τοῦ Ἰωάννου Μηλιώνη, ἐκπαιδευτικοῦ.
Θά ἀσχοληθοῦμε καί πάλι μέ τό Ὑπόμνημα, πού ὁ δημοσιογράφος Ἀντώνης Μποσνακούδης ὑπέβαλε στήν Ἐπιτροπή Θεσμῶν καί Διαφάνειας, τό 2013, ὅπου μέ στοιχεῖα: πρακτικά δικαστικῶν ἀποφάσεων καί ἔγγραφα, κατασχεθέντα ἀπό τρεῖς ἑφόδους τοῦ Εἰσαγγελέως κ. Ἰωάννη Ἀγγελῆ, ἀποδεικνύει τήν «Πολιτική, δημοσιογραφική καί κοινωνική διάβρωση ἀπό τή συγκαλυμμένη δράση τῆς ἐξτρεμιστικῆς ὀργάνωσης Σαηεντολογίας-ΚΕΦΕ», δηλαδή, τήν καταστροφική δράση τῆς ἐπικίνδυνης σέκτας, στή κοινωνική, πολιτική, ἀμυντική καί θρησκευτική ὑπόσταση τῆς Πατρῖδος μας[1].
Παρατίθενται ἀποσπάσματα ἀπό τήν ἀναφορά τοῦ εἰσαγγελέως, ἀλλά καί ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀντώνη Μποσνακούδη: «Μισθοφόροι τῆς νέας τάξης»[2].
Διαβάζουμε: «Ὁ κ. Σταθόπουλος ἐξακολούθησε ἀκόμη καί ἀντιεπιστημονικά νά στηρίζει αὐτό τό στρατηγικό χῶρο, ὅπως παραθέτω στίς σελίδες 5-12 τοῦ τμήματος "Ἡ ἐξωθεσμική ἐπιβολή γιά τίς ταυτότητες" τοῦ προηγούμενου Ὑπομνήματός μου. Σέ γνωμοδότησή του ἀγνόησε ἐντελῶς τά οὐσιαστικά στοιχεῖα γιά τή Σαηεντόλοτζυ καί ἀκολουθώντας αὐτή τήν ἀντιεπιστημονική προσέγγιση παρουσίασε μία προκλητικά ἐξωπραγματική εἰκόνα γιά τή Σαηεντολογία.
»Στή σελίδα 12, ἐπίσης, ἀναλύω καί τήν προσφυγή τοῦ π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ καί ἄλλων ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων, κατά αὐτῶν τῶν μεθοδεύσεων γιά τίς ταυτότητες, ὅταν πιά ἡ κυβέρνηση ὑποχρεώθηκε νά τίς κάνει κυβερνητική πολιτική. Χωρίς νά γνωρίζουν τή σχέση τοῦ Γεωργίου Μαύρου μέ τή Σαηεντολογία -ἦταν ὁ νομικός σύμβουλος τῆς ὀργάνωσης-, αὐτός ἀνέλαβε καί τίς νομικές προσφυγές τους κατά αὐτῶν τῶν μεθοδεύσεων, ὁδηγώντας τους σέ νομικά ἄγονη προσέγγιση, ἄν καί γνώριζε ὅτι ἀντί νά προσφύγει σέ διοικητικό δικαστήριο, θά μποροῦσε νά ἀναδείξει τή σαηεντολογική ἐμπλοκή καί νά πετύχει ἀκόμη καί τήν κατάργηση τῆς πολιτικῆς πού ὑποχρεώθηκε ἡ κυβέρνηση νά ἀποδεχθεῖ. Ὑπῆρξε σύγκρουση συμφερόντων, μέ τόν Γεώργιο Μαῦρο νά μήν ἐνημερώνει τούς ἐκκλησιαστικούς ἐντολεῖς του καί νά ἐξυπηρετεῖ συνειδητά τά συμφέροντα τῶν ἐντολέων του τῆς Σαηεντολογίας, ὁδηγώντας τούς ἐκκλησιαστικούς ἐντολεῖς σέ παραβίαση τῶν δικαιωμάτων τους καί σέ ἄγονη νομική γραμμή. Μέ δεδομένο ὅτι ὁ Γεώργιος Μαῦρος ἔχει σκοτωθεῖ, πιστεύω ὅτι θά βρεθεῖ ἕνας τρόπος γιά νά ἀκυρωθοῦν αὐτές οἱ ἐξωθεσμικές μεθοδεύσεις ἐναντίον τῆς κυβέρνησης, πού ἰσχύουν μέχρι σήμερα.
