Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης: Αν μία γυναίκα φοράει ανδρικά ρούχα, σιγά-σιγά ανδροποιείται....

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ: Ὁ πνευματικός ἀγώνας μέσα στόν σύγχρονο κόσμο,

Ὁμιλία στίς 18-12-2017 (Ὁμιλία σέ προσκυνητές)

 

Καί πάλι σᾶς καλωσορίζουμε, τόν πατέρα Ἱερεμία καί ὅλη τήν ἐκλεκτή συνοδία του καί εὐχόμαστε νά ἔχετε πνευματικό καρποφόρο προσκύνημα. Ἐδῶ εἴμαστε στήν Μονή τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἡ περιοχή λέγεται Λόγγος καί δίπλα ἀκριβῶς εἶναι ἐρείπια τῆς ἀρχαίας Ἔδεσσας - θά τά εἴδατε περνώντας. 

 

Γνωρίζουμε ὅτι, ὅπου ὑπῆρχε εἰδωλολατρία, οἱ ἅγιοι Πατέρες μας ἔχτιζαν ναούς, γιατί εἰδωλολατρία εἶναι λατρεία τῶν δαιμόνων καί ὅπου λατρεύονται οἱ δαίμονες, ἐκεῖ ἀποκτοῦν καί δικαιώματα, σπίτι δηλαδή, καί ἔχουνε δαιμονικές ἐνέργειες οἱ τόποι αὐτοί. Ὁπότε, γιά νά καθαριστοῦν ἀπό τά δαιμόνια οἱ Ἅγιοι Πατέρες, ἔχτιζαν ἐκκλησίες. Καί γνωρίζουμε ὅτι ὅπου ὑπῆρχε κραταιά εἰδωλολατρία, πολύ μεγάλη δηλαδή, ἔφταναν οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι δυστυχῶς νά κάνουν καί ἀνθρωποθυσίες, ὅπως οἱ σατανιστές, πού καί σήμερα κάνουν τέτοια πράγματα. 

 

Ἐκεῖ χτίζανε ναούς ἤ καί μοναστήρια τῆς Ἁγίας Τριάδος. Γιατί ὅ,τι ἀνώτερο ἔχουμε στήν πίστη μας, ὁ πιό Ἅγιος ἀπ’ ὅλους εἶναι ὁ Θεός καί ἀπό τόν Θεό παίρνουνε καί οἱ Ἅγιοι τήν ἁγιότητά τους. Καί ἡ ἁγιότητα τῶν Ἁγίων εἶναι ἴδια μέ τήν ἁγιότητα τοῦ Θεοῦ. Ἁπλῶς ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, ἔχει ὅλη τήν ἁγιότητα. Μάλιστα ὁ Χριστός μας σωματικῶς ἔχει τό πλήρωμα τῆς Θεότητος. Κατοικεῖ μέσα στόν Χριστό μας τό πλήρωμα τῆς Θεότητος.

 

Γι’ αὐτό εἰκάζουμε ὅτι αὐτή ἡ Μονή δέν ἔγινε τό 1863, ὅπως θά δεῖτε μία ἐπιγραφή βγαίνοντας στόν νάρθηκα πάνω ἀπό τήν πόρτα, ἀλλά εἶναι πολύ πιό ἀρχαία. Μέσα ἐδῶ στόν χῶρο ὑπάρχουν πλάκες οἱ ὁποῖες εἶναι καί χριστιανικές καί εἰδωλολατρικές. Ἐδῶ ἡ περιοχή ἦταν κοιμητήριο, νεκροταφεῖο. Ἐμεῖς δέν πιστεύουμε ὅτι οἱ νεκροί εἶναι νεκροί ἀλλά εἶναι κεκοιμημένοι, γι’ αὐτό εἶναι κοιμητήριο, ἐφόσον ἔχει νικηθεῖ ὁ θάνατος ἀπό τόν Χριστό μας.

 

Ἑπομένως πολύ πρίν ἀπό τήν χρονολογία αὐτή πιστεύουμε ὅτι ὑπῆρχε αὐτή ἡ Μονή καί ἀνασυστάθηκε, ἀφοῦ χτίστηκε τό 1863 αὐτός ὁ ναός. Γιά κάποια χρόνια ἤτανε ἀνδρική Μονή, μετά ὅμως ἐγκαταλείφτηκε, ὅπως συνέβη μέ πολλά μοναστήρια, καί ἀνασυγκροτήθηκε τό 1942-43 ὡς γυναικεία Μονή. Ἀπό τότε λειτουργεῖ ὡς γυναικεία.

 

Ἡ Ἁγία Τριάδα εἶναι ὁ Θεός μας, ὅλοι τό ξέρετε αὐτό καί εἰκονίζεται ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, ὅπως βλέπετε στό τέμπλο. Εἶναι ἡ λαϊκή ἀπεικόνιση, ἡ ὁποία δέν εἶναι καί τόσο ὀρθόδοξη, γιατί, σύμφωνα καί μέ τίς ἀποφάσεις τῆς 7^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ Πατέρας δέν εἰκονίζεται, ἐπειδή δέν πῆρε σάρκα. Μόνο ὁ Υἱός εἰκονίζεται, ὁ Χριστός δηλαδή, ἐπειδή πῆρε τήν ἀνθρώπινη φύση. Ὡστόσο ὑπάρχει αὐτή ἡ εἰκόνα, πού βλέπετε ἐκεῖ, ἕνας νέος, ἕνας γέρος καί τό περιστέρι -ἄς τό ποῦμε ἔτσι... ὁ νέος εἶναι ὁ Χριστός βέβαια πού μποροῦμε νά Τόν εἰκονίσουμε, ἀλλά τά ἄλλα δύο πρόσωπα δέν εἰκονίζονται. Οὔτε τό Ἅγιο Πνεῦμα μποροῦμε νά τό εἰκονίσουμε, γιατί οὔτε τό Ἅγιο Πνεῦμα πῆρε ἀνθρώπινη φύση.

Ὡστόσο ὑπάρχει... καί ὑπάρχει καί αὐτή ἡ θαυματουργή εἰκόνα, πού τήν προσκυνήσατε ὅπως μπήκατε - ἀντίγραφό της εἶναι βέβαια αὐτό στόν νάρθηκα - ἡ ὁποία εἶναι πάλι τέτοια ἀπεικόνιση καί ἡ ὁποία ἔκανε θαύματα καί κάνει καί σήμερα καί μυρόβλιζε καί μερικές φορές εὐωδιάζει καί τώρα, πού σημαίνει ὅτι ὁ Θεός ἐνεργεῖ καί μέσα ἀπό αὐτά, δέν δεσμεύεται. Ἡ ὀρθόδοξη εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι ἀκριβῶς ἀπό κάτω, οἱ τρεῖς Ἄγγελοι, ἡ φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ, ὅπου κι ἐκεῖ πάλι εἶναι εἰκονογραφικός τύπος, δέν εἶναι οἱ τρεῖς Ἄγγελοι τά τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Εἶναι ὁ ἄσαρκος Λόγος, ὁ ὁποῖος ἐμφανίζεται στήν Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, νά τό ποῦμε ἁπλά ὁ Χριστός πρίν τήν ἐνανθρώπηση, καί οἱ ἄλλοι δύο εἶναι ἄγγελοι. 

