Τοῦ κ. Γεωργίου Θ. Ποντίκα, Δημοσιογράφου- Συγγραφέως
Ἂς δοῦμε καταρχὴν τὸ τί ὑποστηρίζει ἐπὶ τοῦ θέματος, ἰδιαίτερα σὲ ὅ,τι ἀφορᾶ τὸ ἐπίμαχο ἀλλὰ καὶ ἀμέσως ζωτικὸ ζήτημα τῆς ὑποχρεωτικότητας ὁ ὑπουργὸς ὑγείας κ Ἀθανάσιος Πλεύρης, ποὺ εἶναι καὶ ὁ καθ’ ὕλην ἁρμόδιος νὰ κρίνει καὶ νὰ ἀποφασίσει ἐπὶ τοῦ ζητήματος τῆς δικαιοδοσίας του, ἀλλὰ καὶ τῆς εἰδικότητάς του, ὡς νομικός. (σ.σ. Ὁ κ. Πλεύρης, κατόπιν τῶν εἰδικῶν μεταπτυχιακῶν σπουδῶν στὸ ἐξωτερικό, εἶναι κάτοχος διδακτορικοῦ διπλώματος μὲ πρωτότυπη πραγματεία: «Διδάκτωρ περὶ τῆς μὴ ὑποχρεωτικότητας στὶς ἰατρικὲς πράξεις»).
Ὁ κ. Πλεύρης, στὸν τηλεοπτικὸ σταθμὸ «ΣΚΑΪ» τῆς 29ης Ὀκτωβρίου 2021, ἐτάσσετο ρητὰ καὶ κατηγορηματικὰ κατὰ τοῦ ὑποχρεωτικοῦ ἐμβολιασμοῦ, λέγων: “Ἀκούω ἀπὸ πολὺ κόσμο νὰ μιλάει γιὰ ὑποχρεωτικότητα, περιμένω ὅμως νὰ ἀκούσω καὶ τί σημαίνει ὑποχρεωτικότητα, γιατί ἕνας ποὺ προτείνει ὅτι οἱ ἄνω τῶν 60 νὰ ἔχουμε ὑποχρεωτικὸ ἐμβολιασμὸ πρέπει νὰ μᾶς πεῖ: Ἐννοεῖ ὅτι θὰ πηγαίνουμε μὲ τὴ σύριγγα καὶ θὰ τὸν ἐμβολιάζουμε, θέλει δὲν θέλει; Ἐννοεῖ ὅτι θὰ ἔρθουμε νὰ τοῦ ποῦμε ὅτι ἐσὺ ποὺ δὲν ἐμβολιάζεσαι ἄνω τῶν 60 δὲν θὰ παίρνεις τὰ ἄλλα φάρμακά σου καὶ θὰ τὰ πληρώνεις; Ἂς μᾶς πεῖ κάποιος, ποὺ λέει ὑποχρεωτικότητα, γιατί θέλω νὰ ἀκούσω ὅλη τὴν πρότασή του, τί σημαίνει. Σημαίνει ὅτι δὲν θὰ τὸν βάζουμε μέσα στὸ νοσοκομεῖο, ἂν ἀρρωστήσει; Ἡ κυβέρνηση λειτουργεῖ μὲ βάση, καὶ ἐδῶ ἔρχεται καὶ ἡ εἰδικότητά μου ὡς νομικός, τὶς συνταγματικὲς ἰσορροπίες… Ἡ συνταγματικὴ τάξη λέει τὸ ἑξῆς: ὅτι ὅπου πραγματικὰ ὑπάρχει ὁ κίνδυνος τῆς δημόσιας ὑγείας καὶ ὄχι ὁ κίνδυνος τῆς ἀτομικῆς ἐπιλογῆς, δηλαδὴ εἶναι οἱ ὑγειονομικοί, εἶναι ὅσοι περιθάλπουν εὐπαθεῖς ὁμάδες, ἐκεῖ βάζουμε ὑποχρεωτικότητα καὶ τὸ σκληρὸ ἂν θέλετε μέτρο τῆς ἀναστολῆς νὰ μὴ ἐργάζεσαι. Πηγαίνοντας πλέον στὸ πλαίσιο τῆς ἀτομικῆς ἐπιλογῆς, δηλ. ἕνας ἄνθρωπος 80 ἐτῶν καὶ πάνω ποὺ ὁ ἴδιος δὲν θέλει νὰ ἐμβολιαστεῖ, κατὰ βάση ὁ ἴδιος κινδυνεύει, ἐκεῖ πέρα καὶ μὲ βάση τὴν ἐπιτροπὴ τῆς βιοηθικῆς, ποὺ εἰσηγεῖται, ἀλλὰ καὶ τὶς ἀποφάσεις τοῦ ΣτΕ, οἱ ὁποῖες ἀποφάσεις θὰ πρέπει νὰ εἶναι ἀποφάσεις» (δηλ. τελικὴ κρίση ἐπὶ τοῦ πρακτέου).