»Συνοπτικά, ἡ Σαηεντολογία σχεδίασε, ὀργάνωσε, συντόνισε, συγκέντρωσε ἄτομα σέ κοινό γεωγραφικό χῶρο -κυρίως στό Πολυτεχνεῖο-, ἐπιχείρησε νά τά ὑποβάλει σέ ψυχολογική ζύμωση -σέ ἀρκετούς αὐτό λειτούργησε, ἐνῶ σέ ἄλλους εἶναι ἄγνωστο τί ἐπίδραση εἶχε-, στίς κατευθυντήριες γραμμές πού εἶχε σχεδιάσει καί σήμερα ὡς δίκτυο καί μέ αἰχμή τό θέμα τῶν ταυτοτήτων, χωρισμό Ἐκκλησίας-Κράτους, ἀντιπατριωτισμό, κ.λπ. κατόρθωσε νά "ξεπλύνει τήν ἰσχύ" της μέσα ἀπό αὐτήν τήν ὁμάδα ὀργανώσεων καί ἀνθρώπων, τήν ὁποία στά ἔγγραφά της χαρακτηρίζει ὡς "διαθρησκευτική" ὁμάδα.
»Στίς 19/01/2010, ὁ ὑφυπουργός Προστασίας τοῦ Πολίτη, κ. Σπύρος Βούγιας, συνειδητά κάλυψε τήν ἐξτρεμιστική ὀργάνωση τῆς Σαηεντολογίας. Σέ ἐρώτηση πού εἶχε ὑποβληθεῖ ἀπό τόν βουλευτή Σερρῶν κ. Ἠλία Πολατίδη, ὁ ὑπουργός ὄχι μόνο δέν προχώρησε σέ κάποια ἔρευνα τῶν καταγγελιῶν, ὅπως ἔχει ὑποχρέωση μέ δεδομένη τή βαρύτητα τῶν καταγγελιῶν, ἀλλά ἔδωσε ἕνα κείμενο, στό ὁποῖο ὄχι μόνο δέν ἀπαντᾶ στήν ἐρώτηση, ἀλλά ἁπλῶς δίνει ἕνα ἱστορικό τοῦ θέματος τῶν ταυτοτήτων. Μέ δεδομένη τήν πολιτική προέλευση τοῦ ὑφυπουργοῦ ἀπό τίς τάξεις τοῦ "Συνασπισμοῦ-ἐκσυγχρονιστικοῦ ΠΑΣΟΚ" -γιά τόν ὁποῖο ὅπως ἔχω ἀναφέρει καί ὅπως εἶναι ἐμφανέστατο, σέ ὅλο τό ὑλικό πού καταθέτω καί τήν κομματική δράση του μέχρι σήμερα, ἀποτέλεσε τόν πολυτιμότερο πολιτικό χῶρο γιά τήν Σαηεντολογία- ἔχω τή βεβαιότητα ὅτι ἐν γνώσει του, δέν προχώρησε σέ ἔρευνα καί κάλυψε αὐτήν τή δράση τῆς ὀργάνωσης πού ἀφορᾶ τίς ταυτότητες. Μέ αὐτή του τή στάση ἐπέτρεψε νά συνεχιστεῖ ἡ παραβίαση τῶν Ἄρθρων 157 καί 192 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα καί κάλυψε προϊόντα δράσης ὀργάνωσης τοῦ Νόμου 2928/2001. Ἡ συμπεριφορά του ξεφεύγει κατά πολύ ἀπό αὐτό πού θά μποροῦσε νά χαρακτηριστεῖ ὡς "πολιτική ἐπιλογή".
