«ἐάν οὗτοι σιωπήσωσιν οἱ λίθοι κεκράξονται»1
Είναι γνωστό σε όλους, ότι η Ιεραρχία της Εκκλησίας μας, από την αρχή της πανδημίας του κορωνοϊού, εγκατέλειψε φανερά την υψηλή αποστολή της, την διδασκαλία δηλαδή, του Λόγου του Θεού και συμβιβάστηκε με τις εντολές του σύγχρονου «Καίσαρα», επιβάλλοντας στους πιστούς, ξένες προς την Ιερά Παράδοση διδασκαλίες.
Αυτή τη γραμμή, δυστυχώς, ακολουθούνε πολλές Μητροπόλεις, όπως και η Ι.Μ.Φ.Ν.Θ. Παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν πως πλήθος πιστού λαού αντιδρά σε αυτές τις καινοτομίες και τους νεωτερισμούς στις Παραδόσεις μας, όπως είναι και η επιβολή της μάσκας εντός των ιερών ναών, ένα θέμα δογματικό, που συνδέεται άμεσα με την ορθόδοξη λατρεία και την ορθόδοξη ζωή. Δεν διστάζουν, λοιπόν, να διώχνουν από την εκκλησία τον κόσμο που αντιστέκεται και μάλιστα με τον πιο αυταρχικό τρόπο. Συγκεκριμένα, σε γνωστό μοναστήρι της Μητροπόλεως, διωχθήκαμε επανειλημμένως, από τον ηγούμενο της Μονής, όλοι εμείς που με ευλάβεια τρέχαμε εκεί να βρούμε παρηγοριά και αντικατασταθήκαμε από πιστούς, οι οποίοι έκαναν «υπακοή» και υποτάχθηκαν στις ασεβείς παραινέσεις των πνευματικών τους. Πόσο χριστιανικό είναι αυτό, άραγε…Να μας διχάζουνε και να μας πετάνε εκτός του Ιερού Ναού με απειλές οι ίδιοι οι ιεράρχες μας, οι εντεταλμένοι τους να μας φωνάζουν : «έξω, έξω, έξω!», εκείνοι που παλιά μας μιλούσαν για την αγάπη και το έλεος του Θεού, να αρνούνται να ξεκινήσουν την Θεία Λειτουργία, εάν πρώτα δεν υποταχθούμε στην βλάσφημη μασκοφορία, να μας δείχνουν την έξοδο και να μας προτρέπουν να απομακρυνθούμε…
Δεν αντιλαμβάνονται ότι εντός του Ιερού Ναού είναι ο Χριστός και οι Άγιοι; Δεν καταλαβαίνουν ότι εκεί βιώνουμε τις άκτιστες ενέργειες της Θείας Χάριτος; Λησμονούνε τον Μέγα υπέρμαχο της Ορθοδόξου διδασκαλίας, τον Άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, ο οποίος απέκρουσε τις πλάνες του δυτικού Βαρλαάμ, που είναι και πλάνες του παπισμού και κατοχύρωσε την διδασκαλία για την δυνατότητα της μετοχής του ανθρώπου στις άκτιστες ενέργειες του Θεού;2 Ότι στους χώρους, οπού κατ’ εξοχήν δια των Μυστηρίων και της κοινής προσευχής ενεργεί η Θεία Χάρις; Είναι δυνατόν, εκεί που λαμβάνει χώρα το μεγαλύτερο Μυστήριο, το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, όπου ο άρτος και το κρασί γίνονται Σώμα και Αίμα Χριστού, να φοβόμαστε να μην κολλήσουμε από μικρόβια; Δεν συνειδητοποιούν ότι είναι βλασφημία στο Άγιο Πνεύμα, όπου διηνεκώς κατοικεί μέσα στο Ναό και αποτρέπει την μετάδοση ασθενειών, διότι μας εισάγει έτσι την αμφιβολία ότι μπορεί κάποιος εκεί, στον Οίκο του Θεού να μολυνθεί; Δεν ξέρουν ότι είναι απαξίωση του κατ΄ εικόνα, κάλυψη της εικόνας του Χριστού, που κατ’ εξοχήν φανερώνεται στο πρόσωπό μας; Δεν μπορούν να συλλάβουν πως αυτό που μας ζητάνε, είναι παραβίαση του 62ου Κανόνα της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου3, που απαγορεύει να φοράμε προσωπεία και μας λέει ότι «ανακεκαλυμμένῳ προσώπῳ» να λατρεύουμε τον Θεό και να βλέπουμε την Δόξα Του, κοινωνώντας πρόσωπο προς πρόσωπο με τον Κύριο και τους αδελφούς μας; Δεν βλέπουν πως αυτό είναι παραβίαση των εντολών των Αγίων Πατέρων, όπου σύμφωνα με την Ζ’ Οικουμενική Σύνοδο, όποιος δεν ασπάζεται τις Άγιες εικόνες με τα χείλη του, να αφορίζεται4 ; Δεν κατανοούν πως πλήττεται η ευλάβεια και η Θεία Λατρεία θυμίζει καρναβάλι; Δεν έχουν ακούσει τον ψαλμό του Δαβίδ να λέει: «Κύριε, με φίμωτρο θα σφίξεις τα σαγόνια αυτών που δεν σε πλησιάζουν»5 ;