 

Αὐτούς εἶδε ὁ Ἀβραάμ -καί ἡ Σάρα- καί συνομίλησε μαζί τους καί ἔγινε αὐτή ἡ ὡραία συνομιλία περί Σοδόμων καί Γομόρρων -φαντάζομαι τήν γνωρίζετε- ὅπου ὁ Ἀβραάμ «παζάρεψε» μέ τόν Θεό νά σώσει τά Σόδομα καί τά Γόμορρα, τά ὁποῖα εἶχαν πέσει στήν ὁμοφυλοφιλία, ὅπως ἔχει γίνει καί στίς μέρες μας... Ὁ Θεός, ἐπειδή ἦταν φίλος τοῦ Ἀβραάμ, τοῦ ἀποκάλυψε ὅτι θά καταστραφοῦν καί ὁ Ἀβραάμ ἀρχίζει καί παρακαλεῖ καί λέει: Θεέ μου, ἄν βρεῖς πενήντα δίκαιους, θά τά καταστρέψεις; Λέει, ὄχι. Ἔ, λέει νά ρωτήσω μιά φορά ἀκόμα, ἄν εἶναι σαράντα πέντε; Ὄχι! Ἄν βρεῖς σαράντα καλούς ἀνθρώπους σ’ αὐτές τίς πέντε πόλεις; Δέν ἦταν μόνο τά Σόδομα καί τά Γόμορρα. Πέντε ἦταν οἱ πόλεις οἱ ὁποῖες ἁμάρταναν, Πεντάπολις.

 

- Ξέρετε ποῦ ἦταν αὐτές οἱ πέντε πόλεις;

Δέν εἶναι παραμύθια αὐτά πού λέμε... ἦταν στήν Νεκρά Θάλασσα. Ὅσοι ἔχουμε πάει στά Ἱεροσόλυμα καί στό Σινᾶ, περνᾶμε ἀπό τήν περιοχή πού ἦταν αὐτές οἱ πέντε πόλεις. Τώρα βέβαια δέν ὑπάρχουν... Εἶναι ἐκεῖ θαμμένες, κατεστραμμένες, διαλυμένες καί στόν τόπο ἐκεῖνο ὑπάρχει καμένη γῆ. Δέν φυτρώνει σχεδόν τίποτα καί στή θάλασσα μέσα δέν ὑπάρχει ἴχνος ζωῆς, γι’ αὐτό λέγεται νεκρά θάλασσα.

Ἀρχισε νά «παζαρεύει», νά κατεβαίνει, 40... 30... 20... ἀκόμα μιά φορά νά τολμήσω... 10; Καί 10 λέει νά ὑπάρχουν, δέν θά τά καταστρέψω. Δέν ὑπῆρχαν οὔτε 10! Ἦταν μόνο ὁ Λώτ καί ἡ οἰκογένειά του.

 

Αὐτό τώρα μᾶς διδάσκει πολλά πράγματα, τά ὁποῖα ἔχουν σχέση καί μέ τήν ἐπικαιρότητα. Τό πρῶτο πού μᾶς διδάσκει εἶναι ὅτι δέν εἶναι ἐμπόδιο ὁ τόπος πού κατοικοῦμε. Ὁ Λώτ ζοῦσε μέσα στό Σόδομα καί τά Γόμορρα, ὅ,τι χειρότερο. Ἦταν ἅγιος. Μάλιστα λέει ἕνα ὡραῖο στό Γεροντικό κάποιος γέροντας: Γιατί σώθηκε ὁ Λώτ καί ἁγίασε; Γιατί, λέει, ἐνῶ ἔβλεπε -δέν ἦταν ἀνόητος νά μήν καταλαβαίνει τί γινότανε- δέν τούς κατέκρινε. Τί μεγάλη σημασία ἔχει νά μήν κατακρίνεις! Ἡ κρίση ἀνήκει στόν Θεό, δέν ἀνήκει σέ μᾶς. Ὄχι ὅτι δέν εἶναι ἁμάρτημα ἡ ὁμοφυλοφιλία, εἶναι, σίγουρα εἶναι! Ἀλλά τό πρόσωπο πού ἁμαρτάνει, ἐμεῖς δέν ἔχουμε καμιά ἐξουσία νά τό κατακρίνουμε. Τήν πράξη, ὅμως, πάντοτε θά τήν κατακρίνουμε καί πρέπει νά τό λέμε ὅτι εἶναι κακό, μέγιστο κακό, μέγιστο ἁμάρτημα.

 

Ἕνα δίδαγμα, λοιπόν, εἶναι αὐτό, δέν μᾶς ἐμποδίζει οὔτε ὁ χρόνος οὔτε ὁ τόπος οὔτε τό πῶς ζοῦνε οἱ ἄλλοι γύρω μας οὔτε ἐάν εἴμαστε μοναχοί, ἱερομόναχοι, παπάδες, λαϊκοί, ἔγγαμοι, ἄγαμοι... Γιατί μοῦ λένε μερικοί, π. Ἱερεμία, ἐσεῖς στό Ἅγιο Ὄρος τώρα, μοναχοί.. ἐντάξει θά σωθεῖτε... ἐμεῖς δέν μποροῦμε νά σωθοῦμε, γιατί εἴμαστε στόν κόσμο! Ἀκοῦτε; Ἤ ἐμεῖς εἴμαστε παντρεμένοι, λένε, δέν μποροῦμε...

 

- Δηλαδή οἱ παντρεμένοι δέν μποροῦνε νά σωθοῦνε; Δηλαδή οἱ ἐντολές πού ἔδωσε ὁ Θεός εἶναι μόνο γιά τούς ἀνύπαντρους; Μόνο γιά τούς μοναχούς; Οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ εἶναι μόνο γιά αὐτούς ἐφαρμόσιμες;

Ἀλλοίμονο, ἄν ὁ Χριστός εἶπε πράγματα πού δέν μποροῦμε νά ἐφαρμόσουμε! Θά ἦταν πολύ ἄδικος, πολύ ἀπάνθρωπος...

 

- Γιατί μᾶς λέει ὅτι ὑπάρχει αἰώνια κόλαση;

Ὑπάρχει αἰώνια κόλαση. Γιατί τίς ἐντολές πού μποροῦμε νά τίς τηρήσουμε καί δέν τίς τηροῦμε ὀφείλεται σέ μᾶς, εἴμαστε ὑπεύθυνοι. Ἑκούσια δηλαδή ἁμαρτάνουμε, δέν μᾶς ἀναγκάζει κανένας. Ἔχουμε τό αὐτεξούσιο, γι’ αὐτό καί δίνουμε λόγο. Εἴμαστε ἐλεύθεροι, δέν εἴμαστε ἀναγκασμένοι νά ἁμαρτάνουμε ἐπειδή εἴμαστε παντρεμένοι ἤ εἴμαστε κοσμικοί κ.λ.π. Ὅπως λένε μερικοί, δέν γίνεται πάτερ ἐμεῖς στόν κόσμο νά μήν ἁμαρτάνουμε... Ποιός σοῦ τό εἶπε αὐτό, ὅτι δέν μπορεῖς στόν κόσμο νά μήν ἁμαρτάνεις; Φυσικά καί μπορεῖς καί ἔχουμε τόσους Ἁγίους ἐγγάμους! 