»Ὑπάρχει σαφής διείσδυση καί ἐπηρεασμός τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀπό τήν Σαηεντόλοτζυ, μέ χαρακτηριστικό παράδειγμα τό προαναφερθέν μέ τόν Γεώργιο Μαῦρο.
»Ἰσχυρότερη ὅμως διείσδυση φαίνεται στούς Ρωμαιοκαθολικούς. Τό πλέγμα ἐπηρεασμοῦ τῆς κοινωνίας ἀπό τήν κοινή δράση ΚΕΦΕ-ΠΑΝΙΦΕ εἶχε σαφέστατη ἐπίδραση στούς Ρωμαιοκαθολικούς, ὅπως ἐκφράζεται ἀπό τόν ἐκπρόσωπό τους, κ. Νίκο Γασπαράκη, ὁ ὁποῖος εἶχε συμμετάσχει καί στά συνέδρια τῆς Σαηεντόλοτζυ πού ὀργάνωσε ἡ ΠΑΝΙΦΕ».
Εἶναι χαρακτηριστική μία δήλωση τοῦ κ. Γασπαράκη, νομικοῦ συμβούλου καί ἐκπροσώπου τῶν ἐν Ἑλλάδι Ρωμαιοκαθολικῶν, σχετικά μέ τό «κλείσιμο τῆς ὑπόθεσης τῶν ταυτοτήτων». Σέ παλαιότερη ἐκπομπή τοῦ κ. Πάνου Παναγιωτόπουλου στό Extra Channel γιά τή Σαηεντολογία, δήλωσε: «Τό θέμα τῶν ταυτοτήτων ἔχει κριθεῖ στό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, στήν Ἐθνική Ἐπιτροπή Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων, ἔχει νομικά πλήρως κατοχυρωθεῖ». Ἄν καί ὁ κ. Γασπαράκης γνώριζε γιά τή σαηεντολογική ἐμπλοκή, δέν ἀνέφερε τίποτα καί γενικά δέν εἶπε τίποτα γιά τή Σαηεντολογία στήν ἐκπομπή, παρά μόνο ἐξαπέλυε ἐπιθέσεις κατά τῆς Ἑλλάδας καί τῆς Ἐκκλησίας.
Φυσικά, ἡ νομική κατοχύρωση πού ἀνέφερε, ἁπλῶς δέν ὑπάρχει διότι: 1) στήν ὑπόθεση τοῦ ΣτΕ μέσω τοῦ Γεωργίου Μαύρου, οἱ ἐνέργειες ἀναίρεσης τῶν μεθοδεύσεων κατευθύνθηκαν -παράνομα καί ἀντιδεοντολογικά- σέ ἄγονη νομική προσέγγιση καί οἱ ἐκκλησιαστικοί ἐντολεῖς τοῦ Γεωργίου Μαύρου δέν εἶχαν δίκαιη δίκη διότι παραπλανήθηκαν καί ἐξαπατήθηκαν· 2) πολλά μέλη τοῦ ΣτΕ συμμετεῖχαν στά συνέδρια πού ὀργάνωσε ἡ σαηεντολογική μετωπική ὀργάνωση ΠΑΝΙΦΕ μέ τουλάχιστον κάποιον ἐπηρεασμό τους· 3) ἡ Ἐθνική Ἐπιτροπή γιά τά Δικαιώματα τοῦ Ἀνθρώπου ἐπίσης εἶχε ὡς μέλη της ἄτομα πού εἶχαν ὑποστηρίξει ἐνεργά τή Σαηεντολογία, συνεπῶς ἡ Ἐπιτροπή δέν λειτουργοῦσε μέ βάση τίς συνταγματικές ἀπαιτήσεις γιά ἀνεξαρτησία· 4) ὁμοίως ἡ Ἀρχή Προστασίας Προσωπικῶν Δεδομένων εἶχε ὡς μέλη της ἄτομα πού εἶχαν ὑποστηρίξει ἐνεργά τή Σαηεντολογία, συνεπῶς δέν λειτουργοῦσε μέ βάση τίς συνταγματικές ἀπαιτήσεις γιά ἀνεξαρτησία στή γνωμοδότηση γιά τήν ἀναγραφή τοῦ θρησκεύματος στίς ἀστυνομικές ταυτότητες.
