ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Α’,
ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ»
ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 1999
Μικρὸ
παιδάκι, πόσο μὲ βοηθοῦσε ποὺ πήγαινα στὴν Ἐκκλησία! Εἴχαμε καλὸ
δάσκαλο στὸ Δημοτικὸ καὶ μᾶς βοηθοῦσε καὶ αὐτός. Μᾶς μάθαινε ἐθνικὰ
ἄσματα καὶ ἐκκλησιαστικοὺς ὕμνους. Στὴν Ἐκκλησία τὶς Κυριακὲς ψάλλαμε
τὴν Δοξολογία, «Ταῖς πρεσβείαις….», «Ἅγιος ὁ Θεός», τὸ Χερουβικό.
-
Ναί, ὅλα μαζί τα παιδιά. Παλιά, ἡ Ἐκκλησία ἦταν δίπλα στὸ σχολεῖο καὶ
παίζαμε γύρω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, στὴν αὐλή της. Μᾶς πήγαιναν στὴν Ἐκκλησία
οἱ δάσκαλοι στὶς γιορτές, καὶ ἃς χάναμε κανένα μάθημα. Προτιμοῦσε ὁ
δάσκαλος νὰ χάση μιὰ ὥρα, γιὰ νὰ λειτουργηθοῦν τὰ παιδιά. Ἔτσι τὰ παιδιὰ
διδάσκονταν, ἁγιάζονταν, γίνονταν ἀρνάκια. Εἴχαμε καὶ ἕναν δάσκαλο
Ἑβραῖο, ἀλλὰ θρησκευτικὰ δὲν μᾶς δίδασκε• ἐρχόταν μιὰ δασκάλα καὶ μᾶς
ἔκανε θρησκευτικά. Παρ’ ὅλο ὅμως ποὺ ἦταν Ἑβραῖος, μᾶς πήγαινε μέχρι τὴν
Ἐκκλησία. Καὶ στὴν Ἐκκλησία ὅλα τα παιδιὰ στεκόμασταν ὄρθια, ἥσυχα.
Καὶ
βλέπω σήμερα ποὺ ἀπομακρύνουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, πὼς ἔχουν
ἀγριέψει! Ἐνῶ στὴν Ἐκκλησία τὸ παιδάκι θὰ ἠρεμήση, θὰ γίνη καλὸ παιδί,
γιατί δέχεται τὴν εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἁγιάζεται. Δὲν τὰ ἀφήνουν νὰ πηγαίνουν
στὴν Ἐκκλησία, γιὰ νὰ μὴν ἐπηρεασθοῦν ἀπὸ τὰ πνευματικά! Ἀπὸ τὶς ἄλλες
ἀνοησίες ὄχι μόνον δὲν τὰ ἀπομακρύνουν, ἀλλὰ τοὺς τὶς διδάσκουν κιόλας!
Μὰ δὲν καταλαβαίνουν ὅτι τὰ παιδάκια, ἂν ἐπηρεασθοῦν, ἃς ὑποθέσουμε, ἀπὸ
τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τὴν θρησκεία, στὸ κάτω-κάτω δὲν θὰ κάνουν ἀταξίες, θὰ
εἶναι φρόνιμα, θὰ ἔχουν ἐπιμέλεια στὰ μαθήματά τους, δὲν θὰ εἶναι
ζαλισμένα ὅπως τώρα. Μέχρι νὰ μεγαλώσουν, καὶ στὰ θέματα τὰ ἐθνικὰ θὰ
εἶναι σωστὰ τοποθετημένα, δὲν θὰ μπλέξουν μὲ παρέες, μὲ ναρκωτικά, νὰ
ἀχρηστευθοῦν. Ὅλα αὐτὰ δὲν θὰ εἶναι μιὰ προϋπόθεση νὰ γίνουν καλοὶ
ἄνθρωποι; Αὐτὸ τουλάχιστον δὲν τὸ ἀναγνωρίζουν; Δὲν τὸ σέβονται;
Ἀλλὰ
σκοπὸς τοὺς τώρα εἶναι νὰ ἀπομακρύνουν τὰ παιδιὰ ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Τὰ
δηλητηριάζουν, τὰ μολύνουν μὲ διάφορες θεωρίες, κλονίζουν τὴν πίστη
τους. Τὰ ἐμποδίζουν ἀπὸ τὸ καλό, γιὰ νὰ τὰ ἀχρηστέψουν. Τὰ καταστρέφουν
ἀπὸ μικρά. Καὶ τὰ παιδάκια, φυσικά, ἀπὸ ἀρνάκια γίνονται κατσικάκια.
Ἀρχίζουν μετὰ νὰ χτυποῦν ἄσχημα καὶ τοὺς γονεῖς τους καὶ τοὺς δασκάλους
καὶ αὐτοὺς ποὺ τὰ κυβερνοῦν. Τὰ κάνουν ὅλα ἄνω-κάτω• συλλαλητήρια,
καταλήψεις, ἀποχὴ ἀπὸ τὰ μαθήματα. Καὶ τελικά, ὅταν φθάνουν νὰ
ξεκοιλιάσουν αὐτοὺς ποὺ τὰ κυβερνοῦν, τότε θὰ βάλουν καὶ αὐτοὶ μυαλό.
