Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2021

Μητροπολίτης Άνθιμος: "Φορέστε μάσκες - Οι εικόνες των Αγίων δεν έχουν... ανοσία"

(Σχ. ΙΧΘΥΣ: Τί λέει Ἅγιος Παΐσιος;)
 
Σχόλιο Πᾶνος: Τελικὰ οἱ σημερινοὶ «ποιμένες» σὰν καὶ αὐτὸν θὰ μᾶς ὁδηγήσουν στὸν ἐθισμὸ ἠρεμιστικῶν. 
Κοιτᾶτε ποιὸς μᾶς μιλᾶ γιὰ διάκριση, αὐτὸς ποὺ ἔχει πάθει δαιμονικὴ παράκρουση.
Διαβᾶστε παρακάτω, θεολογικὸ λόγο πάλι ἀπὸ τὸν πνευματικότατο αὐτὸν ποιμένα... 
________________________

Ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος με άρθρο του στο Liberal παρακινεί τους πιστούς να φοράνε μάσκα αυτές τις μέρες κατά το προσκύνημα στους ιερούς ναούς. Ιδιαίτερα, τα σοφά του λόγια απευθύνονται σε όσους παρευρέθηκαν στο προσκύνημα του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη εν όψει της γιορτής του Πολιούχου αλλά και των εικόνων που είδαν το φως της δημοσιότητας από δεκάδες πιστούς να προσκυνάνε κατεβάζοντας τις μάσκες.

Αναλυτικά ο Μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος αναφέρει:

Η Εκκλησία, στην έβδομη Οικουμενική Σύνοδο αποφάσισε να αποδίδει τιμή στο ανθρώπινο πρόσωπο, επειδή το «φόρεσε» ο ίδιος ο Χριστός και να βλέπει στο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο την εικόνα του Θεού. Έτσι μάθαμε στην Ορθοδοξία, τον κάθε συνάνθρωπό μας (ανεξάρτητα από την καταγωγή του, από την οικονομική και πολιτιστική του επιφάνεια, από τη θρησκεία και την πνευματικότητά του, από την αγιότητα ή την αμαρτωλότητά του) να τον τιμάμε και να τον υπολογίζουμε ως αιτία για την οποία ο Χριστός πέθανε και μάλιστα με θάνατο σταυρικό.

Η κρίση και η κατάκριση δεν είναι «δουλειά» της Εκκλησίας. Όμως, η διάκριση είναι! Και είναι το κύριο «εργαλείο» μας με το οποίο καλούμαστε να σμιλέψουμε την εικόνα του Χριστού πίσω από κάθε αμορφία και δυσμορφία της κοινωνίας. Διάκριση σημαίνει, λεπτότητα, ευγένεια, σοβαρότητα και σύνεση.

Σήμερα, η εικόνα του Θεού πάσχει, χτυπημένη από έναν ιό, παγκοσμίως. Πάσχει και στα δύο συστατικά της, στο υλικό και στο πνευματικό, ως ψυχή και ως σώμα. Και μέσα σ' αυτό το «πάθος» της αναζητά το Θεό, στα πρόσωπα των αγίων, της Θεοτόκου και του Χριστού. Αυτή η αναζήτηση γίνεται με οδηγό και πυξίδα την υγιή εκκλησιαστικότητα. Όταν ο Θεός μας προσκαλεί, τότε τίποτε δεν μπορεί να ανακόψει τη λαχτάρα της ψυχής μας στο κάλεσμά του. Αναζητώντας Τον, σκύβουμε ή γονατίζουμε να ασπαστούμε τις εικόνες των Αγίων Του. Δεν ασπαζόμαστε το ξύλο, τις μπογιές ή τις πέτρινες ψηφίδες. Δε μας εμποδίζει η μάσκα που φοράμε, ούτε το τζάμι που προστατεύει τις εικόνες αλλά ούτε και τα ασημένια «πουκάμισα» που τις επενδύουν. Η αναζήτησή μας «ανεβαίνει στο πρωτότυπο» και όταν «καρδία προς καρδίαν ομιλεί», το βρίσκει και το συναντά.

Οπότε, οι γνήσιοι Ορθόδοξοι χριστιανοί, δεν έχουν ενδοιασμούς, όταν ασπάζονται μια εικόνα (χάρτινη, αγιογραφημένη, ψηφιδωτή) και όταν ελπίζουν σ' αυτήν, σύμφωνα με όσα διδάσκει η Εκκλησία μας. Το λάθος είναι να δουν την εικόνα ως μαγικό αντικείμενο. Και να μη δουν τον κάθε συνάνθρωπό τους που πονάει, που πεινάει και φοβάται ως εικόνα του Θεού. Που χρειάζεται την προστασία μας για να μην προσβληθεί από κορονοϊό.

