«Ἐλπίδα ἔχων εἰς τὸν Θεὸν ἥν καὶ αὐτοὶ οὗτοι προσδέχονται, ἀνάστασιν μέλλειν ἔσεσθαι νεκρῶν, δικαίων τε καὶ ἀδίκων». (:Ἔχω δὲ ἐλπίδα στηριζομένην εἰς τὰς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ αὐτὴν ἀκριβῶς, τὴν ὁποίαν καὶ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι περιμένουν. Ἐλπίζω δηλαδή, ὅπως ἐλπίζουν καὶ αὐτοί, ὅτι μέλλει νὰ γίνη ἀνάστασις νεκρῶν, καὶ τῶν δικαίων καὶ τῶν ἀδίκων (Πρὰξ κδ, 15)).
Θὰ γίνη ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν; Ἀπαντᾶ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος στὴν ὁμιλία του «ΠΕΡΙ ΤΟΙΣ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ»: «Ὅπως ὅταν βλέπης τὸ σπόρο νὰ σαπίζη καὶ νὰ διαλύεται, δὲν ἀμφιβάλλεις γιὰ τὴν ἀνάσταση, ἀλλ’ ἔχεις σαφέστατη ἀπόδειξη (γιατί ἂν δὲν μείνη σάπιος οὔτε διαλυμένος, δὲν θ’ ἀναστηθῆ ποτέ), ἔτσι νὰ σκεφθῆς καὶ γιὰ τὸ δικό σου σῶμα. Ὅταν δῆς τὴ φθορά, τότε προπαντὸς νὰ πιστεύης στὴν ἀνάσταση. Γιατί ὁ θάνατος, δὲν εἶναι τίποτε ἄλλο, παρὰ ἡ ἀναίρεση τῆς φθορᾶς, γιατί ὁ θάνατος δὲν διαλύει ἁπλῶς τὸ σῶμα, ἀλλὰ τὴ φθορά του».
Καὶ συνεχίζει στὴν Ὁμιλία του «ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟΝ ΛΑΖΑΡΟΝ»: «Καὶ πρόσεχε, παρακαλῶ, τὸ παράδοξο. Δὲν εἶπε: Λάζαρε, «ξαναζῆσε», ἀλλὰ τί εἶπε; «Λάζαρε, ἔβγα ἔξω (Ἰω. 11, 43), γιὰ νὰ διδάξη στοὺς παρόντες ὅτι Αὐτὸς εἶναι ἐκεῖνος ποὺ καλεῖ αὐτὰ ποὺ δὲν ὑπάρχουν σὰν νὰ ὑπάρχουν, γιὰ νὰ δείξη στοὺς παρόντες ὅτι Αὐτὸς εἶναι ὁ Θεὸς τῶν ζωντανῶν κι ὄχι τῶν νεκρῶν, γιὰ νὰ δείξη στὴν κατάλληλη στιγμὴ ὅτι τίποτα δὲν μπορεῖ νὰ ἐμποδίση τὴν προσταγὴ τοῦ Θεοῦ, καὶ γιὰ νὰ θυμίση στοὺς παρόντες ἐκεῖνον ποὺ ἔλεγε: «Νὰ γίνη τὸ στερέωμα. Νὰ συγκεντρωθοῦν τὰ νερὰ σ’ ἕνα μέρος. Νὰ βλαστήση ἡ γῆ χορτάρι χλωρό. Νὰ γεμίσουν τὰ νερὰ μὲ ζωντανὰ ἑρπετὰ (Γέν. 1,6.9.11.20)».
Ὁ μακαριστὸς ἱεροκήρυκας Δημ. Παναγόπουλος σὲ ὁμιλία του ἐπισημαίνει:
«Μὲ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Χριστοῦ μας, θὰ ἀναστηθοῦν ὅλα τὰ σώματα τῶν κεκοιμημένων καὶ στὴν ἄλλη ζωή, σῶμα καὶ ψυχὴ θὰ εἶναι μαζί, μὲ τὴ διαφορά, ὅτι οἱ ἄνθρωποι δὲν θὰ ἔχουν φῦλο. Τὰ σώματα ὅλων ποὺ θὰ ἀναστηθοῦν, θὰ ἔχουν τὴν ἡλικία τοῦ Χριστοῦ δηλ. 33 ἐτῶν. Μάλιστα θὰ ἀναστηθοῦν πρῶτα τὰ σώματα τῶν δικαίων εἰς ἀνάσταση ζωῆς. Ἔπειτα τῶν ὑπολοίπων, ἐκείνων ποὺ θὰ κολασθοῦν. Ξέρετε τί ποσοστὸ δικαίων ὑπάρχει στὴ γῆ; Οὔτε ἕνα 5%, μεταξύ τοῦ Ὀρθοδόξου κόσμου! Πολλοὶ δὲν πιστεύουν στὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Ὅμως ἀκόμα καὶ ἡ φύση μᾶς διδάσκει γι’ αὐτὸ τὸ γεγονός. Ὁ σπόρος ποὺ σπέρνουμε (θάβουμε), δὲν βλαστάνει, παρὰ μόνο ὅταν σαπίση. Καὶ ὅταν βλαστήση, ἐμφανίζεται πάνω ἀπὸ τὴν ἐπιφάνεια τῆς γῆς. Ὁ «νεκρὸς» δηλαδὴ σπόρος ἀνασταίνεται, βλαστάνοντας. Καὶ ἀνάλογα θὰ συμβῆ καὶ σέ μᾶς. Γιὰ τὸ πῶς θὰ γίνη ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν, τὴν περίγραφει ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ, ὅπως τοῦ τὴν ἀποκάλυψε ὁ Θεός. Τὰ μόρια ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὅλων τῶν ἐποχῶν ὑπάρχουν στὴ γῆ, γιατί, ὅπως ἀνακάλυψε καὶ ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη, ἡ ὕλη δὲν χάνεται, ἀλλὰ ἀλλάζει μορφή. Αὐτό, γιὰ ὅσους ἔχουν ἀπορίες, γιὰ τὸ πῶς θὰ ἀναστηθοῦν τὰ σώματα ἐκείνων, ποὺ ἔχουν π.χ. κατασπαραχθῆ ἀπὸ ἄγρια ζῷα».