 

Μάλιστα εἶχε κυκλοφορήσει κι ἕνα βιβλίο. Ὑπάρχει ἀκόμα νομίζω: «Οἱ ἔγγαμοι Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας». Ὁ Χριστός δέν ἔδωσε δύο εὐαγγέλια! Γιατί ὑπάρχει κι αὐτό : ἐσεῖς ἐντάξει θά τά κάνετε ὅπως τά λέει, ἐμεῖς θά κάνουμε λιγότερα. Οὔτε αὐτό ἰσχύει, γιατί ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ εἶναι γιά ὅλους. Δέν ἰσχύουν μερικές ἐντολές καί τίς ἄλλες ἄν θέλουμε τίς τηροῦμε... Λέει, ἄς ποῦμε, ὁ Χριστός μία ἐντολή: ἀπαγορεύεται ἡ μοιχεία, ἀπαγορεύεται ἡ πορνεία. Δέν τό ξέρετε;.. Ὅλα αὐτά τά σαρκικά ἁμαρτήματα. Κι ἄν δεῖς πονηρά ἤδη κάνεις μοιχεία στήν καρδιά σου. Ἔ, καλά πάτερ, αὐτό εἶναι γιά τούς μοναχούς! Δέν εἶναι γι’ αὐτούς πού ζοῦνε στόν κόσμο.

 

- Δηλαδή ὁ Χριστός ζητάει πράγματα πού δέν μποροῦμε νά τηρήσουμε;

Ἄν εἶναι δυνατόν! Γιά ὅλους εἶναι. Οἱ ἐντολές ὅλες εἶναι γιά ὅλους. Ἑπομένως, τό εὐαγγέλιο εἶναι ἕνα καί μάλιστα νά σᾶς πῶ ποιά εἶναι ἡ διαφορά μας; Τό λένε οἱ Ἅγιοι Πατέρες καί ὁ Ἅγιος Βασίλειος τό λέει. Ἡ διαφορά μας εἶναι ἡ ἑξῆς: ὅτι ἐσεῖς πού εἶστε μέσα στόν κόσμο καί εἴσαστε καί ἔγγαμοι οἱ περισσότεροι, πρέπει νά κάνετε πιό πολύ ἄσκηση ἀπό μᾶς! Τό ἀκούσατε; Ὄχι πιό λίγη, πιό πολλή, γιατί ἔχετε πιό πολλούς πειρασμούς. 

 

Ἐδῶ δέν ἔχουμε τόσους πειρασμούς ἀπό τίς αἰσθήσεις, ἀπό τά μάτια, ἀπό τά αὐτιά, εἶναι φυλαγμένα ἀπό τό περιβάλλον. Ὅλοι γύρω μας εἶναι λίγο-πολύ καλοί.. ἔ, βγαίνει καί κανένας σκάρτος μοναχός ἀλλά οἱ πιό πολλοί εἶναι καλοί. Ἐνῶ ἐσύ ἔχεις τό ἀντίθετο. Ἔχεις πάρα πολλούς πειρασμούς καί ἀπό τούς ἀνθρώπους πού εἶναι γύρω σου, πού οἱ πιό πολλοί εἶναι ἀδιάφοροι, γιά νά μήν ποῦμε ἄθεοι ἤ καί ἀντίθεοι, δηλαδή πολεμᾶνε, ὄχι ἁπλῶς εἶναι ἀδιάφοροι, καί ἀπό τίς αἰσθήσεις. 

 

Συνέχεια δέχεσαι προκλήσεις, ἡ τηλεόραση, τό ἴντερνετ, οἱ διαφημίσεις στόν δρόμο, ὁ τρόπος πού δέν ντύνονται πλέον οἱ ἄνθρωποι... ὄχι πού ντύνονται... Ὅλα αὐτά πρέπει νά τά ἀντιμετωπίσεις ἄν θέλεις νά σωθεῖς, ἔτσι δέν εἶναι; Δέν πρέπει νά ὑποκύψεις, γιατί ἄν ὑποκύψεις στόν πειρασμό καί ἁμαρτάνεις, φυσικά δέν μπορεῖς νά σωθεῖς. Ἐννοεῖται ὅτι ὑπάρχει καί ἡ μετάνοια. Ἐννοεῖται ὅτι θά μετανοοῦμε. Ἀλλά, τέλος πάντων, πρέπει καί λίγο νά προχωρήσουμε.

 

Ὁπότε, πρέπει πιό πολύ νά προσέχεις τά μάτια σου, τά αὐτιά σου, τίς αἰσθήσεις σου, πιό πολύ νά προσεύχεσαι σέ σχέση μέ ἕναν μοναχό δηλαδή, ἔχεις πιό πολύ ἀγῶνα. Αὐτό πού σᾶς λέω γινόταν, δέν εἶναι θεωρία. Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος, τόν 4^ο αἰῶνα, λέει «στά χρόνια μου πιό πολύ ἄσκηση γίνεται στόν κόσμο παρά στά μοναστήρια». Τό διάβασα καί μοῦ ἔκανε ἐντύπωση. Γιατί; Γιατί τότε οἱ ἄνθρωποι ἦταν ὄντως χριστιανοί καί ξέρανε πολύ καλά τί σημαίνει σωτηρία καί πῶς θά ἐπιτευχθεῖ ἡ σωτηρία. 

 

Ἐμεῖς ἔχουμε ξεφτίσει καί λέμε, ἐντάξει ἐμεῖς λαϊκοί εἴμαστε, δέν θά κάνουμε αὐτά πού κάνουν οἱ μοναχοί.. δέν εἴμαστε καλόγεροι καί καλόγριες.. καί ἐννοοῦν θά κάνουμε λιγότερα. Ὄχι, περισσότερα θά πρέπει νά κάνεις. Νά τηρεῖς τίς ἐντολές καί γιά νά τίς τηρεῖς πρέπει νά κάνεις περισσότερη ἄσκηση ἀπό τούς μοναχούς. Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια καί αὐτός πού θέλει νά τό καταλάβει, τό καταλαβαίνει νομίζω, δέν εἶναι δύσκολο.

 

Ὁπότε, νά ξαναγυρίσουμε στήν ἱστορία μέ τόν Ἀβραάμ. Φεύγει ὁ Θεός, φεύγουν οἱ δύο Ἄγγελοι, πᾶνε στά Σόδομα καί τά Γόμορρα, ἐκεῖ γίνεται πάλι ἕνα ἐπεισόδιο, ὅσοι ἔχετε διαβάσει τήν Παλαιά Διαθήκη, μέ τόν Λώτ. Ἦταν τόσο ξεδιάντροποι αὐτοί πού μόλις εἶδαν τούς δύο Ἀγγέλους, κυνηγοῦσαν τούς Ἀγγέλους. Εἶχαν φτάσει σέ τέτοια ἀδιαντροπιά. Καί ἔφτασε ὁ καημένος ὁ Λώτ νά τούς πεῖ, «βρέ παιδιά, εἶναι ξένοι, σεβαστεῖτε τους... ἐπιτέλους πάρτε τίς θυγατέρες μου». Φανταστεῖτε ποῦ ἔφτασε αὐτός ὁ Ἅγιος ἄνθρωπος! Ὄχι, τοῦ λένε, φύγε ἀπό κεῖ γιατί θά σέ παραμαζέψουμε καί σένα.

 

Καί τότε τί γίνεται; Τούς τυφλώνει ὁ Θεός! Ἐνῶ ὁρμήσανε νά μποῦνε μέσα στό σπίτι καί νά χτυπήσουν καί τόν Λώτ, τούς τυφλώνει ὁ Θεός καί ἄρχισαν νά ψάχνονται... Βλέπετε τί κάνει ὁ Θεός! Καί μετά βέβαια ἔγινε ἡ καταστροφή.

