Τοῦ Κωνσταντίνου Ἀθ. Οἰκονόμου, δασκάλου
ΠΑΙΔΙΚΑ
ΧΡΟΝΙΑ: Ὁ Νεομάρτυρας Εὐγένιος Ροντιόνωφ γεννήθηκε στὶς 23 Μαΐου 1977
στὸ χωριὸ Κουρίλοβο τοῦ Παντὸλσκ κοντὰ στὴ Μόσχα. Ἦταν τὸ μοναδικὸ παιδὶ
τῆς οἰκογένειας καὶ βαπτίστηκε Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς κατὰ τὴν παιδική
του ἡλικία. Ἡ μητέρα του ὀνομάζεται Λιουμπὸβ Βασίλιεβνα. Τὸ 1989 ἡ
γιαγιὰ του πῆρε τὸν μικρὸ Εὐγένιο καὶ τὸν πῆγε στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ
ἐξομολογηθεῖ γιὰ πρώτη φορὰ καὶ νὰ μεταλάβει τῶν ἀχράντων μυστηρίων. Ὁ
ἱερέας πρόσεξε ὅτι τὸ παιδὶ δὲ φοροῦσε Σταυρὸ καὶ στὴ διάρκεια τῆς
ἐξομολόγησης τοῦ φόρεσε ἕνα Σταυρό, τὸν ὁποῖο ὁ Εὐγένιος δὲν ἔβγαλε ποτὲ
ἀπὸ πάνω του. Ἡ μητέρα του, ὅταν εἶδε ὅτι…φοροῦσε
Σταυρό, τὸν προέτρεψε νὰ τὸν βγάλει, διότι, ὅπως εἶπε, θὰ τὸν
περιγελοῦσαν οἱ συμμαθητές του. Ὁ Εὐγένιος δὲν ἀπάντησε καὶ συνέχισε νὰ
τον φορᾶ. Ὅταν τελείωσε τὶς σπουδὲς του τὸ 1994, ἐργάστηκε ὡς
ἐπιπλοποιός.
ΣΤΟ
ΜΕΤΩΠΟ: Στὶς 25/6/1995 παρουσιάστηκε στὸ Στρατὸ καὶ στὶς 13/1/1996,
τοποθετήθηκε στὰ συνοριακὰ φυλάκια Τσετσενίας-Ἰγκουερίνας. Ἕνα μήνα
μετά, στὶς 13/2/1996, αἰχμαλωτίστηκε. Ἡ στρατιωτικὴ ὑπηρεσία
ἔστειλε τέσσερις στρατιῶτες, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ τὸν Εὐγένιο, νὰ
κάνουν ἐλέγχους στὰ αὐτοκίνητα ποὺ διέρχονταν ἀπὸ ἕναν δρόμο. Δυστυχῶς,
οἱ ἁρμόδιοι ἔστειλαν τοὺς στρατιῶτες χωρὶς νὰ ὑπάρχει σχετικὴ ὀργάνωση
(δὲν ὑπῆρχε καν φωτισμὸς) καὶ καμιὰ ἀσφάλεια. Ἀπὸ τὸ δρόμο περνοῦσαν
συχνὰ Τσετσένοι μεταφέροντας ὄπλα, αἰχμαλώτους καὶ ναρκωτικά. Τὴ νύχτα
(3.00) ἐκείνη πέρασε ἀπὸ ἐκεῖνο τὸ δρόμο ἕνα ἀσθενοφόρο.
Ὅταν οἱ στρατιῶτες τὸ σταμάτησαν γιὰ ἔλεγχο, ξαφνικὰ μέσα ἀπὸ αὐτὸ πετάχτηκαν
δέκα πάνοπλοι Τσετσένοι. Ἀκολούθησε συμπλοκὴ καὶ οἱ Τσετσένοι συνέλαβαν
καὶ τοὺς τέσσερις στρατιῶτες. Στὶς 4 π.μ. ὅταν ἦρθαν ἄλλοι στρατιῶτες
γιὰ ἀλλαγὴ φρουρᾶς κατάλαβαν ἀμέσως τί εἶχε συμβεῖ. Μετὰ ἀπὸ λίγες μέρες
ἡ ὑπηρεσία τοῦ στρατοῦ ἐνημέρωσε τοὺς γονεῖς τῶν στρατιωτῶν γιὰ τὴν
ἐξαφάνισή τους. Ἡ μητέρα τοῦ Εὐγένιου κατάλαβε ὅτι πρόκειται γιὰ
αἰχμαλωσία, καὶ πῆγε μὲ κίνδυνο τῆς ζωῆς της στὴν πόλη Χαγκάλα τῆς
Τσετσενίας, γιὰ νὰ βρεῖ τὸ παιδί της. Ἐκεῖ ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ ἀρχηγοὺς
διαφόρων ἀντάρτικων ὁμάδων τῆς Τσετσενίας προσπαθώντας νὰ μάθειγια τὴν
τύχη τοῦ Εὐγένιου.