«Στήν πράξη, ὁ κ. Γασπαράκης κατά κάποιον τρόπο "νομιμοποίησε" τό ξέπλυμα σαηεντολογικής ἰσχύος. Ὁ κ. Γασπαράκης ἦταν ἕνας ἀπό τούς συμμετέχοντες -ὡς ὁμιλητής- στά συνέδρια τῆς ΠΑΝΙΦΕ, γιά τά ὁποία ἀναλυτικά στοιχεῖα ὑπάρχουν στό Ὑπόμνημα. Δέν γνωρίζω σέ ποιό βαθμό ἐνημερώθηκε τό Βατικανό καί οἱ ἀξιωματοῦχοι τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν γιά τή σαηεντολογική ἐμπλοκή στό θέμα τῶν ταυτοτήτων καί τῆς ἐπίθεσης ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας -ἄν καί ἔλαβαν βιβλία μου στά ὁποῖα ἀναφέρομαι σχετικά-, ἀλλά εἶμαι βέβαιος ὅτι οἱ ρωμαιοκαθολικοί Ἕλληνες πολίτες θά εἶναι ἀντίθετοι σέ αὐτές τίς παράνομες, ἐξωθεσμικές μεθοδεύσεις».
Ὅταν δεχόμαστε τά προϊόντα ἰσχύος κάποιου, δεχόμαστε καί τήν ἰσχύ του ἐπάνω μας. Τό προϊόν σαηεντολογικής ἰσχύος πού ἐπιβλήθηκε μέ τή μορφή τῆς μή ἀναγραφῆς τοῦ θρησκεύματος στίς ἀστυνομικές ταυτότητες, δέχτηκε κάλυψη ἀπό τόν κ. Γασπαράκη στό ὄνομα τῶν Ἑλλήνων ρωμαιοκαθολικῶν. Χρειάζεται νά ἐνημερωθοῦν καί νά ξεκαθαρίσει ἡ στάση τους μέ βάση τά νέα στοιχεῖα πού παρουσιάζονται, διότι χρησιμοποιήθηκαν σέ μεθόδευση πού εἶμαι βέβαιος ὅτι δέν ἐγκρίνουν. Κατά τή διάρκεια τῆς ἐκπομπῆς ὁ κ. Γασπαράκης ἐπιτέθηκε κατά τῆς Ἑλλάδας ὅτι μόνο ἐδῶ ὑπάρχει νομοθεσία κατά τοῦ προσηλυτισμοῦ, μεταξύ ἄλλων ὑποστηρίζοντας τήν ἄποψη ὅτι «ζοῦμε στόν πνεύμονα τοῦ Μεταξᾶ». Οἱ ἐπιθέσεις κατά αὐτῆς τῆς νομοθεσίας εἶναι καί σαηεντολογική πρακτική.
Τὰ περιεχόμενα τοῦ ἄρθρου ἐκφράζουν θέσεις νομικές, ἐκκλησιαστικὲς καὶ ἀντιαιρετικές καὶ δὲν ἔχουν τὴν πρόθεση νὰ προσβάλουν τὴν τιμὴ καὶ τὴν ὑπόληψη κανενός, τὶς ὁποῖες δηλώνουμε ὅτι σεβόμεθα δεόντως.
