Μια πρόκληση που ΔΕΝ απαντήθηκε
Είναι η Αγία Γραφή η ΜΟΝΗ πηγή πίστης;
Αποτυχημένες Προτεσταντικές παρερμηνείες τής Αγίας Γραφής
Κάποτε απευθύναμε μια πρόκληση προς τους απανταχού Προτεστάντες. Τους προκαλέσαμε να μας δείξουν ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΩΡΙΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΓΡΑΦΗΣ, που να λέει ότι πρέπει να δεχόμαστε ΜΟΝΟ την Αγία Γραφή ως πηγή πίστης. Σαν απάντηση μάς έστειλαν τα παρακάτω χωρία, τα οποία αναλύσαμε, και τα εκθέτουμε εδώ για κάθε ενδιαφερόμενο. Όπως όμως θα παρατηρήσει κάθε λογικός άνθρωπος, κανένα απ’ αυτά δεν απαντάει στην πρόκλησή μας.
ΣΥΝΕΠΩΣ Η ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ!
Οι έχοντες την Προτεσταντική άποψη ότι δήθεν πρέπει να δεχόμαστε “ΜΟΝΟ” την Αγία Γραφή ως Λόγο Θεού και τίποτε άλλο, στην απελπισμένη προσπάθειά τους να αποδείξουν τα αναπόδειχτα, παραθέτουν πλήθος εδαφίων, τα οποία όμως δεν λένε τίποτε τέτοιο. Όπως θα παρατηρήσει ο αναγνώστης, πρόκειται για εδάφια εντελώς άσχετα με το σύνολο της Αγίας Γραφής, που χρησιμοποιούνται σε μια απελπισμένη προσπάθεια, ελλείψει άλλων εδαφίων.
Στη συνέχεια θα παραθέσουμε λίγα απ’ αυτά, ελπίζοντας ότι θα τους κάνουν να τα ξανασκεφθούν με σοβαρότητα, και να αντιληφθούν ότι η πίστη τους αυτή είναι εντελώς αστήριχτη και αντιχριστιανική.
Αποκάλυψις 22/κβ΄ 18,19: “…της προφητείας του βιβλίου τούτου εάν τις επιθή επ’ αυτά, επιθήσει ο Θεός επ’ αυτόν τας πληγάς… και εάν τις αφέλη από των λόγων του βιβλίου της προφητείας ταύτης, αφελεί ο Θεός …αυτού από του ξύλου της ζωής…”
Εδώ μιλάει ΜΟΝΟ για το προφητικό βιβλίο της Αποκάλυψης. Αν μιλούσε για όλη την Αγία Γραφή, δεν θα έπρεπε να δεχόμαστε τις τελευταίες επιστολές του Ιωάννου, γιατί γράφτηκαν αργότερα από την Αποκάλυψη! Ούτε άλλωστε τα υπόλοιπα συγγράμματα προσθέτουν στην Αγία Γραφή, καθώς αποτελούν ανεξάρτητα κείμενα, και δεν ισχυρίζονται κάτι τέτοιο.
Δευτερονόμιο 12/ιβ΄ 32: “Παν ό,τι προστάζω εγώ εις εσάς, τούτο προσέχετε να κάμνητε δεν θέλεις προσθέσει εις αυτό, ουδέ θέλεις αφαιρέσει απ’ αυτού”.
Το χωρίο αυτό, δεν μιλάει για την Αγία Γραφή, αλλά για οποιαδήποτε προσταγή του Θεού, συμπεριλαμβανομένης ολοκλήρου της Ιεράς Παραδόσεως. Αν μιλούσε για την Αγία Γραφή, δεν θα έπρεπε να προστεθεί σ’ αυτήν άλλο βιβλίο μετά το Δευτερονόμιο!
Όποιος δέχεται μόνο την Αγία Γραφή ως πηγή πίστεως, αντιτίθεται σε αυτό το εδάφιο, γιατί αφαιρεί από τους λόγους του Θεού την υπόλοιπη Ιερά Παράδοση.
