«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Ὁ ἑτοιμοθάνατος μικρός ἀναστήθηκε
Ἡ Σαντόα εἶναι μία πόλις 60.000 κατοίκων, μακριά ἀπό τό Κολουέζι 400 χιλιόμετρα. Πρίν ἀπό 14 χρόνια ἔφθασε ἡ Ὀρθοδοξία μας ἐκεῖ μόνο μέ τήν ἐπίσκεψι τοῦ παπᾶ Ρωμανοῦ. Αὐτός ἐπῆγε ἐκεῖ ἀπό τό Κολουέζι ὄχι γιά νά εὐαγγελισθῆ τόν λαό, ἀλλά γιά νά ἐπισκεφθῆ τούς συγγενεῖς του. Τόν εἶδε ἕνας πάστορας προτεστάντης καί τόν πλησίασε νά τόν ρωτήσει τί ἄνθρωπος εἶναι καί ποιά θρησκεία ἀκολουθεῖ. Ὁ π. Ρωμανός τοῦ εἶπε τά δέοντα καί τόν ἔστειλε στό Κέντρο τοῦ Κολουέζι νά πάρη βιβλία καί νά συνομιλήσει μέ τούς ἱεραποστόλους Πατέρες. Ἔτσι ξεκίνησε τό ἄνοιγμα τῆς ἐκκλησίας στήν Σαντόα, ὅπου σήμερα ὑπάρχουν περί τούς 500 Πιστούς, τούς ὁποίους ποιμαίνει μέ πραότητα καί ἀγάπη ὁ π. Δαμιανός, πρώην δημόσιος ὑπάλληλος ἀπό τό Κασάζι. Ἐπίσης λειτουργεῖ Δημοτικό σχολεῖο γιά τά ὀρθόδοξα παιδιά καί μέ ὀρθόδοξους δασκάλους. Σήμερα Κατηχητής εἶναι ὁ εὐσεβής Γεώργιος Kashala, ὁ ὁποῖος καί μοῦ διηγήθηκε τό παρακάτω θαυμαστό περιστατικό.
Τόν Φεβρουάριο τοῦ 2005 ἀρρώστησε τό παιδί ἑνός δασκάλου τοῦ σχολείου τους. Τό παιδάκι του ἦταν ἀκόμη ἀβάπτιστο. Ταλαιπωρούμενο ἀπό τήν ἑλονοσία δύο φορές ἔφθασε στά πρόθυρα τοῦ θανάτου. Οἱ γονεῖς καί οἱ συγγενεῖς του ἔκλαιγαν βλέποντας τό παιδί τους νά μή κινεῖται στό κρεββατάκι του. Ταυτόχρονα ἄρχισε ἀνάμεσά τους καί μία γκρίνια. Ἄλλοι ἔλεγαν νά τρέξουν στόν μάγο γιά νά προφθάσουν τό παιδί, ἄλλοι ἔλεγαν νά τό πᾶνε στό νοσοκομεῖο. Τελικά μέ κοινή ἀπόφασι τοῦ διευθυντοῦ τοῦ σχολείου καί ὅλων τῶν δασκάλων τό πῆραν νά τό πᾶνε στό νοσοκομεῖο. Ἐπειδή οἱ γονεῖς τοῦ παιδιοῦ ἦσαν βαπτισμένοι, μερικοί σκέφθηκαν νά περάσουν πρῶτα ἀπό τόν ἱερέα τους νά τοῦ διαβάσει κάποια εὐχή. Ὁ π. Δαμιανός μέ ὅλο τό πλῆθος τῶν ἀνθρώπων μπῆκαν στήν ἐκκλησία. Ἐπῆρε τό παιδί στά χέρια του καί κάνοντάς του ἀεροβάπτισμα στό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, τό ὠνόμασε Κυπριανό. Ταυτόχρονα τοῦ ἐδιάβασε εὐχές ἐξορκισμῶν τοῦ ἁγίου ἱερομάρτυρος Κυπριανοῦ. Πολλοί ἀπό τούς ἑτεροδόξους καί εἰδωλολάτρες πού εἶχαν ἔλθει μαζί στήν πομπή περιγελοῦσαν τά ὅσα ἔκανε ὁ π. Δαμιανός καί ἐσχολίαζαν τό ἔργο του δυσμενέστατα ἀνάμεσα τούς ἄλλους. Τό παιδί ὅμως μέ τήν θεία βοήθεια, μετά τό ἀεροβάπτισμα, ἔγινε τελείως καλά καί στά πόδια του. Ἄρχισε νά ὁμιλεῖ καί νά περπατᾶ χωρίς τήν βοήθεια κανενός. Τό ἀνεπάντεχο αὐτό θαυμαστό γεγονός προκάλεσε μεγάλη ἐντύπωσι στόν κόσμο καί ἰδιαίτερα σ᾿ αὐτούς πού προηγουμένως περιγελοῦσαν τόν π. Δαμιανό καί τήν Ἐκκλησία μας. Κατάλαβαν ὅλοι τους ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀληθινή καί ὅτι ἔχει μεγάλη δύναμι μπροστά στία ἀρρώστειες καί στά μαγικά ἔργα τῶν ὀργάνων τοῦ σατανᾶ. Ἀλλά καί ἐμεῖς, μοῦ ὡμολόγησε ὁ κατηχητής Γεώργιος, ἐπήραμε θάρρος, διότι δυνάμωσε ἡ πίστις μας καί ἀγαπήσαμε περισσότερο τήν Ἐκκλησία μας, τίς Ἀκολουθίες, τήν προσευχή καί τήν μετάνοια.
