«Λέγω δὲ ὑμῖν πᾶς ὃς ἂν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ· (Λουκ. ιβ, 8) (: Διὰ δὲ τοὺς διωγμοὺς καὶ τοὺς κινδύνους, στοὺς ὁποίους ἐνδέχεται νὰ ἐκτεθῆτε διὰ τὴν πρὸς ἐμὲ πίστη σας, σᾶς λέγω· καθένα, ὁ ὁποῖος θὰ μὲ ὁμολογήση ὡς Σωτῆρα του καὶ Θεὸν του ἐμπρὸς στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ κατατρέχουν τὴν πίστη μου, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Θεάνθρωπος Μεσσίας θὰ τὸν ὁμολογήση καὶ θὰ τὸν συστήση ὡς λάτρη του καὶ ὡς πιστό του ἀκόλουθο ἐμπρὸς στοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως.
Ὁμολογία σημαίνει νὰ δώσουμε τὰ πάντα γιὰ τὸν Χριστὸ καὶ αὐτὴ ἀκόμα τὴν ζωή μας. Μᾶς λέγει ὁ θεῖος Χρυσόστομος:
«Εἶναι μέγα ἀγαθὸ ἡ παρρησία καὶ ἡ εἰλικρίνεια καὶ τὸ νὰ θέτη κανεὶς τὰ πάντα σὲ δεύτερη μοῖρα μπροστὰ στὴν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι τόσο πολὺ μεγάλο καὶ θαυμαστό, ὥστε αὐτὸν νὰ τὸν ὁμολογῆ ὁ μονογενὴς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ στὸν Πατέρα Του, ἂν καὶ ἡ ἀνταπόδοση δὲν εἶναι ἴση. Γιατί ἐσὺ μὲν ὁμολογεῖς στὴ γῆ, ἐνῷ Αὐτὸς ὁμολογεῖ στοὺς οὐρανούς. Κι ἐσὺ μὲν ὁμολογεῖς μεταξὺ ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι εἶναι παρόντες, ἐνῷ αὐτὸς στὸν Πατέρα καὶ σὲ ὅλους τοὺς ἀγγέλους.
Πόσοι ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ὁμολόγησαν τὴν πίστη τους στὸν Χριστό; Μόνο οἱ μάρτυρες, λέγει ὁ Ἅγ. Νικόδημος, εἶναι ἑκατομμύρια, δηλαδὴ ἑορτάζουμε περίπου τριάντα χιλιάδες τὴν ἡμέρα.
Ὅμως οἱ πιστοί τοῦ Κυρίου ὄχι μόνο παρέμεναν ἀτρόμητοι μπρὸς στὰ μεγάλα καὶ ἀπάνθρωπα βασανιστήρια τῶν διωκτῶν, ἀλλὰ καὶ μεγάλωνε ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν.
Συνεχίζει ὁ ἅγιος Νικόδημος:
«Ἐνίκησαν οἱ Μάρτυρες, διότι ὅσον ὁ ἀριθμὸς τῶν πεφονευμένων Μαρτύρων ἦτο περισσότερος, τόσον ἐδυνάμωνε τοὺς ζωντανοὺς Μάρτυρας εἰς τὸ νὰ ἀποθνῄσκουν προθυμότεροι, διὰ νὰ λάβουν τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου· καὶ ὅσον περισσότεραι ζωαὶ ἐθερίζοντο τῶν Μαρτύρων, τόσον περισσότεροι πιστοὶ ἐσπείροντο μὲ τὸ αἷμα ἐκείνων. Ὁ μὲν Μάρτυς ἀποκεφαλιζόμενος ἐφύτρωνε δέκα καὶ ἑκατὸν πιστούς· οἱ δέκα ἀποκεφαλιζόμενοι ἔσυρον εἰς τὴν πίστιν διακοσίους ἀπίστους· καὶ οἱ ἑκατὸν ἀποτεμνόμενοι ἐγέννων παραδὸξως χιλιάδας καὶ μυριάδας Χριστιανῶν. Ὅθεν καὶ ἀληθεύει τὸ περὶ αὐτῶν ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἀδόμενον ὅτι «ἡ σφαγὴ τῶν Μαρτύρων ἀπέτεκε τῶν πιστῶν τὸ πλήρωμα».
Καί λοιπὸν ὅποιος σκεφθῆ, πῶς οἱ Καλλίνικοι Μάρτυρες διὰ τῶν ἀνωτέρω δέκα διωγμῶν, διὰ τῶν πολυειδῶν βασάνων, διὰ τοῦ βασανισμοῦ ὅλων τῶν μελῶν των, καὶ διὰ τῆς σφαγῆς τοῦ πολλοῦ πλήθους των, ἐνίκησαν τοὺς ἀσωμάτους Δαίμονας, ἐνίκησαν τοὺς ἐνσωμάτους Τυράννους, καὶ ἐνίκησαν τελευταῖον Κόσμον καὶ τὰς τοῦ Κόσμου ἡδονάς τε καὶ πλοῦτον καὶ δόξαν, ἀναγκάζεται νὰ φωνάξῃ ἐκεῖνα τὰ γραφικά· «Δάκτυλος Θεοῦ ἐστι τοῦτο». (Ἐξοδ. η΄ 19) καὶ τὸ «Αὕτη ἐστιν ἡ νίκη, ἡ νικήσασα τὸν Κόσμον, ἡ Πίστις ἡμῶν· τὶς ἐστιν ὁ νικῶν τὸν Κόσμον, εἰμὴ ὁ πιστεύων, ὅτι Ἰησοῦς ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ;» (α΄ Ἰωάν. ε΄ 4-5).