Δευτερονόμιο 17/ιζ΄ 18 – 20: “…θέλει γράψει δι εαυτόν αντίγραφο του νόμου τούτου, εις βιβλίον… και θέλει αναγινώσκει εν αυτώ πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού… να φυλάττει πάντας τους λόγους του νόμου τούτου, και τα διατάγματα ταύτα, ώστε να εκτελεί αυτά…και δια να μην εκκλίνη από των εντολών δεξιά ή αριστερά…”
Εδώ, μιλάει για ένα μικρό μέρος της Αγίας Γραφής, το Νόμο, και πουθενά δεν λέει ότι δεν θα γράφονταν άλλα βιβλία αργότερα στην Αγία Γραφή, ή και εκτός αυτής. Αν αυτό το εδάφιο ήταν περιοριστικό “μόνο στο Νόμο”, ποτέ δεν θα έπρεπε να γραφτεί η Καινή Διαθήκη! Και αν αυτό το εδάφιο δεν είναι περιοριστικό για την Καινή Διαθήκη, ομοίως δεν είναι περιοριστικό για την υπόλοιπη Θεόπνευστη Ιερά Παράδοση!
Ρωτάμε λοιπόν αυτούς που χρησιμοποιούν το εδάφιο αυτό “χωρίς να εκκλίνουν από το νόμο” (και εννοεί το Μωσαϊκό Νόμο): Τηρούν το Σάββατο το οποίο προέβλεπε ο Νόμος ή μήπως εκκλίνουν απ’ αυτόν; Είναι ακόμα “υπό παιδαγωγόν”; (Γαλάτας 4/δ΄ 1 – 9).
Δευτερονόμιο 5/ε΄ 32: “Θέλετε λοιπόν προσέχει να κάμνητε, καθώς προσέταξεν εις εσάς Κύριος ο Θεός σας. Δεν θέλετε εκκλίνει δεξιά, ή αριστερά”.
Κι εδώ ισχύουν τα ίδια με τα παραπάνω, και το εδάφιο διατάζει ακριβή συμμόρφωση με τις προσταγές του Θεού στο Μωσαϊκό Νόμο. Αν κάποιος θέλει να το εφαρμόσει στην Αγία Γραφή, πρέπει να το εφαρμόσει και στη Θεόπνευστη Ιερά Παράδοση, γραπτή και προφορική. (Β΄ Θεσσαλονικείς 2/β΄ 15).
Δευτερονόμιο 4/δ΄ 2: “Δεν θέλετε προσθέσει εις τον λόγον τον οποίον εγώ σας προστάζω, ουδέ θέλετε αφαιρέσει απ’ αυτού δια να φυλάττητε τας εντολάς Κυρίου του Θεού σας, τας οποίας εγώ σας προστάζω”.
Και εδώ, ο Μωυσής προειδοποιεί να μη προσθέσουν ή αφαιρέσουν οι Ισραηλίτες από το Νόμο του Θεού που τους παρέδωσε.
Άραγε, αν τα δεκάδες υπόλοιπα βιβλία που προστέθηκαν αργότερα στην Αγία Γραφή δεν είναι “επιπρόσθετα” και ξένα του Νόμου, γιατί θα πρέπει να είναι η υπόλοιπη Ιερά Παράδοση; Αν κάποιος δέχεται την προσθήκη των υπολοίπων βιβλίων της Αγίας Γραφής, θα πρέπει να δεχθεί και την προσθήκη των υπολοίπων Θεοπνεύστων πηγών της πίστης. Αλλοιώς, ας δεχθεί μόνο την Πεντάτευχο!
Παροιμίες 30/λ΄ 5 – 6: “Πας λόγος Θεού είναι δεδοκιμασμένος… Μη προσθέσης εις τους λόγους αυτού. Μήποτε σε ελεγξη και ευρεθής ψεύστης”.
Σε αντίθεση με το εδάφιο αυτό, κάποιοι προσθέτουν τη δική τους άποψη λέγοντες ότι μιλάει για την Αγία Γραφή, ενώ το εδάφιο πουθενά δε λέει ότι ο “λόγος του Θεού είναι μόνο η Αγία Γραφή”.