Ἡ νοερά προσευχή μέ θεράπευσε. Ὁ ἴδιος κατηχητής τῆς Σαντόας Γεώργιος, μοῦ διηγήθηκε καί τό παρακάτω προσωπικό θαῦμα. Ἰδού πῶς τό διηγεῖται: «Τόν Μάϊο τοῦ 2006 ἐλάβαμε πρόσκλησι στίς ἐνορίες μας νά ἔλθουμε στό Κολουέζι γιά τό μηνιαῖο σεμινάριο τῶν Κατηχητῶν ὅλης τῆς ἐπαρχίας Κατάγκα. Ὅταν ἔφθασα στό Κολουέζι μοῦ ἐμφανίσθηκε μία περίεργη ἀρρώστεια, ἡ ὁποία ἀπό τότε πού γεννήθηκα δέν μοῦ ἔχει συμβεῖ ποτέ. Πρίσθηκαν τά πόδια μου, τά χέρια μου καί τά μάτια μου. Τήν ἄλλη ἡμέρα ἐπῆγα στό ἱεραποστολικό νοσοκομεῖο τῶν Ἁγίων Ἀναργύρων γιά ἐξετάσεις. Οἱ γιατροί μας Τιμόθεος καί Βασίλειος δέν διεπίστωσαν κάποια συγκεκριμένη πάθησι. Ἐγώ ὅμως εἶχα ζαλάδες. Οἱ ἄλλοι Κατηχητές μοῦ ἔλεγαν ὅτι εἶχε κατέβει ἡ στάθμη τοῦ αἵματός μου γι᾿ αὐτό παρατηρεῖται αὐτή ἡ ζάλη. Οἱ γιατροί δέν βρῆκαν τίποτε κι ἐγώ γύρισα στό Κέντρο τῆς Ἱεραποστολῆς. Κατέφυγα μέ ἐμπιστοσύνη στόν Θεό, στήν Παναγία καί στόν Ἅγιο Γεώργιο Προστάτη τοῦ Κέντρου μας. Προσευχόμουν λέγοντας: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Υἱέ τοῦ Θεοῦ, θεράπευσέ με τόν ἁμαρτωλό...». Κάθε πρωΐ καί βράδυ, μετά τίς Ἀκολουθίες ἔπαιρνα λάδι ἀπό τά καντήλια τοῦ Εἰκονοστασίου καί ἄλειφα τά πόδια μου, τά χέρια καί τά μάτια μου. Καί πράγματι πολύ γρήγορα θεραπεύθηκα μέ τήν βοήθεια τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων μας. Εὐχαριστῶ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, στήν ὁποία καί ἐργάζομαι ἀναξίως ὡς Κατηχητής, διότι μέ δίδαξε τήν ἀλήθεια, τήν ζωή καί τά θαύματα τῶν Ἁγίων μας. Ἔχοντας κι ἐγώ σάν δωρεά τήν Πίστι αὐτή στήν καρδιά μου ζήτησα τήν Χάρι τοῦ Χριστοῦ μας καί βρῆκα τήν ὑγεία μου.
