ὅταν πονηρὸς ᾖ, καὶ μὴ πειθώμεθα; Πονηρός, πῶς λέγεις; Εἰ μὲν πίστεως ἕνεκεν, φεῦγε αὐτὸν καὶ παραίτησαι, μὴ μόνον ἐὰν ἄνθρωπος ᾖ, ἀλλὰ κἂν ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ κατιῶν , εἰ δὲ βίου ἕνεκεν, μὴ περιεργάζου […] Πίστεως δὲ ἕνεκεν, οὔτε δῆλον ἐστιν ἅπασιν, ὅ τε πονηρὸς οὐ παραιτήσεται διδάσκειν, ἐπεὶ καὶ τό, Μὴ κρίνετε ἵνα μὴ κριθῆτε, περὶ βίου ἐστίν, οὐ περὶ πίστεως» Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος P.G. 63, 231.232.

«Ἐὰν ὁ ἐπίσκοπος ἢ ὁ πρεσβύτερος, οἱ ὄντες ὀφθαλμοὶ τῆς Ἐκκλησίας, κακῶς ἀναστρέφονται καὶ σκανδαλίζωσι τὸν λαόν, χρὴ αὐτοὺς ἐκβάλλεσθαι. Συμφέρον γὰρ ἄνευ αὐτῶν συναθροίζεσθαι εἰς εὐκτήριον οἶκον ἢ μετ’ αὐτῶν ἐμβληθῆναι ὡς μετὰ Ἄννα καὶ Καϊάφα εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός». Ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Μέγας P.G. 27, 1369

«Εἰ δὲ ὅτι ὁ δεῖνα τὸν οἶκον κατέχει τῆς προσευχῆς, ὑμεῖς δὲ ἐν τῷ ὑπαίθρῳ προσκυνεῖτε τὸν οὐρανοῦ καὶ γῆς Δεσπότην, τοῦτο ὑμᾶς ἀνιᾷ, ἐνθυμήθητε, ὅτι οἱ μὲν ἕνδεκα μαθηταὶ ἐν τῷ ὑπερώῳ ἦσαν ἀποκεκλεισμένοι, οἱ δὲ σταυρώσαντες τὸν Κύριον ἐν τῷ περιβοήτῳ ναῷ τὴν Ἰουδαϊκὴν λατρείαν ἐπλήρουν». Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας P . G . 32, 896-897

«Ὅσοι δὲ χωρίζονται ἀπὸ τὸν Ἐπίσκοπόν τους, πρὸ συνοδικῆς ἐξετάσεως, διατὶ αὐτὸς κηρύττει δημοσία καμμίαν κακοδοξίαν καὶ αἵρεσιν, οἱ τοιοῦτοι, ὄχι μόνον εἰς τα ἀνωτέρῳ ἐπιτίμια δὲν ὑπόκεινται, ἀλλὰ καὶ τὴν πρέπουσαν εἰς τοὺς ὀρθοδόξους τιμὴν ἀξιώνονται, κατὰ τὸν ΙΕ΄ τῆς Ἀ΄ καὶ Β΄». Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, Ἑρμηνεία 31ου Ἀποστολικοῦ Κανόνα, «Πηδάλιον», Ἐκδ. Μαρίας Β. Ρηγοπούλου, σελ. 34.40

Ὦ τῆς ὑποκρισίας καὶ τοῦ ἀπύθμενου καὶ διεστραμμένου ψεύδους σας, θεομάχε και πατρομάχε κ. Ἄνθιμε!!!

Ἀμέσως μετὰ συνεχίζετε: «Ὅλες αὐτὲς οἱ ἐνέργειες εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνες προτεσταντικὲς νοοτροπίες ποὺ ἀποσκορακίζουν τὴν συνοχὴ τοῦ Ὀρθοδόξου πνευματικοῦ οἰκοδομήματος. Στὸ τέλος, «πατάσσοντας τοὺς ποιμένες» θὰ διασκορπίσουν τὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα τοῦ πληρώματος τῶν πιστῶν».

Ἐρώτημα: Πῶς ἀκριβῶς ταυτίζει ἡ αἱρετικὴ διάνοιά σας τὸν Προτεσταντισμὸ μὲ τὴν Ὀρθόδοξη, Ἁγιοπατερικὴ ὁδὸ τοῦ ἀντιαιρετικοῦ ἀγῶνα, κ. Ἄνθιμε; Δηλαδὴ κατὰ τὴ γνώμη σᾶς προτεσταντίζει ὅποιος ἀνθίσταται σὲ φαύλους Ἐπισκόπους καὶ ἀντιμάχεται τίς κακοδοξίες καὶ τίς φαυλότητές τους; Μὰ ἀκόμα καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔγραψε τὸ γνωστὸ «Οὐδένα γὰρ λοιπὸν δέδοικα ὡς τοὺς ἐπισκόπους πλὴν ὀλίγων» (Ἐπιστολὴ πρὸς Ὀλυμπιάδα Θ’ 4γ), ἔχοντας ὑποστεῖ διωγμοὺς ἀπὸ κακόδοξους Ἐπισκόπους, διωγμοὺς ποὺ τελικὰ τὸν ὁδήγησαν στὴν ἐξορία καὶ τὸν θάνατο! [Καὶ μιᾶς καὶ ἀναφερθήκαμε στὸν ἱερὸ Χρυσόστομο, δὲν λησμονοῦμε ὅτι σὲ σύναξη Κατηχητῶν τῆς Μητρόπολης σᾶς ἀκούσαμε νὰ ἀναφέρεσθε στὸν μεγάλο αὐτὸ Ἅγιο Πατέρα καὶ Ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας μας λέγοντας ὅτι «ξεκινοῦσε νὰ μιλήσει γιὰ ἕνα θέμα καὶ κατέληγε νὰ βρίζει τὴ Βασίλισσα» (!) Καταγεγραμμένο καὶ αὐτὸ στὶς αἰωνίους βίβλους τοῦ Κυρίου, καὶ ἂς μὴν ὑπάρχουν ἔγγραφες παραπομπές].

Πῶς καὶ χαρακτηρίζετε αἴφνης τίς προτεσταντικὲς νοοτροπίες ἐπικίνδυνες, κ. Ἄνθιμε; Νὰ ὑποθέσουμε, λοιπόν, ὅτι ἔχετε ἤδη παραιτηθεῖ ἀπὸ μέλος τῆς Ἑλληνικῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας, ἡ ὁποία λειτουργεῖ «μὲ τὴ συμμετοχὴ Ὀρθοδόξων, Εὐαγγελικῶν (σ.σ. δηλαδὴ Προτεσταντῶν) καὶ Καθολικῶν Χριστιανῶν στὴ διοίκηση καὶ τοὺς θεσμοὺς τής41»; Μήπως εἶστε πλέον ὑπέρμαχος τῆς ἀποχώρησης τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδας ἀπὸ τὸ Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, στὸ ὁποῖο συμμετέχουν καὶ πολλὲς προτεσταντικὲς αἱρέσεις ποὺ (αὐτο)ἀποκαλοῦνται «ἐκκλησίες»; Ἢ ἄραγε ἐπιθυμεῖτε νὰ ἀποσύρετε τὴν ὑπογραφὴ σᾶς ἀπὸ τὸ ἄρθρο τῆς ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου τὸ σχετικὸ μὲ τὴ «Σχέση τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον», ὅπου, ὅπως προαναφέραμε, ἀναγνωρίστηκαν ὡς ἐκκλησίες καὶ οἱ αἱρέσεις, τοῦ Προτεσταντισμοῦ συμπεριλαμβανομένου;
Ἐκεῖνο δέ το «πατάσσοντας τοὺς ποιμένες», θά σας τὸ ἐπιστρέψουμε ἐνταγμένο στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ δια στόματος Προφήτου Ζαχαρίου: «Ρομφαία ἐξεγέρθητι ἐπὶ τοὺς ποιμένας μοῦ καὶ ἐπὶ ἄνδρα πολίτην μου, λέγει Κύριος παντοκράτωρ· πατάξατε τοὺς ποιμένας καὶ ἐκσπάσατε τὰ πρόβατα, καὶ ἐπάξω τὴν χεῖρα μου ἐπὶ τοὺς ποιμένας» (Ζαχ. ιγ’ 7). Θὰ τὴν ἐλευθερώσει τὴν ποίμνη Του ἀπὸ τοὺς κακοὺς ποιμένες ὁ Ποιμὴν ὁ καλός, ὁ Δεσπότης καὶ φοβερὸς Κριτὴς Ἰησοῦς Χριστός, κ. Ἄνθιμε. Ἄς ἀκοῦν οἱ ποιμένες οἱ κάκιστοι.

Ἀστείρευτος στὶς βλασφημίες σας, λίγο πιὸ κάτω συνεχίζετε: «Ὁ ρόλος τῶν λαϊκῶν εἶναι νὰ ζοῦν τὴν «κατὰ Χριστὸν ζωὴ» καὶ νὰ ἐπισημαίνουν στοὺς ἱερεῖς ἐνδεχόμενες δυσκολίες ἐφαρμογῆς τοῦ Εὐαγγελίου, ποὺ διαπιστώνουν στὸ βίο τους καὶ οἱ ἱερεῖς μὲ τὴ σειρά τους, νὰ τίς προωθοῦν στὸν ἐπίσκοπό τους. Ρόλος σημαντικός, ποὺ ἐξετάζει κατὰ πόσο ὁ Χριστὸς συνεχίζει νὰ «παρατείνεται στοὺς αἰῶνες» ». (!!!)

Ἐρώτημα: Ἐπιτέλους, κ. Ἄνθιμε, ἂν γιὰ ἐσᾶς ὁ Χριστὸς δὲν παρατείνεται στοὺς αἰῶνες καὶ ἔχει πλέον «λήξει», γιατί δὲν παραιτεῖσθε πιὰ τοῦ ἀξιώματός σας, γιὰ νὰ μᾶς ἀπαλλάξετε καὶ ἐμᾶς ἀπὸ τὴν ἐπώδυνη καὶ ἐπαίσχυντη παρουσία σᾶς;;;!!! Τί νόημα ἔχει νὰ εἶσθε Ἀρχιερέας ἑνὸς Θεοῦ τοῦ Ὁποίου τὴν αἰωνιότητα οὔτε πιστεύετε οὔτε πρεσβεύετε; Ἀλλὰ δὲν ἐκπλησσόμαστε, διότι παλαιότερα σᾶς εἴχαμε ἀκούσει νὰ λέτε κατὰ λέξῃ σὲ συνέντευξή σας (περιχαρεστάτου ἀκροωμένου τοῦ ἀκροατοῦ σᾶς…): «Ἀλίμονο ἂν ἡ Ἐκκλησία εἶχε ἐμένα ὡς «μαντρόσκυλο». Ἐγὼ θὰ πῶ αὐτὸ ποὺ λέει ἡ Ἐκκλησία, δηλαδὴ τὸ πλήρωμα τῶν πιστῶν. Θὰ ἀφουγκραστῶ τοὺς Χριστιανούς, τί λένε, ποιό θεωροῦν σωστό, ἀκόμα κι ἂν αὐτὸ ποὺ οἱ Χριστιανοὶ μᾶς θεωροῦν σωστό, ἀκόμα κι ἂν εἶναι ἀντίθετο μὲ τὸ Εὐαγγέλιο, ἐγὼ θὰ ὑπερασπιστῶ αὐτὸ ποὺ λὲν οἱ Χριστιανοί μας, γιατί οἱ Χριστιανοί μας ἔφτιαξαν τὸ Εὐαγγέλιο, δὲν ἔφτιαξε τὸ Εὐαγγέλιο τὴν Ἐκκλησία». (!!!) Γιὰ ἐσᾶς, λοιπόν, ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἕνα ραφεῖο ὅπου ἐφαρμόζεται κοπτοραπτικὴ καὶ τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ἕνα κοστούμι ποὺ ὁ καθένας μπορεῖ νὰ τὸ φέρει στὰ μέτρα του. Γιὰ ἐσᾶς, δηλαδή, τὸ Εὐαγγέλιο δὲν εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, δὲν εἶναι θεόπνευστο, εἶναι δημιούργημα τῶν πιστῶν, κατὰ τὰ λεγόμενά σας. Αἶσχος, κ. Ἄνθιμε!!!

Γράφετε: «Ὁ ρόλος τῶν χριστιανῶν, κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, εἶναι νὰ ἐξετάζουν κατὰ πόσο ἡ «κατὰ Χριστὸν» ζωή τους διευκολύνθηκε ἀπὸ τίς συνοδικές, δογματικὲς ἢ κανονικὲς ἀποφάσεις. Κανένας πιστὸς δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ προσάψει σὲ ἄλλον, ἐλλειμματικὸ Ὀρθόδοξο φρόνημα ἢ πολὺ περισσότερο τὴ μομφὴ τοῦ αἱρετικοῦ, ἐκτὸς ἂν φιλοδοξεῖ νὰ «δημιουργεῖ» αἱρετικούς, προκειμένου νὰ ἀναδεικνύεται τὸ «δικό του θεόρατο φρόνημα» ».

Ἐρώτημα: Πιστεύετε ὅτι συνάδει μὲ τὸ σταυροαναστάσιμο πνεῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας ἡ θέση σας αὐτὴ περὶ «διευκόλυνσης» τῆς κατὰ Χριστὸν ζωῆς; Ἐμᾶς μᾶς θυμίζει ἐκκοσμίκευση, τὴν φυγόπονη καὶ φυγόμαχη κοπτοραπτικὴ ποὺ ἀναφέραμε πρίν. Ὅσο γιὰ τὸ δικαίωμα ἢ μὴ τοῦ πιστοῦ νὰ προσάψει σὲ ἄλλον τὴ μομφὴ τοῦ αἱρετικοῦ, θὰ σᾶς ἀπαντήσουμε ὅτι ὄντως δὲν πρόκειται ἁπλῶς περὶ δικαιώματος τοῦ πιστοῦ, ἀλλὰ περὶ βαρύτατου καθήκοντός του ἀλλὰ καὶ ἐσώτατου πόθου του, ἐφόσον εἶναι θερμὸς στὴν πίστη του, ὡς ὀφείλει, καὶ ὄχι χλιαρὸς καὶ ἄρα ἐμέσιμος ἀπὸ τὸν Κύριο, κατὰ τὴν Ἱερὴ Ἀποκάλυψη: «ὅτι χλιαρὸς εἶ, καὶ οὔτε ζεστὸς οὔτε ψυχρός, μέλλω σὲ ἐμέσαι ἐκ τοῦ στόματός μου». (Ἀποκ. γ’ 15). Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναθεματίζει διττῶς ὅποιον κηρύσσει εὐαγγέλιο ἄλλο ἀπὸ τὸ κηρυχθὲν ὑπὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων: «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω. ὡς προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω· εἴ τίς ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. α’ 8-9) Τὸ δὲ Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας ἀναθεματίζει: «Ὀλοις τοῖς αἱρετικοῖς, Ἀνάθεμα». Ποιός εἶστε ἐσεῖς, λοιπόν, ποιοὶ εἶστε ὅλοι ἐσεῖς οἱ παναιρετικοί, ποὺ κηρύσσετε ἀντίχριστα κηρύγματα καὶ ἀρδεύετε Κλῆρο, Μοναχισμὸ καὶ λαὸ μὲ τὰ τοξικά σας πνευματικὰ δηλητήρια, ἔχοντας συνάμα τὴν ἀπαίτηση νὰ σιωπᾷ φιμωμένο τὸ ἀγρυπνοῦν πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ ὁδηγεῖτε τοὺς πατέρες καὶ τοὺς ἀδελφούς μας στὴν ἀπώλεια;

Γράφετε: «Ρώτησα κάποτε γέροντα σοφὸ ἱεράρχη· «…οἱ ἐπίσκοποι, δὲν ἔχουν τὴν ἐξουσία νὰ διαχειρίζονται τοὺς Κανόνες»; Καὶ μοῦ ἀπάντησε·«μὴν τὴν λὲς «ἐξουσία», πὲς τὴν «ὑποχρέωση»! »