Χαρακτηριστικό τῆς ἀναστάσεως τῶν νεκρῶν εἶναι τὸ προφητικὸ ὅραμα τοῦ Ἰεζεκιὴλ (λζ΄ 1-14) ποὺ ἀναγιγνώσκεται στὴν Ἐκκλησία μας τὸ βράδυ τῆς Μ. Παρασκευῆς μετὰ τὴν ἐπιστροφὴ ἀπὸ τὴν περιφορὰ τοῦ Ἐπιταφίου.
«Κάποτε ὁ προφήτης Ἰεζεκιὴλ βρέθηκε στὸ μέσο μίας πεδιάδας ποὺ ἦταν γεμάτη ἀπὸ ἀνθρώπινα ὀστᾶ. Καὶ μάλιστα κατάξερα, ποὺ ἔδειχναν ὅτι ἀνῆκαν σὲ ἀνθρώπους ποὺ εἶχαν πεθάνει πρὶν ἀπὸ πολὺν καιρό… Καθὼς λοιπὸν παρατηροῦσε τὸ πρωτοφανὲς αὐτὸ θέαμα, ἄκουσε τὴ φωνὴ τοῦ Κυρίου:
– Ἄνθρωπε, τί λές, πιστεύεις ὅτι μποροῦν νὰ ζήσουν καὶ πάλι αὐτὰ τὰ ὀστᾶ;
– Κύριε, μόνον Ἐσὺ τὸ γνωρίζεις αὐτό!
– Κήρυξε λοιπὸν πρὸς τὰ ὀστᾶ αὐτά, καὶ πές τους: Ὀστᾶ ξερά, ἀκοῦστε τὸν λόγο τοῦ Κυρίου! «Τάδε λέγει Κύριος»· ἰδοὺ Ἐγὼ θὰ σᾶς μεταδώσω πνοὴ ζωῆς… καὶ θὰ ζήσετε πάλι καὶ τότε θὰ συνειδητοποιήσετε ὅτι Ἐγὼ εἶμαι ὁ Κύριος ὅλων.
Πράγματι ὁ Ἰεζεκιήλ, χωρὶς κανένα δισταγμό, ἔκανε ὑπακοὴ καὶ ἄρχισε νὰ ὁμιλῆ πρὸς τὰ ὀστᾶ, σὰν νὰ εἶχε μπροστά του ζωντανοὺς ἀνθρώπους. Τότε συνέβη ξαφνικὰ ἕνας σεισμὸς ποὺ τάραξε τὴ γῆ καὶ ἀμέσως τὰ ὀστᾶ ἄρχισαν νὰ κινοῦνται καὶ νὰ συναρμολογοῦνται σχηματίζοντας ἀνθρώπινους σκελετούς. Τὴν ἴδια ὥρα ἄρχισαν νὰ ἀναφύονται νεῦρα καὶ σάρκες καὶ δέρμα ποὺ κάλυψαν τοὺς σκελετούς, μέχρι ποὺ δημιουργήθηκαν φυσιολογικὰ ἀνθρώπινα σώματα. Ὡστόσο τὰ σώματα αὐτὰ παρέμεναν νεκρικά.
Τότε ὁ Ἰεζεκιὴλ ἔλαβε νέα ἐντολή, νὰ καλέση τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νὰ ζωογονήση αὐτὰ τὰ ἄψυχα σώματα. Πράγματι ὁ προφήτης μίλησε πρὸς τοὺς νέκρους ἀνθρώπους «καὶ εἰσῆλθεν εἰς αὐτοὺς τὸ πνεῦμα καὶ ἔζησαν». Τὸ πνεῦμα τοῦ Θεοῦ χάρισε τὴ ζωή στὰ νεκρὰ σώματα καὶ δημιουργήθηκε ἔτσι μία πολυάριθμη σύναξη ἀνθρώπων».