Τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Μάρκου Κ. Μανώλη
Ἑορτάζει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μαζὶ μὲ ἄλλους Ἁγίους τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἀπὸ Ἀριμαθαίας, Νικόδημον τὸν νυκτερινὸν μαθητὴν τοῦ Κυρίου μας καὶ ὅλον τὸ ἄλλο νέφος τῶν Ἁγίων, ποὺ ἐμνημονεύσαμε σήμερα. Ἰδιαιτέρως ἑορτάζει καὶ τιμᾶ καὶ φέρνει μπροστὰ εἰς τὰ μάτια μας πρὸς παραδειγματισμὸν τὰς ἁγίας ἐκείνους Μυροφόρους γυναῖκας, ποὺ ἠκολούθουν τὸν Κύριόν μας καὶ διηκόνουν Αὐτὸν ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά τους εἰς ἐκδήλωσιν ἀγάπης καὶ εὐγνωμοσύνης διὰ ὅσα καλὰ τοὺς εἶχε κάνει.
Καὶ αὐτὴ ἡ ἀγάπη τους, αὐτὴ ἡ ἀφοσίωσίς τους, αὐτὴ ἡ θυσία τους εἰς τὸν Κύριόν μας, ἔφθασε πράγματι εἰς πολὺ μεγάλα ὕψη, εἰς τέτοια ὕψη ἡρωϊκά, ποὺ νὰ παραμείνουν μόνες αὐτὲς σχεδὸν κάτω ἀπὸ τὸν Σταυρὸν τοῦ Κυρίου μας καὶ ἀκόμα νὰ ἀψηφίσουν κινδύνους, νὰ ἀψηφίσουν τὸν φόβον τῶν Ἰουδαίων, τῶν κακίστων Φαρισαίων, ποὺ ἐμίσησαν τόσο πολὺ τὸν Κύριόν μας καὶ ὄρθρου βαθέος τῆς μιᾶς Σαββάτων νὰ πᾶνε εἰς τὸν τάφον τοῦ Κυρίου μας, διὰ νὰ ἀλείψουν ἀρώματα τὸ Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ἐκεῖ ὁδηγεῖ, ἐκεῖ φθάνει κανεὶς διὰ τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Κύριόν μας καὶ μὲ τὴν ἐπίγνωσιν τῆς δυνάμεως τῆς Ἀναστάσεώς Του.
Ὅπως λέγει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος «πρὸ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας, τὸν θάνατον τὸν ἐφοβοῦντο ἀκόμη καὶ μεγάλοι ἄνδρες· μετὰ τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μας ὅμως τὸν θάνατον δὲν τὸν φοβοῦνται οὔτε ἀκόμη καὶ μικρὰ κοριτσάκια». Καὶ εἶναι ἀληθὲς αὐτό.
Ἀφοῦ ἔγινε ἀρχὴ μὲ αὐτὰς τὰς ἁγίας γυναῖκας τὰς Μυροφόρους, ἀλλὰ καὶ μὲ τὰς μυριάδας ἄλλας τῶν ἁγίων γυναικῶν καὶ νηπίων καὶ βρεφῶν καὶ μικρῶν παιδιῶν, ποὺ ὅλοι μὲ τὴν πίστιν εἰς τὴν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου μας ὡμολόγησαν τὴν καλὴν ὁμολογίαν καὶ ἐθυσιάσθησαν διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ μας.
Ποιὸ εἶναι τὸ μήνυμά τους ἆραγε, καὶ διὰ τὴν σημερινήν ἐποχήν, τί θὰ μποροῦσαν ἰδιαιτέρως νὰ μᾶς ὑπογραμμίσουν καὶ νὰ τονίσουν εἰς τὶς σημερινὲς ἡμέρες μας; Θἄλεγε κανείς, ἀδελφοί μου, πάρα πολλὰ διδάγματα θὰ μπορούσαμε νὰ πάρωμε, ἀλλὰ ἐκεῖνο τὸ ἔργον, τὸ ὁποῖον εἶχαν οἱ ἅγιες Μυροφόρες γυναῖκες, αὐτὸ ἰδιαιτέρως νὰ ζηλέψωμε καὶ ἐμεῖς, ὅπως τὸ ἐφήρμοσαν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι εἰς τὴν πρᾶξιν καὶ εἰς τὴν ζωὴν τῆς πρώτης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας· διηκόνουν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων των Αὐτὸν τὸν Κύριόν μας. Ὑπηρετοῦσαν τὸν Κύριόν μας ἀπὸ τὰ ὑπάρχοντά τους. Αὐτὸ εἶναι τὸ δίδαγμα. Καὶ εἶναι χαρακτηριστικὸν ὅτι, διὰ νὰ φθάση κανεὶς εἰς τὰ ἀπροσπέραστα ὕψη τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς ἁγιότητος, διὰ νὰ φθάση κανεὶς εἰς τὴν ὑπερτάτην θυσίαν καὶ αὐτῆς τῆς ζωῆς του, θὰ πρέπη νὰ ἀρχίση ἀσφαλῶς ἀπὸ τὰ μικρότερα καὶ τὰ εὐκολώτερα, ὅπως εἶναι ἡ ἔμπρακτος ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον μας.
Διηκόνουν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῶν τὸν Κύριόν μας καὶ καλεῖται καὶ ὁ κάθε πιστὸς καὶ ὁ κάθε χριστιανός, ὅταν ἀσκῆ αὐτὸ τὸ ἔργον νὰ πιστεύη ἀκραδάντως ὅτι πάλι διακονεῖ τὸν Κύριον, ὑπηρετεῖ τὸν Κύριον, «ἐφ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων ἐμοὶ ἐποιήσατε», μᾶς λέγει ὁ Κύριός μας…
Χρειάζεται πρωτίστως νὰ ἐμπνεύσωμε θάρρος, νὰ ἐμπνεύσωμε τὸ αἴσθημα τῆς μετανοίας, τὸν ἀγῶνα, διὰ νὰ ἐπιστρέψωμε πάλι εἰς τὸν Χριστόν μας καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ νὰ ἔχωμε διέξοδον εἰς τὸ σημερινὸν ἀδιέξοδον.
Δι᾽ αὐτὸ λοιπόν, θἄλεγε κανεὶς ὅτι τὸ μήνυμα τῶν Μυροφόρων, ἡ πρᾶξις τῶν Μυροφόρων, τῆς ἐμπράκτου ἀγάπης πρὸς τὸν Κύριόν μας καὶ πρὸς τὸν πλησίον εἶναι κατ᾽ ἐξοχὴν ἐπίκαιρον. Ἂς μὴ ἀδιαφορήσωμε διὰ τὸν πόνον καὶ διὰ τὶς συμφορὲς καὶ διὰ τὴν ἡσυχίαν τοῦ πλησίον μας. Εἶναι ἀνάγκη καὶ ἐμεῖς ὅσον τὸ δυνατὸν νὰ μοιάσωμε μὲ τὰς ἁγίας Μυροφόρους, ὅπως ἐκεῖνες ἔδειξαν ὅλη τους τὴν ἀγάπην πρὸς τὸν Κύριον, ἂς προσπαθήσωμε καὶ ἐμεῖς κάπως νὰ τοὺς μοιάσωμε ἔστω καὶ εἰς τὸ ἐλάχιστον, διὰ νὰ τύχωμε καὶ ἐμεῖς τοῦ θείου ἐλέους καὶ τῆς οὐρανίου βασιλείας. Ἀμήν.