 

Γιατί τά λέμε τώρα αὐτά; Πρῶτον, γιά νά διδαχτοῦμε αὐτό ἀπό τόν Λώτ, νά μήν κατακρίνουμε καί νά μή προφασιζόμαστε ὅτι εἴμαστε στόν κόσμο καί δέν μποροῦμε νά σωθοῦμε, δέν μποροῦμε νά ἁγιάσουμε. Ὄχι δέν μποροῦμε, ὀφείλουμε νά ἁγιάσουμε, καί μποροῦμε καί πρέπει νά ἁγιάσουμε. Γιατί εἰρωνεύονται οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου... ἔ, ἅγιος θά γίνεις τώρα... πολύ πᾶς στά μοναστήρια... καί μέ τούς παπάδες καί τούς καλογήρους πού ἔμπλεξες. Ἅγιος θά γίνω, γιατί ἄν δέν γίνω ἅγιος, δέν μπορῶ νά σωθῶ. Εἶναι ἐντολή νά γίνουμε ἅγιοι. «Ἅγιοι γίνεσθε», δέν λέει ἡ Ἁγία Γραφή; «Ὅτι ἐγώ ἅγιός εἰμι»¹. Καί οἱ πρῶτοι χριστιανοί μεταξύ τους ἔτσι ἀπεκαλοῦντο «ἅγιοι».

 

- Τί θά πεῖ ἅγιος ξέρετε;

Ἅγιος θά πεῖ ξεχωρισμένος. Ἀπό τί; Ἀπό τόν κόσμο, ἀπό τήν ἁμαρτία. Ὅταν λέμε κόσμο δέν ἐννοοῦμε τούς ἀνθρώπους, τούς ἀνθρώπους τούς ἀγαπᾶμε ὅλους, ἀλλά τόν κοσμικό τρόπο ζωῆς. Τό κοσμικό φρόνημα, τό ὁποῖο μᾶς ἔχει ἐπηρεάσει πάρα πολύ καί νά ξέρετε τό κοσμικό φρόνημα εἶναι τό διαβολικό φρόνημα. «Ὁ κόσμος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται»², λέει ἡ Ἁγία Γραφή. Εἶναι ἑδρασμένος, ἔχει βάση τόν πονηρό, τόν διάβολο. Ἄρα κοσμικό φρόνημα - κοσμικός τρόπος ζωῆς καί χριστιανός δέν συμβιβάζονται.

 

- Μπορῶ νά εἶμαι καί λίγο κοσμικός καί λίγο χριστιανός;

Δέν γίνεται. Ἤ κοσμικός θά εἶσαι ἤ χριστιανός. Ὁ Χριστός μας -προσέξτε- εἶναι ἀπόλυτος. Θά μοῦ πεῖτε, εἶμαι αὐστηρός... ἄς τό πεῖτε, δέν πειράζει.. κι ἄλλοι μοῦ τό λένε. Ἀλλά δέν εἶναι αὐστηρότητα, εἶναι ἡ ἀλήθεια αὐτό τό πράγμα. Τί λέει ὁ Χριστός; «Σέ θέλω νά μέ ἀγαπᾶς ἐξ ὅλης τῆς καρδίας, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς..»³. Δέν λέει κατά ἕνα ποσοστό νά Μέ ἀγαπᾶς. Βλέπετε; Ὁ Χριστός εἶναι ἀπόλυτος. Μᾶς θέλει ὁλόκληρους, δέν μᾶς θέλει κατά ἕνα κομμάτι. Ἕνας κομματιασμένος εἶναι νεκρός. Μᾶς θέλει 100% δικούς Του. Ὅλη ἡ καρδιά, ὅλη ἡ ψυχή, ὅλη ἡ δύναμη, ὅλη ἡ ὕπαρξή μας νά ἀγαπάει τόν Χριστό, νά εἶναι ὅλη στόν Χριστό.

 

Εἶπα στόν πάτερ, ξέρετε εἶναι μοναστήρι... νά ἔρθουνε οἱ γυναῖκες μέ φοῦστες κ.λ.π. Αὐτό τί σημαίνει; Ὅτι ἔξω ἀπό τό μοναστήρι μπορεῖς νά φορᾶς παντελόνια; Ὄχι, δέν μπορεῖς. Αὐτός εἶναι κοσμικός τρόπος ζωῆς. Ἀλλά τό λέμε ἔτσι γιά νά τό φέρουμε πιό γλυκά... (ὄχι στόν πάτερ) γενικῶς... Γιατί ἔχουμε κάτι γιαγιάδες τώρα μοντέρνες, πού μᾶς ἔρχονται ἐδῶ μέ τά παντελόνια καί μέ τά χίλια ζόρια, ἄν φορέσουνε φούστα. Ἄν τήν φορέσουν... τέλος πάντων τή φορᾶνε καί μέ τό πού θά βγοῦνε ἀπό τήν ἐκκλησία τήν πετᾶνε, ἀκόμα μέσα στό μοναστήρι! Τόσο πολύ... Ἔχουμε γίνει πολύ σύγχρονοι οἱ Ἕλληνες τώρα! Πάρα πολύ σύγχρονοι καί μοντέρνοι...

 

(π. Ἱερεμίας) : .............

 

Αὐτό εἶναι... μᾶς κατηγοροῦν ὅτι διώχνουμε τόν κόσμο ἀπό τήν ἐκκλησία. Διώχνουμε τήν ἁμαρτία.

 

- Γιατί, τό νά φορᾶς παντελόνι θά πεῖτε εἶναι ἁμαρτία;

Τώρα πιάσαμε τά ἐξωτερικά. Ἔχουν σημασία καί τά ἐξωτερικά. Ναί, εἶναι ἁμαρτία. Τό ξέρετε; Ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη τό λέει. Δέν ἐπιτρέπεται ὁ ἄνδρας νά φοράει γυναικεῖα ροῦχα»⁴. Στό Δευτερονόμιο, θά σᾶς βρῶ καί τήν παραπομπή, ἄν ἀμφιβάλλετε. «Καί δέν ἐπιτρέπεται ἡ γυναίκα νά φοράει ἀνδρικά ροῦχα»⁵. Ξεκάθαρα τό λέει.

 

- Ξέρετε ποῦ παραπέμπει αὐτό;

Δέν εἶναι ἀσήμαντο. Αὐτό παραπέμπει στήν ὁμοφυλοφιλία, τό unisex. Δέν εἶναι ἀνένοχο λοιπόν καί μικρό πράγμα, εἶναι σπουδαῖο. Καί ὄχι μόνο... ἀλλάζει ὅλη ἡ ψυχολογία. Ἄν ἐγώ βγάλω τά ράσα μου καί κυκλοφορῶ μέ τά λαϊκά, θά παραξενευτεῖτε. Ἀλλά καί ἐγώ θά βλαφτῶ, κι ἐγώ θά χάσω κάτι. Γιατί αὐτό πού φορᾶμε εἶναι τό κατεξοχήν περιβάλλον μας, αὐτό πού μᾶς περιβάλλει, ἡ περιβολή μας, καί αὐτό πού κατεξοχήν μᾶς ἐπηρεάζει.