Στη Γερμανική Κατοχή στην Αθήνα, βρέθηκε σε κάποια φυλακή με τους αντιστασιακούς κι ένας ιερέας. Θέλησαν να τελέσουν λειτουργία, όμως πώς; Φύλαξαν ένα κομμάτι ψωμί, βρέθηκε λίγο κρασί και ετοιμάστηκαν. Αντί Αγίας Τραπέζης, ξάπλωσαν ανάσκελα έναν συγκρατούμενό τους και πάνω στο γυμνό στήθος του έβαλαν τα Τίμια Δώρα και ο ιερέας τα μετέβαλε σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Και κοινώνησαν.

Πηγή:http://www.e-evros.gr/

«Πᾶνος»

«Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν»!

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

– Γέροντα, στην Παράκληση της Παναγίας, σε κάποιο Μεγαλυνάριο γιατί λέει «Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων την εικόνα σου την σεπτήν»; 
– Όταν κανείς δεν έχη ευλάβεια και ασπάζεται τις εικόνες, δεν είναι άλαλα τα χείλη του; Και ο ευλαβής, όταν ασπάζεται τις εικόνες, εύλαλα δεν είναι τα χείλη του; Είναι μερικοί πού, όταν προσκυνούν την εικόνα, ούτε καν ακουμπούν στην εικόνα. Άλλοι ακουμπούν μόνον τα χείλη τους στην εικόνα, όταν την ασπάζωνται. 

Νά, έτσι . Ακούσατε τίποτε; – Όχι. – Έμ, τότε «άλαλα» είναι τα χείλη. Ενώ ο ευλαβής ασπάζεται την εικόνα και ο ασπασμός ακούγεται. Τότε τα χείλη είναι «εύλαλα». 
Δεν είναι ότι καταριούνται, όταν λένε «άλαλα», αλλά εκείνα τα χείλη είναι άλαλα και τα άλλα είναι εύλαλα. 
Όταν βλέπουμε τις άγιες εικόνες, πρέπει να ξεχειλίζη η καρδιά μας από αγάπη προς τον Θεό και τους Αγίους και να πέφτουμε να τις προσκυνούμε και να τις ασπαζώμαστε με πολλή ευλάβεια.  
Να βλέπατε ένα ευλαβικό γεροντάκι στην Μονή Φιλοθέου, ο γερο–Σάββας, με πόση ευλάβεια, με πόση καρδιά ασπαζόταν την εικόνα της Παναγίας της Γλυκοφιλούσης! Σ᾿ αυτήν την εικόνα της Παναγίας, επειδή οι Πατέρες την ασπάζονταν στο ίδιο σημείο, έχει σχηματισθή ένα γρομπαλάκι!
Η εικόνα που αγιογραφείται με ευλάβεια ρουφάει από τον ευλαβή αγιογράφο την Χάρη του Θεού και μεταδίδει στους ανθρώπους παρηγοριά αιώνια. Ο αγιογράφος ζωγραφίζεται, μεταφράζεται στην εικόνα που φτιάχνει· γι᾿ αυτό παίζει μεγάλο ρόλο η ψυχική του κατάσταση. Μου έλεγε ο Παπα-Τύχων : «Εγώ, παιντί μου, όταν ζωγραφίζω επιτάφια, ψάλλω “Ο ευσχήμων Ιωσήφ, από του ξύλου καφελών…”». Έψαλλε και έκλαιγε συνέχεια και τα δάκρυά του έπεφταν πάνω στην εικόνα. Μια τέτοια εικόνα κάνει ένα αιώνιο κήρυγμα στον κόσμο. Οι εικόνες αιώνες κηρύττουν–κηρύττουν. Ρίχνει λ.χ. ένας πονεμένος ένα βλέμμα στην εικόνα του Χριστού ή της Παναγίας και παίρνει παρηγοριά. Όλη η βάση είναι η ευλάβεια. Βλέπεις, άλλος ακουμπά στον τοίχο που ακούμπησε η εικόνα και παίρνει Χάρη, και άλλος μπορεί να έχη την καλύτερη εικόνα, αλλά, επειδή δεν έχει ευλάβεια, δεν ωφελείται. Ή ένας μπορεί να βοηθηθή από έναν απλό σταυρό, και άλλος να μη βοηθηθή από τον Τίμιο Σταυρό, όταν δεν έχη ευλάβεια.


Από το βιβλίο «Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου «Πνευματική αφύπνιση. Λόγοι Β’ »

https://agiosgeorgiosavras.blogspot.com/2020/08/blog-post_60.html#more