Ἐρώτημα: Ἀναρωτιόμαστε, ποιός νὰ ἦταν ἄραγε αὐτὸς ὁ «σοφὸς» ἱεράρχης; Μήπως – λέγουμε, μήπως – ὁ κ. Βαρθολομαῖος Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος, στὴ διδακτορική του διατριβὴ (1970) μὲ τίτλο «Περὶ τὴν κωδικοποίησιν τῶν Ἱ. Κανόνων καὶ τῶν κανονικῶν διατάξεων ἐν τῇ Ὀρθοδόξῳ Ἐκκλησίᾳ» εἶχε γράψει, μεταξὺ ἄλλων, καὶ ὅτι «δὲν δύναται νὰ ἐφαρμοσθοῦν σήμερον καὶ πρέπει νὰ τροποποιηθοῦν αἱ διατάξεις αἱ κανονίζουσαι τὰς σχέσεις τῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους καὶ ἑτεροθρήσκους. Δὲν δύναται ἡ Ἐκκλησία νὰ ἔχη διατάξεις ἀπαγορευούσας τὴν εἴσοδον εἰς τοὺς ναοὺς τῶν ἑτεροδόξων καὶ τὴν μετ’ αὐτῶν συμπροσευχὴν καθ’ ἥν στιγμὴν αὕτη διὰ τῶν ἐκπροσώπων αὐτῆς προσεύχεται ἀπὸ κοινοῦ μετ’ αὐτῶν διὰ τὴν τελικὴν ἕνωσιν ἐν τῇ πίστει, τῇ ἀγάπῃ καὶ τῇ ἐλπίδι…Ἡ Ἐκκλησία δὲν δύναται καὶ δὲν πρέπει νὰ ζῆ ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου» (σ. 73); Αὐτὸς ὁ ὁποῖος στὴ Θρονικὴ Ἑορτή του Πατριαρχείου, στὶς 30.11.1998, στὴν προσφώνησή του πρὸς τὴν παπικὴ ἀντιπροσωπεία, ἐξεστόμισε, μεταξὺ ἄλλων, καὶ τὰ ἑξῆς βλάσφημα περὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων μας ποὺ πολέμησαν τὴν αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ: «Οἱ κληροδοτήσαντες εἰς ἡμᾶς τὴν διάσπασιν προπάτορες ἡμῶν ὑπῆρξαν ἀτυχῆ θύματα τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως καὶ εὑρίσκονται ἤδη εἰς χεῖρας τοῦ δικαιοκρίτου Θεοῦ. Αἰτούμεθα ὑπὲρ αὐτῶν τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ ὀφείλομεν ἐνώπιον Αὐτοῦ ὅπως ἐπανορθώσωμεν τὰ σφάλματα ἐκείνων»42; Καὶ πῶς νὰ μὴν ἐπιδιώκει τὴν ἀλλαγὴ ἢ ἀκόμα καὶ τὴν κατάλυση τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἀφοῦ βάσει αὐτῶν εἶναι ἀφοριστέος, ὡς προείπαμε, καὶ καθαιρετέος43, ὅπως καὶ ἐσεῖς ἄλλωστε; Καὶ θὰ ἐπιχειρηματολογήσουμε περί του ὅτι εἶστε ἄξιος ἀφορισμοῦ καὶ καθαίρεσης, κ. Ἄνθιμε, ἀναφέροντας λίγα ἀλλὰ χαρακτηριστικὰ παραδείγματα τῆς ἀντικανονικῆς, ἀντορθόδοξης ἕως καὶ ἀνίερης καὶ βέβηλης ποιμαντικῆς σας.

Στὶς 6 Σεπτεμβρίου 2010 βεβηλώσατε τὸν ἱστορικὸ βυζαντινὸ Ἱερὸ Ναὸ Παναγίας Κοσμοσώτηρας Φερῶν, τελῶντας ἐντός του τὴν εἰδωλολατρικὴ τελετὴ «Ἁφῆς τῆς Φλόγας τῶν Special Olympics» . Τὸ τελετουργικό, μεταξὺ ἄλλων, συμπεριελάμβανε τὴν εἴσοδο τῆς ἀθλήτριας τῶν Special Olympics (ἄραγε μόνο αὐτῆς;) – ἐνδεδυμένης κατὰ τὰ πρότυπα τῶν ἀρχαίων Ἱερειῶν – στὸ ἱερὸ τοῦ Ναοῦ (!!!) -πρᾶγμα ποὺ διαπιστώνεται καὶ ἀπὸ τίς φωτογραφίες-, ὅπου, ὅπως διαβάζουμε στὴν ἱστοσελίδα τῆς Μητρόπολης, «ὁ Μητροπολίτης μας ἐνδεδυμένος μὲ μανδύα ἄναψε τὴν Φλόγα ἀπὸ τὴν Κρύπτη (σ.σ. δηλαδὴ τὴν ἀκοίμητη κανδήλα τῆς Παναγίας), συνοδεία σχετικῶν ὕμνων (σ.σ. δηλαδή;;;) ἀπὸ τὴν Βυζαντινὴ Χορωδία τῆς Μητροπόλεως. Ὁ Μητροπολίτης παρέδωσε τὴν Φλόγα στὴν ἀθλήτρια τῶν Special Olympics, Μαρία Κώττη, ἡ ὁποία συνοδεία ἄλλων συναθλητριῶν της μετέφερε τὴν Φλόγα ἔξω ἀπὸ το Ναὸ καὶ ἄναψε τὸν βωμὸ ποὺ εἶχε στηθεῖ στὸ μέρος τοῦ τείχους μὲ τὸ Κωδωνοστάσιο τοῦ Ναοῦ»44.

Αὐτὰ ὅμως ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ΟΒ’ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ποὺ ἐπιτάσσει:
«Εἴ τίς κληρικός, ἢ λαϊκός, ἀπὸ τῆς ἁγίας ἐκκλησίας ἀφέληται κηρόν, ἢ ἔλαιον, ἀφοριζέσθω (…)» καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης ἑρμηνεύει: «ὅποιος Κληρικὸς ἢ Λαϊκὸς ἤθελε πάρῃ ἀπὸ τὴν ἐκκλησίαν κηρὶ ἢ λάδι καὶ μεταχειρισθῇ ταῦτα εἰς χρῆσιν ἀνίερον, ἂς ἀφορίζηται (…)»45
ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν ΟΓ’ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων:
«Σκεῦος χρυσοῦν ἢ ἀργυροῦν ἁγιασθέν, ἢ ὀθόνην, μηδεὶς ἔτι εἰς οἰκείαν χρῆσιν σφετεριζέσθω· παράνομον γάρ. Εἰ δὲ τίς φωραθείη, ἐπιτιμάσθω ἀφορισμῷ» καὶ ὁ Ἅγιος Νικόδημος ἑρμηνεύει: «Καὶ οὗτος ὁ Κανὼν παρομοίως μέ τον ἀνωτέρῳ ἐμποδίζει την τῶν ἱερῶν κοινὴν χρῆσιν, διορίζων ταῦτα. Κανένας ἂς μὴ παίρνῃ, οὔτε ἂς μεταχειρίζεται εἰς ὑπηρεσίαν ἐδικήν του σκεύη χρυσᾶ καὶ ἀργυρᾶ, ἢ ποδίας καὶ ἄμφια, τὰ ὁποῖα εἶναι ἡγιασμένα καὶ ἀφιερωμένα τῷ Θεῷ, διότι τὸ πάρσιμον αὐτὸ καὶ ἡ μεταχείρησις εἶναι πρᾶγμα θεοστυγὲς καὶ παράνομον. Εἰ δὲ καὶ ἤθελε φανερωθῇ τινὰς ὅτι κάμει τοῦτο, ἂς λαμβάνει ἀφορισμοῦ ἐπιτίμιον…»46
καθὼς καὶ μὲ τὸν Ι’ Κανόνα τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου τῆς Κωνσταντινουπόλεως, ὅπου μεταξὺ ἄλλων ὁρίζονται τὰ ἑξῆς: «(…) ὥρισεν ἡ ἁγία Σύνοδος, τοὺς τὸ ἅγιον ποτήριον ἢ τὸν δίσκον ἢ τὴν λαβίδα ἢ τὴν σεβασμίαν ἐνδυτὴν ἢ τὸν λεγόμενον ἀέρα ἢ ἁπλῶς τοὺς ἔν τί τῶν ἐν τῷ θυσιαστηρίῳ ἱερῶν καὶ ἁγίων σκευῶν ἢ ἀμφιασμάτων, εἰς ἴδιον κέρδος ὑφαρπάζοντας ἢ εἰς χρῆσιν ἀποχρωμένους ἀνίερον, παντελεῖ καθαιρέσει καθυποβάλλεσθαι. Τὸ μὲν γὰρ ἐστι βεβηλῶσαι, τὸ δὲ, συλῆσαι τὰ ἅγια». Καὶ ἑρμηνεύει πάλι ὁ μέγας αὐτὸς Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ Ἅγιος Νικόδημος Ἁγιορείτης: «Λοιπόν, ὅποιος Ἱερωμένος ἁρπάσῃ τὰ ἐν τῷ ἁγίῳ Θυσιαστηρίῳ εὑρισκόμενα ἅγια σκεύη καὶ ἄμφια, ἢ τὰ μεταχειρισθῇ εἰς ὑπηρεσίαν ἀνίερον, οὕτως παντελῶς νὰ καθαίρεται, ἐπειδὴ ἡ ἁρπαγὴ αὐτὴ εἶναι (δια νὰ εἰποῦμεν ἔτσι) ἁγιοσυλία (ἥτις μεγαλυτέρα εἶναι ἀπὸ τὴν ἁπλῶς ἱεροσυλίαν), ἡ δὲ ἀνίερος αὕτη ὑπηρεσία εἶναι βεβήλωσις καὶ μολυσμὸς τῶν ἁγίων»47. Πεῖτε μας, κ. Ἄνθιμε, ἂν οἱ Ἱεροὶ Κανόνες ὁρίζουν ποινὴ καθαίρεσης σὲ περίπτωση βεβήλωσης ἔστω ἑνὸς καὶ μόνο σκεύους τοῦ Θυσιαστηρίου, ἐσεῖς ποὺ βεβηλώσατε ὁλόκληρο τὸ Θυσιαστήριο καὶ τὸν Ναὸ ἐν γένει μὲ τὴν τέλεση παγανιστικῆς τελετῆς ἐντός του πῶς πρέπει νὰ ἐπιτιμηθεῖτε;

Ἐπιπλέον, στὶς 3 Μαρτίου 2019 παρουσιάσατε -παρουσίᾳ Ἑβραίων τῆς πόλης ἀλλὰ καὶ τῆς Πρέσβειρας τοῦ Ἰσραὴλ κ. Ἴριτ Μπὲν Ἄμπα – τὰ ἀποκαλυπτήρια τῆς ἑβραϊκῆς Ἐπτάφωτης Λυχνίας ποὺ ἀνεγείρατε ὡς μνημεῖο τοῦ ἑβραϊκοῦ ὁλοκαυτώματος στὸν αὐλόγυρο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Νικολάου, καὶ μάλιστα παρευρεθήκατε στὴν ἐπιμνημόσυνη δέηση ποὺ τελέσθηκε στὰ ἑβραϊκὰ κατὰ τὴν τελετὴ τῶν ἀποκαλυπτηρίων τοῦ ἑβραϊκοῦ μνημείου.48

Αὐτά, ὅμως, ἔρχονται σὲ ἀντίθεση μὲ τοὺς σχετικοὺς Ἱεροὺς Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ποὺ ἀπαγορεύουν μὲ ποινὴ καθαίρεσης καὶ ἀφορισμοῦ τὴν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία Ὀρθοδόξων Κληρικῶν καὶ λαϊκῶν μὲ Ἰουδαίους:
Κανόνας Ο’

«Εἴ τίς ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τῶν κληρικῶν, νηστεῦοι μετὰ Ἰουδαίων, ἢ ἑορτάζοι μετ᾿ αὐτῶν, ἢ δέχοιτο παρ᾿ αὐτῶν τὰ τῆς ἑορτῆς ξένια, οἷον ἄζυμα ἢ τί τοιοῦτον, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκὸς εἴη, ἀφοριζέσθω».
Κανόνας ΟΑ’

«Εἴ τίς χριστιανὸς ἔλαιον ἀπενέγκοι εἰς ἱερὸν ἐθνῶν, ἢ εἰς συναγωγὴν Ἰουδαίων, ἐν ταῖς ἑορταῖς αὐτῶν, ἢ λύχνους ἅπτοι, ἀφοριζέσθω».

Ἐπιπροσθέτως, κ. Ἄνθιμε, συντασσόμενος μὲ τὴν ἀντίθεη και ἀφορισμένη Κυβέρνηση Μητσοτάκη, ἐπεβάλατε τὸν ἀντικανονικὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα 2021 τὸ βράδι τοῦ Μεγάλου Σαββάτου49, ἔχοντας μάλιστα δηλώσει ὁ ἴδιος ὅτι «…τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως εἶναι ἕνα σωτηριολογικὸ γεγονός, δὲν εἶναι ἕνα χρονικὸ γεγονὸς ποὺ πρέπει νὰ τὸ τιμήσουμε σὲ συγκεκριμένη χρονικὴ στιγμή»(!!!)50, περιφρονῶντας ἀλαζονικῶς τοὺς Κανόνες τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καὶ Ἁγίων Πατέρων ποὺ διέπουν τὸν ἑορτασμὸ τῆς Ἀνάστασης. Ἐπιπλέον, τὸ Μεγάλο Σάββατο κατὰ τὸ ἔτος 2021 συνέπιπτε μὲ τὸ Νομικὸ Φάσκα τῶν Ἰουδαίων, σύμφωνα καὶ μὲ τὸ Κανόνιο τοῦ 202151.

Τὰ παραπάνω, ὅμως, εἶναι ἀντίθετα πρὸς τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως («…καὶ ἀναστάντα τὴ τρίτη ἡμέρα κατὰ τὰς Γραφάς…») καὶ τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες: «…τέσσερα τινὰ ἀναγκαῖα ζητοῦνται δια τὸ ἐδικόν μας Πάσχα. Πρῶτον ὅτι τὸ Πάσχα πρέπει νὰ γίνεται πάντοτε ὕστερα ἀπὸ τὴν ἰσημερίαν τῆς ἀνοίξεως. Δεύτερον ὅτι δὲν πρέπει νὰ γίνεται τὴν αὐτὴν ἡμέραν, μὲ τὸ νομικὸν φάσκα τῶν Ἰουδαίων (τὰ ὁποῖα ταῦτα καὶ τὰ δύο ὁρίζονται ἀπὸ τὸν παρόντα ζ’ ἀποστολ.). Τρίτον το νὰ μὴ γίνεται ἁπλῶς καὶ ἀορίστως ὕστερα ἀπὸ τὴν ἰσημερίαν, ἀλλ’ ὕστερα ἀπὸ τὴν πρώτην πανσέληνον τοῦ Μαρτίου, ὅπου τύχει μετὰ τὴν ἰσημερίαν, καὶ τέταρτον, ὅτι γίνεται τὴν πρώτην Κυριακὴν ὅπου τύχη ὕστερα ἀπὸ τὴν πανσέληνον»52 Ὁ δὲ Ζ’ Κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων ὁρίζει ὅτι: «Εἴ τίς ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, τὴν ἁγίαν τοῦ Πάσχα ἡμέραν πρὸ τῆς ἐαρινῆς ἰσημερίας μετὰ Ἰουδαίων ἐπιτελέσοι, καθαιρείσθω», ἐνῶ ὁ Α’ Κανόνας τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Συνόδου ὁρίζει ὅτι «Πάντας τοὺς τολμῶντας παραλύειν τὸν ὅρον τῆς ἁγίας καὶ μεγάλης Συνόδου τῆς ἐν Νικαίᾳ συγκροτηθείσης, ἐπὶ παρουσίᾳ τῆς εὐσεβείας τοῦ Θεοφιλεστάτου Βασιλέως Κωνσταντίνου, περὶ τῆς ἁγίας ἑορτῆς τοῦ σωτηριώδους Πάσχα, ἀκοινωνήτους καὶ ἀποβλήτους εἶναι τῆς Ἐκκλησίας, εἰ ἐπιμένοιεν φιλονεικότερον ἐνιστάμενοι πρὸς τὰ καλῶς δεδογμένα, καὶ ταῦτα εἰρήσθω περὶ τῶν λαϊκῶν. Εἰ δὲ τίς τῶν προεστώτων τῆς Ἐκκλησίας, Ἐπίσκοπος ἢ Πρεσβύτερος ἢ Διάκονος, μετὰ τὸν ὅρον τοῦτον τολμήσειεν ἐπὶ διαστροφῇ τῶν λαῶν, καὶ ταραχῇ τῶν Ἐκκλησιῶν, ἰδιάζειν, καὶ μετὰ τῶν Ἰουδαίων ἐπιτελεῖν τὸ Πάσχα, τοῦτον ἡ ἁγία Σύνοδος ἐντεῦθεν ἤδη ἀλλότριον ἔκρινε τῆς Ἐκκλησίας, ὡς οὐ μόνον ἑαυτῷ ἁμαρτίας, ἀλλὰ και πολλοῖς διαφθορᾶς καὶ διαστροφῆς γινόμενον αἴτιον. Καὶ οὐ μόνον τοὺς τοιούτους καθαιρεῖ τῆς λειτουργίας, ἀλλὰ καὶ τοὺς τολμῶντας τούτοις κοινωνεῖν μετὰ τὴν καθαίρεσιν. Τοὺς δὲ καθαιρεθέντας ἀποστερεῖσθαι καὶ τῆς ἔξωθεν τιμῆς, ἧς ὁ ἅγιος Κανὼν καὶ τὸ τοῦ Θεοῦ Ἱερατεῖον μετείληφεν.» Συγχρόνως, παραβαίνεται μὲ αὐτὸν τὸν ἀντικανονικὸ ἑορτασμὸ ὁ ΠΘ’ Κανόνας τῆς ΣΤ’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ποὺ ὁρίζει «Τὰς τοῦ σωτηρίου πάθους ἡμέρας ἐν νηστείᾳ καὶ προσευχῇ καὶ κατανύξει καρδίας ἐπιτελοῦντας, χρή τους πιστοὺς περὶ μέσας τῆς μετὰ τὸ μέγα Σάββατον νυχτὸς ὥρας ἀπονηστίζεσθαι, τῶν θείων Εὐαγγελιστῶν Ματθαίου, καὶ Λουκᾶ, του μὲν δια τοῦ ὀψὲ Σαββάτων προσρήματος, τοῦ δέ, δια του ὄρθρου βαθέως, τὴν βραδύτητα τῆς νυκτὸς ἡμῖν ὑπογράφοντος». Σύμφωνα δὲ μὲ ὑποσημείωση τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου στὸν ΞΗ΄ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων : «…δια νὰ μὴ διπλασιάζεται ὁ μοναδικὸς θάνατος τοῦ Χριστοῦ, ἐδιώρισε καὶ ἡ ἕν Ἀντισιοδώρω τη πόλει τοπικὴ σύνοδος ἐπὶ Ἡρακλείου κατὰ τὸ χιγ΄ ἔτος συναχθεῖσα νὰ μὴν γίνονται δύω λειτουργίαι ἐν μιὰ ἡμέρα εἰς μίαν καὶ τὴν αὐτὴ τράπεζαν». «Οὐκ ἔξεστιν ἐν μιᾷ τραπέζῃ κατὰ τὴν αὐτὴν δύω λειτουργίας εἰπεῖν, οὐδὲ ἐν τῇ αὐτῇ τραπέζῃ ἐν ἢ ὁ Ἐπίσκοπος ἐλειτούργησε, τὸν Πρεσβύτερον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ λειτουργῆσαι, ὅπερ παραβαίνουσιν οἱ παπισταί. Ἀλλὰ καὶ οἱ ἡμέτεροι Ἱερεῖς, οἱ δύω φοραῖς λειτουργοῦντες, τάχα δια παρρησίαν, βαρέως ἁμαρτάνουν, καὶ ἂς παύσουν εἰς τὸ ἑξῆς τὸ ἄτοπον τοῦτο»53.