 

Κάποτε ὁ Ἅγιος Πορφύριος εἶπε μιά ἱστορία σ’ ἕνα ἀνδρόγυνο πού τόν ρώτησε, ἄν τό κοριτσάκι τους ἐπιτρέπεται νά φοράει παντελόνι ἤ ὄχι. Καί ξέρετε τί τούς εἶπε; Κατ’ ἀρχάς τούς εἶπε αὐτό πού σᾶς εἶπα κι ἐγώ - γιατί λένε μερικοί ὅτι ὁ π. Πορφύριος ἦταν μοντέρνος καί ἀνοιχτός καί χαλαρός στά ἠθικά θέματα... Καθόλου! Τούς εἶπε κατ’ ἀρχάς πώς τό θέμα εἶναι λυμένο. Ἀπό ποῦ; Σᾶς τό εἶπα. Ἀπό τό Δευτερονόμιο, ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ἀκόμα δέν ἐπιτρέπεται. Ἀλλά γιά νά τούς δώσει ἀκόμα περισσότερο νά τό καταλάβουνε, τούς εἶπε τήν ἑξῆς ἱστορία. 

 

Κάποτε ἦταν μία μητέρα ἔγκυος καί ἔβλεπε κάθε μέρα ἕνα πρόσωπο, ἕναν νέο, ὁ ὁποῖος εἶχε κάτι σάν προβοσκίδα, σάν μελιτζάνα στό μάγουλό του... μιά δυσμορφία. Κι αὐτή βλέποντάς  αὐτό τό παιδί ἔκανε αὐτόν τόν λογισμό, τήν καημένη τή μητέρα του πῶς θά τό ἔχει αὐτό τό παιδί; Καί πῶς θά ὑποφέρει πού θά τό βλέπει ἔτσι; Ἄν κι ἐγώ εἶχα ἕνα τέτοιο παιδί... Ἦταν ἔγκυος ἐν τῶ μεταξύ. Γέννησε καί ἔκανε ἀκριβῶς ἕνα τέτοιο παιδί! Καί δημιουργήθηκε ἰατρικό θέμα καί ἐπειδή ὁ παππούλης ἤτανε στήν Πολυκλινική, γιατί ἐκεῖ πῆγε κι αὐτή ἡ μητέρα, τόν κάλεσαν. Τόν ξέρανε τόν Ἅγιο Πορφύριο. Ὁ Ἅγιος Πορφύριος εἶχε χάρισμα. Σέ ἔβλεπε καί ἔλεγε, κοίταξε, τό στομάχι σου, τό ἔντερό σου, τό ἧπαρ σου ἔχει πρόβλημα. Πολλές φορές διόρθωνε καί τούς γιατρούς. Λέγανε οἱ γιατροί ἐκεῖ, καί ἔλεγε ὄχι στήν ἄλλη πλευρά εἶναι τό πρόβλημα, εἶναι ἀντανακλαστικός ὁ πόνος. Ὁπότε οἱ γιατροί τόν ξέρανε καί τόν φωνάζανε.

 

Τούς λέει, λοιπόν, ὁ Ἅγιος, θέλω νά δῶ τή μητέρα. Τήν κάλεσε τότε καί τί ρώτησε τί λογισμούς εἶχες, ὅταν κυοφοροῦσες τό μωρό; Τοῦ λέει εἶχα αὐτούς τούς λογισμούς, ἔβλεπα τό παιδί κ.λ.π. Αὐτό λέει συνέβη. Αὐτό ἐπέδρασε, οἱ λογισμοί πού εἶχες καί διαμορφώθηκε καί τό σῶμα τοῦ παιδιοῦ ἀνάλογα μέ τίς φοβίες σου, μέ τούς λογισμούς σου.

 

- Ἀπό ποῦ δημιουργήθηκαν οἱ λογισμοί;

Ἀπό τό περιβάλλον, ἀπό αὐτό πού ἔβλεπε καθημερινά. Καταλαβαίνετε τώρα τί θέλω νά σᾶς πῶ; Τί ἤθελε νά πεῖ ὁ Ἅγιος;

 

- Ποιό εἶναι πιό στενό περιβάλλον ἀπό ὅλα;

Τά ροῦχα μας! Ἀνάλογα μέ τό τί ροῦχα φορᾶς, ἔχεις καί τούς ἀνάλογους λογισμούς. Ἄν μία γυναίκα φοράει ἀνδρικά ροῦχα, σιγά-σιγά ἀνδροποιεῖται, χάνει αὐτή τήν εὐγένεια, τή λεπτότητα, τήν εὐαισθησία πού ἔχει ἡ γυναίκα, ὅπως τήν ξέρουμε. Καί βλέπεις κάτι γυναῖκες πού λές, τώρα ἄντρας εἶναι αὐτή; Γυναίκα εἶναι; Ἕνα ἔκτρωμα εἶναι; Ἕνα ἀλλοπρόσαλλο ὄν εἶναι; Μία ἀγριότητα, κάτι ἀφύσικο δηλαδή. Ἀνδροποιεῖται, χάνει τά χαρακτηριστικά της. Καταλάβατε; Καί πᾶμε μετά στήν ὁμοφυλοφιλία κ.λ.π. Νά μήν ποῦμε περισσότερα γι’ αὐτό.

 

Σᾶς εἶπα ἕνα παράδειγμα γιά νά δεῖτε τί σημασία ἔχει νά τηροῦμε τίς ἐντολές, ὅτι πρέπει νά τίς τηροῦμε, γιατί μετά τό πληρώνουμε. Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τό πληρώνουμε. Οἱ ἐντολές πού μᾶς ἔδωσε ὁ Χριστός μας δέν εἶναι γιά τόν Χριστό. Ὁ Χριστός εἶναι σέ ἄπειρη μακαριότητα. Οὔτε θά Τοῦ προσθέσουμε τίποτα ἄν τηρήσουμε τίς ἐντολές οὔτε θά Τοῦ ἀφαιρέσουμε κάτι ἄν δέν τίς τηρήσουμε. Γιά μᾶς εἶναι οἱ ἐντολές, μᾶς τίς εἶπε γιά νά μετέχουμε κι ἐμεῖς σ’ αὐτή τή μακαριότητα τή δική Του, τήν ἄπειρη μακαριότητα πού ἔχει. Νά τό ποῦμε ἁπλά, εἶναι οἱ ὁδηγίες χρήσης, πῶς θά χρησιμοποιήσεις αὐτό τό σῶμα καί αὐτή τήν ψυχή πού σοῦ ἔδωσε ὁ Χριστός. 

 

Ὅπως παίρνεις κι ἕνα αὐτοκίνητο. Δέν παίρνεις κι ἕνα manual πού λέει κάθε τόσο θά τοῦ ἀλλάζεις λάδια, θά τοῦ βάζεις αὐτό τό εἶδος βενζίνης, δέν θά τοῦ βάζεις ὁτιδήποτε;... Ἄν πεῖς, ξέρω ἐγώ, θά τό πετάξω τό manual, θά ρωτήσω τόν γείτονα πού ἔχει κι αὐτός ἀμάξι ἤ θά κάνω τοῦ κεφαλιοῦ μου, τί θά κάνεις; Θά τό καταστρέψεις τό ἀμάξι. Δέν θά ἔχεις ἀμάξι μετά ἀπό λίγο.

 

Ἔτσι καί τό σῶμα καί τήν ψυχή πού μᾶς δίνει ὁ Θεός, θά πρέπει νά γνωρίζουμε πῶς νά τά χρησιμοποιήσουμε, πῶς νά τά λειτουργήσουμε.