Ἡ ἱστορία ἑνός Κατηχητοῦ. Εἴπαμε ὅτι στήν Σαντόα ἔφθασε ἡ Ἐκκλησία μας ἐξ αἰτίας τῆς ἐπισκέψεως τοῦ π.Ρωμανοῦ στούς ἐκεῖ συγγενεῖς του. Ὁ Πάστορας πού τόν πλησίασε καί τόν ἐρώτησε γιά τήν πίστι του, ἔγινε κατηχούμενος καί σέ ἕξι μῆνες βαπτίσθηκε μέ τό ὄνομα Τιμόθεος. Αὐτός ὁ ἄνθρωπος λοιπόν, ἀρκετά πλούσιος καί δημόσιος ὑπάλληλος, ἔκτισε ἐκκλησία-λασποκαλύβα στήν εὐρύχωρη αὐλή τοῦ σπιτοῦ του καί ἔγινε ὁ πρῶτος κατηχητής τῆς Ὀρθοδόξου ἐκεῖ ἐκκλησίας μας.
Μή γνωρίζοντας τήν ἐσωτερική πνευματικότητα καί τήν ταπείνωσι τήν ὁποία πρέπει νά διαθέτει ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός καί μάλιστα ἕνας διδάσκαλος τῆς Πίστεώς μας καί ἐπηρεασμένος ἀπό τήν πλάνη τοῦ προτεσταντισμοῦ ἐπί τόσα χρόνια, πλανήθηκε ἀπό τόν διάβολο. Τόν παρεκίνησε ὁ διάβολος νά σκορπίσει καί νά διαλύσει ὅ,τι εἶχε κάνει μέχρι τότε ἀπό πλευρᾶς ὀρθόδοξου. Ἔδιωξε τούς Πιστούς καί τούς Κατηχουμένους καί τούς εἶπε ὅτι αὐτή ἡ ἐκκλησία εἶναι τοῦ σατανᾶ καί πρέπει νά γυρίσουν στήν παλιά τους, τήν προτεστάντικη Κοινότητα. Δύο ἀπό τούς πιό πιστούς Χριστιανούς ὁ Κωνσταντῖνος καί ὁ Γεώργιος συγκέντρωσαν πάλι τό ποίμνιο τοῦ Χριστοῦ μας καί ζήτησαν ἀπό τόν ὑπεύθυνο τῆς περιοχῆς χῶρο γιά τήν ἵδρυσι ἐκκλησίας τους. Ἡ ὑπόθεσις ὅμως τοῦ Τιμοθέου ἐπήγαινε πρός τό χειρότερο. Τό 2002 ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔστειλε μόνιμο ἐκεῖ ἱερέα τόν π. Δαμιανό. Ὁ Τιμόθεος ἐπέστρεψε γιά λίγο στήν ἐκκλησία μας. Κατόπιν ἐξύβρισε τόν ἱερέα, τόν περιφρόνησε καί ἐντάχθηκε πάλι σέ μία ἄλλη προτεσταντική Κοινότητα. Ἐκεῖ ὅμως ἀρρώστησε καί οἱ ἄνθρωποι τοῦ περιβάλλοντός του τόν μετέφεραν στό νοσοκομεῖο. Τό πρόβλημά του ἦτο περισσότερο πνευματικῆς καί ὄχι ὀργανικῆς φύσεως, διότι εἶχε μπλέξει πάλι μέ τούς μάγους καί τά μαγικά τους. Ζήτησε τήν βοήθεια τοῦ π. Δαμιανοῦ, ὁ ὁποῖος τόν ἐξωμολόγησε καί τοῦ διάβασε συγχωρητική εὐχή. Ἐπῆρε πρός τό καλλίτερο ὁ Τιμόθεος καί βγῆκε ἀπό τό νοσοκομεῖο. Ἀλλά καί πάλι ὁ διάβολος τόν ἐνίκησε καί πῆγε στόν μάγο γιά ἀπαλλαγή ἀπό τά προβλήματά του. Φυσικά μπλέχθηκε χειρότερα καί πέθανε μετά ἀπό λίγες ἡμέρες. Ὅλοι οἱ Πιστοί καί οἱ Κατηχητές καί ἰδιαίτερα ὁ π. Δαμιανός ἀναρρωτιωτοῦνται: Τί ἔγινε μέ τήν ψυχή τοῦ εὐμετάβλητου Τιμοθέου?
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
