Ενώθηκες για πάντα με αυτή τη δοξασμένη μέρα!
Έγινες ένα με τους ήρωες που έπεσαν υπέρ πατρίδος σε εκείνα τα αγιασμένα και ποτισμένα με αίμα ελληνικά χώματα!
Με τους ήρωες που θαύμαζες και τιμούσες.
Είθε να σου μοιάσουμε στην αγάπη για την πατρίδα, στο ψυχικό σθένος και στην αυτοθυσία!
Ένα ποίημα για σένα, βγαλμένο μέσα από την καρδιά μου...
Αλίμονο στους ζωντανούς
και στην πικρή σκλαβιά τους
αλίμονο στ΄ανήμπορο
βαρύ περπάτημά τους
Μα είναι ένας αητός
στα βόρεια της Ηπείρου
αποζητεί την λευτεριά
στην πονεμένη γη του
Ζήλεψε ο εχθρός το πέταγμα
και το καθάριο βλέμμα
τον θάνατό του γύρεψε
το ελληνικό του αίμα
Στην τελευταία του πνοή
άνοιξε τα φτερά του
“ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ” φώναξε
και σφάλισε την ματιά του
Τον κλαίει η Βόρειο Ήπειρος
τον κλαίει όλη πατρίδα
μα ο θάνατός του γέννησε
αντρειωμένη ελπίδα
Γιατί ζυγώνει ο καιρός
που οι Ελληνες θα σμίξουν
τα τείχη θα γκρεμίσουνε
τα σύνορα θα ανοίξουν
Σήκω αητέ θα του ειπούν
πέταξε στον αιθέρα
και δες την γη που αγαπάς
λεύτερη πέρα ως πέρα