Ἐν ὀλίγοις, κ. Ἄνθιμε, ὄχι μόνον εἶστε καθαιρετέος, ἀλλὰ μετὰ τὴν καθαίρεσή σας θὰ ἦταν καθαιρετέοι καὶ ὅσοι θὰ διατηροῦσαν ἐκκλησιαστικὴ κοινωνία μαζί σας. Ἄς τὸ ἔχουν αὐτὸ ὑπ’ ὄψιν τους οἱ Κληρικοὶ τῆς Μητρόπολης ποὺ σᾶς ἀκολουθοῦν στὶς ἀνομίες σας. Διερωτώμεθα ἂν ἔχουν ἄγνοια τῶν Ἱερῶν Κανόνων ἢ ἂν ἁπλῶς τοὺς παραβλέπουν. Βαρύτατος ὁ λόγος ποὺ θὰ δώσετε ὅλοι σας.

Καὶ προχωροῦμε στὸ δεύτερο μέρος τοῦ κειμένου σας, τὸ ὁποῖο, ὅπως δηλώνετε, γράφτηκε τοῦ κορωνοϊοῦ ἤδη ἀφιχθέντος στὴν Πατρίδα μας, καὶ τὸ ὁποῖο ἔχει τίτλο «Ὀρθόδοξη ποιμαντικὴ καὶ θεολογία στὴν πανδημία».

Ξεκινᾶτε ὡς ἑξῆς: «Κάποτε, κάποιοι διεκήρυξαν ὅτι ὁ Θεός, πέθανε! Εἶχαν δίκιο οἱ ἄνθρωποι, ποὺ βέβαια, δὲν ἐννοοῦσαν τὸν Θεό-Πατέρα τοῦ ἀσώτου. Οὔτε καὶ τὸν Θεό-Πατέρα στὸν ὁποῖο προσευχήθηκε ὁ Χριστός, μὲ τὰ λόγια τοῦ πρώτου Εὐαγγελίου της Μεγ. Πέμπτης, στὴν Γεσθημανή. Πέθανε ἐκεῖνος ὁ Θεός, τὸν ὁποῖο ἔφτιαξαν οἱ ἄνθρωποι γιὰ νὰ καταδυναστεύουν, «ἐλέῳ» τοῦ ὀνόματός του, τοὺς ὑπηκόους συνανθρώπους τους. Πέθανε κι ἐκεῖνος ὁ Θεός, τὸν ὁποῖο ἐκπροσωποῦσαν ὅσοι ἀπολάμβαναν προνομιακὰ ἱερατικὸ ἄσυλο καὶ λειτουργοῦσαν ὡς ἀντιπρόσωποί του. Ἐκεῖνος ὁ Θεός, λοιπόν, πέθανε! «δόξα να’ χει ὁ Θεός! ». Ἡ ἐναρκτήρια αὐτὴ φράση περὶ «θανάτου τοῦ Θεοῦ» ἀποδίδεται, ὅπως σημειώνετε, στὸν Γερμανὸ φιλόσοφο Friedrich Nietzsche. Καὶ ἀμέσως μετὰ συνεχίζετε: «Σήμερα, κάποιοι ἄλλοι διακηρύσσουν ὅτι ὁ Θεός, μετὰ ἀπὸ 50.000 χρόνια, παραχωρεῖ πιὰ τὴ θέση του στὸν Homo deus (ἄνθρωπο-θεό), ὁ ὁποῖος διαδέχεται τὸν Homo sapiens «ἔμφρονα ἄνθρωπο» ». Αὐτὲς οἱ τελευταῖες θέσεις ἀποδίδονται, ὅπως σημειώνετε, στὸν σύγχρονο ἱστορικὸ καὶ φιλόσοφο Yuval Noah Harari, ἐνῶ, κατὰ παράξενη «σύμπτωση», τὸ ἐν λόγῳ τμῆμα τοῦ κειμένου σας συνοδεύεται ἀπὸ ἕναν πίνακα τοῦ Λατίνου μπαρὸκ ζωγράφου M. M. d. Caravaggio, ὀνομαζόμενο «Ἡ Ἀποκαθήλωση» (ἀγγλιστὶ «The Entombment of Christ»), στὸν ὁποῖο πίνακα ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ἡ Θεοτόκος καὶ οἱ λοιποὶ εἰκονιζόμενοι Ἅγιοι στεροῦνται ἀκόμα καὶ φωτοστεφάνων, ἐνῶ οἱ μορφές Τους ἔχουν ἱστορηθεῖ μὲ καθαρὰ κοσμικὴ τεχνοτροπία, συνηθέστατη στoὺς Λατίνους.

Ἐρώτημα: Ἐφόσον, ὅπως λέτε, δὲν πρόκειται περὶ θανάτου τοῦ Θεοῦ Πατρὸς τῆς Ἁγίας Τριάδας, γιὰ ποιό λόγο γράφετε τὴ λέξη «Θεὸς» μὲ κεφαλαῖο Θ, ὅπως κάνουν, κανονικά, οἱ Ὀρθόδοξοι ὅταν ὁμιλοῦν γιὰ τὸν ἕνα, μοναδικὸ καὶ ἀληθινὸ Τριαδικὸ Θεό; Καὶ ποιός Ὀρθόδοξος Ἐπίσκοπος, ἐν καιρῷ δεινῆς δοκιμασίας τῆς Ἐκκλησίας, θὰ ξεκινοῦσε νὰ ὁμιλήσει περὶ ὀρθόδοξης ποιμαντικῆς καὶ θεολογίας παραθέτοντας θέσεις δύο σφοδρῶν πολεμίων τοῦ Χριστιανισμοῦ ἀλλὰ καὶ πολεμίων του Θεοῦ τοῦ Ἴδιου, καὶ μάλιστα χωρὶς κἂν νὰ τίς καταδικάζει; Γιατί ἀναφερθήκατε ἀφ’ ἑνὸς σὲ ἕναν ἰδιοφυῆ μέν, ἀλλὰ ψυχικὰ διαταραγμένο φιλόσοφο, ὁ ὁποῖος, μέσα στὸ σκότος τῆς δαιμονικῆς νοσηρότητάς του, θεωροῦσε τὸν «θάνατο τοῦ Θεοῦ» ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου54, καὶ ἀφ’ ἑτέρου σὲ ἕναν σύγχρονο, βλάσφημο Νεοταξίτη διανοούμενο, τὸν ὁποῖο ἔχουμε ἀκούσει νὰ ἐκφράζει τὴν ἄποψη ὅτι «…ὅλη αὐτὴ ἡ ἱστορία περί του ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἀναστήθηκε ἀπὸ τοὺς νεκροὺς καὶ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, αὐτὰ εἶναι ψευδεῖς εἰδήσεις»55 (!!!) ; Ἐξαντλήσατε ὅλη τὴν ἁγιογραφικὴ καὶ τὴν ἁγιοπατερικὴ γραμματεία καὶ μείνατε ἀκάλυπτος στὶς πνευματικές σας ἀναζητήσεις, ὥστε νὰ ἀνατρέξετε ἐκεῖ ποὺ ἀνατρέξατε; Ἢ μήπως θέλατε ἁπλῶς νὰ δηλητηριάσετε δολίως γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τίς ψυχὲς τῶν ἀποδεκτῶν τοῦ μηνύματός σας; Καὶ γιὰ ποιό λόγο παραθέσατε τὸν πίνακα τῆς Ταφῆς τοῦ Χριστοῦ σὲ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ σημεῖο;

Ἀλλοῦ γράφετε: «Ἡ προσωπικὴ καὶ ἐμπειρικὴ κάθε φορὰ ἑρμηνεία τοῦ Εὐαγγελίου παραπέμπει στὸν προτεσταντισμό, ὁ ὁποῖος βέβαια δημιουργήθηκε ὡς ὑγιὴς ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησίας ἀπέναντι στὶς παπικὲς αὐθαιρεσίες» (!!!).

Ἐρώτημα: Κατ’ ἀρχήν, ποιας «Ἐκκλησίας» ὑπῆρξε «ὑγιὴς ἀντίδραση» ὁ Προτεσταντισμός;;; Ἡ αἵρεση του Προτεσταντισμοῦ ἀναδύθηκε ἀπὸ τοὺς κόλπους τοῦ ἤδη αἱρετικοῦ Παπισμοῦ τον 16ο αἰῶνα, δηλαδὴ πολὺ μετὰ τὸ Μέγα Σχίσμα τοῦ 1054 μ. Χ., καὶ συνεπῶς δὲν εἶχε – οὔτε καὶ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει – καμία ἀπολύτως σχέση μὲ τὴ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, μὲ τὴν Ὀρθοδοξία μας. Καὶ ποῦ ἀκριβῶς ἐντοπίζετε τὴν «ὑγιῆ ἀντίδραση» τοῦ Προτεσταντισμοῦ; Στὴν αἱρετικὴ διδασκαλία τοῦ περὶ Ἀποκάλυψης τοῦ Θεοῦ; Στὸ ὅτι ἀπορρίπτει τὴν Ἱερὴ Παράδοση, τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, τὴν αὐθεντία καὶ τὸ ἀλάθητο τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων; Στὸ ὅτι ἀπορρίπτει τὰ περισσότερα Μυστήρια (τὰ ὁποῖα οὕτως ἢ ἄλλως δὲν θὰ μποροῦσε ὡς αἵρεση νὰ ἔχει, καθότι, ὡς ἐκτὸς Ἐκκλησίας, στερεῖται τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως ὁρίζουν καὶ οἱ Ἱεροὶ Κανόνες56); Στὸ ὅτι δὲν ἀποδέχεται ὅλα τὰ βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς; Στὶς Τριαδολογικές, Χριστολογικές, Ἐκκλησιολογικὲς καὶ Σωτηριολογικὲς πλάνες του; Στὴν Εἰκονομαχία του57;

Παρακάτω λέτε: «Ἄν δὲν τολμήσουμε νὰ θεολογήσουμε μὲ ὁρίζοντα τὸν ὠκεανὸ τῆς Παραδόσεώς μας, τότε ὁ λαός μας θὰ συνεχίσει νὰ πλατσουρίζει στὸ πέλαγος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ διαδικτύου. Ἄν δὲν ἀπαντήσουμε μὲ φρόνημα Ὀρθόδοξο, πατερικὸ καὶ καινοτόμο στὶς νέες προκλήσεις, τότε θὰ καταντήσουμε ὅμηροι τοῦ ἀνώνυμου καὶ αὐθάδους ἠλεκτρονικοῦ ποιμνίου ποὺ σὰν κινούμενη ἄμμος θὰ «πλανᾷ καὶ θὰ πλανιέται», στέλνοντας στὸν «ἔξω ἀπὸ ’δῶ» ἐπισκόπους ἐπειδὴ «ἔκλεισαν τίς ἐκκλησίες καὶ δὲν εἶχαν ποῦ νὰ κοινωνήσουν»! ».

Ἐρώτημα: Κατ’ ἀρχήν, γιὰ ποιά Παράδοση μιλᾶτε, ἐσεῖς ὁ ἀθεόφοβος καταπατητὴς κάθε ἱεροῦ καὶ ὁσίου; Μὲ ποιό σκεπτικὸ καὶ δια ποίας σκολιᾶς ὁδοῦ συζευγνύετε τὸ Ὀρθόδοξο καὶ πατερικὸ φρόνημα μὲ τὸ καινοτόμο; Τί ἐπιλέγετε, τελικά, τὴν Παράδοση ἢ τὴν καινοτομία; Ἀμφότερα, πάντως, εἶναι ἀδύνατον νὰ τὰ ἔχετε συγχρόνως. Ρητορικὸ τὸ ἐρώτημα, κ. Ἄνθιμε, οἱ διαθέσεις σας δὲν κρύβονται· τοὐναντίον, τίς προβάλλετε ἀπροκάλυπτα καὶ ἀναίσχυντα, ἀσχέτως ἂν χρησιμοποιεῖτε δόλια λεκτικὰ μέσα γιὰ νὰ ἀποπροσανατολίσετε καὶ νὰ παραπλανήσετε τοὺς ἀκροατὲς καὶ ἀναγνῶστες σας.