Τόσα χρόνια μας δίδασκαν πως ο Χριστός είναι Αγάπη, πως ποτέ δεν διώχνει το πλάσμα Του, όσο αμαρτωλό κι αν είναι. «Τὸν ἐρχόμενον πρὸς με οὐ μὴ ἐκβάλλω ἔξω»6, λέει ο Χριστός μας. Μας έλεγαν πως ο Χριστός είναι Ελευθερία, δεν αναγκάζει κανένα με τη βία να κάνει κάτι που δεν θέλει. Πώς μπορεί να μη σέβονται την ελευθερία αυτή, που ο ίδιος ο Χριστός μας χάρισε; Τί έγινε τώρα και άλλαξαν; Όλα αυτά που έχουμε διδαχθεί από τους Πατέρες μας, έχουν διαστρεβλωθεί στο όνομα μιας ψευδοϋπακοής, σε κακούς, αλλότριους ποιμένες…
Και ενώ γνωρίζουμε πως Εκκλησία δεν είναι μόνο ο εκάστοτε Επίσκοπος, Αρχιεπίσκοπος ή η πλειοψηφία των Επισκόπων, αλλά είναι κλήρος και λαός, είναι πρωτίστως οι Άγιοι Πατέρες μας. Μόνο όταν αυτά που μας λένε να πράξουμε είναι «ἐπόμενα τοῖς Ἁγίοις Πατράσι» και μόνο αν συμφωνούνε με τους Κανόνες και τις αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, τότε και μόνο γίνονται αποδεκτά. «Διότι, όποιος λέει να πράξουμε αλλιώτικα από αυτά που οι Κανόνες και οι Σύνοδοι μας λένε, να μην τα δεχόμαστε, ούτε να τον θεωρούμε μέλος της Εκκλησίας»7.
Παρόλα αυτά, οι ποιμένες αυτοί, αντί να κάνουν υπακοή στην Εκκλησία, κάνουν υπακοή στον Καίσαρα και σε όσους υποτάσσονται σε αυτόν, αντί να θυσιαστούνε για το ποίμνιο, θυσιάζουν την Αλήθεια, διώκουν τους ιερείς που αγωνίζονται, σφαλίζουν την θύρα των προβάτων και μας αφήνουν στο έλεος του Θεού. «Ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων. Ο βοσκός ο καλός θυσιάζει την ζωήν του για τα πρόβατα. Ο μισθωτός, ο οποίος δεν είναι βοσκός, και τα πρόβατα δεν είναι δικά του, βλέπει τον λύκο να έρχεται και αφήνει τα πρόβατα και φεύγει, και ο λύκος τα αρπάζει και τα σκορπίζει, διότι είναι μισθωτός και δεν τον μέλει για τα πρόβατα»8. Ο βοσκός ο καλός ψάχνει να βρει και το τελευταίο πρόβατο για να μην χαθεί, αυτοί όμως δεν ενδιαφέρονται αν χαθούμε ή σωθούμε.
Εμείς, βέβαια, ελπίζουμε εις τον Κύριον, έχοντας βαθιά την πεποίθηση ότι δεν θα μας εγκαταλείψει ποτέ, διότι ο διωγμός αυτός είναι άδικος. «Αλλά είναι εντολή του Κυρίου να μην σιωπούμε, όταν η Πίστη κινδυνεύει» (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης).
Για αυτό και εμείς αντιστεκόμαστε σε αυτούς τους ποιμένες, που βλάπτουνε σοβαρά την πίστη μας και καταγγέλλουμε αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα, που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, απο το να διαμαρτυρηθούμε και να εκφράσουμε την έντονη δυσαρέσκειά μας. «Έχουν αυτοί τους οίκους, εμείς όμως έχουμε τον Ένοικο»9. Ευχόμαστε σύντομα ο Θεός να επέμβει, να λάμψει η Ορθοδοξία μας, να μετανοήσουν αυτοί που τώρα μας κυνηγούν και όλα αυτά που βιώνουμε να γίνουν παρελθόν. Είναι πολύ λυπηρό, να έχουμε τόση ανάγκη Θείας παρηγοριάς, αλλά αντί αυτής, να εισπράττουμε από την ιεραρχία της Εκκλησίας μας διωγμό και απόρριψη.
Με πόνο ψυχής
(Στο τέλος του κειμένου)
Έπονται 100 και πλεον υπογραφές
1 Λουκ. ιθ΄ 40.
2 Υπέρ των ιερώς ησυχαζόντων 31, 34, έκδ. Π. Χρήστου, τόμ. Α’, σ. 646.