Ο λόγος του Θεού είναι πολύ περισσότερα πράγματα από ένα βιβλίο, έστω και Θεόπνευστο. Και ο λόγος του Θεού έχει καταγραφεί από την Εκκλησία σε πλήθος συγγραμμάτων εκτός από την Αγία Γραφή, πράγμα που αποδεικνύει “ψεύτες” όσους θέλουν να τον περιορίσουν στην Αγία Γραφή. Το εδάφιο λέει: “Πας λόγος Θεού”, πράγμα που τους υποχρεώνει να τον δεχθούν και από άλλες πηγές που μας παρέδωσε η Εκκλησία, και εκτός Αγίας Γραφής.
Ιωάννης ιε΄ 15/ιε΄ 15: “…υμάς δε είρηκα φίλους, ότι πάντα α ήκουσα παρά του Πατρός μου εγνώρισα υμίν”.
Και πάλι, αυτό το εδάφιο δεν λέει ότι ΟΛΑ όσα άκουσε ο Ιησούς από τον Πατέρα του γράφτηκαν στην Αγία Γραφή. Αντιθέτως, ο ίδιος ο Ιωάννης, στο τελευταίο του εδάφιο, (Ιωάννης 21/κα΄ 25), λέει ότι: “Εστιν δε και άλλα πολλά α εποίησεν ο Ιησούς, άτινα εάν γράφηται καθ’ εν, ουδ’ αυτόν οίμαι τον κόσμον χωρήσαι τα γραφόμενα βιβλία”. Προφανώς λοιπόν, αφού ο κόσμος δεν χωράει τα όσα μας έδειξε ο Ιησούς, υπάρχουν πολύ περισσότερα από την Αγία Γραφή που οφείλουν να δεχθούν όσοι θέλουν να είναι “φίλοι” του Ιησού, γνωρίζοντας όσα έχει να πει σ’ αυτούς.
Ιωάννης 17/ιζ΄ 17: “…ο λόγος ο σος αλήθειά εστιν”.
Πάλι δεν λέει ότι ο λόγος του Θεού είναι μόνο η Αγία Γραφή. Ο λόγος του περιλαμβάνει πολύ περισσότερα.
Γαλάτας 10/ι΄ 6 – 10: “Θαυμάζω ότι ούτως ταχέως μετατίθεσθε από του καλέσαντος υμάς εν χάριτι Χριστού εις έτερον ευαγγέλιον… οι ταράσσοντες υμάς και θέλοντες μεταστρέψαι το Ευαγγέλιον του Χριστού. Αλλά και αν ημείς ή άγγελος εξ ουρανού ευαγγελίζηται υμιν παρ’ ό ευηγγελισάμεθα υμίν, ανάθεμα έστω… ει τις υμάς ευαγγελίζεται παρ’ ο παρελάβετε, ανάθεμα έστω”.
Είναι άξιο θαυμασμού, πώς αυτοί που νοθεύουν το Ευαγγέλιο, θέλοντας να το περιορίσουν σε ένα μόνο Θεόπνευστο βιβλίο, (την Αγία Γραφή), χρησιμοποιούν το χωρίο αυτό για τους αληθινούς Χριστιανούς, που δέχονται ολόκληρο το λόγο του Θεού, κάθε προφορική ή γραπτή Θεόπνευστη Παράδοση που περιέχει διαφορετικές όψεις του Ευαγγελίου του Χριστού.
Οι άνθρωποι αυτοί, διδάσκουν το διαστρεβλωμένο ευαγγέλιο, ότι δήθεν ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ είναι ΜΟΝΟ η Αγία Γραφή και δεν πρέπει να δεχόμαστε τίποτα έξω απ’ αυτήν! Κι ας μην το λέει αυτό πουθενά η Αγία Γραφή! Το ψευδές αυτό ευαγγέλιο, οδηγεί κάποιους καθ’ ομολογίαν Χριστιανούς, να γίνουν πιστοί του γράμματος, και όχι του Πνεύματος! Και είναι τόσο τυφλοί, που ενώ χρησιμοποιούν αυτό το χωρίο στην προς Γαλάτας επιστολή, δεν βλέπουν λίγο παρακάτω, ότι o απόστολος Παύλος τα γράφει αυτά ακριβώς εναντίον τέτοιων ανθρώπων του γράμματος, που προσκολλώνται ΜΟΝΟ στην Αγία Γραφή (στο γραπτό Νόμο), εγκαταλείποντας το Πνευματικό νόημα των γεγραμμένων σ’ αυτή: (2/β΄ 16): “ότι εξ έργων νόμου ου δικαιωθήσεται πάσα σαρξ…” (3/γ΄ 3): “ούτως ανόητοί εστε, εναρξάμενοι Πνεύματι νυν σαρκί επιτελείσθε;”
Αλλά και στην προς Ρωμαίους επιστολή του ο απόστολος Παύλος μιλάει για το ίδιο θέμα: Ρωμαίους 2/β΄ 29, 7/ζ΄ 6: “…περιτομή καρδίας εν Πνεύματι ου γράμματι…”, “…δουλεύειν ημάς εν καινότητι Πνεύματος και ου παλαιότητι γράμματος” και στην Β΄ Κορινθίους 3/γ΄ 6: “…ος και ικάνωσεν ημάς διακόνους Καινής Διαθήκης, ου γράμματος αλλά Πνεύματος. το γαρ γράμμα αποκτέννει, το δε Πνεύμα ζωοποιεί”.