 

- Ποῦ νά τούς βροῦμε τούς κανόνες; Στόν ὁποιοδήποτε;

Ὄχι, στόν κατασκευαστή. Αὐτός θά σοῦ πεῖ τούς σωστούς κανόνες, πῶς θά λειτουργήσεις, αὐτός πού τά ἔφτιαξε. Ἔτσι δέν εἶναι; Δηλαδή; Ὁ Χριστός.

 

- Ποῦ εἶναι οἱ κανόνες;

Στήν Ἐκκλησία. Στό ἅγιο Εὐαγγέλιο, οἱ ἱεροί Κανόνες. Οἱ ἱεροί Κανόνες εἶναι οἱ ὁδηγίες χρήσης, πῶς θά χρησιμοποιήσουμε τό σῶμα καί τήν ψυχή νά μήν τά καταστρέψουμε, νά τά σώσουμε. Νά ἡ σωτηρία.

 

- Τί σημαίνει σωτηρία;

Νά διασωθῶ στήν αἰωνιότητα, αὐτό σημαίνει σωτηρία, νά ὑπάρχω γιά πάντα. Δέν θέλουμε νά χαθοῦμε, νά μᾶς φάει τό χῶμα. Γι’ αὐτό καί βάφεστε καί βάφετε καί τά μαλλιά σας, γιά νά φαίνεστε πάντα νέες! Δέν εἶναι αὐτός ὁ τρόπος. Μπορεῖς νά εἶσαι πάντα νέος χωρίς νά βάφεσαι -καί δέν πρέπει νά βάφεστε καί νά ἀλλοιώνεστε- ὅταν εἶσαι μέ τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος δέν εἶναι ἁπλῶς νέος, εἶναι ὁ ἀεί ὤν, Αὐτός πού ὑπάρχει γιά πάντα καί αὐτός εἶναι ὁ πόθος ὁ βαθύτερος τοῦ ἀνθρώπου, δέν θέλει νά χαθεῖ ὁ ἄνθρωπος. Ὁ Θεός μᾶς ἔφτιαξε γιά νά εἴμαστε ἀθάνατοι.

 

- Πῶς μπῆκε ὁ θάνατος; Γιατί μπῆκε ὁ θάνατος καί δέν θέλουμε τόν θάνατο;

Μπῆκε ἀπό τήν ἁμαρτία. Δέν εἴμαστε φτιαγμένοι γιά νά πεθάνουμε, εἴμαστε φτιαγμένοι γιά νά ζήσουμε αἰώνια. Αὐτό γίνεται τώρα μέσα στήν Ἐκκλησία, γιά αὐτούς πού τό ἔχουνε καταλάβει. Τηρώντας τίς ἐντολές σιγά-σιγά περνᾶς στήν ἀθανασία, ἐν μακαριότητι ἀθανασία. Γιατί ὑπάρχει καί ἀθανασία ἐν τῇ κολάσει. Κι ἐκεῖνοι ἀθάνατοι θά εἶναι ἀλλά στήν κόλαση. Οὕτως ἤ ἄλλως ὁ Θεός μέ τήν Ἀνάστασή Του μᾶς ἔκανε ἀθάνατους. 

 

Λέει πολύ ὡραῖα ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος ὁ Πόποβιτς, «ὁ ἄνθρωπος καταδίκασε τόν Θεό σέ θάνατο». Τόν σταυρώσαμε τόν Θεό -τήν ἀνθρώπινη φύση Του, ὄχι τήν Θεότητα. «Ὁ Θεός καταδίκασε τόν ἄνθρωπο στήν ἀθανασία»! Θέλουμε - δέν θέλουμε θά ὑπάρχουμε γιά πάντα. Ὅ,τι θέλεις κάνε -ποτέ νά μήν τό κάνετε- αὐτοκτόνα, κάψε τό σῶμα σου, ὅπως κάνουν τώρα τήν καύση τῶν νεκρῶν, δέν πρόκειται νά ἐξαφανιστεῖ. Ὅ,τι καί νά κάνεις, θά ὑπάρχεις. Θά ὑπάρχεις μέ τόν χαρακτήρα σου, μέ τήν προσωπικότητά σου, ὅπως εἶσαι τήν τελευταία ὥρα τῆς ζωῆς σου, θά εἶσαι γιά πάντα στήν αἰωνιότητα. Γι’ αὐτό ἔχει σημασία νά μετανοήσουμε, γιά νά εἴμαστε τήν τελευταία ὥρα μέ τόν Θεό καί ὄχι χωρίς τόν Θεό, ὁπότε νά εἴμαστε γιά πάντα στήν μακαριότητα. 

 

Ὅ,τι καί νά κάνεις λοιπόν θά ὑπάρχεις, ἀλλά τό θέμα εἶναι νά ὑπάρχεις μέ τόν Θεό μέσα στήν μακαριότητα καί τήν χαρά τοῦ Θεοῦ καί αὐτό γίνεται μόνο ὅταν ζήσουμε ὀρθόδοξα, μέ ὀρθόδοξη πίστη, ὄχι αὐτά πού διδάσκονται τώρα τά παιδιά στά σχολεῖα. Τώρα στά σχολεῖα ἐπίσημα διδάσκεται ἡ αἵρεση. Ἐπίσημα, ἀπό τό Κράτος! Τό ξέρετε; Τό ἔχετε καταλάβει; Ἐπίσημα διδάσκεται ὁ Οἰκουμενισμός καί ἡ Πανθρησκεία. Στά παιδιά λένε ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι καλές.

 

- Ποιός τό εἶπε αὐτό ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι καλές;

Καί ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες σώζουν... καί ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες προσεύχονται. Ναί, ἀλλά ποῦ προσεύχονται; Ἔχει κάτι φωτογραφίες στά βιβλία, τόν Ἅγιο Σεραφείμ καί δίπλα ἕναν ἄλλον παπικό κι αὐτός προσεύχεται, ἕναν ἄλλον μουσουλμάνο κι αὐτός προσεύχεται... ἔ, ποῦ προσεύχονται; Στόν Θεό λέει.

 

- Ποιόν Θεό; Πόσοι θεοί ὑπάρχουν;

Ὁ ἴδιος λένε, ἕνας Θεός εἶναι.

 

- Ναί, ποιός εἶναι;

Δέν τό λένε. Λέει, ἐσεῖς τόν λέτε Χριστό, οἱ ἄλλοι τόν λένε Ἀλλάχ.. τό ἴδιο εἶναι. Δέν εἶναι τό ἴδιο!

 

Καταλάβατε; Αὐτά διδάσκουν τώρα τά παιδιά μας. Ὁπότε δημιουργεῖται μιά γενιά, ἡ ἑπόμενη γενιά θά εἶναι μιά γενιά οἰκουμενιστῶν, πανθρησκειαστῶν καί νά τό ποῦμε καί λίγο κουλτουριάρικα.. ἀνθρωπαρίων, ὄχι ἀνθρώπων. Ἑτοιμάζουν τά νέα ἀνθρωπάρια, τούς εἵλωτες τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων μέ αὐτό τόν τρόπο. Γιατί, ὅταν τό παιδί χάσει τήν ὀρθοδοξία, μετά θά ὑποταχτεῖ στό σύστημα. Αὐτό θέλουν. Θέλουν ἀνθρώπους πού νά εἶναι διεφθαρμένοι καί νά εἶναι ἀδιάφοροι ὡς πρός τή θρησκεία καί μέ συγκεχυμένη γνώση ὡς πρός τόν Θεό. Μέ τά νέα Θρησκευτικά πού διδάσκονται τά παιδιά στά σχολεῖα εἶναι ὅλα θολά.