3 Τάς οὕτω λεγομένας Καλάνδας, καὶ τὰ λεγόμενα Βοτά, καὶ τὰ καλούμενα Βρουμάλια, καὶ τὴν ἐν τῇ πρώτῃ τοῦ Μαρτίου μηνὸς ἡμέρᾳ ἐπιτελουμένην πανήγυριν, καθάπαξ ἐκ τῆς τῶν πιστῶν πολιτείας περιαιρεθῆναι βουλόμεθα. Ἀλλὰ μὴν καὶ τὰς τῶν γυναίων δημοσίας ὀρχήσεις, ὡς ἀσέμνους, καὶ πολλὴν λύμην καὶ βλάβην ἐμποιεῖν δυναμένας, ἔτι μὴν καὶ τὰς ὀνόματι τῶν παρ᾿ Ἕλλησι ψευδῶς ὀνομασθέντων θεῶν ἢ ἐξ ἀνδρῶν, ἢ γυναικῶν γινομένας ὀρχήσεις, καὶ τελετάς, κατά τι ἔθος παλαιόν, καὶ ἀλλότριον τοῦ τῶν Χριστιανῶν βίου, ἀποπεμπόμεθα, ὁρίζοντες, μηδένα ἄνδρα γυναικείαν στολὴν ἐνδιδύσκεσθαι, ἢ γυναῖκα τὴν ἀνδράσιν ἁρμόδιον. Ἀλλὰ μήτε προσωπεῖα κωμικά, ἢ σατυρικά, ἢ τραγικὰ ὑποδύεσθαι· μήτε τὸ τοῦ βδελυκτοῦ Διονύσου ὄνομα, τὴν σταφυλὴν ἐκθλίβοντας ἐν ταῖς ληνοῖς, ἐπιβοᾶν· μηδὲ τὸν οἶνον ἐν τοῖς πίθοις ἐπιχέοντας γέλωτα ἐπικινεῖν, ἀγνοίας τρόπῳ ἢ ματαιότητος, τὰ τῆς δαιμονιώδους πλάνης ἐνεργοῦντας. Τοὺς οὖν ἀπὸ τοῦ νύν τι τῶν προειρημένων ἐπιτελεῖν ἐγχειροῦντας, ἐν γνώσει τούτων καθισταμένους, τούτους, εἰ μὲν κληρικοὶ εἶεν, καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν· εἰ δὲ λαϊκοί, ἀφορίζεσθαι.
4 Βλ. καὶ Τριώδιον, γ ἔκδ. ’Αποστολικῆς Διακονίας τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, Ἀθῆναι 2010, σσ.329-334.
5 Ψαλμ. λα΄ 9: «ἐν κημῷ καὶ χαλινῷ τὰς σιαγόνας αὐτῶν ἄγξαις τῶν μὴ ἐγγιζόντων πρὸς σέ.».
6 Ἰωάν. στ΄ 37.
7 ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΣΤΟΥΔΙΤΟΥ, Ἐπιστολὴ ΚΔ΄ Θεοκτίστῳ μαγίστρῳ, ΕΠΕ 18Β, 118: «Παραγγελίαν γὰρἔχομεν ἐξ αὐτοῦ τοῦ ἀποστόλου, παρ’ὅ παρελάβομεν, παρ’ὅ οἱ κανόνες τῶν κατὰ καιροὺς συνόδων καθολικῶν τεκαὶ τοπικῶν, ἐάν τις δογματίζῃ ἤ προστάσσῃ ποιεῖν ἡμᾶς, ἀπαράδεκτον αὐτὸν ἔχειν, μηδὲ λογίζεσθαι αὐτὸν ἐν κλήρῳ ἁγίων‧».
8 Ἰωάν. ι΄ 11-13:«ὁ ποιμὴν ὁ καλὸς τὴν ψυχὴν αὐτοῦ τίθησιν ὑπὲρ τῶν προβάτων· ὁ μισθωτὸς δὲ καὶ οὐκ ὢν ποιμήν, οὗ οὐκ εἰσὶ τὰ πρόβατα ἴδια, θεωρεῖ τὸν λύκον ἐρχόμενον καὶ ἀφίησι τὰ πρόβατα καὶ φεύγει· καὶ ὁ λύκος ἁρπάζει αὐτὰ καὶ σκορπίζει τὰ πρόβατα. ὁ δἑ μισθωτὸς φεύγει, ὅτι μισθωτός ἐστι καὶ οὐ μέλει αὐτῷ περὶ τῶν προβάτων.».
9 Γρηγορίου Θεολόγου, Λόγος ΛΓ΄Πρὸς Ἀρειανοὺς καὶ εἰς ἐαυτὸν, ΕΠΕ 73, 116:«Ἔχουσιν οὗτοι τοὺς οἴκους, ἡμεῖς τὸν ἔνοικον·».
Πηγή Πρωϊνή