Ὅσο γιὰ τοὺς Ἐπισκόπους ποὺ λέτε ὅτι τοὺς στέλνει στὸν «ἔξ’ ἀπὸ ’δῶ» τὸ «αὐθάδες ἠλεκτρονικὸ ποίμνιο» ἐπειδὴ ἔκλεισαν τίς ἐκκλησίες, μᾶλλον λησμονεῖτε ὅτι οἱ ἴδιοι οἱ Ἐπίσκοποι αὐτοί -καὶ μαζί τους καὶ ἐσεῖς – ἔχουν καταφανέστατα ἐπιλέξει τὴν πορεία τους, ἐνεργῶντας ἀντικανονικά, ἀντορθόδοξα, ἀντίχριστα. Θὰ ἀναφέρουμε μερικὰ ὀνόματα, κ. Ἄνθιμε, καὶ πεῖτε μας ἐσεῖς, ἂν θέλετε, ποῦ πιστεύετε ὅτι μπορεῖ νὰ βρίσκονται οἱ ψυχὲς αὐτὲς τούτη τὴν ὥρα ποὺ διαβάζετε αὐτὴν τὴν ἐπιστολή: Εἰρηναῖος Σερβίας, Ἰωάννης Λαγκαδά, Λητὴς καὶ Ρεντίνης, Σεραφεὶμ Καστορίας, Ἰερεμίας Γόρτυνος καὶ Μεγαλοπόλεως, Παῦλος Δράμας. Γνώριζαν ὅλοι αὐτοὶ οἱ Ἱεράρχες πόσος χρόνος τοὺς ἔμενε ἐπὶ γῆς; Πῶς ὑπηρέτησαν τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεό; Πῶς κυβέρνησαν τὸν Κλῆρο, τὸν Μοναχισμὸ καὶ τὸν λαὸ ποὺ τοὺς ἐμπιστεύθηκε ὁ Κύριος; Πῶς τίμησαν τὴν Ἀρχιεροσύνη τους καὶ τὴν Ὀρθοδοξία ὅλον αὐτὸν τὸν καιρὸ ποὺ ἡ ἀνθρωπότητα σφάδαζε καὶ σφαδάζει κάτω ἀπὸ μιὰ ὑγειονομικὴ δικτατορία ἀλλὰ καὶ πιὸ πρίν, ὅταν συντάσσονταν οἱ ἴδιοι μὲ τὸν παναιρετικὸ Οἰκουμενισμὸ ἤ/καὶ τὸ σχισματικὸ Οὐκρανικὸ Αὐτοκέφαλο; Ἄν μᾶς πεῖτε ὅτι τινὲς ἐξ αὐτῶν κοιμήθηκαν λόγῳ τοῦ κορωνοϊοῦ καὶ ἄρα εἶναι δικαιολογημένα τὰ μέτρα πρόληψης, θὰ σᾶς ἐρωτήσουμε: Γιατί μετὰ ἀπὸ τόσες ἐπανειλημμένες ἀθρόες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας κατὰ τῶν φασιστικῶν ὑγειονομικῶν μέτρων καὶ (τῆς ἐπιβολῆς) τῶν ἐμβολίων τοῦ κορωνοϊοῦ ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα, – συγκεντρώσεις ὅπου συμμετεῖχαν ἑκατοντάδες χιλιάδες ἀνθρώπων καὶ δὴ συχνότατα μὴ μασκοφόρων καὶ σὲ στενότατη ἀπόσταση μεταξύ τους -, γιατί ἄραγε δὲν γέμισε ἡ χώρα μᾶς ἀπὸ κρούσματα κορωνοϊοῦ, γιατί δὲν εἴμαστε ὅλοι νεκροὶ ἢ ἔστω δὲν νοσήσαμε;;; Μήπως, λοιπόν, ἦλθε ἁπλῶς ἡ ἀναπάντεχη ὥρα τοῦ θερισμοῦ γιὰ τοὺς ἐν λόγῳ Ἱεράρχες; Μήπως θὰ ἦταν καλὸ νὰ τὴν ἀναλογίζεστε καὶ ἐσεῖς αὐτὴν τὴν ὥρα -ὅπως ὀφείλουμε ὅλοι μας- , ἀφοῦ μάλιστα βαδίζετε στὰ χνάρια τους; Ἄν καὶ πρέπει νὰ ὁμολογήσουμε πώς, ἂν ὑπῆρχε πρωταθλητισμὸς στὴν αἰρετικότητα, θὰ εἴχατε πολλὲς ἐλπίδες νὰ λάβετε τὸ χρυσὸ βραβεῖο, σὲ ἐπίπεδο Μητροπολιτῶν τουλάχιστον. Καμαρώνετε ἄραγε μὲ τὴν τραγικὴ αὐτὴ κατάπτωσή σας; Καὶ μιλᾶτε ἐσεῖς περὶ πλάνης τοῦ ποιμνίου, ἀναφέροντας μάλιστα καὶ χωρίο ἀπὸ τὴν Β’ πρὸς Τιμόθεον Ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, χωρίο τὸ ὁποῖο κατ’ οὐσίαν τύπτει ἀνθρώπους σὰν καὶ ἐσᾶς; «καὶ πάντες δὲ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται· πονηροὶ δὲ ἄνθρωποι καὶ γόητες προκόψουσιν ἐπὶ τὸ χεῖρον, πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β’ Τιμ. Γ’ 12-13).

Καὶ συνεχίζετε: «…ἡ ἀνάληψη φρυκτωρίας γιὰ τὴν προστασία τῆς Ἐκκλησίας φανερώνει ἀπιστία στὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Τὸ νὰ σκιαμαχοῦμε δόν-κιχωτίζοντες μὲ φανταστικοὺς ἐχθρούς, ὑποδηλώνει πνευματικὴ ἀνεπάρκεια. Οἱ ἀφορισμοὶ δείχνουν ἀφυδάτωση ἀγάπης καὶ ἀγωνίας γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ «σύμπαντος κόσμου» ».

Ἀπαντοῦμε: «Ἐντολὴ γὰρ Κυρίου μὴ σιωπᾷν, ἐν καιρῷ κινδυνευούσης πίστεως. Ὥστε ὅτε περὶ Πίστεως ὁ λόγος, οὐκ ἔστιν εἰπεῖν, ἐγὼ τίς εἰμί; Ἱερεύς, ἄρχων, στρατιώτης, γεωργός, πένης; Οὐδεὶς μοὶ λόγος καὶ φροντὶς περὶ τοῦ προκειμένου. Οὐά, οἱ λίθοι κράξουσι καὶ σὺ σιωπηλὸς καὶ ἄφροντις;» βοᾷ ὁ Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης (PG. 99,1321 B), ἂν καὶ πιθανότατα θὰ ἀνατριχιάζετε καὶ ἐσεῖς στὸ ἄκουσμα καὶ μόνο τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἁγίου, ὅπως ἀνατριχιάζει ὁ κ. Ἱερώνυμος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος στὸ ἄκουσμα τῆς Ἱερῆς Ἀποτείχισης. Ἀπιστία στὸ Ἅγιο Πνεῦμα συνιστᾷ τὸ νὰ ἀπολυμαίνετε τοὺς Ἱεροὺς Ναοὺς σὰν νὰ ἦταν ἑστίες μόλυνσης, κ. Ἄνθιμε, ὄχι ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἀπιστία στὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ βλασφημία κατὰ Αὐτοῦ συνιστᾷ καὶ ἡ μακρόχρονη ἀμετανοησία καὶ ἐμμονὴ ὑμῶν καὶ τῶν ἑταίρων σας Οἰκουμενιστῶν στὴν ἑωσφορικὴ παναίρεση, ὑμῶν οἱ ὁποῖοι κατ’ οὐσίαν ἀμφισβητεῖτε τὰ λόγια τοῦ Ἰδίου του Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὰ λόγια τῆς ἁγιοπνευματικῆς Ἀποκάλυψης τοῦ Ἰωάννου: «οἶδά σοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ὄνομα ἔχεις ὅτι ζῇς, καὶ νεκρὸς εἶ. γίνου γρηγορῶν, καὶ στήρισον τὰ λοιπὰ ἃ ἔμελλον ἀποθνήσκειν· οὐ γὰρ εὕρηκά σου τὰ ἔργα πεπληρωμένα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μου. μνημόνευε οὖν πῶς εἴληφας καὶ ἤκουσας, καὶ τήρει καὶ μετανόησον. ἐὰν οὖν μὴ γρηγορήσῃς, ἥξω ἐπὶ σὲ ὡς κλέπτής, καὶ οὐ μὴ γνώσῃ ποίαν ὥραν ἥξω ἐπὶ σέ (…) ὁ ἔχων οὖς ἀκουσάτω τί τὸ Πνεῦμα λέγει ταῖς ἐκκλησίαις». (Ἀποκ. Γ’ 1-3, 6) Καὶ ἂν τὸ λέγει αὐτὸ ὁ Κύριος πρὸς ἕναν Ἐπίσκοπο τοῦ ὁποίου τὰ ἔργα εἶναι ἁπλῶς «μὴ πεπληρωμένα», μποροῦμε κάλλιστα νὰ φανταστοῦμε τί θὰ ἔλεγε σὲ ἕναν Ἐπίσκοπο τοῦ ὁποίου τὰ ἔργα εἶναι φαῦλα ἕως ἐγκάτων.

Καὶ ποιοὶ εἶναι οἱ «φανταστικοὶ ἐχθροί», κ. Ἄνθιμε, ἐναντίον τῶν ὁποίων, κατὰ τὰ λεγόμενά σας, σκιαμαχοῦνε ὅσοι ἀγωνίζονται κατὰ τῶν αἱρέσεων; Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἀπαντᾷ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, καταβαραθρώνοντας τὴν δόλια ἀπόπειρά σας νὰ ὑποβιβάσετε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὴν ἀπειλητικὴ σοβαρότητα τῆς κατάστασης, ρίπτοντας, ὅπως συνηθίζετε, στάχτη στὰ μάτια τοῦ ταλαίπωρου ποιμνίου σας καὶ ὠθῶντας τὸ νὰ παραμείνει στὸν βαθὺ καὶ καταστροφικὸ λήθαργό του, στὴν ἀδιαφορία καὶ τὴν εὐπιστία τοῦ: «ἐνδύσασθε τὴν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ δύνασθαι ὑμᾶς στῆναι πρὸς τὰς μεθοδείας τοῦ διαβόλου· ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις» (Ἐφ. Στ’ 11-12).

Ὅσο γιὰ τὸ ὅτι οἱ ἀφορισμοί, κατὰ τὴ γνώμη σας, «δείχνουν ἀφυδάτωση ἀγάπης καὶ ἀγωνίας», αὐτὴ πιὰ ἡ θέση εἶναι τελείως σύμφωνη μὲ τὴν ὅλη ἀντιπατερικὴ στάση σας. Οἱ ἀφορισμοὶ ὅμως, ἀπεναντίας, εἶναι οἱ ἴδιοι πράξη ἀγάπης, ἀφοῦ κρούουν τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ ὅσους ἐμμένουν στὴν ὀλέθρια ἀπόκλισή τους ἀπὸ τὴν ἀληθῆ Πίστη καὶ ἄρα καὶ ἀπὸ τὴ σωτηρία τους, ἐνῶ συγχρόνως οἱ ἀφορισμοὶ ἀποτελοῦν καὶ ἕνα Ἰεροκανονικὸ μέσο προστασίας τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοξικές, αἱρετικὲς ἐπιρροές. Ἀλλὰ ἐσεῖς ὁ ἴδιος εἶστε πρεσβευτὴς καὶ εἰσηγητὴς αἱρετικῶν ἐπιρροῶν, ὅθεν καὶ ἀντιστρατεύεστε τοὺς Ἱεροὺς Κανόνες. Ἐχθρεύεστε τὴν Ἁγιοπατερικὴ Παράδοση, ἐπειδὴ εἶναι τροχοπέδη στὴν παναιρετικὴ πορεία σας.

Καὶ συνεχίζετε: «Αὐτὴ ἡ θρησκευτικὴ παθογένεια (…) ἐκτροχιάζει τὴν πνευματικότητα σὲ μαγεία (…) εἰδωλοποιεὶ τὴ «λογικὴ λατρεία» μας καὶ καθιστᾷ μὴ ἑλκυστικὴ τὴν παραδοσιακὴ «κατὰ Χριστὸν» ζωή μας».

Ἐρώτημα: «Ἐκτροχιασμὸς τῆς πνευματικότητας σὲ μαγεία» ἡ ὑπεράσπιση τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἡ ὀρθόδοξη ἀντίδραση στὶς βλασφημίες καὶ τίς βεβηλώσεις σας, κ. Ἄνθιμε; Ἡ ἀναφορὰ σᾶς αὐτὴ στὴ μαγεία μᾶς θυμίζει μιὰν ἄλλη ἀναίσχυντη δήλωσή σας: «Δὲν εἶναι μαγικὴ ἡ Θεία Κοινωνία. Ἀνάλογα μὲ τὴν πίστη ποὺ ἔχουμε δὲν βλάπτει». Συνεπῶς, κατὰ τὴ γνώμη σας, τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νὰ γίνει ἑστία μόλυνσης!!! Ὦ τῆς βλασφημίας, κ. Ἄνθιμε! Καὶ θέλετε νὰ καταστήσετε τὴν κατὰ Χριστὸν ζωὴ ἐκκοσμικευσμένα «θελκτικὴ» μὲ ἑωσφορικὰ ἐκτροχιασμένες διδασκαλίες, ἀφοῦ πρῶτα νεκρώσετε κάθε Ὀρθόδοξο, σταυροαναστάσιμο πνεῦμα, ἀφοῦ μαράνετε καὶ ἐκφυλίσετε κάθε ἀληθινὴ καὶ πηγαία πίστη στὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεὸ καὶ στὴν πανσθενουργὸ δύναμη καὶ σοφία Του, ἀφοῦ ἰσοπεδώσετε σὰν πνευματικὸς ὁδοστρωτῆρας κάθε φωνὴ ποὺ ἀντιμάχεται τὴ θεομαχία σας! Εἶσθε ἄθεος, κ. Ἄνθιμε!!! Ἐμπίπτετε στὸ δεύτερο εἶδος ἀθεΐας κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ: «Δεύτερον δὲ γένος ἀθεΐας ἐστὶν ἡ πολυσχιδὴς καὶ πολύμορφος ἀπάτη τῶν αἱρετικῶν» (Ε.Π.Ε. Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Ἅπαντα τὰ ἔργα, 4 408).

Λίγο πιὸ κάτω διερωτᾶσθε: «Πόσο Ὀρθόδοξη θεολογία ζεῖ καὶ ἀναπνέει ὁ λαός μας; Πόσο ποιμαντικοὶ Δάσκαλοι εἴμαστε οἱ Ἐπίσκοποι; Πόσο Θεολόγοι εἶναι οἱ ἀκαδημαϊκοὶ Καθηγητὲς τῶν Σχολῶν μας; Γιατί ὁ Ὀρθόδοξος λαός μας ἑρμηνεύει τὴν ὄμορφη, χαρούμενη καὶ πνευματική μας Πίστη μὲ ταλμουδικὸ πρίσμα καὶ παγανιστικὴ μέθοδο; Γιατί οἱ Χριστιανοί μας ἐπιστρέφουν σὲ χονδροειδῆ θρησκευτικότητα καὶ δὲν ἀπολαμβάνουν τὴν δωρεὰ τῆς ἐκκλησιαστικότητας; Γιατί φοβόμαστε νὰ γίνουμε Ἐκκλησία;»

Ἀπαντήσεις στὰ ἐρωτήματά σας: Ὀρθόδοξη Θεολογία ζεῖ καὶ ἀναπνέει μόνο ὁ λαὸς ποὺ ἀγρυπνεῖ, ἀγωνίζεται σταυρικὰ ἐν Χριστῷ καὶ παράλληλα φρουρεῖ καὶ κρατεῖ ζωντανὴ τὴν ἐπαφὴ μὲ τὸν Ἅγιο Τριαδικὸ Θεὸ καὶ σύσσωμη τὴν Θριαμβεύουσα Ἐκκλησία, μὲ τὴν Ἁγία Γραφή, μὲ τὴν Ἁγιοπατερικὴ Παράδοση. Οἱ λοιποί, δυστυχῶς, ἀρδεύονται μὲ τὰ τοξικὰ ὕδατα ὑμῶν τῶν αἱρετικῶν Ἐπισκόπων καὶ τῶν συντασσομένων μὲ ἐσᾶς Κληρικῶν καὶ Μοναχῶν. Οἱ Ἐπίσκοποι ποὺ ἀσκοῦν κακόδοξη Ποιμαντικὴ σὰν τὴ δική σας εἶναι λυκοποιμένες, ὁδηγῶντας τὸ ποίμνιο στὴν ἀπώλεια. Οἱ ἀκαδημαϊκοὶ Καθηγητὲς τῶν Θεολογικῶν Σχολῶν εἶναι στὴν πλειοψηφία τοὺς μᾶλλον μεταπατερικοὶ θολολόγοι, ἐφόσον ἀποκλίνουν ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξία ἀντὶ νὰ μάχονται ὑπὲρ αὐτῆς. Ὁ Ὀρθόδοξος λαὸς δὲν εἶναι λαός σας, εἶναι λαὸς τοῦ Κυρίου του, τοῦ Δεσπότη Ἰησοῦ Χριστοῦ. «ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ’ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν» (Ἰω. Ι’ 5). Λαός σας εἶναι μόνο ὅσοι αἱρετικοί, ἐκκοσμικευμένοι ἢ ἁπλῶς ἀδιάφοροι καὶ ἀφελεῖς σᾶς ἀκολουθοῦν, οἱ ὁποῖοι, δυστυχῶς, δὲν εἶναι ἡ μειοψηφία καὶ ὀδυνόμαστε γιὰ αὐτό. Τὰ περὶ ταλμοὺδ καὶ παγανισμοῦ καὶ ποῦ ἀκριβῶς τὰ ἐντοπίζετε στὴν ἑρμηνεία τῆς Πίστης μπορεῖτε νά μας τὰ ἐξηγήσετε ἐσεῖς, ποὺ εἶστε καὶ φιλικὰ προσκείμενος πρὸς αὐτά, καὶ ἂς ἐπιχειρεῖτε δολίως νὰ μᾶς πείσετε γιὰ τὸ ἀντίθετο. Ἄν θεωρεῖτε «χονδροειδῆ θρησκευτικότητα» τὴν ἀνάγκη τοῦ πιστοῦ νὰ μένει στὴν ὀρθὴ Πίστη, τότε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ διαστρέφετε τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου. Ἐκκλησία εἶναι μόνο ὅσοι εἶναι τῆς ἀλήθειας, ἐπειδὴ ἡ Ἐκκλησία εἶναι τὸ μυστικὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καὶ αἱρετικοὺς μολυσμοὺς δὲν ἀνέχεται· κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Παλαμᾶ ὅλοι ἐσεῖς οἱ τοῦ ψεύδους, καίτοι Ἀρχιερεῖς, δὲν δύνασθε νὰ λέγεσθε Ἐκκλησία, ἐφόσον ὑπηρετεῖτε τὴν πλάνη, παντελῶς καὶ οἰκτρῶς διακατεχόμενοι ἀπὸ αὐτήν. «Καὶ γὰρ οἱ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας τῆς ἀληθείας εἰσί · καὶ οἱ μὴ τῆς ἀληθείας ὄντες οὐδὲ τῆς τοῦ Χριστοῦ ἐκκλησίας εἰσί, καὶ τοσοῦτο μᾶλλον, ὅσον ἂν καὶ σφῶν αὐτῶν καταψεύδοιντο, ποιμένας καὶ ἀρχιποίμενας ἱεροὺς ἑαυτοὺς καλοῦντες καὶ ὑπ’ ἀλλήλων καλούμενοι· μηδὲ γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν, ἀλλ’ ἀληθείᾳ καὶ ἀκριβείᾳ πίστεως χαρακτηρίζεσθαι μεμυήμεθα» (Ἀναίρεσις γράμματος Ἰγνατίου Ἀντιοχείας, ΕΠΕ 3, 606).