Ας καταλάβουν λοιπόν επιτέλους αυτοί που λένε: “Δεν δεχόμαστε τίποτα άλλο εκτός από την Αγία Γραφή”, ότι η ίδια η Αγία Γραφή τους καταδικάζει, γιατί το Χριστιανικό Ευαγγέλιο δεν είναι η Αγία Γραφή, αλλά η “εν Αγίω Πνεύματι ζωή, και η σωτηρία δια Ιησού Χριστού”. Και η Αγία Γραφή μιλάει γι’ αυτά.
Κολοσαείς 2/β΄ 8, 16 – 18: “Βλέπετε μη τις υμάς έσται ο συλαγωγών δια της φιλοσοφίας και κενής απάτης κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ου κατά Χριστόν… μη ουν τις υμάς κρινέτω εν βρώσει και εν πόσει ή εν μέρει εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων…”
Με το χωρίο αυτό, προφανώς προσπαθούν να προσβάλλουν την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας. Όμως, το εδάφιο στρέφεται εναντίον τους, καθώς μιλάει για “ανθρώπινη παράδοση”, ενώ εμείς δεχόμαστε την προφορική και γραπτή παράδοση των αποστόλων που είναι Θεόπνευστη. (Β΄ Θεσσαλονικείς 2/β΄ 15). Στο εδάφιο 16 μάλιστα, γίνεται συγκεκριμμένο, ότι μιλάει και για όσους τηρούν το Μωσαϊκό Νόμο, για “βρώσει και εν πόσει ή εν μέρει εορτής ή νεομηνίας ή σαββάτων”. Δηλαδή, μιλάει εναντίον αυτών που εγκαταλείπουν το Πνεύμα, και προσκολλώνται στο γράμμα του Μωσαϊκού Νόμου, και τηρούν Σάββατα και εορτές, και απέχουν από κάποιες βρώσεις κατά το Νόμο. Φυσικά μιλάμε για το Νόμο περί του οποίου τα εδάφια Δευτερονόμιο 12/ιβ΄ 32, 17/ιζ΄ 18 – 20, 5/ε΄ 32, 4/δ΄ 2 λένε ότι δεν πρέπει να παρεκλίνουμε απ’ αυτές τις εντολές του Θεού, και ότι δεν πρέπει να προστεθεί σ’ αυτά ή να αφαιρεθεί! Πρόκειται για τα εδάφια που εξηγήσαμε στην αρχή, και που αυτοί οι ίδιοι αναφέρουν ως απόδειξη ότι πρέπει να δεχόμαστε μόνο αυτά που αναφέρονται εκεί! Εδώ όμως ο απόστολος, (στο εδάφιο που πάλι οι ίδιοι αναφέρουν), λέει ότι όλα αυτά τα του Νόμου, είναι παραδόσεις από τις οποίες οι Χριστιανοί δεν δεσμεύονται! Προφανώς λοιπόν θα πρέπει να επανεξετάσουν οι άνθρωποι αυτοί το τι τα εδάφια αυτά εννοούν!
Τίτον 1/α΄ 9: “αντεχόμενον του κατά την διδαχήν πιστού λόγου, ίνα δυνατός ή και παρακαλείν εν τη διδασκαλία τη υγιαινούση και τους αντιλέγοντας ελέγχειν”.