Καὶ ὁ Πλεύρης συνεχίζει μὲ τὴν ἐπιβεβαίωση: «…τὸ ἔχει ξεκαθαρίσει ὁ Πρωθυπουργός, δὲν ὑπάρχει σκέψη γιὰ ὑποχρεωτικότητα… ἐμεῖς ἔχουμε μία ξεκάθαρη θέση. Βάσει τῆς θέσης τῆς ἐπιτροπῆς βιοηθικῆς ἔχουμε περιορίσει τὴν ὑποχρεωτικότητα στὴν κατηγορία τῶν ὑγειονομικῶν. Δὲν συζητᾶμε γιὰ περαιτέρω κατηγορίες… κάποιοι εἶναι δικαίωμά τους καὶ τὸ σεβόμαστε, παρόλο ποὺ εἶναι σὲ βάρος τῆς ὑγείας τους ἐπιλέγουν νὰ μὴ ἐμβολιάζονται….».
Προφανῶς ἐδῶ ὁ κ. Πλεύρης ἐκφωνεῖ λόγο ὡς ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς στὴν ἐποχὴ μας λαμπρούς, λαλίστατους καὶ ἀρκετὰ εὔγλωττους ρήτορες πολιτικούς, οἱ ὁποῖοι κόπτονται δῆθεν γιὰ τὴ δικαιοσύνη, τὴν ἐλευθερία καὶ τὰ δημοκρατικὰ ἀτομικὰ δικαιώματα τῶν πολιτῶν, ἐνῷ στὴν πράξη τὰ λόγια τους ἀποδεικνύονται πομφόλυγες, πομπώδεις λόγοι χωρὶς περιεχόμενο, κενὴ ὑπόσχεση.
Κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο ἡ πολιτικὴ τῶν ἑκάστοτε κυβερνώντων ἀποδεικνύεται ἐκ τῶν πραγμάτων, ὅτι εἶναι νὰ διαψεύδουν ἑαυτοὺς καὶ νὰ τιμωροῦν τοὺς πολίτες τους, οἱ ὁποῖοι εἶναι συνεπεῖς καὶ πιστοὶ στὶς ἀξίες καὶ στὶς ἀρχὲς τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς δημοκρατίας. Ἀντιλαμβάνεται λοιπὸν πολὺ εὔκολα ὁ καθένας, ποιὰ εἶναι ἡ ἀξιοπιστία τῶν πολιτικῶν μας.
Ὁ Σωκράτης ἐρωτηθείς, ποίων μάλιστα πολιτικῶν ὁ λόγος ἰσχύει, «ὧν ἡ πρᾶξις, ἔφη, συνακολουθεῖ τῷ λόγῳ». Οἱ πράξεις καὶ ὄχι τὰ λόγια εἶναι τὰ ἀποκαλυπτήρια τοῦ ἐσωτερικοῦ κόσμου τοῦ ἀνθρώπου. «Ἅπας μὲν λόγος, ἂν ἀπῇ τὰ πράγματα, μάταιόν τι φαίνεται καὶ κενόν», κηρύσσει ὁ Δημοσθένης. Καὶ ἔχει δίκαιο, γιατί εἶναι πολὺ εὔκολο νὰ εἶναι κανεὶς τίμιος, ἠθικός, γενναῖος, φιλόπατρις πολιτικὸς καὶ σωτήρας μὲ τοὺς λόγους, ὄχι ὅμως καὶ μὲ τὴν πράξη.
Καὶ πράγματι, ὁ κ. Πλεύρης δοθείσης τῆς εὐκαιρίας νὰ ἀποδείξει καὶ στὴν πράξη ὅτι τὰ λόγια του δὲν ἦταν «ἔπεα πτερόεντα», λόγια ποὺ πετοῦν, ποὺ λησμονοῦνται, χωρὶς ἰδιαίτερη σημασία, ἔπραξε ἀκριβῶς τὸ ἀντίθετο ἀπὸ ὅσα ὑποστήριζε ὅτι εἶναι ἀδιαπραγμάτευτα, Συνταγματικὰ κατοχυρωμένα, ἀπολύτως ἠθικὰ καὶ σύμφωνα μὲ αὐτὰ ποὺ ρητὰ ἀναφέρει ὁ νόμος 3418/2005, ὁ περίφημος κώδικας ἰατρικῆς δεοντολογίας. Καὶ πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι, ἡ Κυβέρνηση τοῦ κ. Μητσοτάκη, περιβεβλημένη τὴν ἐξουσία καὶ τὴν ἰσχὺ τῶν νόμων, ἐτσιθελικὰ καὶ χωρὶς δικαιολογία, ποὺ νὰ ἔχει χαρακτῆρα νομιμότητας, ἀνθρωπιᾶς καὶ ἠθικῆς δικαίωσης, ἐξαναγκάζει (μὲ τὴ συναίνεση τῆς μείζονος καὶ τῆς ἐλάσσονος ἀντιπολιτεύσεως) τοὺς ἄνω τῶν 60 ἐτῶν ἀνεμβολίαστους χαμηλοσυνταξιούχους τῶν 350- 700 εὐρώ, νὰ καταβάλλουν πρόστιμο- χαράτσι τὸ ποσὸ τῶν 100 εὐρὼ μηνιαίως! Ὅμως κατ’ οὐσίαν αὐτὸ δὲν εἶναι πρόστιμο, ἀλλὰ ὠμὸς ἐκβιασμός! Δηλαδὴ μὲ τὸ πιστόλι στὸν κρόταφο.