Καὶ παρατρέχοντας, χάριν συντομίας, κάποια ἀπὸ τὰ ἑπόμενα λόγια σας, φθάνουμε στὴν κατακλεῖδα – ἐπιτέλους! – τοῦ ἐν λόγῳ αἱρετικοῦ σας παραληρήματος ὅπου διαβάζουμε τὰ ἑξῆς: «Χρειάζεται οἱ Ἐπίσκοποι, οἱ κληρικοὶ ὅλοι καὶ οἱ Καθηγητὲς θεολόγοι νὰ σταθοῦμε στὸ ὕψος τῆς χριστιανικῆς Ποιμαντικῆς τῶν Πατέρων μας καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας μας».

Ἐρώτημα: «Ποῖος κλῆρος, ποία μερίς, τίς γνησιότης πρὸς τὴν Χριστοῦ ἐκκλησίαν, τῷ συνηγόρῳ τοῦ ψεύδους, ἐκκλησίαν, ἥ «στῦλος καὶ ἑδραίωμα τῆς ἀληθείας» κατὰ Παῦλὸν ἐστιν, ἥ καὶ μένει χάριτι Χριστοῦ διηνεκῶς ἀσφαλὴς καὶ ἀκράδαντος, ἐστηριγμένη παγίως οἷς ἐπεστήρικται ἡ ἀλήθεια;» (ό.π.)

Καὶ μόνον ἡ ἀνάγνωση τῶν λόγων σας μᾶς ἦταν ἐπώδυνη, κ. Ἄνθιμε, καὶ μακάρι νὰ μὴν χρειαζόταν νὰ ὑποστοῦμε αὐτὸ τὸ μαρτύριο συνειδήσεως, νὰ ἐξετάζουμε, δηλαδή, τίς βλάσφημες καὶ διεστραμμένες θέσεις σας. Ὡστόσο, ἡ συνείδησή μας δὲν μᾶς ἐπιτρέπει νὰ τίς παρακάμψουμε, ἐπειδὴ γιὰ ἐμᾶς ὁ Ἅγιος Τριαδικὸς Θεός μας εἶναι το πᾶν, εἶναι ἡ ζωή μας ὁλόκληρη, δὲν εἶναι ἁπλῶς κάποιος στὸν Ὁποῖο καταφεύγουμε καὶ τὸν Ὁποῖο ἐνθυμούμαστε μόνο σὲ περιπτώσεις ἀνάγκης, ὅπως φαίνεται νὰ εἶναι, δυστυχῶς, γιὰ τὴν πλειοψηφία τοῦ λαοῦ μας. Ἡ Ἐκκλησία, τὸ μυστικὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι σῶμα μας καὶ πονοῦμε ὅταν βάλλεται.

Ἴσως σᾶς φάνηκε σκληρὸς ὁ λόγος μας· ἐμεῖς, ὅμως, ποὺ σᾶς ἐλέγχουμε, σᾶς ἀγαποῦμε περισσότερο ἀπὸ ὅλους ὅσους σᾶς κολακεύουν θωπεύοντάς σας στὸν κατήφορο πρὸς τὴν ἀπώλεια. Θὰ προτιμούσαμε μυριοπλασίως νὰ σᾶς δοῦμε μετανοημένο καὶ ἐν Χριστῷ στρατευόμενο παρὰ καθῃρημένο. Ἡ Ὀρθοδοξία χρειάζεται Ἀρχιερεῖς ποὺ νὰ εἶναι Πατέρες, Διδάσκαλοι, Ὁμολογητὲς καί, ἂν χρειασθεῖ, καὶ Ἱερομάρτυρες, δὲν χρειάζεται καθῃρημένους προδότες τῆς Πίστης. Ὁ Κύριος γνωρίζει τὴν ὀδύνη ποὺ θὰ νιώσουμε ἂν τελικά σας κερδίσει τὸ σκότος, μὲ τὸ ὁποῖο ὡς μεθύων ἐρωτοτροπεῖτε· Ἐκεῖνος γνωρίζει καὶ τὰ δάκρυα καὶ τὸν πόνο τῆς καρδιᾶς μας γιὰ ἐσᾶς καὶ πόση θὰ ἦταν ἡ χαρά μας – πόσῳ μᾶλλον τῶν Ἀγγέλων!- ἂν ἐπιστρέφατε στὴν ἀλήθεια μετανοημένος καὶ ἑτοιμοπόλεμος κατὰ τῶν ἐχθρῶν Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων. Ἕως τῆς ἐπιστροφῆς σας, ὅμως, καὶ ἄνευ αὐτῆς, ὅσο μᾶς δίνει ὁ Κύριος φωνὴ θὰ σᾶς ἐλέγχουμε. Καὶ ὁ λόγος μας θὰ ἦταν πολὺ ἠπιότερος, ἂν δὲν μᾶς προκαλούσατε διαρκῶς τὴν ἐντύπωση ὅτι βρίσκεσθε σὲ ἕνα ἀκατάπαυστο καὶ ἐπιδεινούμενο αἱρετικὸ παραλήρημα ἔχοντας ἀπωλέσει τὴν πνευματική σας συνείδηση, ἀλλὰ καὶ ἂν δὲν σᾶς βλέπαμε νὰ παρασύρετε στὴν ἀπώλεια ἀμέτρητες ψυχές, μὴ φειδόμενος τοῦ Κλήρου, τοῦ Μοναχισμοῦ καὶ τοῦ ποιμνίου τῆς δικαιοδοσίας σας.

Ἄν ἔχει ἀπομείνει ἔστω μιὰ ρανίδα ἀγαθῆς προαίρεσης στὰ βάθη τῆς ψυχῆς σας, εὐχόμαστε μὲ ὅλη μας τὴν καρδιὰ καὶ τὴν ψυχὴ νὰ μετανοήσετε, νὰ ἔλθετε εἰς ἑαυτὸν καὶ νὰ ἀγωνιστεῖτε γιὰ τὴν Πίστη καὶ τὴν Πατρίδα μας. Εἰ δὲ μή, παρακαλοῦμε θερμῶς καὶ ἐμπόνως τὸν Πολιοῦχο μας καὶ μεγάλο Πατέρα τῆς Ἁγίας Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου Ἅγιο Νικόλαο, Ἐπίσκοπο Μύρων καὶ ραπιστῇ τοῦ Ἀρείου, νὰ ἀπαλλάξει τὴν Ἐκκλησία μᾶς ἀπὸ τὴ βλάσφημη παρουσία σας ὅπως ἐκεῖνος γνωρίζει, κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶναι ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας μας. Καὶ νὰ τὸ ἐνθυμεῖσθε τὸ ράπισμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὸν Ἄρειο, κ. Ἄνθιμε. Νὰ τὸ ἐνθυμεῖσθε τὸ ράπισμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὸν Ἄρειο κάθε φορὰ ποὺ τολμᾶτε νὰ εἰσέλθετε στὸν Μητροπολιτικὸ Ναὸ τῆς πόλης μας, τὸν ὁποῖο – ὁμοῦ καὶ ὅλους τοὺς Ναοὺς τῆς Μητρόπολης – ἐσεῖς ὁ ἴδιος ἔχετε βεβηλώσει καὶ ἐξακολουθεῖτε νὰ βεβηλώνετε δια τῆς ἐπιβολῆς τῶν νεοβαρλααμικῶν – ὅπως ἐπεσήμανε ὁ Καθηγητὴς π. Θεόδωρος Ζήσης58- μέτρων κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀλλὰ καὶ κάθε φορὰ ποὺ ἐγγίζετε τὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου. Νὰ τὸ ἐνθυμεῖσθε τὸ ράπισμα τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὸν Ἄρειο κάθε φορὰ ποὺ τολμᾶτε νὰ ἐγγίσετε τὸ ἱερὸ Θυσιαστήριο τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου καὶ ὁποιουδήποτε Ἱεροῦ Ναοῦ, ἰδιαίτατα δὲ τοῦ αἰσχρῶς βεβηλωμένου ἀπὸ ἐσᾶς Ἱεροῦ Ναοῦ τῆς Παναγίας Κοσμοσώτηρας Φερῶν. Διότι θὰ σᾶς ραπίσει ὁ Ἅγιος Νικόλαος, κ. Ἄνθιμε. Ἀκόμη καὶ ἂν δὲν σᾶς ραπίσει ὅσο ζεῖτε ἀμετανόητος ἐπὶ γῆς, θὰ σᾶς ραπίσει ἐνώπιον τοῦ φοβεροῦ βήματος τοῦ Δεσπότη καὶ Κριτῆ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Στένοντα καὶ τρέμοντα θὰ σᾶς ραπίσει, ὅταν ἡ ἁγία καὶ τιμημένη Ἀρχιεροσύνη του θὰ κρίνει τὴν προδομένη Ἀρχιεροσύνη σας. Ὁμοίως θὰ ραπίσουν οἱ Ἅγιοι καὶ ἔνδοξοι Ἐπίσκοποι τῆς Πίστης μας ὅλους τοὺς ἀμετανόητους ἐκπεπτωκότες Οἰκουμενιστὲς καὶ λοιποὺς κακόδοξους Ἀρχιερεῖς ποὺ μάστισαν καὶ μαστίζουν τὴν Ἐκκλησία.

Ἀπηύδησαν καὶ προσώχθισαν οἱ ψυχές μας πλέον· δὲν θέλουμε οὔτε νὰ βλέπουμε οὔτε νὰ ἀκοῦμε οὔτε νὰ διαβάζουμε τέτοιον Ἀρχιερέα σὰν καὶ ἐσᾶς, ποὺ μολύνετε τοὺς πιστοὺς μὲ τίς βλασφημίες καὶ τίς κακοδοξίες σας -τίς ὁποῖες κάποτε ἐνσταλάζατε μιθριδατικώς, ἀλλὰ τώρα πλέον, τῆς ἀσεβείας αὐτοπροσώπως βασιλευούσης, τίς ἐγχέετε δαψιλὼς στὰ τοξικὰ κηρύγματά σας- καὶ ἀπειλεῖτε πιὰ καὶ τὴν ἴδια τὴ σωματική τους ἀκεραιότητα, συνεργῶντας δολίως καὶ ἀναισχύντως στὴν συντελούμενη γενοκτονία τοῦ λαοῦ μᾶς δια τῆς προώθησης καὶ ἔμμεσης ἢ ἄμεσης ἐπιβολῆς τῶν ἀντίχριστων καὶ ἀπάνθρωπων ἐμβολίων κατὰ τοῦ κορωνοϊού59, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο, βεβαίως, θὰ σᾶς ἔχει ἐξασφαλίσει ἀκόμα ὑψηλότερη βαθμολογία στὰ μάτια τῶν θεομάχων ἐντολέων σας. Καὶ μόνο το ὅτι δύο μῆνες μετὰ τὴν ἔναρξη τῶν ἐμβολιασμῶν ἄρχισαν ἀποδεδειγμένα νὰ αὐξάνονται οἱ θάνατοι στὴ χώρα μας σὲ σχέση μὲ τὰ προηγούμενα ἔτη λέγει πολλὰ περὶ τῶν ἐμβολίων αὐτῶν.

Ὀνειδίζετε τὸ ὄνομα τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ μας καὶ τὴν Ἐκκλησία Του, ὀνειδίζετε τὸ ἱερὸ Ἀρχιερατικό σας ἀξίωμα, ὀνειδίζετε καὶ τὸ Ποίμνιό σας, ἀφοῦ πλέον τὸ οἰκτίρουν οἱ Ὀρθόδοξοι ἀνὰ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν κόσμο, λόγῳ τοῦ ἀλαζονικοῦ καὶ βλάσφημου Μητροπολίτη ποὺ ἡγεῖται αὐτῆς τῆς ταλαίπωρης ἀκριτικῆς Μητρόπολης. Ἱκετεύουμε τὸν Κύριο γιὰ τὴν μετάνοια ἢ τὴν ἀπομάκρυνσή σας, ὥστε νὰ πάψετε ἐπιτέλους νὰ βλάπτετε ψυχὴ καὶ σώματι τὸν Κλῆρο, τὸ Μοναχισμὸ καί το Λαὸ αὐτοῦ τοῦ τόπου. Ὁ Κύριος σᾶς προίκισε μὲ τόσες δωρεὲς καὶ ἐσεῖς τίς ἔχετε (ὑπο)τάξει στὴν ὑπηρεσία τοῦ διαβόλου, τὸν ὁποῖο προσκυνᾶτε ἀπροκάλυπτα πλέον κατὰ κοινὴ παραδοχή, δια τῶν λόγων καὶ τῶν πράξεών σας.

Εἶσθε βλάσφημος, εἶσθε βέβηλος, εἶσθε ἀποστάτης, εἶσθε παραβάτης, εἶσθε ἀσεβέστατος, εἶσθε «λύκος βαρύς» -τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ὁ χαρακτηρισμός, ὄχι δικός μας-, εἶσθε ἕνας παναιρετικὸς διαστροφεὺς τῆς ἀλήθειας τοῦ ἁγίου Εὐαγγελίου καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας ἐν γένει, εἶσθε ἐν τέλει ἄθεος· εἶσθε ἄλλος ἕνας σύγχρονος Ἰούδας Ἰσκαριώτης. Ὡς ἐκ τούτου ἀποδεικνύετε ἑαυτὸν παντελῶς καὶ θλιβερῶς ἀνάξιο γιὰ τὸ τιμημένο μὲ Ἀποστολικὸ καὶ Ἰερομαρτυρικὸ αἷμα Ἀρχιερατικὸ ἀξίωμα. Καί, ἂν ἐμμείνετε στὴν ἑωσφορικὴ καὶ ἰλιγγιώδη σας κατιοῦσα, τοῦ Ἰσκαριώτη Ἰούδα τὸν μισθὸ θὰ εἰσπράξετε, πρᾶγμα ποὺ ἀπευχόμαστε, διότι ὅσο εἶσθε ἐν ζωῇ ἐλπίζουμε στὴν ἐπιστροφή σας καὶ εὐχόμαστε ὑπὲρ αὐτῆς.

Ἕνας ἐπιπρόσθετος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο ἔχει τέτοια ἔνταση ὁ ἔλεγχός μας εἶναι ἡ ἐκκωφαντικὴ καὶ ἔνοχη σιωπὴ τῶν πλέον ἁρμοδίων νὰ σᾶς ἐλέγξουν. Εὐχόμαστε καὶ ἐλπίζουμε ὅτι σὺν Θεῷ μιὰ ἡμέρα τὰ σφραγισμένα στόματα τῶν νῦν σιωπώντων καὶ σιωπωσῶν ἐπιτέλους θὰ ἀνοίξουν, πλήρη ἱερῆς ἀγανάκτησης καὶ ὁμολογιακῆς παρρησίας, ὥστε ἡ δική μας ἡ ἰσχνὴ φωνὴ πλέον νὰ περιττεύει. Λίθος μυλικὸς τὸ προδομένο ράσο.

Παρακάμψτε μας καὶ πάλι, παραβλέψτε μας, ἀπαξιῶστε μας. Δὲν θὰ πάψετε νὰ εἶστε ἔνοχος ἐνώπιον Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων.