 

- Ποιός εἶναι ὁ Θεός;

 

«Εἶναι ὁ Χριστός. Καί ὁ Ἀλλάχ καλός εἶναι κι αὐτός... καί τό κοράνιο, ἅγιο εἶναι καί τό κοράνιο, ἱερό καί τό κοράνιο...». Τό παιδί εἶναι σέ ἕνα χάος, σέ μία σύγχυση. Αὐτό ἀκριβῶς εἶναι τό ὄχημα τοῦ διαβόλου, ἡ σύγχυση. Καί ἐκεῖ μέσα περνάει αὐτή ἡ θεωρία πού σᾶς εἶπα, κρατῆστε τόν Χριστό σας, ἀλλά μή λέτε ὅτι μόνο ὁ Χριστός σώζει. Καί ὁ Ἀλλάχ σώζει.. καί μή λέτε μόνο τό Εὐαγγέλιο.. καί τό κοράνιο.. Παίρνουν καί μοιράζουν κοράνια καί οἱ δικοί μας οἱ ὑψηλοβάθμιοι... Ἀπαράδεκτα πράγματα! Καί οἱ ἄλλοι οἱ Βουδιστές κι αὐτοί καλοί εἶναι.. Ὅλοι καλοί... καί ἀφῆστε τό παιδί νά διαλέξει μόνο του.

 

Λοιπόν, γιά νά σωθοῦμε χρειάζεται ἡ Ὀρθόδοξη πίστη. Μόνο ὁ Χριστός σώζει. Εἶναι ἀποκλειστικά ὁ Σωτῆρας. Μόνο ἡ ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι ἡ ἀλήθεια, ἡ μόνη ἀλήθεια, ἡ πραγματική ἀλήθεια καί χρειάζεται νά ἔχεις καί ὀρθόδοξη ζωή, νά τηρεῖς δηλαδή τίς ἐντολές. Καί ποῦ θά βροῦμε τά πρότυπα γιά νά μιμηθοῦμε; Στούς Ἁγίους μας. Πῶς ἔζησαν οἱ Ἅγιοι; Ὁ Ἅγιος πού ἔχεις τό ὄνομά του. Πάρε αὐτόν καί μιμήσου τον. Θά ἐφαρμόσεις τό Εὐαγγέλιο μιμούμενος τούς Ἁγίους. 

 

Νά σᾶς πῶ καί κάτι καί μήν παραξενευτεῖτε... Ὅλοι πρέπει νά γίνετε μοναχοί - μιά πού ἤρθατε στό Μοναστήρι.. Ὄχι μέ τήν ἔννοια νά ἀφήσετε τήν οἰκογένειά σας, ἀλλά νά υἱοθετήσετε τόν τρόπο ζωῆς, ἄν θέλετε νά σωθεῖτε. Γιατί ὁ τρόπος ζωῆς εἶναι ὁ ἴδιος, ἡ ἀσκητική καί μυστηριακή ζωή. Ὅλοι πρέπει νά τηρήσουμε ὅλες τίς ἐντολές καί νά ἀγωνιστοῦμε. Καί στήν ἀκτημοσύνη, στό μέτρο πού μπορεῖτε θά τό κάνετε κι ἐσεῖς, νά ἀποδεσμευτεῖτε ἀπό τά ὑλικά πράγματα. Καί στήν παρθενία, στήν ἁγνότητα, στή σωφροσύνη ὅσοι εἶναι ἔγγαμοι. 

 

Εἶναι οἱ ἀντίστοιχες ἀρετές γιά τούς ἐγγάμους. Ἐμεῖς οἱ ἄγαμοι ἔχουμε τήν παρθενία, ἐσεῖς ἔχετε τήν σωφροσύνη. Καί στήν ὑπακοή. Θά πρέπει νά ἔχετε ἕναν πνευματικό ὁδηγό. Ἀλλοίμονο ἄν δέν ἔχετε πνευματικό ὁδηγό καί δέν ἐξομολογεῖστε καί μάλιστα τακτικά, ὄχι μόνο μεγάλες γιορτές. Ἐγώ θά ἔλεγα τουλάχιστον μιά φορά τόν μήνα.

 

(π. Ἱερεμίας) : .............

 

Μετά τά τραβᾶνε οἱ πνευματικοί... Ἀλλά ἔχουν πολλή ἀγάπη... καί ὅταν προοδεύετε πνευματικά, δέν μᾶς κουράζετε. Μᾶς ξεκουράζετε. Ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος, π. Ἱερεμία, σέ μιά ὁμιλία, ἐνόψει μιᾶς Σαρακοστῆς, λέει τώρα τή Σαρακοστή χιλιάδες θά ἐξομολογηθοῦν... πόσοι θά διορθωθοῦν;.. Μερικές δεκάδες! Ἀπογοητευτικό.. Ἀπογοητευτικό.. Μερικές δεκάδες ἀπό τίς χιλιάδες.. Γιατί; Γιατί δέν μετανοοῦν οἱ ἄνθρωποι. Μπορεῖ νά ἐξομολογοῦνται ἀλλά δέν μετανοοῦν. Δέν ἀλλάζουν τρόπο ζωῆς. 

 

Ἔ, λέει, εἶπε ὁ παπα-Σάββας γιά τά μαλλιά νά μήν τά βάφουμε, τά χείλη μας νά μήν τά βάφουμε... ἄς τά λέει. Ἐμεῖς θά τό κάνουμε. Νά μή φορᾶμε παντελόνια... Σιγά τώρα, γίνονται αὐτά; Ἐγώ κρυώνω, σοῦ λέει.. κι ἐπειδή κρυώνεις; Δέν ἔχει χοντρές κάλτσες καί νά βάζεις καί τή φούστα σου ἀπό πάνω; Ὄχι, δέν θέλουνε. Δέν θέλουμε νά ἀλλάξουμε, νά ἀφήσουμε τά πάθη μας. Δυστυχῶς, ἔχουμε φτάσει ν΄ ἀγαπήσουμε τά πάθη μας καί εἶναι τραγικό αὐτό.

 

Τά λέω ὅλα αὐτά, ξέρετε γιατί; Γιατί σήμερα οἱ πιό πολλοί δέν εἴμαστε χριστιανοί. Τό ἔλεγε ὁ π. Ἀθανάσιος. Εἴμαστε εἰδωλολάτρες. Κι ἄν δέν εἴμαστε εἰδωλολάτρες, εἴμαστε ὑποκριτές.

 

- Ξέρετε τί ὑποκρίνονται σήμερα οἱ πιό πολλοί;

Ἐπειδή σήμερα τῆς μόδας δέν εἶναι ἡ εὐσέβεια, εἶναι ἡ ἀσέβεια, ὑποκρίνονται τόν ἀσεβή. Νά σᾶς πῶ πῶς. Πάει κανείς σ’ ἕνα ἐστιατόριο καί δέν κάνει τόν σταυρό του, ντρέπεται λέει. Περνάει ἔξω ἀπό μία ἐκκλησία καί δέν κάνει τόν σταυρό του, τόν κάνει ἔτσι... κάτω ἀπό τό σακάκι του. Ἔχει μερικούς πού τό κάνουν ἔτσι ἀπό μέσα.