Τονίζει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος: «Παραδώσει δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν εἰς θάνατον καὶ πατὴρ τέκνον, καὶ ἐπαναστήσονται τέκνα ἐπὶ γονεῖς καὶ θανατώσουσιν αὐτούς· (Ματθ. ι΄ 21) (: Δὲν θὰ εἶναι μόνον οἱ ξένοι ἐναντίον σας, ἀλλὰ καὶ οἱ ἄνθρωποι τοῦ σπιτιοῦ σας. Θὰ παραδώση σέ θάνατο ὁ ἀδελφὸς ὁ ἄπιστος τὸν ἀδελφό του, ποὺ ἐπίστευσε στὸ εὐαγγέλιο, καὶ ὁ πατέρας ὁ ἄπιστος τὸ παιδί του, ποὺ ἐπίστευσε, καὶ θὰ ἐπαναστατήσουν τὰ ἄπιστα παιδιὰ κατὰ τῶν πιστῶν γονέων τους, γιὰ νὰ τοὺς θανατώσουν.
Ἕνα τέτοιο παράδειγμα εἶναι καὶ τὸ μαρτύριο τῆς Ἁγίας Εὐθαλίας (2 Μαρτίου):
«Ἡ Ἁγία Εὐθαλία ἔζησε στὴν Σικελία. Ἡ μητέρα της ἦταν αἱμορροοῦσα καὶ ὀνομαζόταν καὶ αὐτὴ Εὐθαλία καὶ εἶχε θεραπευθῆ ἀπὸ τὴν ἀσθένειά της ἀπὸ τοὺς Ἅγιους Μάρτυρες Ἀλφεῖο, Φιλάδελφο καὶ Κυπρῖνο, οἱ ὁποῖοι ἑορτάζουν στὶς 10 Μαΐου. Οἱ Ἅγιοι αὐτοὶ τῆς ἐμφανίστηκαν σὲ ὄνειρο καὶ τῆς εἶπαν: «Ἐὰν πίστεψης στὸν Χριστὸ καὶ βαπτισθῆς, θὰ θεραπευθῆς σίγουρα καὶ θὰ σωθῆς, ἂν ὅμως δὲν πιστεύσης, φῦγε μακριά μας». Ὅταν ξύπνησε ἡ Εὐθαλία εἶχε πιστέψει στὰ λόγια τῶν Ἁγίων Μαρτύρων καὶ ἀφοῦ πίστεψε στὸν Χριστὸ βαπτίστηκε μαζὶ μὲ τὴν θυγατέρα της μὲ τὸ ἴδιο ὄνομα. Εἶχε καὶ ἕνα γιὸ τὸν Σερμιλιανό, ὁ ὁποῖος τὴν κακομεταχειριζόταν καὶ παρὰ λίγο νὰ τὴν πνίξη, ἐπειδὴ πίστεψε στὸν Χριστό. Ἐλευθερώθηκε ἀπὸ τὰ χέρια του μὲ τὴν βοήθεια μίας ὑπηρέτριάς της καὶ ἔφυγε.
Ἡ κόρη της, ἡ Ἁγία Μάρτυς Εὐθαλία, μάλωσε πολὺ τὸν ἀδελφό της, ἐπειδὴ θέλησε νὰ σκοτώση τὴν μητέρα τους. Τότε αὐτός τὴν ρώτησε: «Μήπως εἶσαι καὶ ἐσὺ χριστιανή;» Ἡ Ἁγία ἀπάντησε: «Ναί, χριστιανὴ εἶμαι καὶ γιὰ τὸν Χριστὸ εἶμαι πρόθυμη νὰ πεθάνω». Ἀμέσως ὁ μιαρὸς ἀδελφὸς τὴν ἐγύμνωσε καὶ τὴν ἔδειρε δυνατὰ καὶ ἔπειτα τὴν παρέδωσε σὲ ἕνα δοῦλο, γιὰ νὰ τὴν ἀτιμάση. Τότε ἡ Ἁγία προσευχήθηκε καὶ τυφλώθηκε ὁ δοῦλος. Ὁ ἀδελφός της μόλις τὸ εἶδε αὐτό, σὰν δεύτερος Κάϊν, ἔκοψε τὴν κεφαλὴ τῆς Ἁγίας καὶ ἔτσι ἔλαβε ἡ μακαρία τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου».
