Τοῦ κ. Νίκου Σταματάκη, δημοσιογράφου
Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐπίσκεψής του στὸ Ἅγιο Ὄρος στὶς 27-29 Μαΐου 2022 ἐπιχείρησε μία χωρὶς προηγούμενο παραποίηση τῆς ἱστορίας καὶ τῆς Ὀρθόδοξης πίστης, γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσει τοὺς τωρινοὺς πολιτικοὺς καὶ ἄλλους στόχους του καὶ προέβη στὰ ἑξῆς σοβαρότατα ἁμαρτήματα:
1. Παρουσίασε τὸν ἑαυτό του ὡς διάδοχο τῶν Ἀποστόλων καὶ κάτοχο Ἀποστολικοῦ Θρόνου, πρᾶγμα μὴ ἀληθές, ἀφοῦ δὲν ὑπῆρχε κἄν ὡς πόλη ἡ Κωνσταντινούπολη κατὰ τὴν ἐποχὴ τῶν Ἀποστόλων καὶ οὐδέποτε ἱδρύθη ἀπὸ αὐτούς. Τὰ περὶ Ἀποστόλου Ἀνδρέου οἱ εἰδικοὶ ἱστορικοὶ τὰ θεωροῦν “μυθοπλασίες” καὶ δὲν ὑπάρχει οὔτε ἴχνος ἱστορικῆς ἀπόδειξης ὅτι πέρασε ποτὲ ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας ἔστω καὶ μακριὰ ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ Βοσπόρου. Ἄρα, ὁ Κωνσταντινουπόλεως μπορεῖ νὰ εἶναι ΜΟΝΟΝ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ ὄχι Μητροπολίτης (μὲ τὴν ἀρχαία, ἀποστολικὴ ἔννοια τῆς «μητρὸς πόλεως»). Ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀπολύτως γνωστὰ στὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο ποὺ ὑποκρίνεται ὅτι δὲν τὰ γνωρίζει καὶ ἔτσι ψεύδεται.
2. Ἰσχυρίστηκε στὸν λόγο του ὅτι τὰ μοναστήρια καὶ οἱ μοναχοὶ ὁλοκλήρου τοῦ Βυζαντίου ἀνήκουν δῆθεν στὴν Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ ἐπικαλέσθηκε τὴν φράση τῆς λειτουργίας “ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν…”, γιὰ νὰ τὸ ἀποδείξει αὐτό. Ἀπέκρυψε ἐπίτηδες νὰ πεῖ ὅτι σὲ ὅλα τὰ ἀρχαῖα τυπικὰ ποὺ φυλάσσονται καὶ στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅλες οἱ λειτουργικὲς φυλλάδες τῶν Μονῶν ἀναφέρουν: “ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε τοῦ πατρὸς καὶ καθηγουμένου ἡμῶν (δεινά)…” Δηλαδὴ οἱ μοναχοὶ ἀναφέρουν πρῶτα τὸν ἡγούμενό τους – τελεία καὶ παύλα.
3. Ὑποκρίθηκε ὅτι δὲν γνωρίζει ὅτι καθόλη τὴν περίοδο τοῦ Βυζαντίου καὶ μετέπειτα στὴν Τουρκοκρατία τὸ Ἅγιον Ὄρος εἶχε ΤΥΠΙΚΑ ΜΟΝΟΝ “ἐνταχθεῖ” στὴν Μητρόπολη Ἱερισσοῦ καὶ Ἁγίου Ὄρους, χωρὶς βέβαια νὰ ἔχει ὁ Μητροπολίτης Ἱερισσοῦ καμμία ἀπολύτως δικαιοδοσία ἐπὶ τῶν ἁγιορειτῶν μοναχῶν. Οὐδέποτε τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀνῆκε στὴν Ἀρχιεπισκοπὴ Κωνσταντινουπόλεως ἢ σὲ ὁποιαδήποτε ἄλλη ἐκκλησιαστικὴ δικαιοδοσία.