 

- Τί εἶναι αὐτό; Δέν εἶναι ὑποκρισία;

Ὑποκρισία εἶναι.

 

- Γιατί; Εἶναι ἐπίδειξη νά κάνεις τόν σταυρό σου στό ἐστιατόριο;

Ὄχι. Εἶναι πράξη σωτηρίας, γιατί εὐλογεῖς τό φαγητό σου. Ἄν τό φαγητό σου εἶναι μέ μάγια, θά τά φᾶς καί τά μάγια καί θά φᾶς καί τόν διάβολο μέσα.

 

- Πῶς θά φύγει ὁ διάβολος ἅμα δέν σταυρώσεις τό φαγητό σου;

Σοῦ λέει, ντρέπομαι τώρα... μέ βλέπουν.

 

Ἤ ἔχει μνημόσυνο ἡ τάδε κυρία Σαρακοστή καί βάζει κρέας. Τί θά κάνεις ἐσύ; Θά φᾶς ἤ δέν θά φᾶς; Μερικοί ἐξυπνάκηδες λένε, θά φᾶμε γιά νά μήν τούς σκανδαλίσουμε. Μά, ἀκριβῶς, ἐπειδή τρῶς σκανδαλίζεις, πού σέ ξέρουνε κιόλας πώς εἶσαι τάχατες τῆς Ἐκκλησίας... καί σοῦ λέει, νά κι αὐτή πού πάει στήν ἐκκλησία, ἔφαγε, δέν τή λογαριάζει τή νηστεία. Καί ὑποκρίνεται τήν ἀσεβή. Γι’ αὐτό σᾶς εἶπα εἴμαστε ὑποκριτές, γιατί σήμερα ἔχει πέραση ἡ ἀσέβεια. Κι ἄν ἐσύ εἶσαι ὅπως πρέπει, θά σέ κοροϊδέψουνε. Ἄν ἡ κοπέλα πάει στό Πανεπιστήμιο μέ φούστα, θά τήν κοροϊδέψουνε. Ὑποκρίνεται λοιπόν κι αὐτή ὅτι συμφωνεῖ. Ἤ ἄν μία νέα δέν ἔχει φίλο καί ὅλες οἱ φιλενάδες της τῆς λένε γιά τούς φίλους τους, λέει κι αὐτή ψέματα ὅτι ἔχει φίλο.

 

- Δέν εἶναι ὑποκρισία αὐτό; Ξέρετε τί εἶπε ὁ Χριστός γιά τούς ὑποκριτές;

Μόνο γιά τούς ὑποκριτές... γιά κανέναν ἄλλον δέν εἶπε. Εἶπε ὀχτώ οὐαί⁶. Ὄχι ἕνα, ὀχτώ οὐαί!

 

- Ξέρετε τί θά πεῖ οὐαί;

Ἀλλοίμονο. Μόνο στούς ὑποκριτές εἶπε τά οὐαί! Πού σημαίνει ὅτι εἶναι στόν πάτο τῆς κόλασης, κάτω-κάτω. Δέν εἶναι, λοιπόν, μικρή ἡ ἁμαρτία μας, εἶναι μεγάλη καί πρέπει νά διορθωθοῦν καί ἔτσι θά ἀλλάξει ὁ κόσμος.

 

- Πρίν σαράντα χρόνια, ἄν μία βαφότανε καί ντυνόταν ὅπως οἱ σημερινές, τί ἦταν;

Πές τε μου ἐσεῖς οἱ παλιές. Πές τε το. Κοινή γυναίκα ἦταν, πόρνη.

 

- Σήμερα τί γίνεται; Ὅλες εἶναι πόρνες;

Ὄχι, ἀλλά ὑποκρίνονται. Εἶναι καί πολλές, δυστυχῶς... γιατί βασιλεύει ἡ πορνεία.

 

- Καί οἱ προγαμιαῖες σχέσεις τί εἶναι;

Πορνεία εἶναι. Καί ἡ μοιχεία. Δέν εἶναι ὅμως ὅλες, ἀλλά ὑποκρίνονται.

 

- Γιατί ὑποκρίνεσαι κυρία μου;

 

Ἀφοῦ λές ὅτι εἶσαι τοῦ Χριστοῦ... Γιατί φοβᾶται μήν τήν κοροϊδέψουν. Πού σημαίνει ἀπό πίσω τί εἶναι; Τή νοιάζει τί θά πεῖ ὁ κόσμος, ὄχι τί θά πεῖ ὁ Θεός. Βλέπετε; Βασιλεύουν, δηλαδή, μέσα μας τά πάθη, ἀνθρωπαρέσκεια, κενοδοξία, καί τά ὑπόλοιπα, ἡ φιλαργυρία, ἡ φιληδονία καί ὅλα αὐτά.

 

- π. Ἱερεμίας: Ὁ π. Σάββας μᾶς εἶπε τόσα πολλά! Σίγουρα θά θυμᾶστε πολλά. Τό παντελόνι ξέρω... Εἴδατε, ὅμως, τά τόσο σπουδαῖα πού εἶπε γιά τόν λογισμό. Εἴδατε τί μπορεῖ νά κάνει ἕνας λογισμός; Εἶναι αὐτό πού λέμε ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ψυχοσωματικό ὄν. Δέν εἶναι οὔτε μόνο ψυχή οὔτε μόνο σῶμα. Βέβαια ἡ ψυχή ὑπερτερεῖ. Ἡ ψυχή περιβάλλει τό σῶμα. Φεύγει ἡ ψυχή, πάει τό σῶμα. Εἴδατε ὅμως πώς ὅλα ἀπό κεῖ ξεκινοῦν. Καί ἄρρωστοι νά μήν εἴμαστε, μέ ἕναν κακό λογισμό ἀρρωσταίνουμε. Ἀπό κεῖ ξεκινοῦν ὅλα. Νομίζω αὐτό τό περιστατικό π. Σάββα πρέπει νά τό γράφει...

 

- π. Σάββας: Ναί, εἶναι γραμμένο.

 

- π. Ἱερεμίας: Ὁ γέροντας Πορφύριος σ’ αὐτά τά πράγματα ἦταν πολύ.. Σέ ὅλα βέβαια, ἀλλά μποροῦσε νά πιάσει τέτοιες λεπτομέρειες στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Ποιά ἦταν αὐτή ἡ μοναχή, πού ἔγινε μετά μοναχή, πού τῆς ἐξήγησε πώς αὐτό τό τραῦμα στό κεφάλι της πού πονοῦσε ἦταν ἀπό τότε πού ἡ μητέρα της ἔγκυος καί χτύπησε στό τραπέζι καί τραυματίστηκε τό μωρό, τό παιδί μέσα στήν κοιλιά. Βέβαια οἱ Ἅγιοι δέν λένε κάτι γιά νά θαυμάσει ὁ κόσμος. Τά λένε γιά νά σωθεῖ ὁ κόσμος. Δείχνουν τόν τρόπο πού ὁδηγεῖ στόν Χριστό.

 

Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

1 Α΄Πέτρ. 1, 16.

2 Α΄Ἰωάν. 5, 19.

3 Μάρκ. 12, 33.

4 Δευτ. 22, 5.

5 Ὅ.π.

6 Ματθ. 23, 13-29.

 

Πηγή:http://hristospanagia3.blogspot.com/

«Πᾶνος»