Μπροστά στον θάνατο οι άνθρωποι είναι αδύναμοι σαν τα κουνούπια, σαν τα πετραδάκια! Για ποιό πράγμα καυχάσθε, ω άνθρωποι; Για τον πλούτο, την Eπιστήμη, την Φιλοσοφία και την Κουλτούρα; Ολα αυτά είναι σκύβαλα, συ και εγώ, δούλοι του θανάτου!
Κάθε άνθρωπος είναι δούλος του φόβου, δούλος του θανάτου! Μπορεί να γίνει άνθρωπος σε αυτό τον κόσμο με χαρά; Όχι δεν μπορεί.
Ο
άνθρωπος που θα αντικρίσει σοβαρά τον εαυτό του και με σοβαρότητα θα
κοιτάξει τον θάνατο σαν τον έσχατο σταθμό αυτής της ζωής, αυτός ο άνθρωπος δεν έχει χαρά σε αυτό τον κόσμο, δεν υπάρχει γι' αυτόν καμιά απόλαυση εδώ. Όλες οι απολαύσεις είναι ένα ψέμα, εάν ο θάνατος αποτελεί για μένα και για σένα τον τελευταίο σταθμό αυτού του κόσμου.
