Άγιος Νήφων Επίσκοπος Κωνσταντιανής
Στην εκκλησία λοιπόν ο μακάριος είχε συνομιλία μ'εναν άγγελο!
Ήταν ο άγγελος που φρουρούσε το άγιο θυσιαστήριο.
-Από καιρό ήθελα πολύ να συναντήσω την ενδοξότητά σου!
-Καλά που με ξέρεις θειότατε; Ο όσιος απόρησε.
-Και γιατί είχες τόσο πόθο να συναντήσεις εμένα, ένα γερο σαπισμένο από την αμαρτία;
-Να γι’αυτό ακριβώς είχα ένα τέτοιο πόθο. Για να γνωρίσω αυτή σου την ταπείνωση.
Γιατί είχα ακούσει στον ουρανό, πως σου την χάρισε ο Κύριος με το ίδιο Του το χέρι.
-Άκουσες τέτοιο πραγμα; Μα είναι δυνατό να γίνεται λόγος στον ουρανό για ένα σίχαμα σαν κι εμένα;
-Άλήθεια σου λέω, αγαπημένε του Θεού, αποκρίθηκε με ένα ιλαρό χαμόγελο ο άγγελος. Δόλος σε μένα δεν υπάρχει. Άκουσε λοιπόν:
Όποτε πηγαίνω στο επουράνιο θυσιαστήριο, για να μεταφέρω στο Θεό από τούτο, το επίγειο, τις ικεσίες και τις προσφορές των χριστιανών, φτάνουν στα αυτιά μου όσα λένε οι άλλοι άγγελοι για σενα- ότι ο Νήφων είναι ευάρεστος στον Ύψιστο, γιατί με τη βαθειά του ταπείνωση κάνει στάχτη τους δαίμονες, ότι θυμάται στις προσευχές του τις ουράνιες δυνάμεις, και γι’αυτό ο Κύριος πρόσταξε κάθε άγγελο να τον μνημονεύει αδιάκοπα...
Να γιατί επιθυμούσα τόσο να σε γνωρίσω. Και τώρα ευχαριστώ το Θεό, που πραγματοποίησε την επιθυμία μου…
-Μα δεν είναι δυνατόν, υπέρλαμπρε φωστήρα του ουρανού!
Κάποιο λάθος πρέπει να έχει γίνει!...Αυτά που λες πως άκουσες, οπωσδήποτε για κάποιον άλλο Νήφωνα θα τα είπαν οι Αγγέλοι.
Για μένα τούτη μόνο είναι η αλήθεια: Ότι κανένα καλό δεν έχω κάνει.
Κατάπληκτος πια και θαμπωμένος ο άγγελος από την απέραντη ταπείνωσή του, έγινε άφαντος χωρίς να πει άλλο λόγο…