Ἐν ἀναμονῇ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Ἐρχομένου διατελοῦσα
Ἡ χείριστη τῶν ἀμνάδων
Βασιλικὴ Οἰκονόμου
Πρὸς δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ

✞
IC XC NIKA
Ο ΚΥΡΙΟC ΕΓΓΥC

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. «Η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΕΤΙΜΗΣΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ Η΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ» Ἀπὸ τὴν Ἱστοσελίδα τοῦ Ἱ.Ἡ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου
https://www.impantokratoros.gr/F570DB70.el.aspx

– «Η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΤΙΜΗΣΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ Θ΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟ»
Ἀπὸ τὴν Ἱστοσελίδα τῆς Ι.Μ.Πειραιώς
https://imp.gr/β΄/

2. Τὸ δεκαοκτὼ σελίδων κείμενο διανεμήθηκε, ὅπως διαβάζουμε, μὲ τὸ ἑξῆς χειρόγραφο ἐνυπόγραφο σημείωμα τοῦ κ. Ἀνθίμου Ἀλεξανδρουπόλεως στὴν σελ. 19: «Ἀντίδωρο στὶς εὐχὲς ποὺ μοῦ ἀπευθύνατε στὴ γιορτή μου». Οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νὰ διαβάσουν τὸ φυλλάδιο ἐδῶ:
https://drive.google.com/file/d/1uoxup0n5qckysso1rczkgrrvm 0xwqqw/view?usp=sharing

3. † π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας: ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ «ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ;» Ἐγχειρίδιο αἱρέσεων καὶ παραχριστιανικῶν ὁμάδων (Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ἱ.Ἡ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)
https://www.impantokratoros.gr/theia-apokalypsh.el.aspx

4. 6/9/2010. Ἁφὴ τῆς Φλόγας τῶν Special Olympics στὴν Παναγία Κοσμοσώτηρα Φερῶν (Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἱ.Μ. Αλεξανδρουπόλεως)
https://imalexandroupolis.blogspot.com/2010/09/692010-special-olympics.html

5. Πασχάλιος Ἐγκύκλιος 2019
https://drive.google.com/file/d/1f9q9ja84ipv5-LNC0mEr d7ZYduvwDuB/view

6. † π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος, Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας: ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ «ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ;» Ἐγχειρίδιο αἱρέσεων καὶ παραχριστιανικῶν ὁμάδων (Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ἱ.Ἡ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)
https://www.impantokratoros.gr/theia-apokalypsh.el.aspx

7. Σχόλιο (1) τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου στὴν παράγραφο περὶ Συμφωνίας τοῦ ΙΘ’ Κανόνα τῆς Ἁγίας Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, Ἐκδ. Μαρίας Β. Ρηγοπούλου, σελ. 150.

8. Στοὲς τῆς Θεοσοφικὴς Ἑταιρείας (Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα «Θεοσοφικὴ Ἑταιρεία ἐν Ἑλλάδι») https://www.theosophicalsociety.gr/index.php/2013-08-31-12-32-51/2013-08-31-12-47-18

9. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΟΣΟΦΙΑ (Συνοπτικὴ παρουσίαση ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ἱ.Ἡ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)
https://www.impantokratoros.gr/theosophia.el.aspx

Βλ. καὶ π. Σεραφεὶμ Ζήσης μοναχός, Εἰσαγωγικὰ περὶ Μασονίας (Ἀπὸ τὸ κανάλι τοῦ ἱστολογίου Κατάνυξη)
https://www.youtube.com/watch?v=74fhWWuJgQM&t=173s

καὶ τοῦ ἰδίου: Ἡ Μασονία καὶ ὁ διαθρησκειακὸς συγκρητισμὸς (ό.π.)
https://www.youtube.com/watch?v=JOEgM69fkDs&t=262s

10 . Λίγα λόγια περὶ Μασονίας (ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ἱ.Ἡ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)
https://www.impantokratoros.gr/mosonia.el.aspx

11. Ἡ Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἡ Μασονία (Συντάκτης: Πρωτ. Βασίλειος Α. Γεωργόπουλος, Δρ. Θ. Πηγή: Ἐφημερίδα Στῦλος Ὀρθοδοξίας ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2006) (Ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο Ὀρθοδοξία) https://orthodoxia.gr/2006/11/01/i-orthodoxi-pisti-kai-i-masonia/

– Βλ. καὶ Η ΠΡΩΤΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΥ (ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ἱ.Ἡ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)
https://www.impantokratoros.gr/53f63bae.el.aspx

12. Λίγα λόγια περὶ Μασονίας (ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ἱ.Ἡ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)
https://www.impantokratoros.gr/mosonia.el.aspx

13. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ Ν. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ Ἀναπλ. Καθηγητοῦ Θεολογικῆς Σχολῆς Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν
Η ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΣΩΝΙΑ. Ο ΚΑΤΑΛΥΤΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ Π. ΜΠΡΑΤΣΙΩΤΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ (Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ι.Ν. Ἁγίων Ταξιαρχῶν Ἰστιαίας)
https://www.entaksis.gr/μασωνια-ὁ-καταλυτικοσ-ρολοσ-του-π-μπρά/

14. I.M. Πειραιώς: Δρομολογεῖται τμηματικὴ «Ἕνωση τῶν Ἐκκλησιῶν»; (Ἱστοσελίδα τοῦ Ἱ.Ἡ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου) https://www.impantokratoros.gr/FB0C31D7.el.aspx

15. Ἱστοσελίδα τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, Σελίδα «ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΕΚΤΟΝΕΣ», λῆμμα Ἀθηναγόρας https://www.grandlodge.gr/athinagoras-w-57864.html

16. Σειρὰ μαγνητοσκοπημένων ὁμιλιῶν του π. Σεραφείμ στὸ διαδικτυακὸ κανάλι τῆς Κατάνυξης, τοῦ ἱστολογίου τοῦ μακαριστοῦ π. Νικολάου Μανώλη, τὸ ὁποῖο πλέον διατηροῦν τὰ ἄξια πνευματικὰ τέκνα του:
– π. Σεραφεὶμ Ζήσης μοναχός, Εἰσαγωγικὰ περὶ Μασονίας
https://www.youtube.com/watch?v=74fhWWuJgQM&t=173s
– π.Σεραφεὶμ μοναχός, Ἡ Μασονία καὶ ὁ διαθρησκειακὸς συγκρητισμός
https://www.youtube.com/watch?v=JOEgM69fkDs&t=262s
– Βλ. καὶ τὴν σειρὰ ἄρθρων τοῦ ἰδίου «Η ΜΑΣΟΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΣ ἡ μασονικὴ προώθηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ» (Μέρος 1ο – 7ο) στὸ ἱστολόγιο Κατάνυξη:
Μέρος 1ο: https://katanixi.gr/synergates/m-serafeim-zisis/i-masonia-kai-oi-patriarchai-i-masoniki-proothisi-toy-oikoymenismoy-1on/
Μέρος 2ο: https://katanixi.gr/synergates/m-serafeim-zisis/i-masonia-kai-oi-patriarches-h-masoniki-proothisi-toy-oikoymenismoy-2on/
Μέρος 3ο: https://katanixi.gr/synergates/m-serafeim-zisis/i-masonia-kai-oi-patriarches-i-masoniki-proothisi-toy-oikoymenismoy-3on/
Μέρος 4ο: https://katanixi.gr/synergates/m-serafeim-zisis/i-masonia-kai-oi-patriarches-i-masoniki-proothisi-toy-oikoymenismoy-4on/
Μέρος 5ο: https://katanixi.gr/synergates/m-serafeim-zisis/i-masonia-kai-oi-patriarches-i-masoniki-proothisi-toy-oikoymenismoy-5on/
Μέρος 6ο: https://katanixi.gr/synergates/m-serafeim-zisis/i-masonia-kai-oi-patriarches-i-masoniki-proothisi-toy-oikoymenismoy-6on/
Μέρος 7ο: https://katanixi.gr/synergates/m-serafeim-zisis/i-masonia-kai-oi-patriarches-i-masoniki-proothisi-toy-oikoymenismoy-7on-teleytaion/

17. π. Σεραφεὶμ Ζήσης: «Ὁ Μασόνος Πατριάρχης Ἀθηναγόρας καὶ ὁ Οἰκουμενισμός» (κανάλι τοῦ ἱστολογίου Κατάνυξη) https://www.youtube.com/watch?v=v1C54qw78ZQ&t=2788s

18. «Ὁ Ἀμερικάνος Πρέσβης Τζέφρι Πάιατ στὸν Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμο» (Πρακτορεῖο Ἐκκλησιαστικῶν Εἰδήσεων Δόγμα)
https://www.dogma.gr/ellada/o-amerikanos-presvis-tzefri-paiat-ston-aleksandroupoleos-anthimo/106313/

19. – π. Σεραφεὶμ Ζήσης, Οἱ Μασόνοι Πατριάρχες Ἰωακεὶμ Γ΄ καὶ Μελέτιος Μεταξάκης (Α΄)
https://www.youtube.com/watch?v=3fOTANiQ6eo&t=2918s
– π. Σεραφεὶμ Ζήσης, Οἱ Μασόνοι Πατριάρχες Ἰωακεὶμ Γ΄ καὶ Μελέτιος Μεταξάκης (Β΄)
https://www.youtube.com/watch?v=fUobtvbojko&t=380s

20. Ἱστοσελίδα τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, Σελίδα «Διακεκριμένοι Ἕλληνες Τέκτονες»
https://www.grandlodge.gr/diakekrimenoi-ellines-tektones-w-68014.html

21. Ἱστοσελίδα τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, Σελίδα «Διακεκριμένοι Ἕλληνες Τέκτονες»
https://www.grandlodge.gr/diakekrimenoi-ellines-tektones-w-68014.html

22. – «Ἱστορικὴ στιγμὴ στὸ Φανάρι», Ἐπίσκεψη τοῦ πάπα Βενέδικτου 16ου στὸ Φανάρι, (Εἰδησεογραφικὸς ἱστοχῶρος Capital)
https://www.capital.gr/epikairotita/203393/istoriki-stigmi-sto-fanari
– Ἡ Θρονικὴ Ἑορτὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου παρουσίᾳ τοῦ Πάπα (πρακτορεῖο ἐκκλησιαστικῶν εἰδήσεων Ρομφαία)
https://archive.romfea.gr/oikoumeniko-patriarxeio/oikoumeniko-patriarxeio/28402-2014-11-30-11-45-23

23. Ὁ Βαρθολομαῖος συμπροσεύχεται μὲ 12 ἡγέτες ἄλλων θρησκειῶν! (Εἰδησεογραφικὸς ἱστοχῶρος Πενταπόσταγμα ἐνημέρωσης)
https://www.pentapostagma.gr/arheio/5907 o-bartholomaios-symproseyhetai-me-12-igetes-allon-thriskeion

24. «Ἡ ἐποχὴ τῆς «ἀγάπης»: Ἱεράρχες μοιράζουν Κοράνια σὰν «δῶρο» »
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δωρίζει κοράνιο στὸν πρόεδρο τῆς Κόκα Κόλα.
(Εἰδησεογραφικὸς ἱστοχῶρος Πενταπόσταγμα Ἐνημέρωσης)
https://www.pentapostagma.gr/arheio/12661 i-epohi-tis-agapis-ierarhes-moirazoyn-korania-san-doro

25. Ἐνδεικτικά:
– Γερμανία – Βίντεο ἀπὸ τὴν ἡμέρα του Οἰκουμενισμοῦ (Ἱστολόγιο Ἀκτῖνες)
http://aktines.blogspot.com/2012/05/blog-post 1361.html

– Χειροτονία νέου βοηθοῦ ἐπισκόπου στὸ Βέλγιο μὲ παρουσία αἱρετικῶν συμπροσευχομένων! (Ἱστολόγιο Κατάνυξη)
https://katanixi.gr/oikoymenismos/san-den-ntrepontai-cheirotonia-neoy-vo/

– Ὁ Θυατείρων Νικήτας στὴν Κοινότητα Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ Margate (Ἱστολόγιο Κατάνυξη)
https://katanixi.gr/oikoymenismos/o-thyateiron-nikitas-stin-koinotita-ar/

– Τὴν «εὐλογία» τῆς ἐβραίικης συναγωγῆς ἔλαβε ὁ Ἀμερικῆς κ. Ἐλπιδοφόρος τὴν παραμονὴ τῆς ἐνθρόνισής του (Ἱστολόγιο Κατάνυξη)
https://katanixi.gr/oikoymenismos/se-synagogi-o-archiepiskopos-amerikis/#

26. Μοναχοῦ Σεραφείμ, Γιατί εἶναι αἱρετικὴ ἡ Σύνοδος τοῦ Κολυμπαρίου (συνοπτικῶς) (Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανικοῦ Συλλόγου Ἅγιος Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστής)
https://agiosiosif.gr/monachou-serafim-giati-ine-eretiki-i-synodos-tou-kolybariou-synoptikos/

27. Ἐνδεικτικά:
– Ἐδῶ ἡ συναίνεση καὶ ὑπογραφή σας στὸ ἄρθρο «ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΟΙΠΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΝ ΚΟΣΜΟΝ» τῆς ψευδοσυνόδου του Κολυμπαρίου, ποὺ ἀναγνώρισε τίς αἱρέσεις ὡς «ἐκκλησίες» :
Ποιοὶ Ἐπίσκοποι δὲν ὑπέγραψαν καὶ ποιοὶ ὑπέγραψαν τὸ κείμενο τῆς Συνόδου τοῦ Κολυμπαρίου Κρήτης: «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον» (Ἱστολόγιο Ρωμαίικο Ὁδοιπορικό)
http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2016/09/blog-post 13.html

28. Ἐδῶ ἡ συμμετοχή σας σὲ Ἀρχιερατικὸ Συλλείτουργο καὶ κατόπιν σὲ Λιτανεία τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Πολιούχου μας Ἁγίου Νικολάου ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς του, ὅπου συμμετεῖχαν Παπικοὶ καὶ Μονοφυσίτες (ἀπὸ τὸ διαδικτυακὸ κανάλι τῆς τοπικῆς Δέλτα Τηλεόρασης):
https://www.youtube.com/watch?v=FeG5p0t0uWk

29. Ἀρχιμ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καὶ Οἰκουμενισμός, Θεσσαλονίκη 1974, σελ. 224 (Ἱστοσελίδα τοῦ Ἱ.Ἡ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)
https://www.impantokratoros.gr/DA026A10.el.aspx

30. Ὅταν ὁ Ἅγιος Παΐσιος, διέκοψε τὸ μνημόσυνο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη Ἀθηναγόρα… (Ἱστολόγιο Τὰς Θύρας)
https://tasthyras.wordpress.com/2019/03/04/ὅταν-ὁ-ἅγιος-παΐσιος-διέκοψε-τό-μνημόσ/

31. – «Ἀναθέματα: Ἐκφράσεις θυμοῦ, μίσους καὶ κατάρας ἢ φανέρωση τῆς μέγιστης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὸν πλανεμένο ἄνθρωπο καὶ τοὺς πιστούς;» Πρωτοπρεσβύτερος Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος, 08-03-2020 , Ἱστολόγιο Τὰς Θύρας
https://tasthyras.wordpress.com/2020/03/10/ἀναθέματα-ἐκφράσεις-θυμοῦ-μίσους-
καί/
– καὶ ἐδῶ: The ROCOR’s Anathema Against Ecumenism (1983)
by Archbishop Vitaly of Montreal and Canada (Ἱστοσελίδα Orthodox Christian Information Center) http://orthodoxinfo.com/ecumenism/ecum anath.aspx

32. «Ὁ Οἰκουμενισμὸς εἶναι ἕνας δούρειος ἵππος, ὁ ὁποῖος κουβαλᾷ τὸν Ἀντίχριστον(…) Δὲν ἔχει σημασία ἂν ἁλωθοῦμε ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο ἢ τοὺς προδρόμους του. Ἐὰν σήμερα χαθοῦμε ἀπὸ τοὺς προδρόμους τοῦ Ἀντιχρίστου, εἶναι ὡς ἐὰν νὰ χαθήκαμε ἀπὸ τὸν Ἀντίχριστο.»
Ὁμιλία 45 στὴν Ἱερὰ Ἀποκάλυψη

33. Ἀπὸ τὴ μελέτη τοῦ Μακαριστοῦ Μητροπολίτου Ἐλευθερουπόλεως Ἀμβροσίου (Ἱστοσελίδα τοῦ Ἱ.Ἡ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)
https://www.impantokratoros.gr/85c64c53.el.aspx

34. Κεντρικὴ Ἐκδήλωση γιὰ τὰ 200 Χρόνια τῆς Ἑλληνικῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας (Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἑλληνικῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας)
https://hellenicbiblesociety.gr/blog/2019/06/21/hbs-bicentennial/

35. π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, Ὁμιλία περὶ Προτεσταντισμοῦ (Ἱστοσελίδα τοῦ Ἱ.Ἡ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)
https://www.impantokratoros.gr/3c4471d2.el.aspx

36. Δελτίο Τύπου Ι.Μ. Ἀλεξανδρούπολης γιὰ τὴ διανομὴ θρησκευτικοῦ ὑλικοῦ ἀπὸ Προτεστάντες (ἱστοσελίδα του Ράδιο Ἕβρος)
https://www.radioevros.gr/δελτίο-τύπου-ἰ-μ-ἀλεξανδρούπολης-γιά-τ/

καὶ περὶ τῆς ἐν λόγῳ ἕνωσης ἐδῶ:
Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ
Δρ. Θεολογίας, Δρ. Φιλοσοφίας
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ.
Ἑλληνικὴ Ἱεραποστολικὴ Ἕνωση (ΕΙΕ)
https://www.impantokratoros.gr/105f441d.el.aspx

37. Δελτίο Τύπου Ι.Μ. Ἀλεξανδρούπολης γιὰ τὴ διανομὴ θρησκευτικοῦ ὑλικοῦ ἀπὸ Προτεστάντες (ἱστοσελίδα του Ράδιο Ἕβρος)
https://www.radioevros.gr/δελτίο-τύπου-ἰ-μ-ἀλεξανδρούπολης-γιά-τ/