Καὶ τὴν ἴδια στιγμή, ἐντελῶς ἀπερίσκεπτα, ἐπιβάλλουν σὲ χιλιάδες ὑγειονομικοὺς τὸ σκληρὸ μέτρο τῆς ἀναστολῆς ἀπὸ τὴν ἐργασία τους, ἀποδυναμώνοντας μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο εὐθέως τὸ σύστημα φροντίδας καὶ νοσηλείας τῶν ἀσθενῶν στὰ νοσοκομεῖα, μὲ τὴ στέρηση ἐξειδικευμένου ἰατρικοῦ προσωπικοῦ, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται• περισσότερους θανάτους!
Κύριε Πρωθυπουργέ, κυρίες καὶ κύριοι βουλευτὲς τῆς Κυβέρνησης, σᾶς ἐμπιστευθήκαμε καὶ σᾶς ψηφίσαμε ὡς εἰδήμονες, ἔχοντας πεῖρα, ἱκανότητα καὶ γνώση, ἀκριβῶς γιὰ νὰ μᾶς κυβερνήσετε, νὰ μᾶς ὑπηρετήσετε μὲ ἀγάπη, ἐνδιαφέρον καὶ εἰλικρίνεια. Γιὰ νὰ μᾶς προστατεύετε, νὰ βρίσκετε καὶ νὰ δίνετε λύσεις στὰ διάφορα καὶ διαφορετικὰ προβλήματα ποὺ μᾶς ἀπασχολοῦν καὶ μᾶς ταλαιπωροῦν ἐθνικά, οἰκονομικά, κοινωνικά, ὑγείας καὶ πρόνοιας, παιδείας κλπ. καὶ ὄχι γιὰ νὰ μᾶς ἐμπαίζετε!
Σὲ ἀντίθεση μὲ ὅσα σφόδρα ὑποστηρίζατε, τόσο ἐσεῖς προσωπικὰ, κύριε Πρωθυπουργέ, ὅσο καὶ ὁ ἁρμόδιος Ὑπουργὸς Ὑγείας, κ. Πλεύρης, καὶ ἐν συνεχείᾳ πράξατε σὲ βάρος τῶν ἀπόμαχων τῆς ζωῆς, τῶν χαμηλοσυνταξιούχων πατέρων μας καὶ παπούδων μας, καθὼς καὶ μὲ τὴν καταδικαστική σας ἀπόφαση νὰ ὁδηγήσετε στὴν πεῖνα, στὸν ἐξευτελισμὸ καὶ στὴν ἐξαθλίωση χιλιάδες ὑγειονομικοὺς μαζὶ μὲ τὶς οἰκογένειές τους, γιὰ τὸν λόγο καὶ μόνο ὅτι ἀρνήθηκαν νὰ ἐμβολιασθοῦν καταναγκαστικά, αὐτὸ δὲν εἶναι ἐμπαιγμός; Χλευασμὸς καὶ ἀπαξίωση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων καὶ τῶν δημοκρατικῶν ἐλευθεριῶν.
Κύριε Πρωθυπουργέ, ἂν πράγματι ἀγαπᾶτε, ἐνδιαφέρεσθε καὶ σέβεσθε εἰλικρινὰ τοὺς πολίτες, πάρτε ἀμέσως πίσω τὰ καταναγκαστικά, τιμωρητικὰ- ἐκδικητικὰ καὶ ἀπάνθρωπα μέτρα, καὶ ἀντιμετωπίστε τὴν ὄντως πάρα πολὺ ἐπικίνδυνη καὶ θανατηφόρα λαίλαπα τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀκριβῶς ὅπως ὁρίζει ὁ νόμος 3418/2005, ὁ περίφημος κώδικας ἰατρικῆς δεοντολογίας, καθὼς καὶ ἡ ἀπόφαση 2361/2021 παρ. 7.3.1 τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης (διεθνὴς Ὀργανισμὸς στὸ πλαίσιο τοῦ ὁποίου λειτουργεῖ τὸ Δικαστήριο τῶν Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων), μὲ τὴν ὁποία ὁρίζεται ρητὰ καὶ κατηγορηματικὰ ὅτι ὁ ἐμβολιασμὸς εἶναι προαιρετικός! Σεβόμενος ἐμπράκτως τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, τὴν ἐλευθερία καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια τῶν πολιτῶν. Αὐτά· ὁ νοῶν νοείτω, καὶ οὐαὶ τῷ ἀνοήτῳ.
