Ἀληθινὴ στιχομυθία φίλου μὲ τὸν πνευματικό του
- Γιὰ πόσον καιρὸ ἔχεις μαζέψει προμήθειες;
- Γιὰ πάνω ἀπὸ ἕξι - ἑφτὰ μῆνες, πάτερ.
- Ἂν σοῦ ζητήσω ἐγώ, ποὺ ξέρω πὼς ἔχεις, θὰ μοῦ δώσῃς;
- Ἐννοεῖται, πάτερ μου.
- Ἂν σοῦ ζητήσῃ ἡ γειτόνισσα, ποὺ ἔχει μωρὸ παιδί, θὰ δώσῃς;
- Θὰ δώσω, πάτερ, ἐννοεῖται.
- Ναί, ἀλλὰ ἔτσι, δίνοντας στὸν ἔναν, δίνοντας στὸν ἄλλον, οἱ προμήθειες τῶν ἕξι - ἑφτὰ μηνῶν τὸ πολὺ σὲ τριάντα μέρες θὰ τελειώσουν. Τὶ θὰ κάνῃς μετά;
- Μετά, πάτερ, ἔχει ὁ Θεός.
- Καὶ γιατί, βρὲ εὐλογημένε, ὁ Θεὸς θὰ ἔχῃ μετά τὶς τριάντα μέρες ΚΑΙ ὄχι ἀπὸ τὴν πρώτη μέρα;