Και πάλι, ούτε εδώ λέει ότι ο “πιστός λόγος” είναι ΜΟΝΟ η Αγία Γραφή. Αντιθέτως, (κατά τους Χριστιανούς), εδώ μιλάει για ολόκληρη την Ιερά Παράδοση.
Β΄ Τιμόθεον 3/γ΄ 16,17: “Πάσα Γραφή Θεόπνευστος, και ωφέλιμος προς διδασκαλίαν, προς έλεγμόν, προς επανόρθωσιν, προς παιδείαν την εν δικαιοσύνη, ίνα άρτιος ή ο του Θεού άνθρωπος, προς παν έργον αγαθόν εξηρτισμένος”. Ούτε και αυτό το χωρίο μιλάει για ΤΗΝ Αγία Γραφή, (εφ’ όσον ούτε οριστικό άρθρο έχει, ούτε είχε συμπληρωθεί ακόμα η Αγία Γραφή), αλλά για “πάσα γραφή Θεόπνευστο”, που σημαίνει “κάθε σύγγραμμα Θεόπνευστο”, και συμπεριλαμβάνει ολόκληρη τη γραπτή Ιερά Παράδοση. Ακόμα μάλιστα και αν μιλούσε για την Αγία Γραφή, πουθενά δεν λέει ότι ΜΟΝΟ η Αγία Γραφή είναι Θεόπνευστη.
Α΄ Τιμόθεον 4/δ΄ 15 – 16, 6/ς΄ 3 – 14: “ταύτα μελέτα, εν τούτοις ίσθι, ίνα σου η προκοπή φανερά η πάσιν. Έπεχε σεαυτώ και τη διδασκαλία, επίμενε αυτοίς. τούτο γαρ ποιών και σεαυτόν σώσεις και τους ακούοντάς σου”. “ει τις ετεροδιδασκαλεί και μη προσέρχεται τοις υγιαίνουσιν λόγοις τοις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και τη κατ’ ευσέβεια διδασκαλία… νοσών περί συζητήσεις… τηρήσαί σε την εντολήν άσπιλον ανεπίλημπτον μέχρι της επιφανείας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού”.
Όπως κάθε λογικός αναγνώστης μπορεί να καταλάβει, ούτε κι εδώ λέει πουθενά ότι πρέπει να δεχόμαστε ΜΟΝΟ την Αγία Γραφή, ούτε καν μιλάει περί Αγίας Γραφής. Αντιθέτως, μιλάει περί “λόγων”, πράγμα που παραπέμπει κυρίως στην προφορική παράδοση, καθώς αυτά καταγράφηκαν αργότερα σε πλήθος κειμένων, (και στη Γραφή).
Εφεσίους 2/β΄ 19 – 22: “…εποικοδομηθέντες επί το θεμέλιον των αποστόλων και προφητών, όντος ακρογωνιαίου αυτού Χριστού Ιησού…”
Εδώ δεν μιλάει καν περί συγγραμμάτων, αλλά περί της οικοδομής της Εκκλησίας. Ακόμα όμως και αν μιλούσε για συγγράμματα, το ότι κάτι οικοδομείται πάνω στο θεμέλιο των αποστόλων, θα έδειχνε ότι είναι δεκτά και νεώτερα Θεόπνευστα βιβλία.
Πράξεις 20/κ΄ 28 – 31: “…και εξ’ υμών αυτών αναστήσονται άνδρες λαλούντες διεστραμμένα του αποσπάν τους μαθητάς οπίσω αυτών… ουκ επαυσάμην μετά δακρύων νουθετών ένα έκαστον”.
Εδώ μιλάει εναντίον αυτών των ψευτοχριστιανών που “διεστραμμένα” λένε ότι πρέπει να δεχόμαστε μόνο την Αγία Γραφή, και απορρίπτουν την προφορική παράδοση, την οποία “μετά δακρύων” δίδαξε ο απόστολος κατ’ ιδίαν σε πλήθος αγίων.
Α΄ Ιωάννου 4/δ΄ 6: “…ακούει ημών…”.
Μιλάει περί κηρύγματος, όχι περί Αγίας Γραφής.
