ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἑβρ. ζ΄ 26 – η΄ 2
26 Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος, 27 ὃς οὐκ ἔχει καθ᾿ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ· τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας. 28 ὁ νόμος γὰρ ἀνθρώπους καθίστησιν ἀρχιερεῖς ἔχοντας ἀσθένειαν, ὁ λόγος δὲ τῆς ὁρκωμοσίας τῆς μετὰ τὸν νόμον υἱὸν εἰς τὸν αἰῶνα τετελειωμένον.
η΄ 1 Κεφάλαιον δὲ ἐπὶ τοῖς λεγομένοις, τοιοῦτον ἔχομεν ἀρχιερέα, ὃς ἐκάθισεν ἐν δεξιᾷ τοῦ θρόνου τῆς μεγαλωσύνης ἐν τοῖς οὐρανοῖς, 2 τῶν ἁγίων λειτουργὸς καὶ τῆς σκηνῆς τῆς ἀληθινῆς, ἣν ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
Ἰω. ι΄ 1-9
1 Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ μὴ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας εἰς τὴν αὐλὴν τῶν προβάτων, ἀλλὰ ἀναβαίνων ἀλλαχόθεν, ἐκεῖνος κλέπτης ἐστὶ καὶ λῃστής· 2 ὁ δὲ εἰσερχόμενος διὰ τῆς θύρας ποιμήν ἐστι τῶν προβάτων. 3 τούτῳ ὁ θυρωρὸς ἀνοίγει, καὶ τὰ πρόβατα τῆς φωνῆς αὐτοῦ ἀκούει, καὶ τὰ ἴδια πρόβατα καλεῖ κατ᾿ ὄνομα καὶ ἐξάγει αὐτά. 4 καὶ ὅταν τὰ ἴδια πρόβατα ἐκβάλῃ, ἔμπροσθεν αὐτῶν πορεύεται, καὶ τὰ πρόβατα αὐτῷ ἀκολουθεῖ, ὅτι οἴδασι τὴν φωνὴν αὐτοῦ· 5 ἀλλοτρίῳ δὲ οὐ μὴ ἀκολουθήσωσιν, ἀλλὰ φεύξονται ἀπ᾿ αὐτοῦ, ὅτι οὐκ οἴδασι τῶν ἀλλοτρίων τὴν φωνήν. 6 Ταύτην τὴν παροιμίαν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἐκεῖνοι δὲ οὐκ ἔγνωσαν τίνα ἦν ἃ ἐλάλει αὐτοῖς. 7 Εἶπεν οὖν πάλιν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐγώ εἰμι ἡ θύρα τῶν προβάτων. 8 πάντες ὅσοι ἦλθον πρὸ ἐμοῦ, κλέπται εἰσὶ καὶ λῃσταί· ἀλλ᾿ οὐκ ἤκουσαν αὐτῶν τὰ πρόβατα. 9 ἐγώ εἰμι ἡ θύρα· δι᾿ ἐμοῦ ἐάν τις εἰσέλθῃ, σωθήσεται, καὶ εἰσελεύσεται καὶ ἐξελεύσεται, καὶ νομὴν εὑρήσει.
ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ
Η ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΑΙΝΟΥ
Στίς 4 Ἰουνίου ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμη τῆς ὁσίας Σοφίας. Ἡ ἁγία Σοφία καταγόταν ἀπό τήν Αἶνο τῆς Θράκης, ἀπό γονεῖς εὐσεβεῖς καί ὀνομαστούς· σέ κατάλληλη ἡλικία τήν νύμφευσαν καί ἀπό τόν γάμο της ἀπέκτησε ἕξι παιδιά. Ἡ ἁγία ἄν καί βρισκόταν μέσα στόν κόσμο μέ πολλές ὑποχρεώσεις καί φροντίδες τηροῦσε τίς ἐντολές τοῦ Κυρίου μέ ἀκρίβεια, καλλιεργοῦσε τίς ἀρετές ἀλλά καί τήν προσευχή, ἀγρυπνώντας ὅλη τήν νύκτα. Ἐπειδή τά παιδιά της κοιμήθηκαν ἀφιερώθηκε στήν φροντίδα καί τήν ἀνατροφή ὀρφανῶν παιδιῶν καί στήν βοήθεια τῶν χηρῶν. Ἀργότερα μοίρασε τά ὑπάρχοντά της στούς πτωχούς καί καταγινόταν μέ τήν ἀσκητική ζωή. Εἶχε ὡς φαγητό της τόν ξηρό ἄρτο καί ποτό μόνον τό νερό, προσευχόταν ἀδιάλειπτα καί διακρινόταν γιά τήν ταπείνωση καί τήν ἐλεημοσύνη της, καθώς θεωροῦσε προτιμότερο νά στερεῖται αὐτή τά ἀναγκαῖα παρά νά ἀφήση πτωχό ἀβοήθητο. Ἔτσι, ἡ χάρις τοῦ Κυρίου ἐπέτρεψε τό δοχεῖο πού μοίραζε τό κρασί στούς πτωχούς νά παραμένη συνέχεια γεμάτο. Ὅσο κρατοῦσε κρυφό τό παράδοξο αὐτό θαῦμα τό δοχεῖο παρέμενε γεμάτο, ὅταν ὅμως τό φανέρωσε, γιά νά ἀποκαλύψη ἔτσι τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, σταμάτησε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ νά γεμίζη τό δοχεῖο. Τότε ἡ ἁγία λυπήθηκε καί ἀποφάσισε νά ἐντείνη τούς πνευματικούς της ἀγῶνες. Ἔτσι ἡ μακαρία Σοφία ἔζησε γιά τριάντα τέσσερα χρόνια, εὐαρεστώντας τόν Κύριο, ζώντας μέσα στίς φροντίδες τοῦ κόσμου, ἀλλά καλλιεργώντας τίς ἀρετές καί σέ ἡλικία πενῆντα τριῶν χρόνων κοιμήθηκε, ἀφοῦ ἐκάρη πρῶτα μοναχή καί ἀξιώθηκε τῆς οὐρανίου μακαριότητος.
