Σήμερα γιορτάζουμε την Αγία Φεβρωνία. Την Χάρη και την ευλογία της να έχουμε όλες μας.
Αυτό που μου έκανε πολλή εντύπωση είναι εκείνο που λέει στην ακολουθία της, «την εν σοι κεκρυμμένην Χάριν έδειξας». Και αναλογίστηκα τα εξής: ήρθε η ώρα του διωγμού, ήρθε η ώρα της δοκιμασίας… Δεν είναι όλη μας η ζωή η ώρα του διωγμού και δεν είναι όλη μας η ζωή η ώρα της δοκιμασίας και δεν είναι όλη μας η ζωή η ώρα της θλίψεως. Θα έλεγα ότι για την καθεμιά μας ο Θεός έχει κάποια ώρα που θα την ταρακουνήσει, που θα την ταρακουνήσει γερά γερά. (Βέβαια, μπορεί να ρθει και μια ώρα κοινής θλίψεως, μπορεί να ρθει και μια ώρα κοινού πειρασμού.) Θα έλεγα ότι στην καθεμιά, εκείνη η ώρα είναι η ώρα για την οποία εργαζόμαστε σε όλη μας την ζωή, για την οποία προσευχόμαστε σε όλη μας την ζωή, για την οποία ασκούμεθα σε όλη μας την ζωή, για την οποία γυμναζόμεθα σε όλη μας την ζωή, για την οποία πάσχουμε εκούσια σε όλη μας την ζωή. Γιατί εκείνη η ώρα δεν είναι εκούσια, αλλά είναι ακούσιος πειρασμός που έρχεται «του σινιάσαι ημάς ως τον σίτον» (Λουκ. 22:32).
Η Αγία, εκείνη την ώρα, την εν αυτή κεκρυμμένην Χάριν επέδειξεν. Αναλογίστηκα, λοιπόν: πρέπει να συσσωρεύσουμε Χάρη από τον ακούσιο πόνο, από την βία που ασκούμε στον εαυτό μας για να είμαστε σε όλα ευάρεστοι στον Θεό, να είμαστε στο θέλημα του Θεού, να είμαστε στην υπακοή του Θεού. Εάν δεν συσσωρεύουμε Χάρη και ευλογία από τον Θεό και την προστασία του Θεού και, αν θέλετε, την συνεργία του Θεού, εκείνη την ώρα ποίαν κεκρυμμένην Χάριν θα δείξουμε;
«Την εν σοι κεκρυμμένην Χάριν έδειξας»∙ που σημαίνει, ότι η ώρα της δοκιμασίας ήταν η απόδειξις της εμφανίσεως της κεκρυμμένης Χάριτος.
Να ευχηθώ σε όλες σας και στον εαυτό μου, να είναι όλη μας η ζωή, όσο επιτρέψει ο Θεός, τέτοια, που να είναι η ύπαρξίς μας ένας συσσωρευτής Χάριτος∙ να είναι η ζωή μας τέτοια, που να έχουμε την ενέργεια του Θεού και να έχουμε την δυνατότητα να αντλούμε συνεχώς από τον Θεό ευλογία και Χάρη. Να μαζεύουμε Χάρη, ούτως ώστε την ώρα που θα έχουμε δοκιμαστεί, (ή την συγκεκριμένη προσωπική ώρα ή την ώρα που όλες μαζί θα δοκιμαστούμε), να δείξει η καθεμιά την Χάρη που μάζεψε σε όλη της την ζωή.
Σας έλεγα και χθες ότι δεν ξέρουμε τι θα επιτρέψει ο Θεός. Με πολλή εμπιστοσύνη στεκόμαστε μπροστά στον Θεό, αλλά θα ρθει η ώρα που θα κριθούμε και θα κληθούμε να δείξουμε, είτε προσωπικά είτε γενικά, την εν ημίν κεκρυμμένην Χάριν. Θα βρεθεί; Εύχομαι να βρεθεί πλουσιοπάροχα σε όλες μας.
Από το βιβλίο: † Φεβρωνίας μοναχής, Ομιλίες στην τράπεζα της Μονής. Έκδοσις Ιεράς Μονής Κοιμήσεως Θεοτόκου, Πανόραμα – Θεσσαλονίκη 2018, σελ. 21.