38. «Τέσσερις Μητροπολῖτες τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ζητοῦν τὴ σύγκληση Πανορθόδοξης Συνόδου γιὰ τὸ Οὐκρανικό» (Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ι.Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου)
https://www.impantokratoros.gr/FC5B8A0E.el.aspx

39. Ἐνδεικτικά:
– Εἰσήγηση τοὑ π. Ὀλὲχ Τοτσίνσκυ με θέμα : Ἡ δίωξη της Ὁυκρανικής Ἐκκλησίας μετά την παραχώρηση του «Τὸμου Αὑτοκεφαλίαςς » στους σχισματικούς (προβολή βίντεο), Ἀπὸ τη ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΗΜΕΡΙΔΑ «ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ» (Θεσσαλονίκη, 22.6.2019), Ἱστολόγιο Κατάνυξη, 29/06/2019)
https://katanixi.gr/oikoymenismos/i-eisigisi-toy-p-olech-totsinski-stin-im/

– «Tόμος» τῶν λαϊκῶν τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας πρὸς τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο (Πρακτορεῖο Ἐκκλησιαστικῶν Εἰδήσεων Ρομφαία, 21-8-2021)
https://www.romfea.gr/patriarxeia-ts/patriarxeio-mosxas/45168-t

– Νέα ἔκκληση ἀπὸ ἐπιφανεῖς Οὐκρανοὺς πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη (ό.π., 18-8-2021)
https://www.romfea.gr/patriarxeia-ts/patriarxeio-mosxas/45131-nea-ekklisi-apo-
epifaneis-oukranoys-pros-ton-oikoumeniko-patriarxi

40. Ἐπιπροσθέτως ἀναφέρουμε:
– «ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω» Γαλ. Ἀ΄ 8
– «Ἔχουσιν οὗτοι τοὺς οἴκους, ἡμεῖς τὸν ἔνοικον· οὗτοι τοὺς ναοὺς, ἡμεῖς τὸν Θεόν· καὶ τὸ ναοὶ γενέσθαι Θεοῦ ζῶντος καὶ ζῶντες, ἱερεῖα ἔμψυχα, ὁλοκαυτώματα λογικὰ, θύματα τέλεια, θεοὶ διὰ Τριάδος προσκυνουμένης. Οὗτοι δήμους, ἡμεῖς ἀγγέλους· οὗτοι θράσος, πίστιν ἡμεῖς· οὗτοι τὸ ἀπειλεῖν, ἡμεῖς τὸ προσεύχεσθαι· οὗτοι τὸ βάλλειν, ἡμεῖς τὸ φέρειν· οὗτοι χρυσὸν καὶ ἄργυρον, ἡμεῖς λόγον κεκαθαρμένον. Ἐποίησας σεαυτῷ διώροφα καὶ τριώροφα (γνῶθι τὰ ῥήματα τῆς Γραφῆς), οἶκον ῥιπιστὸν, διεσταλμένον θυρίσιν; ἀλλ’ οὔπω ταῦτα τῆς ἐμῆς πίστεως ὑψηλότερα, καὶ τῶν οὐρανῶν πρὸς οὓς φέρομαι. Μικρὸν μοὶ τὸ ποίμνιον; Ἀλλ’ οὐκ ἐπὶ κρημνῶν φερόμενον. Στενὴ μοὶ ἡ μάνδρα, πλὴν λύκοις ἀνεπίβατος, πλὴν οὐ παραδεχομένη λῃστὴν, οὐδὲ ὑπερβαινομένη κλέπταις καὶ ξένοις. Ὄψομαι ταύτην, εὖ οἶδα, καὶ πλατυτέραν. Πολλοὺς τῶν νῦν λύκων, ἐν προβάτοις ἀριθμῆσαὶ μὲ δεῖ, τυχὸν καὶ ποιμέσιν. Τοῦτο εὐαγγελίζεταί μοὶ ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς, δι’ ὃν ἐγὼ τίθημι τὴν ψυχὴν ὑπὲρ τῶν προβάτων». PG 36 232 – 233
– «ἔφης δὲ μοί, ὅτι δέδοικας εἰπεῖν τῷ πρεσβυτέρῳ σου, μὴ ἀναφέρειν τόν αἱρεσιάρχην. καὶ τί περὶ τοῦτου εἰπεῖν σοὶ τὸ παρόν, οὐ καθορῶ. Πλὴν ὅτι μολυσμὸν ἔχει ἡ κοινωνία ἐκ μόνου τοῦ ἀναφέρειν, κἂν ὀρθόδοξος εἴη ὁ ἀναφέρων» Ἅγιος Θεόδωρος ὁ Στουδίτης, P . G . 99, 1669 Α
– «…λέγω καὶ διαμαρτύρομαι ἐνώπιον τῶν παρατυχόντων πολλῶν καὶ ἀξιολόγων ἀνδρῶν, ὡς οὔτε βούλομαι οὔτε δέχομαι τὴν αὐτοῦ (σ.σ. τοῦ Πατριάρχου) ἢ τῶν μετ’ αὐτοῦ κοινωνίαν, τὸ παράπαν οὐδαμῶς οὔτε ἐπὶ ζωῆς μου, οὔτε μετὰ θάνατον, ὥσπερ οὔτε γεγονυίαν ἕνωσιν, καὶ τὰ δόγματα Λατινικὰ ἅπερ ἐδέξατο αὐτὸς καὶ οἱ μετ’ αὐτοῦ, καὶ ὑπὲρ τοῦ δεφενδεύειν ταῦτα, καὶ τὴν προστασίαν ταύτην ἐμνηστεύσατο ἐπὶ καταστροφῇ τῶν ὀρθῶν δογμάτων τῆς Ἐκκλησίας. Πέπεισμαι γὰρ ἀκριβῶς, ὅτι ὅσον ἀποδιίσταμαι τούτου καὶ τῶν τοιούτων, ἐγγίζω τῷ Θεῷ καὶ πᾶσι τοῖς πιστοῖς καὶ ἁγίοις Πατράσι· καὶ ὥσπερ τούτων χωρίζομαι, οὕτως ἑνοῦμαι τὴ ἀληθείᾳ καὶ τοῖς ἁγίοις Πατράσι τοῖς θεολόγοις τῆς Ἐκκλησίας· ὥσπερ αὖ πείθομαι τοὺς συντιθεμένους τούτοις ἀποδιίστασθαι τῆς ἀληθείας καὶ τῶν μακαρίων τῆς Ἐκκλησίας δασκάλων». Ἀπολογία τοῦ ἁγιωτάτου Μητροπολίτου Ἐφέσου κυρίου Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ ρηθεῖσα ἐπὶ τῇ τελευτῇ αὐτοῦ αὐτοσχεδίως , PG 160 536

41. «Ποιοὶ εἴμαστε» (Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τῆς Ἑλληνικῆς Βιβλικῆς Ἑταιρείας)
https://hellenicbiblesociety.gr/about-us/

42. Πλανήθηκαν ἀπὸ τὸν διάβολο (!) οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, ὑποστηρίζει ὁ κ. Βαρθολομαῖος
Τὸ πλῆρες κείμενο δημοσιεύεται στὸ περιοδικὸ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως «Ἐπίσκεψις» [ἀρ. τεύχους 563 (1998), σελ. 4-8]
(Εἰδησεογραφικὸς ἱστοχῶρος Πενταπόσταγμα Ἐνημέρωσης)
https://www.pentapostagma.gr/ekklisia/986797 planithikan-apo-ton-diabolo-oi-agioi-tis-ekklisias-mas-ypostirizei-o-k

43. Περὶ καθαίρεσης ἀναφέρουμε ἐνδεικτικά:
– Ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Βαρθολομαῖος παρευρέθηκε στὴν ἑβραϊκὴ Συναγωγὴ Park East στὴν Νέα Ὑόρκη (28η Ὀκτωβρίου 2009), ὅπου μάλιστα τιμήθηκε καὶ μὲ εἰδικὸ ἐβραϊκο δῶρο ἀπὸ τὸν ἀνώτερο ραβίνο Arthur Schneier, τὸν ὁποῖο ὁ κ. Βαρθολομαῖος ὀνομάζει «ἀγαπημένο φίλο»
https://www.youtube.com/watch?v=LOpHM6CYVGs
…ἐνῶ ὁ Ο’ Ἀποστολικὸς Κανόνας ὁρίζει ὅτι: «Εἴ τίς ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, ἢ ὅλως τοῦ καταλόγου τῶν κληρικῶν, νηστεῦοι μετὰ Ἰουδαίων, ἢ ἑορτάζοι μέτ᾿ αὐτῶν, ἢ δέχοιτο παρ᾿ αὐτῶν τὰ τῆς ἑορτῆς ξένια, οἷον ἄζυμα ἢ τί τοιοῦτον, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκὸς εἴη, ἀφοριζέσθω.»
…καὶ ὁ ΙΑ’ Κανόνας τῆς Πενθέκτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου ὁρίζει ὅτι: «Μηδεὶς τῶν ἐν ἱερατικῷ καταλεγομένων τάγματι, ἢ λαϊκός, τὰ παρὰ τῶν Ἰουδαίων ἄζυμα ἐσθιέτω, ἢ τούτοις προσοικειούσθω, ἢ ἐν νόσοις προσκαλείσθω, καὶ ἰατρείας παρ αὐτῶν λαμβανέτω, ἢ ἐν βαλανεῖοις τούτοις παντελῶς συλλουέσθω· εἰ δὲ τίς τοῦτο πρᾶξαι ἐπιχειροίη, εἰ μὲν κληρικὸς εἴη, καθαιρείσθω· εἰ δὲ λαϊκός, ἀφοριζέσθω».

44. 6/9/2010. Ἁφὴ τῆς Φλόγας τῶν Special Olympics στὴν Παναγία Κοσμοσώτηρα Φερῶν. (Από την ιστοσελίδας της Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως)
https://imalexandroupolis.blogspot.com/2010/09/692010-special-olympics.html
45. Πηδάλιον, Ἐκδ. Μαρίας Ρηγοπούλου, σελ. 97

46. ό.π. σελ. 99

47. ό.π. σελ. 355

48. Σὲ φορτισμένο κλίμα τὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ μνημείου γιὰ τὸ ὁλοκαύτωμα (video) (Ειδησεογραφικός ιστοχώρος evros24)
https://www.evros24.gr/se-fortismeno-klima-ta-apokalyptiria-toy-mnimeioy-gia-to-olokaytoma-video/

49. «Πρόγραμμα Ἱερῶν Ἀκολουθιῶν Μεγάλης Ἑβδομάδας καὶ Πρόγραμμα Μητροπολίτου Ἀλεξανδρουπόλεως Ἀνθίμου» (ἐνημερωτικὸς ἱστότοπος Alexandroupoli Online)
https://www.alexpolisonline.com/2022/04/blog-post 76.html

50. Ἄνθιμος: «Θὰ γίνει νωρίτερα ἡ Ἀνάσταση, θὰ τελεστοῦν ὅλες οἱ ἀκολουθίες» (Ειδησεογραφικός ιστοχώρος evros24)
https://www.evros24.gr/anthimos-tha-ginei-noritera-i-anastasi/

51. Κανόνιον 2021 (Ειδησεογραφικός ιστοχώρος orthodoxianewsagency)
https://www.orthodoxianewsagency.gr/epikairotita/kanonion-eniaytou-2021/
https://drive.google.com/file/d/1vaddebt5-f8uecuh9LQkoifyYReK5-nN/view

52. Τὸ Κανόνιον τοῦ Πάσχα βρίσκεται στὰ Πρακτικὰ τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὅπως διαβάζουμε στὸ ἐν λόγῳ σχόλιο (1) τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου στὸν Ζ’ Κανόνα τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων. (Πηδάλιον, Ἐκδ. Μαρίας Β. Ρηγοπούλου, σελ. 8)

53. ό.π. σελ. 90

54. – ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ, ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ, Ἐν Πειραιεῖ τὴ 17η Νοεμβρίου 2014.
ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΗ ΝΙΤΣΕΪΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ (Ἱστολόγιο Θρησκευτικά)
https://thriskeftika.blogspot.com/2014/11/blog-post 17.html

– Ἡ κριτική του Νίτσε ἐναντίον τοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ πρωτ. π. Βασιλείου Α. Γεωργοπούλου, Ἐπικ. Καθ. Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Ὀρθόδοξος Τύπος, Ἀριθμὸς Φύλλου 2043, 31 Ὀκτωβρίου 2014

55. «Ψεύτικη ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ (!!!) γιὰ τὸν μέντορα τῶν Νεοταξιτῶν, Χαράρι» (Ἱστολόγιο Τὰς Θύρας)
https://tasthyras.wordpress.com/2022/04/20/ψεύτικη-ἡ-ἀνάσταση-τοῦ-χριστοῦ-γιά-το/

56. – «Ἐπίσκοπον, ἢ πρεσβύτερον, αἱρετικῶν δεξαμένους βάπτισμα ἢ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάττομεν. Τίς γὰρ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς Βελίαρ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;»
ΜΣΤ’ Κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων·

– «Εἴ τίς ἐπίσκοπος, ἢ πρεσβύτερος, ἢ διάκονος, δευτέραν χειροτονίαν δέξηται παρὰ τινος, καθαιρείσθω καὶ αὐτός, καὶ ὁ χειροτονήσας· εἰ μὴ γὲ ἄρα συσταίη, ὅτι παρὰ αἱρετικῶν ἔχει τὴν χειροτονίαν. Τοὺς γὰρ παρὰ τῶν τοιούτων βαπτισθέντας ἢ χειροτονηθέντας, οὔτε πιστούς, οὔτε κληρικοὺς εἶναι δυνατόν» ΞΗ’ Κανόνας τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων·

– «Πῶς δὲ δύναται καθαρίσαι καὶ ἁγιάσαι ὕδωρ ὁ ἀκάθαρτος ὧν αὐτὸς καὶ πάρ’ ὦ Πνεῦμα Ἅγιον οὔκ ἔστι; (…) Πῶς βαπτίζων δύναται, ἄλλῳ δοῦναι ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, ὁ μὴ δυνηθεῖς τὰ ἴδια ἁμαρτήματα ἔξω τῆς Ἐκκλησίας ἀποθέσθαι;(…) ἁγιάσαι δὲ ἔλαιον οὐ δύναται ὁ αἱρετικός, ὁ μήτε θυσιαστήριον ἔχων, μήτε Ἐκκλησίαν» (ἀπὸ τὸν Κανόνα τῆς ἐν Καρχηδόνι Τοπικῆς Συνόδου) .

57. Δημήτριος Τσελεγγίδης Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.
Ἡ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΣΜΟΥ
ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ
Γένεση – Προσδοκίες – Διαψεύσεις
ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΔΙΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
ΑΙΘΟΥΣΑ ΤΕΛΕΤΩΝ Α.Π.Θ. 20-24 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2004
Ἐκδόσεις ΘΕΟΔΡΟΜΙΑ
https://www.impantokratoros.gr/96072f44.el.aspx

58. – «Ὅταν ἀμφισβητοῦμε τὴν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ ποὺ ἐνεργεῖ ἐπὶ τῶν κτισμάτων καί, ὅταν χρειασθεῖ, θαυματουργεί, καὶ ἀντὶ νὰ ἐμπιστευόμαστε τὸν Θεῖο Φωτισμὸ ἐπικαλούμαστε τὸν Ὀρθὸ Λόγο καὶ τὴν Ἐπιστήμη, τότε γινόμαστε νέοι Βαρλαάμ, Νεοβαρλααμίτες, τίς πλάνες τοῦ ὁποίου ἤλεγξε ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς».
Ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἐκκλησία καὶ Κορωνοϊός», τοῦ Πρωτοπρεσβύτερου π. Θεόδωρου Ζήση, Ὁμότιμου Καθηγητῆ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ., σελ. 19.