Οἱ
ἴδιοι οἱ Τσετσένοι τῆς εἶπαν ὅτι ὁ γιὸς της ζοῦσε, ἀλλὰ ἦταν αἰχμάλωτος
καὶ σιώπησαν μὲ νόημα προσπαθώντας νὰ ὑπολογίσουν πόσα χρήματα
μποροῦσαν νὰ ἀποσπάσουν ἀπὸ αὐτήν. Ἐκεῖνον τὸν καιρὸ ἕνας ζωντανὸς
στρατιώτης αἰχμάλωτος στοίχιζε 10.000 δολάρια, ἐνῶ ἕνας ἀξιωματικὸς
50.000 (!). Ὅταν κατάλαβαν ὅτι δὲν θὰ κέρδιζαν ἀρκετὰ χρήματα,
ἀποφάσισαν νὰ τὸν σκοτώσουν. Ἡ μητέρα του πῆγε παντοῦ ψάχνοντάς τον,
διέσχισε χωριά, ναρκοθετημένους δρόμους, μέτωπα συγκρούσεων, καί, ὅπως ἡ
ἴδια λέει, «πέρασα ἀπὸ ὅλους τούς κύκλους τοῦ ἅδη».
ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ
– ΜΑΡΤΥΡΙΟ: Ἀπὸ τὴν πρώτη μέρα τῆς αἰχμαλωσίας τοῦ Εὐγένιου, ποὺ
διήρκησε 100 ἡμέρες, οἱ ἀντάρτες, ἐπειδὴ εἶδαν ὅτι φοράει Σταυρό,
προσπάθησαν νὰ τὸν κάμψουν, ὥστε νὰ καταφέρουν, εἰ δυνατόν, νὰ τὸν
ἀναγκάσουν νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του καὶ νὰ γίνει μουσουλμάνος καὶ δήμιος
ἄλλων Ρώσων αἰχμαλώτων. Ὁ Εὐγένιος, βέβαια, ἀρνήθηκε ὅλες τὶς προτάσεις
καί, παρὰ τοὺς συνεχεῖς ξυλοδαρμούς, τὰ βασανιστήρια καὶ τὶς ὑποσχέσεις
ὅτι θὰ ζήσει ἂν βγάλει, ἔστω, τὸ σταυρό του, δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν
κάμψουν. Ἀργότερα, οἱ ἴδιοι κάποιοι πολέμαρχοι τῶν ἰσλαμιστῶν ἀνταρτῶν
εἶπαν στὴ μητέρα του: «ἐὰν ὁ γιός σου γινόταν σὰν ἕνας ἀπὸ ἐμᾶς, δὲ θὰ
τὸν ἀδικούσαμε». Στὶς 23 Μαΐου τοῦ 1996, τὴν ἡμέρα τῶν γενεθλίων του,
πῆραν καὶ τοὺς τέσσερις αἰχμαλώτους στρατιῶτες, γιὰ νὰ τοὺς σκοτώσουν.
Πρῶτα σκότωσαν τοὺς τρεῖς συναιχμαλώτους του.
Ἔπειτα,
πρότειναν γιὰ τελευταία φορὰ στὸν Εὐγένιο νὰ βγάλει τὸ Σταυρὸ λέγοντας
ὅτι «ὁρκιζόμαστε στὸν ἀλλὰχ ὅτι θὰ ζήσεις». Ὁ Εὐγένιος καὶ πάλι ἀρνήθηκε
καὶ τότε ὑπέστη τὸ φρικτό του μαρτύριο. Τὸν ἔσφαξαν μὲ μαχαίρι κόβοντας
ἐντελῶς τὸ κεφάλι του, ἀλλὰ δὲν τόλμησαν νὰ βγάλουν τὸ Σταυρὸ ἀπὸ τὸ
λαιμό του. Τὸν ἔθαψαν μὲν μὲ τὸ σταυρό, ἀλλὰ χωρὶς τὸ κεφάλι (Δὲς σχετ.
βίντεο στὸ youtube).
ΤΟ
ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ: Τελικά, ἡ μητέρα του βρῆκε τὸν Εὐγένιο μετὰ ἀπὸ ἐννέα
μῆνες. Οἱ Τσετσένοι ζήτησαν 4000 δολάρια γιὰ νὰ τῆς δώσουν τὸ λείψανο.
