«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Η πρώτη ημέρα του νέου όπως λέγεται χρόνου συμπίπτει με το γεγονός της σαρκικης Περιτομης του Χριστού μας, εφ όσον ήταν Εβραίος στην φυσική του ανθρώπινη καταγωγή. Έπρεπε να περιτμηθη, σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο. Και περιτομή είναι η κυκλικά κοπή του δερμάτινου εμπροσθιου περιβλήματος του ανδρικού γεννητικού οργάνου. Ήταν εντολή του Θεού σαν αναγνωριστικό σημάδι των εβραίων ανδρών, οι οποίοι ανήκαν πλέον στον εκλεκτό λαό τού Θεού. Ο Απόστολος Παύλος μας είπε ότι έν τω Χριστώ δεν ισχύει ούτε περιτομή ούτε ακροβυστία αλλά νέα ζωή δια του Αγίου Βαπτίσματος. Την θέση της παλαιάς περιτομής την κατέλαβε στην Νέα Διαθήκη της Χάριτος το Άγιο Βάπτισμα. Τότε περιετέμνοντο μόνο οι άνδρες ενώ στην νέα εν Χριστώ κτίση και ζωή περιτέμνονται πνευματικά και οι γυναίκες. Και γινόμαστε όλοι δούλοι του Ενός Θεού και αδέλφια μεταξύ μας έν Αγίω Πνεύματι.
Σήμερα τιμούμε και τον φωστήρα όχι μόνο της Καισάρειας αλλά και όλης της οικουμένης. Τό Ταμείο των δογμάτων, τόν διδάσκαλο του Ασκητισμού, τον συγγραφέα των Ουρανίων Μυστηρίων του Θεού, τόν πρύτανη της θεολογίας, τόν όσιο και Άγιο ποιμένα των ορθοδόξων λαών μας. Στο Ανατολικό Κογκό τού χτίσαμε ιεραποστολικό Κέντρο και τό αφιερώσαμε μέ δικό του ναό στο όνομά του. Κάποια ημέρα βαπτίσαμε μια οικογένεια. Και η γυναίκα πού βαπτίστηκε μετά από δύο μήνες, μου ειπε ότι δέν την βάπτισε Ο ντόπιος ιερέας Π. Σύλβεστρος, αλλά αυτός πού είναι στην εικόνα του Προσευχηταρίου. Και μού έδειξε μέ το δάκτυλό Της τον Άγιο Βασίλειο. Όταν χτίζαμε το 2007 το Κέντρο αυτό του Αγίου Βασιλείου ο νυχτερινός φύλακας είδε στις 2 μετά τα μεσάνυχτα δέσμη φωτός να κατέρχεται στόν τόπο όπου αργότερα τοποθετήθηκε η Αγία Τράπεζα!!! Άλλοτε πάλι μου έλεγε ο ντόπιος ιερέας Π. Δημήτρης ότι δύο φορές πρωινές ώρες αξιώθηκε να ακούση μέσα στην Εκκλησία του Αγίου ΒΑΣΙΛΕΊΟΥ αγγελική χορωδία, ενώ οι πόρτες ήταν κλειστές
Κάθε νέα χρονιά οι ευχές είναι άφθονες και ποικίλες μεταξύ των ανθρώπων. Απέκτησαν όμως εθιμοτυπική σημασία καί προσφέρουν κάτι το διαφορετικό στην καθημερινότητα του ανθρώπου χωρίς ενίοτε να επηρεάζουν τον εσωτερικό του κόσμο στις σχέσεις του με τόν ουρανό. Έτσι ευχόμεθα ο ένας στον άλλο μόνο μέ τό στόμα. Δεν αισθανόμεθα πολλές φορές την πνευματική βαρύτητα την εορτών. Σήμερα στο Άγιον Όρος τελέσαμε την αγρυπνία της Πρωτοχρονιάς. Δέν ανταλλάσσονται συνήθως ευχές μεταξύ των μοναχών. Δέν στολίζουμε δένδρο μέ μπαλόνια και καμπανάκια. Δέν έχουμε όλοι μας τα λεγόμενα γιορτινά μας ρούχα. Δέν μας εκφράζουν αυτές οι έν τω κόσμω συνήθειες και παραδόσεις οι οποίες πράγματι διαφοροποιούν και χρωματίζουν εορταστικά την ατμόσφαιρα. Στο Όρος όμως το πλέον διαφορετικό και τό ψυχωφελές είναι η αξία του εορταζομένου γεγονότος. Γι αυτό στην αγρυπνία ο ζηλωτης μοναχός "κολλάει" το αυτί του στα τροπάρια για να δημιουργήσει γέφυρα κοινωνίας της καρδιάς του και του εορταζομένου γεγονότος. Ρουφάει τα εξαίσια νοήματα και κατόπιν αρχίζει μυστικά να συνομιλεί με τον Χριστό, την Παναγία ή τον εορταζόμενο Άγιο. Κέντρο της συνομιλίας του είναι η βαθειά του πεποίθηση ότι είναι ένα ελεεινό θέαμα του κόσμου. Και ευτυχώς πού δέν τό γνωρίζει ο κόσμος για να μη σκανδαλισθη ανεπανόρθωτα. Δικάζοντας τον εαυτό μας κτυπούμε μέ αιχμηρό ρόπαλο την δυσώδη αμαρτία μας και κάθε κακή μας συνήθεια. Ταυτόχρονα συνομιλούμε συντετριμμένοι μέ τον Ιησού μας και νοιώθουμε την γλυκύτητα της χάριτός Του στην ύπαρξή μας. Μόνο έτσι μπορούμε να πούμε ότι η αγρυπνία μας δέν πήγε χαμένη. Ότι ευφρανθήκαμε, ότι χορτάσαμε από την θεία αγάπη του Ιησού μας ότι αγκαλιαστήκαμε νοερά και καρδιακά μέ τό Άγιο Πρόσωπο της γιορτής μας. Εάν δέν κάνουμε μέσα στο μισοσκόταδο της Εκκλησίας μας, όπου σχεδόν κανείς δεν μας βλέπει αυτή την εργασία για συνάντηση και ερωτικό εναγκαλισμό μέ τον Ιησού μας, νομίζω, ότι η 12άωρη αγρυπνία επήγε χαμένη. Οι μελωδικές ψαλμωδίες καταννύσουν την ψυχή και την προετοιμάζουν γι αυτή την νυκτερινή συνάντηση με τον Νυμφιο των ψυχών μας. Κάπως ετσι μας τα έλεγε και ο Γέρο Παΐσιος πού μπήκε για πάντα στην καρδιά μας μέχρι την κοίμηση μας. Αυτός ο Ασκητής δέν ήξερε τι σημαίνει οικονομία για τον εαυτό του. Δινόταν ολόκληρος στον Ιησού χωρίς κρατούμενα και καθυστερήσεις. Πραγματικά κυνηγούσε τον Χριστο και ήταν παντοτινά μαζί Του αγκαλιασμένοι. Γι αυτό και μας έλεγε ότι τα θαύματα δέν τα κάνει αυτός, αλλά ο Χριστός, επειδή είναι φίλος Του και παντοτινά μαζί Του ερωτευμένος. Λοιπόν, Άδελφοί μου, γιορτή για εμάς σημαίνει μια ευκαιρία για σφιχταγκάλιασμα μέ τον Ιησού. Ευχεσθε να ζούμε τις γιορτές μας καρδιακά και όχι μόνο με υλικές απολαύσεις. Μεζέδες και τα ψητά στην σούβλα. Αμήν. Χρόνια πολλά για αυτή την μυστική ένωση με τον Χριστό μας.
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
