Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας: Χρειαζόμαστε μετάνοια. Βλέπετε, μετάνοια δεν σηµαίνει µονάχα το να πας σε έναν ιερέα και να εξοµολογηθείς. Πρέπει να απελευθερωθούµε από τη µανία των λογισμών.

 

Πολλές φορές στη ζωή µας πέφτουµε. Και είναι απολύτως απαραίτητο να τα αποκαλύπτουµε όλα [διά της εξομολόγησης| ενώπιον ενός ιερέα, ο οποίος και θα είναι μάρτυρας της µετάνοιάς µας.

Μετάνοια είναι η ανανέωση της ζωής. Αυτό σηµαίνει ότι πρέπει να απελευθερώνουµε τον εαυτό µας από κάθε αρνητικό χαρακτηριστικό και να στρεφόµαστε προς το απόλυτο καλό.

Δεν υπάρχει αμαρτία ασυγχώρητη, εκτός από την αμαρτία της αμετανοησίας.

Υπάρχουν πολλά είδη δακρύων. Κάποιοι άνθρωποι κλαίνε από οργή, άλλοι για να πικάρουν κάποιον και άλλοι επειδή υπέστησαν προσβολή. Κάποιοι κλαίνε επειδή έχασαν αγαπημένο τους πρόσωπο. Υπάρχουν πολλά είδη δακρύων.

Υπάρχουν επίσης δάκρυα µετανοίας, όταν δηλαδή η συνείδηση ενός ανθρώπου του λέει ότι έχει διαπράξει πολλές αμαρτίες. Όταν συνειδητοποιεί την αμαρτωλότητά του, θρηνεί. Αυτό είναι µια πράξη θείας Χάριτος – µια ψυχή µετανοεί και η αμαρτία ξεπλένεται µε δάκρυα. Αυτά είναι δάκρυα µετανοίας και είναι δώρο Θεού.

Όταν ένας άνθρωπος συνειδητοποιεί την αμαρτωλότητά του, απελευθερώνεται σταδιακά από τις µέριμνες αυτού του κόσμου κι από τον ίδιο του τον εγωισμό, και εναποθέτει όλες του τις µέριμνες στον Κύριο. Η ψυχή του ταπεινώνεται κι όταν συμβαίνει αυτό, βρίσκεται σε κατάσταση Χάριτος.

Η προσευχή απαιτεί µια ολότελα αμέριμνη ζωή, διότι ακόµα και η παραμικρή ανησυχία διαταράσσει την προσευχή µας, όπως λένε οι Άγιοι Πατέρες. Όπως ακριβώς και ο παραμικρός κόκκος σκόνης µπορεί να θολώσει την όρασή µας, έτσι και η παραμικρή ανησυχία περισπά την αυτοσυγκέντρωσή µας κατά τη διάρκεια της προσευχής.

Όταν είµαστε ενωμένοι µε τον Κύριο, τότε η ψυχή µας ειρηνεύει και η Χάρη κατέρχεται πάνω µας.

Ένας άνθρωπος που ζει µέσα στη Χάρη είναι έτοιµος να θρηνήσει για τον καθένα.

Θρηνεί όταν βλέπει τα βάσανα ενός ζώου, ενός φυτού ή ενός ανθρώπου… Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι πάντοτε έτοιμος να χύσει δάκρυα για ολόκληρο τον κόσµο. Αυτό σηµαίνει ότι υπάρχει σ’ αυτόν τον άνθρωπο η Χάρη του Θεού, και ότι τα δάκρυά του είναι ένα δώρο του Θεού. Αυτά είναι δάκρυα που σώζουν. Οδηγούν την ψυχή στην τελειότητα.

Δεν µπορούμε να φτάσουμε την τελειότητα ανησυχώντας για πράγματα του κόσμου τούτου. Ο Κύριος έχει πει ότι δεν πρέπει να βαραίνουμε τον εαυτό µας µε τροφή και ποτό και µε τις µέριμνες του κόσμου τούτου.

Απόσπασμα από το βιβλίο του Γέροντα Θαδδαίου της Βιτόβνιτσας, «Οι λογισμοί καθορίζουν τη ζωή μας» των εκδόσεων Εν πλω.