«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Τήν παρούσα διήγησι έλάβαμε άπό τόν συναξαριστή τής 28ης Απριλίου καί έχει ώς έξής:
Κατά τούς χρόνους τοῦ βασιλέως Ηρακλείου καί Νικήτα Πατρικίου τό έτος 625 ζούσε στήν Καρθαγένη τής Βορείου Αφρικής ένας βασιλικός στρατιώτης καί, έπειδή έπεσε στήν πόλι ἡ ασθένεια πανώλης, επήρε τήν γυναίκα του καί έπήγε σέ κάποιο προάστειο γιά νά σωθή άπό τόν βέβαιο θάνατο. Έκεῖ ό διάβολος τόν παρεκίνησε σέ σαρκική άμαρτία καί έμοίχευσε τήν γυναίκα τοῦ γεωργοῦ του. Κατόπιν προσβλήθηκε άπό τήν άρρώστεια καί άπέθανε. Τρεις ώρες άφ' ότου τόν είχαν θάψει, άρχισε νά φωνάζη άπό τόν τάφο λέγοντας:
Έγώ, όταν καταβιβάσθηκα έκεῖ, θρηνούσα και έκλαιγα. Τότε έφάνησαν πάλι αύτοί οί δύο λαμπροί νέοι, στούς όποιους είπα μέ δάκρυα νά μοῦ δώσουν καιρό μετανοίας γιά νά μετανοήσω. Τότε εκείνοι είπαν ό ένας πρός τόν άλλο: «Συμφωνείς μέ αύτόν ότι μέλλει νά μετανοήση, όπως λέγει;». Ό άλλος άποκρίθηκε: «Συμφωνώ». Τότε ανέβασαν τήν ψυχή μου καί τήν έφεραν στόν τάφο. Βλέποντας τότε έγώ τό σώμα μου νά είναι ωσάν βόρβορος καί λάσπη, δέν ήθελα νά μπώ μέσα σ' αύτό. Τότε οί νέοι μοῦ είπαν: «Είναι αδύνατο νά μετανοήσης, έάν δέν μπής πάλι στό σώμα σου καί μέ αύτό ν' άγωνισθής καί νά μετανοήσης, έπειδή μέ αύτό έκανες τήν αμαρτία». Έμπήκα λοιπόν μέσα στό σώμα μου καί, άφοῦ αύτό εμψυχώθηκε καί ζωντάνευσε, άρχισα νά φωνάζω».
Όσοι τόν άκουσαν νά φωνάζη άπό τόν τάφο: «έλεήσατέ με» πολύ ώφελήθηκαν καί θρηνούσαν ό καθένας τίς άμαρτίες του. Καθώς τόν είδαν, όταν συνήλθε, άποκαμμωμένο καί γεμάτον δάκρυα, τόν παρακαλοῦσαν νά φάγη, άλλά έκεῖνος δέν τούς άκουγε καί πηγαίνοντας στήν εκκλησία, έπεσε τά μπρούμητα καί έφώναζε μέ δυνατή φωνή κλαίγοντας: «Άλλοίμονο, άλλοίμονο σ' εκείνους πού άμαρτάνουν καί δέν μετανοούν. Τί φοβερή κόλασις καί αύστηρά κρίσις τούς περιμένει»!
Διερχόμενος λοιπόν σαράντα ήμέρες μέ νηστείες, άγρυπνίες καί έξομολογούμενος τό θαύμα αύτό σέ πολλούς αμαρτωλούς, τούς επέστρεψε σέ μετάνοια καί προγνωρίζοντας τόν θάνατο του πρίν άπό 12 ήμέρες, κοιμήθηκε έν Κυρίω.
Ἀπό π. Δαμασκηνό Γρηγοριάτη
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου