ΙΧΘΥΣ: Ὅποιος προσεύχεται γιά τόν κόσμο, συμπάσχει μέ ὅλους...

Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2022

Ὅποιος προσεύχεται γιά τόν κόσμο, συμπάσχει μέ ὅλους...

Όποιος προσεύχεται για τον κόσμο, συμπάσχει με όλους, αλλά δεν μπορεί να συμπεριληφθεί ενεργώς στην πάλη για την επικράτηση μιας συγκεκριμένης παράταξης, ώστε μαζί με εκείνους να «κτυπήσει τους εχθρούς». Και αυτό, γιατί καμία από τις αντιμαχόμενες πλευρές δεν παραμένει στην Αλήθεια του Χριστού. Ο κόσμος βαδίζει προς την αποκαλυπτική καταστροφή … Βέβαια δεν υπάρχει απόλυτο κακό. Απόλυτο είναι μόνο το Αγαθό. Και το Αγαθό αυτό μας δόθηκε ως εντολή: «Αγαπάτε τους εχθρούς υμών … καλώς ποιείτε τοις μισούσι υμάς …» (Ματθ. 5,44).

Οι λαοί που διεκδικούν το χριστιανικό όνομα δεν πραγματοποίησαν στα έργα τους την εντολή αυτή. Συχνότερα έκαναν το αντίθετο· δεχόμενοι από τον Χριστιανισμό το φως του νου, το φως της γνώσεως, εκμεταλλεύονταν την υπεροχή αυτή όχι για αγαθοεργία προς τους αδελφούς, αλλά για την υποδούλωση τους. Μόνο κατά τους πρώτους αιώνες του Χριστιανισμού, όταν οι πιστεύοντες οδηγούνταν σε όλα τα παθήματα για το όνομα του Χριστού, η μαρτυρία τους ήταν αληθινή. Μετά τη νίκη του Μεγάλου Κωνσταντίνου, όταν ο Χριστιανισμός έγινε κρατική θρησκεία, επήλθαν σαρωτικές αλλαγές [που μείωσαν το επίπεδο της πνευματικής ζωής των ανθρώπων]. Τότε οι ζηλωτές χριστιανοί κατέφυγαν στην έρημο. Όλα όμως τα κράτη μιμήθηκαν λίγο‐πολύ τη Ρώμη· στερεώθηκαν με βία. Η πίστη έγινε σχεδόν υποχρεωτική. Η χαρά από τη συνείδηση ότι με την επικράτηση του Μεγάλου Κωνσταντίνου αρχίζει η εποχή ελευθέρου κηρύγματος του αληθινού Θεού, επισκιάσθηκε σύντομα από το γεγονός ότι τα κράτη χρησιμοποίησαν τα μέσα βίας που είχαν στη διάθεση τους για τα πολιτικά τους συμφέροντα· στην πραγματικότητα, αυτό ωφέλησε την κυβερνούσα τάξη. Παρέμεινε η πυραμίδα ανισότητος, την οποία ο Χριστός ανέτρεψε με την έλευση Του, καλώντας τους μεγάλους και ισχυρούς στη διακονία των μικρών και αδυνάτων. Μπροστά μας τώρα προβάλλει ο σκοπός της αποκαταστάσεως της ευαγγελικής ζωής. Σε πολλά μέρη η μαρτυρία δια μέσου του μαρτυρίου έγινε ο καθημερινός σκοπός. Τη μεγάλη κρίση του ιστορικού Χριστιανισμού την εννόησαν μερικοί ως «μεταχριστιανική» εποχή. Από την άλλη όμως πλευρά, ακριβώς στις ημέρες μας ενισχύεται η ελπίδα για μια μεγάλη αναγέννηση του Χριστιανισμού.