– «Ὁ ἅγιος Δημήτριος σώζει τὴν Θεσσαλονίκη ἀπὸ λοίμωξη χειρότερη τοῦ Κορωνοϊοῦ» Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης, Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ. (Ἱστολόγιο Ἀκτῖνες, 23-10-2020)
https://aktines.blogspot.com/2020/10/blog-post 508.html

59. Στὴν ΕΓΚΥΚΛΙΟ 3045, 14-7-2021 «Ἐκκλησία καὶ ἐπιστήμη στὸν ἀγῶνα κατὰ τῆς
πανδημίας» http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/egyklioi.asp?id=3013&what sub=egyklioi
ποὺ διενεμήθῃ καὶ στὴ Μητρόπολή σας διεστράφῃ ἡ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὅπως κατέδειξε ὁ πρ. Θεόδωρος Ζήσης.
«ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΙΡΕΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟ», Ἄρθρο τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση ὁμότιμου Καθηγητὴ Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ. (Ἱστολόγιο Κατάνυξη, 27-8-2021) https://katanixi.gr/synergates/p-theodoros-zisis/eisagogika-stin-anairesi-tis-synodikis-egkyklioy-gia-ton-emvoliasmo/

ἐνῶ στὸ «Μήνυμα πρὸς τὸν Λαὸ» μὲ τὸν τίτλο «Οἱ Χριστιανοί μας ρωτοῦν καὶ οἱ Γιατροί μας ἀπαντοῦν» προωθήθηκαν ἀπροκάλυπτα οἱ «ἰατρικὲς» θέσεις της Κυβέρνησης
http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/prostolao.htm

Ἐσεῖς ὁ ἴδιος ἐκβιάσατε κατ’ οὐσίαν τοὺς Ἱερεῖς καὶ Ἱεροψάλτες τῆς Μητρόπολής σας νὰ ἐμβολιασθοῦν.
Ἀλεξανδρούπολη: Μακριὰ ἀπ’ τοὺς πιστοὺς ἀνεμβολίαστοι ἱερεῖς καὶ ψάλτες, μὲ ἐντολὴ τοῦ Μητροπολίτη κ.Άνθιμου (ΕΓΓΡΑΦΟ) (Εἰδησεογραφικὸς ἱστοχῶρος Evros news)
https://www.evros-news.gr/2022/01/09/ἀλεξανδρούπολη-μακριά-ἀπ-τους-πιστοῦ/

Ὠθεῖτε τὸν λαὸ πρὸς σκοτεινὰ σκευάσματα, τὰ ὁποῖα περιέχουν, μεταξὺ ἄλλων, κύτταρα (-κλώνους) ἀπὸ ἔμβρυα ἐκτρώσεων, ὅπως παραδέχεται λ.χ. σὲ ἐπίσημη ἱστοσελίδα του τὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ὀξφόρδης, συνυπεύθυνο γιὰ τὴν κατασκευὴ τοῦ ἐμβολίου Oxford-Astra Zeneca

«Do the COVID-19 vaccines contain human foetal cells?» Ἀπὸ τὴν Ἱστοσελίδα τοῦ Πανεπιστημίου Ὀξφόρδης (Oxford Vaccine Group): Vaccine Knowledge Project, στὴν κατηγορία «FAQs about COVID-19 vaccines».
https://vk.ovg.ox.ac.uk/vk/COVID19-FAQs#Q17

εἴτε mRNA, ὅπως ἀναφέρεται στὴν ὡς ἄνω προαναφερθεῖσα ἱστοσελίδα, ἀλλὰ καὶ στὴν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς «Εὐρωπαϊκῆς βάσης δεδομένων ἀναφορῶν πιθανολογούμενων ἀνεπιθύμητων ἐνεργειῶν φαρμάκων»
https://www.adrreports.eu/el/search subst.html#

«Ἀπὸ τὰ ἐμβόλια mRNA «κινδυνεύουμε νὰ ἔχουμε ἀπόλυτα ἀπρόβλεπτες συνέπειες ὅπως καρκίνους, ὄργανα ποὺ θὰ ἀρχίσουν νὰ πολλαπλασιάζονται…», ὅπως δήλωσε μεταξὺ ἄλλων ὁ Γάλλος Νομπελίστας Ἰολόγος δρ. Luc Montagnier. Ὁ Καθηγητὴς Montagnier, ὁ ὁποῖος τὸ 2008 βραβεύτηκε μὲ τὸ Νόμπελ Ἰατρικῆς γιὰ τὴν συνανακάλυψη τοῦ ἰοῦ HIV, προσέθεσε ὅτι «δὲν μποροῦμε νὰ ξέρουμε τί θὰ συμβεῖ σὲ 1,2,3,4,5 γενιὲς μετὰ τὸν ἐμβολιασμὸ» καθὼς καὶ ὅτι «δὲν μποροῦμε νὰ δεχτοῦμε νὰ κινδυνεύσουν νὰ ἐξαφανιστοῦν οἱ μελλοντικὲς ἀλλὰ καὶ οἱ σημερινὲς γενιὲς ἐξαιτίας ἑνὸς ἐμβολίου»
Ἀπὸ τὴ συνέντευξη τοῦ Νομπελίστα ἐπιστήμονα στὴν ἐκπομπὴ France Soir : https://www.brighteon.com/e07e4774-4554-496b-b404-a81391ed9c01

– Ἡ ἴδια ἡ Εὐρωπαϊκὴ βάση δεδομένων πιθανανολογούμενων ἀνεπιθύμητων ἐνεργειῶν φαρμάκων παρουσιάζει ἕναν μακρύτατο κατάλογο καταγεγραμμένων παρενεργειῶν ἀλλὰ καὶ πολλῶν χιλιάδων θανάτων ποὺ ἀκολούθησαν τοὺς ἐμβολιασμος:
https://www.adrreports.eu/el/search subst.html#

Συνεπῶς πρόκειται ἀφ’ ἑνὸς περὶ ἀποδοχῆς προϊόντος φόνου, ἀφ’ ἑτέρου δὲ περὶ γονιδιακῆς παρέμβασης στὸ ἱερὸ πλάσμα καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, τὸν Ἄνθρωπο, τοῦ ὁποίου τὴ φύση τίμησε καὶ ἁγίασε δια τῆς ἐνανθρώπησής Του το δεύτερο Πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ ἴδιος ὁ σαρκωθεὶς Θεὸς Λόγος, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος μὲ τὸ ἀναστημένο ἀνθρώπινο Σῶμα Του, τὸ φέρον «τοὺς τύπους τῶν ἥλων», ἀνελήφθη στοὺς Οὐρανοὺς καὶ κάθισε «ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός».
Γονιδιακὴ παρέμβαση καὶ ὄχι ἐμβόλιο, τὸ σκεύασμα τῆς Pfizer / Διακεκριμένη Γαλλίδα Γενετίστρια (ἡ Alexandra Henrion-Caude, Γενετίστρια ἐξειδικευμένη στὶς μολυσματικὲς
ἂσθένειες, Διευθύντρια τοῦ Διεθνοῦς Ἐρευνητικοῦ Ἰνστιτούτου SimplissimA ἀναλύει).
(Ἱστοσελίδα Ἀριστεία) https://aristeia.news/tag/alexandra-henrion-caude/

Παράλληλα δὲν θὰ πρέπει νὰ παραλείψουμε νὰ ἀναφερθοῦμε καὶ στὰ συστατικὰ βιοεντοπισμοῦ ποὺ ἔχουν ἀνιχνευθεῖ στὰ ἐμβόλια:
Στειρότητα στὶς γυναῖκες & συστατικὰ βιο-ἐντοπισμοῦ στὸ ἐμβόλιο Pfizer! Ἐξώδικο στὸν Εὐρωπαϊκὸ Ὀργανισμὸ Φαρμάκων. (Ἀπὸ τὸ ἱστολόγιο Ἀγωνιζόμενοι Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ) https://agonasax.blogspot.com/2020/12/pfizer.html

ἀλλὰ καὶ νὰ ἐκφράσουμε τὸν προβληματισμό μας γιά το ὅτι ὁ κάθε ἐμβολιασμένος ἀποκτᾷ ἕναν συγκεκριμένο «κωδικὸ QR» ὁ ὁποῖος τοῦ ἀνοίγει τίς θύρες πρόσβασης στὶς δραστηριότητες ἀπὸ τίς ὁποῖες ἀποκλείονται οἱ ἀνεμβολίαστοι, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἀναπόφευκτα θυμίζει συνειρμικὰ τὸν οἰκονομικὸ ἀποκλεισμὸ ποὺ προφητεύεται στὴν Ἀποκάλυψη τοῦ Ἰωάννου:
Εὐρωπαϊκὸ ψηφιακὸ πιστοποιητικὸ COVID-19 (ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα τῆς Κυβέρνησης gov.gr) https://www.gov.gr/ipiresies/ugeia-kai-pronoia/koronoios-covid-19/greencertificate

Τὸ δὲ φρικωδέστερο ὅλων εἶναι ὅτι κατὰ παραδοχὴ ἐπιστημόνων ΤΑ ΕΜΒΡΥΑ ΤΕΜΑΧΙΖΟΝΤΑΙ ΖΩΝΤΑΝΑ ΟΤΑΝ ΑΦΑΙΡΕΙΤΑΙ Ὁ ΙΣΤΟΣ ποὺ θὰ χρησιμοποιηθεῖ στὴν καλλιέργεια κυττάρων γιὰ τὰ ἐμβόλια !!! Ὁ προσφάτως ἀποθανὼν γνωστὸς Ἰατρὸς Δρ. Gonzalo Herranz, Καθηγητὴς Ἱστολογίας καὶ Γενικῆς Ἐμβρυολογίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Ναβάρρα τῆς Ἱσπανίας, Παθολογοανατόμος καὶ μέλος τῆς Διεθνοῦς Ἐπιτροπῆς Βιοηθικῆς τῆς UNESCO – γιὰ νὰ ἀναφέρουμε λίγους ἀπὸ τοὺς τίτλους αὐτοῦ τοῦ Eπιστήμονα -, δήλωσε (μετάφραση στὰ ἑλληνικά): «…γιὰ τὴν ἀπόκτηση ἐμβρυϊκῶν κυττάρων γιὰ καλλιέργεια πρέπει νὰ πραγματοποιηθεῖ μία προγραμματισμένη ἔκτρωση, ἐπιλέγοντας τὴν ἡλικία τοῦ ἐμβρύου καὶ τεμαχίζοντάς το, ἐνῶ εἶναι ἀκόμη ζωντανὸ γιὰ τὴν ἀφαίρεση τῶν ἱστῶν ποὺ θὰ τοποθετηθοῦν στὰ μέσα καλλιέργειας».
Pietro Croce, Vivisection or Science, pp. 99-108, Zed books, 2000.

Ὁ δὲ πρώην Καθηγητὴς Νευροχειρουργικῆς στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Cincinnati, πρώην Ἐπίκουρος Καθηγητὴς Νευροχειρουργικῆς & Ἀνατομίας στὸ Πανεπιστήμιο τῆς Utah, πρώην Yπεύθυνος Eπιστημονικὴς Eπιθεώρησης στὸ Κέντρο Ἐπιστημονικῆς Ἐπιθεώρησης στὰ Ἐθνικὰ Ἰνστιτοῦτα Ὑγείας τῶν ΗΠΑ καὶ νῦν ἐνεργὸς ἐρευνητὴς στὸ Πανεπιστήμιο τοῦ Cincinnati δρ. Dr. Keith Crutcher σημειώνει: «Εἶναι σημαντικὸ νὰ ἀναγνωρίσουμε ὅτι τὸ ἔμβρυο, ἢ τὸ ἐπιθυμητὸ ὄργανο, πρέπει νὰ ζεῖ γιὰ νὰ χρησιμεύσει ὡς χρήσιμος δότης ἱστοῦ. Ὡστόσο, ὑπάρχει κάποια διαφωνία σχετικὰ μὲ τὸν ὅρο «ζωντανός». Ὁ παραδοσιακὸς βιολογικὸς ὁρισμὸς περιλαμβάνει τίς ἔννοιες τοῦ μεταβολισμοῦ, τῆς ἀνάπτυξης, τῆς ἀναπνοῆς κλπ. Σίγουρα, πρὶν ἀπὸ τὴν ἔκτρωση, τὸ ἔμβρυο πληροῖ ὅλα αὐτὰ τὰ κριτήρια. Ἡ καταλληλότητα τοῦ ἐμβρυϊκοῦ ἱστοῦ γιὰ μεταμόσχευση ἐξαρτᾷται ἀπὸ τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο λαμβάνεται. Ὁ ἰδανικὸς ἱστὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ λαμβάνεται ἀπὸ ἕνα ἄθικτο ζωντανὸ ἔμβρυο».
Crutcher, Keith A., «Fetal Tissue Research: The Cutting Edge?» Linacre Quarterly, Vol. 60: No. 2, Article 4.
Συνεπῶς ἐκτὸς ἀπὸ φόνο πρόκειται καὶ περὶ βασανισμοῦ τῶν πλασμάτων ἐκείνων!

Ὁ πρώην Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς Ποινικοῦ Δικαίου του Δ.Π.Θ. κ. Κ. Βαθιώτης, ἐξάλλου, δήλωσε σὲ συνέντευξή του ὅτι «…ὅπως ὀργανώνεται ἡ ἐμβολιαστικὴ ἐκστρατεία, ἔχουμε εὐθύνῃ γιὰ ἀνθρωποκτονία ἐκ προθέσεως μὲ ἐνδεχόμενο δόλο ἢ ἀπόπειρα ἀνθρωποκτονίας» και «Ὅταν ὁ δράστης προβλέπει ὡς ἐνδεχόμενη τὴν ἐπέλευση τοῦ ἀποτελέσματος καὶ παρ’ όλα αὐτὰ ἐξακολουθεῖ νὰ ἐνεργεῖ χωρὶς νὰ βασίζει τὴν πίστη του σὲ ἕνα ἀντικειμενικὸ ἔρεισμα, τότε ἔχουμε ἐνδεχόμενο δόλο ἀνθρωποκτονίας. Ἑπομένως αὐτὴ τὴ στιγμή, ὅπως ὀργανώνεται ἡ ἐμβολιαστικὴ ἐκστρατεία, ἔχουμε εὐθύνῃ γιὰ ἀνθρωποκτονία ἐκ προθέσεως μὲ ἐνδεχόμενο δόλο ἢ ἀπόπειρα ἀνθρωποκτονίας».
Πρώην Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς Ποιν. Δικαίου ΔΠΘ κ. Κωνσταντίνος Βαθιώτης, ἀπὸ τὴ συνέντευξη στὴν ἐκπομπὴ Alert TV.
https://theflagreport.com/o-kathigitis-k-vathiotis-katangellei-tin-kyvernisi-mitsotaki-gia-anthropoktonia-apo-prothesi-apo-parenergeies-emvolion/

Καὶ ἐδῶ θὰ πρέπει νὰ ἀναφερθοῦμε καὶ πάλι στὴν ΕΛΣΤΑΤ, σὲ πίνακα τῆς ὁποίας παρατηροῦμε ὅτι ἀπὸ τὴν ὄγδοη ἑβδομάδα τοῦ 2021 καὶ ἑξῆς, δηλαδὴ δύο μῆνες μετὰ τὴν ἔναρξη τῶν ἐμβολιασμῶν τοῦ λαοῦ μας, οἱ θάνατοι σὲ σύγκριση μὲ τὸ 2020 ἄρχισαν νὰ αὐξάνονται ἀντὶ νὰ μειώνονται, ὅπως θὰ περίμενε κανείς, ἐφόσον ὑποτίθεται ὅτι καταπολεμεῖται ἡ «πανδημία» .
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ – ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ
ΘΑΝΑΤΩΝ: Περίοδος 1η ἕως 47η ἑβδομάδα, 2021 στὴν ἱστοσελίδα τῆς ΕΛΣΤΑΤ.
https://www.statistics.gr/el/statistics/-/publication/SPO09/2021

– «Κυβέρνηση: Ξέραμε γιὰ τίς παρενέργειες τοῦ AstraZeneca ἀλλὰ ἐμβολιάζαμε λόγῳ κρουσμάτων -Ἄν αὐξηθοῦν θὰ τὸ ξανακάνουμε»
(Ἱστοσελίδα ProNews, 15-6-2021)
https://www.pronews.gr/elliniki-politiki/994751 paradohi-sok-apo-tin-kyvernisi-emvoliasame-me-astrazeneca-para/

– Doctors for Covid Ethics Signatories (Κατάλογος μὲ τὰ ὀνόματα ἔγκριτων Ἰατρῶν καὶ ἄλλων Ἐπιστημόνων ἀνὰ τὸν κόσμο ποὺ δραστηριοποιοῦνται στὸ πεδίο τῆς ἐνημέρωσης γιὰ τοὺς κινδύνους τῶν ἐμβολίων covid19)
https://doctors4covidethics.org/doctors-for-covid-ethics-signatories/
https://doctors4covidethics.org/about/

– Ἐπιστολὴ (ἀπὸ τοὺς Doctors for Covid ethics) πρὸς τοὺς γιατρούς: Τέσσερις νέες ἐπιστημονικὲς ἀνακαλύψεις σχετικὰ μὲ τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν ἀποτελεσματικότητα τῶν «ἐμβολίων» COVID-19 . Ἀπὸ τὴν ἱστοσελίδα: Ἐπιστήμονες γιὰ τὴν Ὑγεία καί τὴν Ἐλευθερία
https://www.eyewideopen.org/?p=1662

– Μαζικοὶ ἐμβολιασμοὶ καὶ πιστοποιητικὰ ἐμβολιασμοῦ ἐνέχουν κινδύνους γιά την
δημόσια ὑγεία; Παῦλος μοναχός, Βιολόγος, MD Μοριακῆς Βιολογίας καὶ Βιοϊατρικής -Βουλευτήρια Ἁγίου Ὄρους. https://www.impantokratoros.gr/2d9a331f.el.aspx

Πηγή Έρχου Κύριε Ιησού Χριστέ

https://tasthyras.wordpress.com