Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσα: Γίνε και ‘συ σαν τα πουλιά…! ψάλλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Είναι πάντοτε χαρούμενα.

Όλοι συμπεριφέρονται λες και πρόκειται να ζήσουν για πάντα. Μοιάζει πραγματικά ότι το τέλος είναι πολύ κοντά.
 

Τα ζώα διαθέτουν χαρά ζωής, αλλά τους την αφαιρούμε. Εκείνα διαθέτουν χαρά κι εμείς διαθέτουμε τόσα πολλά περισσότερα μαζί με τη χαρά, κι όμως δεν είμαστε ποτέ ευχαριστημένοι.  

 

Τα ζώα δεν ανησυχούν ποτέ για το αύριο, δεν σωρεύουν τροφή στους σιτοβολώνες και τις αποθήκες, κι ωστόσο ο Κύριος πάντοτε τα ταΐζει. Εκείνα τσιμπολογούν ένα κλαράκι εδώ, ένα σποράκι παραπέρα, βρίσκουν καταφύγιο σε μια τρύπα ή σε κάποιο λαγούμι, κι είναι γεμάτα ευγνωμοσύνη απέναντι στον Θεό. Δεν συμβαίνει το ίδιο με μας τους ανθρώπους.  

Τα πουλιά ψάλλουν συνέχεια εγκώμια στον Κύριο. Ξεκινούν το τραγούδι τους νωρίς, στις τρεις τα χαράματα και δεν σταματούν πριν τις εννιά. Στις εννιά ησυχάζουν λιγάκι- τότε είναι που βγαίνουν να ζητήσουν τροφή για τα μικρά τους. Κατόπιν, αρχίζουν και πάλι τους ύμνους. Κανείς δεν τους λέει να υμνούν- απλώς το κάνουν. 

 

Κι εμείς; Εμείς είμαστε πάντοτε κατσούφηδες και κατηφείς∙ δεν έχουμε ποτέ διάθεση για τραγούδι ή για οτιδήποτε άλλο.  

 

Πρέπει να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των πουλιών. Είναι πάντοτε χαρούμενα ενώ εμείς ενοχλούμαστε πάντοτε από κάτι. Τί είναι αυτό που μας ενοχλεί; Τίποτα στην πραγματικότητα… Έτσι δεν είναι;

 ***

‘Ελεγε ο πατήρ Θαδδαίος: “Όλα γίνονται πιο εύκολα όταν αντιμετωπίζουμε  την ζωή με χαμόγελο. Όταν μας βομβαρδίζουν και μας πολεμούν να χαμογελούμε και έτσι θα βγαίνουν τα δηλητήρια από τον οργανισμό μας”.

“Να τραγουδάτε ακόμα και όταν είστε λυπημένοι ειδικά θρησκευτικά τραγούδια, γιατί αυτά ηρεμούν τα νεύρα μας”.

Όποτε τα προβλήματα πέφτουν πάνω μου σαν άχθος δυσβάσταχτο κι εγώ προσπαθώ να σηκώσω όλες τις μέριμνες του μοναστηριού και της αδελφότητας μόνος μου, συσσωρεύω μπελάδες σε μένα και την αδελφότητα. Ακόμα και το ευκολότερο έργο επιτελείται με τεράστια δυσκολία. Όταν όμως εναποθέτω τον εαυτό μου, την αδελφότητα και καθετί άλλο στον Κύριο, τότε ακόμα και τα δυσκολότερα έργα επιτελούνται με ευκολία. Δεν υπάρχει πίεση και βασιλεύει ειρήνη στην αδελφότητα…

Ο Κύριος κάλεσε τον καθένα από μας στην ύπαρξη με ένα συγκεκριμένο στόχο και σχέδιο. Και το παραμικρό χορταράκι αυτού του πλανήτη έχει ένα είδος αποστολής εδώ στη γη. Και πόσο αληθεύει αυτό για τα ανθρώπινα όντα! Ωστόσο, εμείς διαταράσσουμε ενίοτε και εμποδίζουμε το σχέδιο του Θεού. Έχουμε την ελευθερία είτε να αποδεχτούμε το θέλημά Του είτε να το απορρίψουμε˙ ο Θεός που είναι αγάπη, δεν θέλει να άρει αυτή την ελευθερία από μας. Μάς δόθηκε απόλυτη ελευθερία, αλλά εμείς, πάνω στην τρέλα μας, ποθούμε συχνά άχρηστα πράγματα.

Πηγή:https://iconandlight.wordpress.com/

«Πᾶνος»