4. Ἀγνόησε προκλητικότατα ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος τὰ χρυσόβουλα τῶν αὐτοκρατόρων Μανουὴλ καὶ Ἀνδρονίκου Β΄ Παλαιολόγων, οἱ ὁποῖοι ἀπαγόρευσαν οἱαδήποτε ἐπισκοπικὴ ἤ αὐτοκρατορικὴ ἐπέμβαση στοὺς μοναχούς του Ἁγίου Ὄρους καὶ τοὺς ἐκήρυξαν “ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ”. Κατὰ συνέπεια, οὔτε τὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο οὔτε ἄλλη Ἐκκλησία ἔχει δικαίωμα ἀναμίξεως στὰ ἐσωτερικά του Ἁγίου Ὄρους καὶ τῶν Ἱερῶν Μονῶν γενικῶς.
5. Ὑποκρίθηκε ψευδῶς ὅτι ἔχει γίνει κατάληψη τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου ἀπὸ καταληψίες ζηλωτὲς μοναχοὺς χωρὶς νὰ δώσει οὔτε τὴν ἡμερομηνία οὔτε τὴν ὥρα τῆς καταλήψεως τῆς Μονῆς αὐτῆς. Ἀντίθετα, οἱ αὐτόχθονες καὶ ἐπὶ πολλὲς δεκαετίες ἤδη μοναχοὶ τῆς Μονῆς Ἐσφιγμένου ἀποσκίρτησαν σταδιακὰ ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Κοινότητα λόγῳ δογματικῶν ἐπιφυλάξεων ἀπέναντι στὸ Οἰκ. Πατριαρχεῖο καὶ ΔΕΝ μνημονεύουν τὸν Οἰκ. Πατριάρχη.
6. Ὅταν τὸ 1913 ἀπελευθερώθηκε τὸ Ἅγιον Ὄρος ἀπὸ τὸν Τουρκικὸ ζυγό, ἐτέθη θέμα ἐντάξεώς του στὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια. Οἱ μοναχοὶ τοῦ Ἁγ. Ὄρους δὲν ἦταν ἀπολύτως σύμφωνοι γιὰ τὸ ἂν ἔπρεπε ἤ ὄχι νὰ γίνει αὐτό. Οἱ μὴ ἑλληνόφωνες Μονὲς τὸ ἀπέκλεισαν καὶ ἀρνοῦνται μέχρι καὶ σήμερα νὰ ὑπογράψουν τὸν Καταστατικὸ Χάρτη τοῦ Ἁγ. Ὄρους. Τὸ 1920 ἡ Βρετανικὴ Κυβέρνησις πρότεινε τὴν ἀπόλυτη ἀνεξαρτησία τοῦ Ἁγ. Ὄρους διὰ διεθνοῦς Συνθήκης ποὺ ὠνομάσθη Συνθήκη τοῦ Λονδίνου (1920). Ὅμως οἱ Ἁγιορεῖτες μοναχοὶ ἀπέρριψαν τὴν πρόταση αὐτὴ καὶ ἔτσι τὸ Ἅγ. Ὄρος ἀναγκάστηκε νὰ ὑπαχθεῖ στὴν Ἑλληνικὴ Ἐπικράτεια παρὰ τὴν ρητὴ διαφωνία τῶν μὴ Ἑλληνοφώνων Μονῶν.
Γιὰ ὅλα τὰ ἀνωτέρω ψεύδη, ὁ Πατρ. Βαρθολομαῖος θεωρεῖται ἀναξιόπιστο πρόσωπο, ποὺ σκοπίμως διαστρέφει τὴν ὀρθὴ ἀντίληψη περὶ τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Κωνσταντινουπόλεως, γιὰ νὰ ἐπιτύχει ἄλλους στόχους πολιτικοὺς καὶ θρησκευτικούς.
Πηγή: Ἱστοσελὶς «helleniscope.com», 9.6.2022.