Τῆς ἔδωσαν καὶ βιντεοκασέτα μὲ τὸ μαρτύριο τοῦ γιοῦ της καὶ τῆς
διηγήθηκαν οἱ ἴδιοι τὴν πορεία τῆς αἰχμαλωσίας του καὶ τὰ βασανιστήρια. Ἡ
μητέρα τοῦ Εὐγένιου πούλησε τὸ διαμέρισμά της καὶ ὅ,τι ἄλλο μποροῦσε,
γιὰ νὰ μπορέσει, ἀφενὸς μὲν νὰ δώσει τὰ λίτρα, ἀφετέρου δὲ νὰ
ἀνταπεξέλθει στὰ ἔξοδα ἐκταφῆς, εἰδικοῦ φέρετρου, μεταφορᾶς κ.α. Στὶς
20/11/1996 μετέφερε τὸ λείψανο στὸ χωριό τους καὶ τὸ ἔθαψε στὸ
κοιμητήριο. Σὲ λίγες μέρες ὁ πατέρας τοῦ Εὐγένιου πέθανε δίπλα στὸ μνῆμα
ἀπὸ τὴ λύπη του. Ἀμέσως, σὲ διάφορες περιοχὲς τῆς Ρωσίας ὁ ἅγιος
μάρτυρας Εὐγένιος ἄρχισε νὰ ἐμφανίζεται καὶ νὰ κάνει θαύματα. Παρακάτω
παραθέτουμε ὁρισμένες μαρτυρίες καὶ θαυμαστὲς ἐπεμβάσεις:
ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ
ΚΥΡΙΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ: Ἕνα κορίτσι Ὀρθόδοξου ὀρφανοτροφείου
διηγήθηκε ὅτι τῆς ἐμφανίστηκε ἕνας ψηλὸς στρατιώτης μὲ κόκκινο μανδύα, ὁ
ὁποῖος τῆς εἶπε ὅτι λέγεται Εὐγένιος καὶ τὴν ὁδήγησε ἀπὸ τὸ χέρι στὴν
Ἐκκλησία. Τὸ κοριτσάκι λέει: «παραξενεύθηκα ποὺ φοροῦσε κόκκινο μανδύα,
διότι οἱ στρατιῶτες δὲ φοροῦν τέτοιο μανδύα». Πολλοὶ ἔχουν δεῖ ἕνα
στρατιώτη μὲ πύρινο μανδύα νὰ βοηθάει αἰχμαλώτους στὴν Τσετσενία νὰ
δραπετεύσουν ἀπὸ τὴν αἰχμαλωσία τους καὶ νὰ διαφύγουν ἀπὸ κάθε κίνδυνο,
ὅπως νάρκες. Σὲ νοσοκομεῖο τραυματιῶν πολέμου, νοσηλευόμενοι πιστοποιοῦν
ὅτι ἕνας ἅγιος μάρτυρας Εὐγένιος τοὺς βοηθάει, εἰδικὰ ὅταν πονᾶνε πολύ.
Ὅταν κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς πῆγαν στὸ Ναὸ τοῦ Σωτῆρος στὴ Μόσχα, εἶδαν τὴν
εἰκόνα τοῦ μάρτυρα ἀναγνωρίζοντας αὐτὸν ποὺ τοὺς βοήθησε. Τὸ στρατιώτη
μὲ τὸν κόκκινο μανδύα τὸν γνωρίζουν καὶ πολλοὶ φυλακισμένοι. Βοηθάει
τοὺς ψυχικὰ συντετριμμένους λόγω τῆς φυλακίσεώς τους. Καθ' ὅλη τὴ
διάρκεια τοῦ χρόνου, ἀλλὰ περισσότερο τὴν ἡμέρα τοῦ Μαρτυρίου του, στὶς
23 Μαΐου, ἔρχονται γιὰ προσκύνημα στὸ τάφο του πολλοὶ πιστοὶ καὶ
ἀναφέρονται πολλὰ θαύματα.
ΤΟ
ΤΕΛΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΙΩΝ: Μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια καὶ τρεῖς μῆνες ὁ συγκεκριμένος
ἀρχηγὸς τῶν Τσετσένων καὶ ἡ ὁμάδα του, οἱ σφαγεῖς τοῦ Εὐγένιου,
σκοτώθηκαν ἀπὸ ὁμοφύλους του σὲ ἐμφύλιες ἀντιπαραθέσεις.
